IBPP3/443-291/13/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 5 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 3 czerwca 2013 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 marca 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 3 czerwca 2013 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 24 maja 2013 r. nr IBPP3/443-291/13/JP.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą schodów drewnianych. Sprzedaż ta odbywa się poprzez system aukcyjny allegro, oraz poprzez zamówienia składane telefonicznie, mailowo lub faxem bezpośrednio w firmie. Głównymi odbiorcami to osoby fizyczne z całego kraju. Czasami również firmy. Płatność za schody odbywa się poprzez system płatności Pay-u lub przedpłatą zwykłym przelewem całej kwoty na konto bankowe lub za pobraniem u klienta podczas dostawy.

Klienci, którzy odbierają towar na miejscu w siedzibie firmy, płacą gotówką przy odbiorze bądź też przedpłatą na konto bankowe. Towar dostarczany jest własnym transportem Wnioskodawcy, po uzbieraniu odpowiedniej ilości schodów do pełnego załadunku, czyli ok. jeden raz w tygodniu bądź raz na dwa tygodnie. Czasami zdarza się, ze towar Wnioskodawca wysyła firmą kurierską. Klienci, którzy zakupili towar z opcją płatności za pobraniem - wystawianą mają fakturę w biurze firmy a kierowca po dotarciu z towarem na miejsce wręcza klientowi towar, fakturę oraz odbiera płatność. Klienci, którzy zapłacili już za towar przedpłatą na konto również otrzymują fakturę wraz z towarem. Klienci, którzy odbierają towar na miejscu otrzymują fakturę wystawioną do paragonu bądź sam paragon.

Kierowca, który wyjeżdża ze schodami znajduje się ok. 3-4 dni w trasie, gdyż schody Wnioskodawca rozwozi po całej Polsce. Po tym czasie wraca i rozlicza się w biurze firmy, gdzie do faktur pobraniowych sporządzane są dokumenty k.p. i gotówka wpływa do kasy firmy.

U Wnioskodawcy pojawiły się jednak wątpliwości, które były już różnie interpretowane, czy prawidłowym jest wystawianie klientom indywidualnym faktur bez paragonów. Nawet jeżeli są to faktury za pobraniem i nie ma gotówki w kasie w momencie wystawiania faktury.

Pismem, które wpłynęło do tut. organu w dniu 3 czerwca 2013 r. Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego wskazując, że pytania sformułowane we wniosku dotyczą wyłącznie dostawy realizowanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kas rejestrujących i obowiązek ten realizuje.

Z ewidencji i dowodów dokumentujących sprzedaż dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, dokonywaną w systemie wysyłkowym przesyłkami kurierskimi, za którą zapłata następuje na konto bankowe lub przez płatności Pay-u jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy i na czyją rzecz została dokonana.

Wszyscy klienci będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej dla których towar jest dostarczany transportem Wnioskodawcy każdorazowo otrzymują fakturę dokumentującą dokonanie sprzedaży niezależnie czy sobie życzą czy nie, gdyż jest to dokument który zawiera wszelkie dane adresowe, który ułatwia również kierowcy dostawę. W przypadku dostawy towarów własnym transportem, za którą zapłata następuje w systemie bezgotówkowym, tj. na konto bankowe lub w systemie płatności Pay-u, jednoznacznie wynika jakiej transakcji płatność dotyczy i na czyją rzecz została dokonana.

Ponadto Wnioskodawca poinformował, że opisana wątpliwość dotyczy wyłącznie osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, gdyż dla firm Wnioskodawca nie stosuje paragonów lecz wyłącznie faktury VAT. Wszystkie informacje i zapytania zawarte we wniosku dotyczą "indywidualnego klienta", czyli osobę fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Stanowisko Wnioskodawcy (stanowisko ostatecznie doprecyzowane w piśmie, które wpłynęło dnia 3 czerwca 2013 r.):

Zdaniem Wnioskodawcy dotychczasowy sposób dokumentowania sprzedaży jest prawidłowy, gdyż:

Każdy indywidualny klient, który nie płaci w siedzibie firmy tylko otrzymuje towar w ustalonym terminie, otrzymuje fakturę, a gotówkę dostarcza kierowca w przeciągu kilku dni i wpływa ona do kasy na podstawie przyjęć k.p.

