IBPP3/443-258/11/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 15 lutego 2011 r. (data wpływu 23 lutego 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania dostawy gruntu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 23 lutego 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie dostawy gruntu niezabudowanego przeznaczonego pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

We wrześniu 2010 r. Wnioskodawca zakupił, wraz z innymi osobami dwie działki rolne o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha za kwotę 600 tyś. zł (ok. 60 zł/m ²). Współwłaścicielami stały się cztery podmioty, w tym Wnioskodawca z żoną (trzy małżeństwa na zasadzie współwłasności ustawowej, oraz jedna osoba samotna - kawaler).Nieruchomość tą Wnioskodawca nabył w celu budowy domów jednorodzinnych. Zakup sfinansowany został przez Wnioskodawcę i przez jego żonę ze środków pochodzących z pożyczki hipotecznej ustanowionej na budynku mieszkalnym będącym własnością Wnioskodawcy. Budynek ten wraz z działką, na której jest posadowiony Wnioskodawca otrzymał w spadku po rodzicach. Po zakończeniu budowy domu Wnioskodawca nosił się z zamiarem przeprowadzki, a środki uzyskane ze sprzedaży dotychczasowego miejsca zamieszkania Wnioskodawca chciał przeznaczyć na spłatę zaciągniętej pożyczki. Ponieważ realizacja wspólnego zamierzenia budowlanego z pozostałymi współwłaścicielami okazała się być niemożliwa ze względu na różnicę zdań co do wykonywania wspólnego prawa, Wnioskodawca nosi się z zamiarem zniesienia współwłasności oraz sprzedaży przypadającego na Wnioskodawcę udziału. Wcześniej jednak, ze względu na zmianę przeznaczenia charakteru nieruchomości przekształcona zostanie z gruntu rolnego na budowlany, stosowanie do przepisów ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) albowiem w dalszym ciągu Wnioskodawca ma nadzieję, że uda się zrealizować cel, dla którego nieruchomość ta została nabyta (wyjście ze współwłasności i sprzedaż udziału traktowana jest jako ostateczny sposób rozwiązania związanych z nią problemów).

Wnioskodawca, jak i jego żona nie są przedsiębiorcami, jak też nie prowadzą działalności gospodarczej, zaś dochód ze sprzedaży przypadającego udziału Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na wcześniejszą spłatę pożyczki hipotecznej (20 lat) oraz remont budynku, w którym będzie dalej mieszkał.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż gruntu w razie zniesienia współwłasności i przekwalifikowania go z rolnego na budowlany podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy okoliczności towarzyszące planowanej sprzedaży pozwalają stwierdzić, że nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Otóż w myśl art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - dalej ustawa o VAT - podatnikami tego podatku są tylko te osoby fizyczne, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 tego przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w świetle art. 15 ust. 2 tej ustawy obejmuje zaś wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponieważ na gruncie przepisów Dyrektywy 77/388/EWG w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych, jak i ustawy o VAT niedopuszczalne jest opodatkowanie tym podatkiem wszelkich czynności dokonywanych przez podmioty nieprowadzące działalności gospodarczej (tak w szczególności K. Biernacki, Opodatkowanie VAT zbycia nieruchomości gruntowych przez osoby fizyczne, Prawo i podatki z 2007 r., Nr 8) sprzedaż gruntu w opisanych okolicznościach faktycznych nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Otóż nabywając grunt Wnioskodawca wraz z żoną nosił się wyłącznie z zamiarem budowy domu jednorodzinnego, który miał służyć zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych i w szczególności z tej przyczyny Wnioskodawca stoi na stanowisku, że planowana przez niego sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Nie jest działalnością handlową a zatem i gospodarczą w rozumieniu przepisu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, sprzedaż czy wyprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży (zob. wyrok WSA w Opolu z dnia 27 stycznia 2010 r., sygn. akt I SA/Op 512/09, opubl. LEX nr 559511), przy czym oceny, czy dana osoba spełnia kryteria pozwalające na ustalenie, że przy dostawie działek budowlanych osoba fizyczna działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) należy dokonać w momencie nabycia tych działek bądź gruntu, z którego działki są następnie wydzielane (zob. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 lutego 2010 r., sygn. akt I SA/Po 1026/09, opubl. LEX nr 559522, tak samo: wyrok NSA z dnia 23 stycznia 2009 r., sygn. akt I FSK 1629/07, opubl. LEX nr 508260). Skoro zamiarem Wnioskodawcy i jego żony nie była późniejsza sprzedaż nieruchomości gruntowych, planowana czynność nie powinna być opodatkowana tym bardziej, że będzie mieć charakter jednorazowy. Wnioskodawca podkreśla, że nawet wówczas, gdy sprzedawca gruntów nabywał te grunty do majątku prywatnego, dopuszczając wprawdzie możliwość odprzedaży, lecz nie było to jego głównym celem, to co do zasady, w zakresie dokonywanej sprzedaży gruntów nie powinien być traktowany jako podatnik VAT (zob. A. Bartosiewicz, A. Bartosiewicz, R. Kubacki, VAT. Komentarz, Lex, 2010, wyd. IV), a skoro nabywając grunty Wnioskodawca wraz z żoną nie nosił się z zamiarem ich późniejszej sprzedaży, lecz budową domu jednorodzinnego, to tym bardziej planowana przez Wnioskodawcę i jego żonę sprzedaż nie powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Okoliczności planowanej sprzedaży nie wskazują na jej częstotliwość. Wnioskodawca ani również jego żona nie prowadzą działalności gospodarczej w przedmiocie obrotu nieruchomościami, a przyczyną planowanej sprzedaży pozostałej części gruntu jest brak środków na zagospodarowanie całej działki, jak również pokrycie części wydatków na budowę domu. Ponieważ działalność gospodarcza obejmuje czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły do celów zarobkowych, zaś elementem tej definicji jest nie tylko zakres prowadzonej działalności, ale również charakter podmiotu, który tę działalność prowadzi, wskazujący na zamiar prowadzenia danej działalności właśnie jako działalności gospodarczej (zob. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 12 maja 2010 r., sygn. akt I SA/Po 249/10, opubi. LEX nr 585250) Wnioskodawca jest przekonany, że okoliczności planowanej sprzedaży pozwalają stwierdzić, że nie będzie ona podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Oceny tej nie zmieni wykonanie tej czynności po uprzednim wydzieleniu gruntu z innych działek, albowiem Wnioskodawca nie będzie występował w tej czynności jako handlowiec. Wnioskodawca nie dokona jej w formie zawodowej (profesjonalnej - nie ma z resztą ku temu wystarczających uprawnień zawodowych), a także w sposób stały (nie wchodzi w grę powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji, albowiem pozyskane środki zostaną przeznaczone na spłatę pożyczki, którą sfinansowano nabycie gruntu). Sprzedaż ta nie będzie więc miała charakteru zorganizowanego, a co za tym idzie nie rodzi obowiązku podatkowego w podatku VAT (zob. wyrok WSA w Gliwicach z dnia 29 marca 2010 r., sygn. akt III SA/Gl 1561/09, opubl. LEX nr 611558).

Wnioskodawca chce podkreślić, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność czynności i zamiar ich kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną. Zawodowa (profesjonalna) działalność handlowa polega na nabywaniu i towarów i ich późniejszej sprzedaży z zyskiem. Ponadto taka profesjonalna działalność handlowa - co do zasady - nie jest ograniczana w czasie i nie kończy się po sprzedaży z góry określonej ilości towarów. Zatem nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych). Jeżeli sprzedane działki zostały wydzielone z gruntu stanowiącego majątek osobisty sprzedawcy, który nie został nabyty w celu prowadzenia działalności gospodarczej, sprzedawca nie może być uznany za handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT (tak w szczególności: wyrok NSA z dnia 12 stycznia 2010 r., sygn. akt I FSK 1626/08, opubl. LEX nr 558842). Skoro warunkiem sine qua non uznania, iż dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik lub jako osoba wykonująca wolny zawód (zob. wyrok NSA z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, opubl. ONSAiWSA 2008/1/8, M. Podat. 2007/12/2, Glosa 2008/1/136, POP 2008/2/28, PP 2008/2/42), Wnioskodawca zaś nabywając, jak i sprzedając grunt w takim charakterze nie działa, zatem planowana sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ww. ustawy).

Natomiast przez towary rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT). Zatem grunt spełnia definicję towaru, który może być przedmiotem dostawy.

Warunkiem jednakże opodatkowania tak sprecyzowanej czynności, oprócz wymienionych powyżej, jest to by czynność ta realizowana była przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem zyskał status podatnika podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

W zakresie prawa unijnego, z mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopad 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.) działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Zarówno z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, jak i art. 9 ust. 1 ww. Dyrektywy wynika, iż warunkiem niezbędnym do uznania danego podmiotu za podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że działa on jako producent, handlowiec, usługodawca, pozyskujący zasoby naturalne, rolnik czy wykonujący wolny zawód.

Tym samym, jeśli dana czynność wykonywana jest poza zakresem działań producenta, handlowca (...), to w świetle powołanych powyżej przepisów, z tytułu wykonania takiej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT i to bez względu na to, czy czynność tę wykonał jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy, czy też wielokrotnie.

Podkreślić przy tym należy, że w przypadku działalności w zakresie handlu, zamiar dalszej odsprzedaży ujawniony musi już być w momencie nabycia towaru. Pod pojęciem "handel" rozumie się bowiem dokonywanie w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży.

Z powyższego wynika, że pojęcie podatnika uzależnione jest od prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Tym samym wykonanie czynności podlegającej opodatkowaniu skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego tylko wtedy, jeżeli czynność ta została wykonana w ramach działalności gospodarczej. Zakresem ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie będzie zatem objęta dostawa działek budowlanych realizowana przez osoby fizyczne, stanowiących ich majątek osobisty, gdy grunt nie został nabyty w celu jego zbycia.