Wystawianie paragonu jeszcze przed otrzymaniem pieniędzy rodziłoby wiele kłopotów, mi. in. brak gotówki w kasie, czyli niezgodność stanu kasy fiskalnej z gotówką. Zdarza się, że klient przed samym odbiorem z różnych względów z zakupu rezygnuje, co powodowałoby konieczność ciągłego wycofywania paragonów.

Sprzedaż jest udokumentowana i Wnioskodawca nie widzi konieczności podwójnej dokumentacji tej samej sprzedaży, szczególnie, że nie odbywa się ona jako sprzedaż gotówkowa w siedzibie firmy tylko jej wpływ jest opóźniony w czasie.

Pismem, które wpłynęło dnia 3 czerwca 2013 r. Wnioskodawca wskazał, że informacje zawarte w poz. 69 wniosku ORD-IN były stosowane jako stan faktyczny przez pewien okres czasu, jednak pojawiły się wątpliwości, na które Wnioskodawca nie mógł otrzymać jednoznacznej odpowiedzi, zwracając się bezpośrednio do informacji gospodarczej oraz do pracowników urzędu skarbowego. W związku z tym Wnioskodawca stosuje na dzień dzisiejszy podwójną dokumentację, tzn. paragon + faktura, dla każdej osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej, dla której Wnioskodawca towar dostarcza własnym transportem, niezależnie czy klient zapłacił już za towar przedpłatą na konto bankowe lub poprzez płatność Pay-u, czy też dopiero zapłaci przy dostawie.

Wątpliwości Wnioskodawcy budzi, czy prowadzenie takiej podwójnej dokumentacji jest konieczne.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Podstawowa zasada dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług została sformułowana w art. 19 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Natomiast jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części (art. 19 ust. 11 ustawy).

Ogólna zasada wynikająca z ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje, iż obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru, wykonania usługi lub wystawienia faktury VAT (pod warunkiem, że została wystawiona do 7. dnia od wydania towaru). Jednakże, od tej zasady ustawodawca określił szereg wyjątków, ustalających w sposób odmienny moment powstania obowiązku podatkowego (uzależniony np.: od formy wydania towaru, rodzaju transakcji, otrzymania zapłaty itp.).

I tak na podstawie art. 19 ust. 13 pkt 6 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania zapłaty - w przypadku dostawy wysyłkowej dokonywanej za zaliczeniem pocztowym.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W oparciu o ust. 4 ww. artykułu podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Zasadą jest zatem wystawianie faktur VAT dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, jedynie w przypadku, gdy tego zażądają. Ważny jest moment, w którym nabywca (osoba fizyczna) wystąpi do dostawcy z żądaniem jej wystawienia.

Jeżeli, z żądaniem wystawienia faktury nabywca wystąpi po wydaniu towaru lub wykonaniu usługi - obowiązek podatkowy z tytułu tej czynności powstaje zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, a fakt późniejszego zgłoszenia żądania wystawienia faktury nie wywołuje zmiany momentu powstania obowiązku podatkowego. Natomiast, jeżeli żądanie takie zostanie zgłoszone przed lub z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, to taką czynność należy traktować jako czynność, której dokonanie powinno być potwierdzone fakturą, zaś moment powstania obowiązku podatkowego powstaje zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT.

Stosownie do art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Stosownie do art. 111 ust. 3a ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2013 r., podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy (pkt 1);

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 1 ustawy o VAT, w brzmieniu obowiązującym od 1 kwietnia 2013 r., podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Przez paragon fiskalny rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (§ 2 pkt 11 obowiązującego do dnia 31 marca 2013 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 z późn. zm.).

W stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2013 r., stosownie do § 2 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. poz. 363), przez paragon fiskalny - rozumie się wydrukowany przez kasę dla nabywcy w momencie sprzedaży dokument potwierdzający dokonaną transakcję sprzedaży.

Należy w tym miejscu zauważyć, iż zgodnie z § 19 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 20111 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., faktury wystawia się co najmniej w dwóch egzemplarzach, z których jeden otrzymuje nabywca, a drugi zachowuje w swojej dokumentacji podatnik dokonujący sprzedaży.

Zgodnie z § 7 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Zatem, gdy na żądanie osoby fizycznej wystawiana jest faktura VAT, podatnik będzie miał obowiązek dołączania oryginału paragonu fiskalnego do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca zajmuje się sprzedażą schodów drewnianych. Płatność za schody odbywa się poprzez system płatności Pay-u lub przedpłatą zwykłym przelewem całej kwoty na konto bankowe lub za pobraniem u klienta podczas dostawy. Klienci, którzy odbierają towar na miejscu w siedzibie firmy, płacą gotówką przy odbiorze bądź też przedpłatą na konto bankowe i otrzymują fakturę wystawioną do paragonu bądź sam paragon.

Towar dostarczany jest własnym transportem Wnioskodawcy lub firmą kurierską. Wszyscy klienci będący osobami fizycznymi nieprowadzącymi działalności gospodarczej dla których towar jest dostarczany transportem Wnioskodawcy każdorazowo otrzymują fakturę dokumentującą dokonanie sprzedaży. Klienci, którzy zakupili towar z opcją płatności za pobraniem - wystawianą mają fakturę w biurze firmy a kierowca po dotarciu z towarem na miejsce wręcza klientowi towar, fakturę oraz odbiera płatność. Klienci, którzy zapłacili już za towar przedpłatą na konto również otrzymują fakturę wraz z towarem.

Z ewidencji i dowodów dokumentujących sprzedaż dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, dokonywaną w systemie wysyłkowym przesyłkami kurierskimi, za którą zapłata następuje na konto bankowe lub przez płatności Pay-u jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy i na czyją rzecz została dokonana. Wnioskodawca ma obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przy zastosowaniu kas rejestrujących i obowiązek ten realizuje.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą konieczności dokumentowania paragonem, sprzedaży dokonywanej na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej.

Odnosząc się do powyższego, należy zauważyć, że jak wynika z powołanego art. 111 ust. 1 i 3 ustawy o VAT, co do zasady każda sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych winna zostać zaewidencjonowana za pomocą kasy rejestrującej, a w konsekwencji udokumentowana wydrukowanym przez kasę rejestrującą paragonem, który należy wydać nabywcy.

Ustawodawca przewidział jednak zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania dla pewnych określonych czynności. Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, od 1 stycznia 2013 r. regulują przepisy rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z dnia 11 grudnia 2012 r. poz. 1382).

W myśl § 2 ust. 1 cyt. rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie później jednak niż do dnia 31 grudnia 2014 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

Pod poz. 36 ww. załącznika wymieniono dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), pod warunkiem, że zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Aby zatem Wnioskodawca miał prawo do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a tym samym nie miał obowiązku dokumentowania sprzedaży paragonami drukowanymi przez kasę rejestrującą, muszą zostać spełnione następujące warunki:

* zapłaty za wykonaną czynność dokonano w całości za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej,

* z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Niewystąpienie jednego z nich oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy, należy zauważyć, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej obrotów z tytułu dostawy towarów (schodów) w sytuacji, gdy sprzedaż dokonywana jest w systemie wysyłkowym przesyłkami kurierskimi, za którą zapłata następuje na konto bankowe lub przez płatności Pay-u, a z ewidencji i dowodów dokumentujących sprzedaż jednoznacznie wynika jakiej konkretnie transakcji zapłata dotyczy i na czyją rzecz została dokonana.