Z powyżej zacytowanych przepisów zarówno krajowych jak i wspólnotowych nasuwa się wniosek, że dostawa towarów, w tym przypadku gruntów, podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika podatku VAT, a czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie okoliczności dokonania tej czynności powinny nosić znamiona działalności gospodarczej, o której mowa w ustawie o VAT tzn. czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania w sposób częstotliwy lub polega na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy.

Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje okres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie.

W kontekście powyższego należy stwierdzić, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Z przedstawionych przepisów wynika więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego np. nieruchomości gruntowej przeznaczonej pod zabudowę, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu cytowanego wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Zatem podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Podkreślić przy tym należy, że zwłaszcza w przypadku działalności gospodarczej w zakresie handlu, zamiar częstotliwego wykonywania czynności ujawniony być musi już w momencie nabycia towaru, a nie w momencie jego sprzedaży. Nie można pominąć, że pod pojęciem "handel" należy rozumieć dokonywany w sposób zorganizowany zakupów towarów w celu ich odsprzedaży. Jeżeli zatem dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika, czy wykonującego wolny zawód to w świetle cytowanego powyżej art. 15 ust. 2 nie można go uznać za podatnika VAT z tytułu wykonania takiej czynności i to bez względu na to czy czynność tę wykonał jednorazowo ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania ich w sposób częstotliwy.

Taka właśnie sytuacja występuje w przypadku sprzedaży przez daną osobę majątku prywatnego. Majątek taki nabywany był bowiem na własne potrzeby danej osoby, a nie z przeznaczeniem do działalności handlowej, a zatem jego sprzedaż zarówno w całości jak i w częściach, jednemu lub wielu nabywcom, z zyskiem lub bez, nie może być uznana za działalność handlową ze skutkiem w postaci uznania tej osoby za podatnika VAT.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego Wnioskodawca we wrześniu 2010 r. zakupił, wraz z innymi osobami dwie działki rolne o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha za kwotę 600 tyś. zł (ok. 60 zł/m ²). Współwłaścicielami stały się cztery podmioty, w tym Wnioskodawca z żoną (trzy małżeństwa na zasadzie współwłasności ustawowej, oraz jedna osoba samotna - kawaler). Nieruchomość tą Wnioskodawca nabył w celu budowy domów jednorodzinnych. Zakup sfinansowany został przez Wnioskodawcę i przez jego żonę ze środków pochodzących z pożyczki pochodzących z pożyczki hipotecznej ustanowionej na budynku mieszkalnym będącym Własnością Wnioskodawcy. Budynek ten wraz z działką, na której jest posadowiony Wnioskodawca otrzymał w spadku po rodzicach. Po zakończeniu budowy domu Wnioskodawca nosił się z zamiarem przeprowadzki, a środki uzyskane ze sprzedaży dotychczasowego miejsca zamieszkania Wnioskodawca chciał przeznaczyć na spłatę zaciągniętej pożyczki. Wnioskodawca nosi się z zamiarem zniesienia współwłasności oraz sprzedaży przypadającego na Wnioskodawcę udziału. Wcześniej jednak, ze względu na zmianę przeznaczenia charakteru nieruchomości przekształcona zostanie z gruntu rolnego na budowlany, albowiem w dalszym ciągu Wnioskodawca ma nadzieję, że uda się zrealizować cel, dla którego nieruchomość ta została nabyta (wyjście ze współwłasności i sprzedaż udziału traktowana jest jako ostateczny sposób rozwiązania związanych z nią problemów).

Wnioskodawca, jak i jego żona nie są przedsiębiorcami, jak też nie prowadzą działalności gospodarczej, zaś dochód ze sprzedaży przypadającego udziału Wnioskodawca ma zamiar przeznaczyć na wcześniejszą spłatę pożyczki hipotecznej (20 lat) oraz remont budynku, w którym będzie dalej mieszkał.

Z powyższego wynika, iż dostawę opisanego we wniosku gruntu, po zniesieniu współwłasności i przekwalifikowaniu tego gruntu z rolnego na budowlany uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do transakcji dostawy przedmiotowego gruntu, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. gruntu działał w takim charakterze, zwłaszcza, że z wniosku nie wynika, aby zakupiony grunt był wykorzystywany w celach zarobkowych od momentu nabycia we wrześniu 2010 r. Środki finansowe ze sprzedaży zostaną przeznaczone wcześniejszą spłatę pożyczki hipotecznej (20 lat) oraz remont budynku, w którym będzie dalej mieszkał.

W związku z powyższym dostawa przedmiotowego gruntu nie będzie podlegała regulacjom ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę oceniane całościowo uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Dodatkowo należy wskazać, że niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy tylko sytuacji prawno podatkowej Wnioskodawcy i nie wywołuje skutków w stosunku do sytuacji prawno podatkowej żony Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.