Tym samym obrotów z tytułu sprzedaży schodów w systemie wysyłkowym przesyłkami kurierskimi, za którą zapłata następuje za pośrednictwem banku lub elektronicznego systemu płatności Pay-u, Wnioskodawca nie ma obowiązku dokumentowania paragonem z kasy rejestrującej.

Natomiast obroty z pozostałej sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, o której mowa we wniosku, Wnioskodawca będzie obowiązany ewidencjonować za pomocą kasy rejestrującej, co oznacza, że sprzedaż ta obowiązkowo musi być udokumentowana paragonem.

Wnioskodawca będzie więc obowiązany do dokumentowania paragonem każdej sprzedaży dokonywanej w siedzibie firmy, bez względu na formę płatności tj. zarówno pobierając zapłatę za towar gotówką przy odbiorze jak również w przypadku przedpłaty na konto bankowe Wnioskodawcy. W takich sytuacjach ustawodawca nie przewidział bowiem zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej.

Wnioskodawca będzie też obowiązany do dokumentowania paragonem sprzedaży towarów dostarczanych do nabywcy własnym transportem Wnioskodawcy, bez względu na formę płatności tj. zarówno w dostawie towaru z opcją płatności za pobraniem jak i w przypadku przedpłaty na konto.

Należy w tym miejscu zaznaczyć, że przesłanką umożliwiającą skorzystanie ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na podstawie § 2 rozporządzenia w związku z poz. 36 załącznika do rozporządzenia jest szczególny charakter wykonywanych czynności, tj. dostawa towarów w systemie wysyłkowym, czyli pocztą lub przesyłkami kurierskimi.

Zatem w każdej sytuacji gdy dostawa towaru nie będzie odbywała się za pośrednictwem poczty lub firmy kurierskiej, nie zostanie spełniony podstawowy warunek kwalifikujący czynność sprzedaży przedmiotowych towarów do korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących. W tych przypadkach sprzedaż schodów nie stanowi czynności szczególnej wymienionej w załączniku do cyt. rozporządzenia, wobec tego podlega obowiązkowi prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej, a w konsekwencji udokumentowania sprzedaży paragonem fiskalnym.

Na powyższe nie ma wpływu, że wszyscy klienci dla których towar jest dostarczany transportem Wnioskodawcy każdorazowo otrzymują fakturę dokumentującą dokonanie sprzedaży. Sam fakt, że sprzedaż dokonywana na rzecz klientów dla których towar jest dostarczany transportem Wnioskodawcy, każdorazowo dokumentowana jest fakturę, nie powoduje zwolnienia z obowiązku rejestracji za pomocą kasy rejestrującej i obowiązku wydrukowania paragonu.

Zaznaczenia jednak wymaga, że zgodnie z powołanym wyżej przepisem § 7 ust. 1. rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u sprzedawcy dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż. Zatem, gdy na żądanie osoby fizycznej wystawiana jest faktura VAT, Wnioskodawca będzie miał obowiązek dołączania oryginału paragonu fiskalnego do egzemplarza faktury pozostającego w jego dokumentacji.

Skoro, więc w opisanej sytuacji Wnioskodawca każdą sprzedaż, na rzecz klientów dla których towar jest dostarczany transportem Wnioskodawcy, dokumentuje fakturą VAT to oryginał paragonu winien dołączyć do egzemplarza faktury pozostającego u Wnioskodawcy. Powyższe oznacza, że Wnioskodawca ma obowiązek zaewidencjonowania tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej i udokumentowania jej paragonem, jednakże paragon ten pozostanie w dokumentacji Wnioskodawcy, natomiast klient otrzyma jako dowód sprzedaży tylko fakturę VAT.

Zaewidencjonowanie sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej, a tym samym wydrukowanie paragonu, powinno się odbywać z chwilą dokonania sprzedaży, nie później jednak niż w momencie powstania obowiązku podatkowego. Należy bowiem zauważyć, iż ewidencjonowanie obrotu w terminie innym niż moment powstania obowiązku podatkowego prowadziłoby do niezgodności prowadzonej ewidencji z rzeczywistym przebiegiem operacji gospodarczych oraz mogłoby skutkować nieprawidłowym sporządzeniem deklaracji podatkowej i tym samym błędnym ustaleniem należnego zobowiązania podatkowego za dany okres rozliczeniowy.

Wypada zauważyć, że w przypadku dokonywanych dostaw towaru, gdy transport stanowi integralną część umowy sprzedaży, należy powyższe czynności rozpatrywać w kategorii świadczenia łącznego. Tym samym, w sytuacji przedstawionej we wniosku, obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego w sytuacji dostawy towaru własnym transportem wystawienie (wydrukowanie) paragonu do faktury winno nastąpić z chwilą wysłania towaru nabywcy. Nie ma w tej sytuacji znaczenia, że gotówka w kasie nie istnieje i będzie w niej dopiero po kilku dniach. Jak wskazano powyżej zaewidencjonowanie sprzedaży w kasie nie może nastąpić później niż w momencie powstania obowiązku podatkowego.

Podsumowując, Wnioskodawca nie będzie obowiązany do dokumentowania paragonem fiskalnym wyłącznie sprzedaży dokonywanej w systemie wysyłkowym, za którą zapłata następuje za pośrednictwem banku lub elektronicznego systemu płatności Pay-u, natomiast będzie obowiązany do dokumentowania paragonem każdej pozostałej sprzedaży na rzecz osób fizycznych i rolników ryczałtowych, o której mowa we wniosku bez względu na formę płatności.

Jak wskazano na wstępie, skoro Wnioskodawca wystawia fakturę przed lub z chwilą wydania towaru, to taką czynność należy traktować jako czynność, której dokonanie powinno być potwierdzone fakturą, zaś moment powstania obowiązku podatkowego nastąpi zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT. W przypadku więc sprzedaży, która dokumentowana jest fakturą, paragon winien zostać wydrukowany w momencie wystawienia faktury. W przypadku sprzedaży dokonywanej w siedzibie firmy paragon winien zostać wydrukowany w momencie wydania towaru nabywcy.

Skoro Wnioskodawca obowiązany jest do ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej to jest też obowiązany do wystawiania paragonów. Nie jest więc prawidłowe dokumentowanie sprzedaży na rzecz podmiotów, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, wyłącznie fakturami VAT. Jednakże jak wskazano powyżej, w sytuacji gdy sprzedaż dokumentowana jest fakturą, paragon winien zostać dołączony do egzemplarza pozostającego w dokumentacji sprzedawcy, tym samym klient otrzymuje wyłącznie fakturę. Zaznaczenia wymaga, że nie jest obowiązkowe dokumentowanie tej sprzedaży w całości fakturami VAT, a tym samym prowadzenie podwójnej ewidencji.

Należy również zaznaczyć, że jeśli podatnik dokumentuje fakturami VAT całą sprzedaż na rzecz klientów dla których towar jest dostarczany transportem Wnioskodawcy, to musi zadbać o to, aby deklaracja podatkowa sporządzana na podstawie prowadzonych w firmie ewidencji, które dwukrotnie obejmują tę samą sprzedaż, (tekst jedn.: gdy fakturami została udokumentowana również sprzedaż na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczą), była rzetelna.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy oceniane całościowo należało uznać za nieprawidłowe, gdyż w opisanej sytuacji sprzedaż powinna zostać udokumentowana wystawieniem paragonu, niezależnie od tego czy kupujący otrzyma fakturę, a paragon winien zostać wydrukowany z chwilą wystąpienia obowiązku podatkowego, a nie chwilą dostarczenia przez kierowcę gotówki do kasy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.