IBPP3/443-256/08/AŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Kopalni, przedstawione we wniosku z dnia 7 kwietnia 2008 r. (data wpływu 15 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej - jest nieprawidłowe.

W dniu 15 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości niezabudowanej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Kopalnia zamierza dokonać sprzedaży prawa użytkowania wieczystego nieruchomości gruntowej niezabudowanej składającej się z działek ewidencyjnych oznaczonych w ewidencji gruntów: nr ew. 96/3 o powierzchni 17,8932 ha, nr ew. 96/8 o powierzchni 7,1966 ha, nr ew. 129/1 o powierzchni 29,6505 ha, 129/3 o powierzchni 1,8193 ha, nr ew. 129/7 o powierzchni 30,4060 ha położonych w X, gmina Y. Łączna powierzchnia tej nieruchomości wynosi 86,9656 ha. Przedmiotowe działki stanowią tereny poeksploatacyjne byłej Kopalni Siarki. Po zakończeniu eksploatacji siarki na mocy odrębnych przepisów i decyzji organów administracji publicznej grunty te zostały przeznaczone do rekultywacji. Po wykonaniu rekultywacji decyzją Starosty uznano rekultywację za zakończoną i określono następujące kierunki wykonanej rekultywacji: działka oznaczona nr ew. 96/3 - kierunek rolny 2,90 ha, kierunek leśny 12,80 ha, samosiewy stanowią 2,20 ha; działka oznaczona nr ew. 96/8 kierunek rolny 5,80 ha, leśny 1,30 ha, samosiewy stanowią 0,10 ha,; działka oznaczona nr ew. 129/1- kierunek rolny 15,30 ha, kierunek leśny 13,95 ha, samosiewy stanowią 0,40 ha; działka oznaczona nr ew. 129/7- kierunek rolny 22,80 ha, kierunek leśny 2 ha, samosiewy stanowią 3,60 ha, grunty zadrzewione i zakrzewione 7,4623 ha, rowy 0,0913 ha.

Zgodnie z aktualnym wypisem z rejestru gruntów działki o nr ew. 96/3, 96/8, 129/1, 129/3 stanowią użytki kopalne oznaczone symbolem K, natomiast działka nr ew. 129/7 stanowi tereny zadrzewione i zakrzewione (7,4623 ha) oznaczone symbolem Lz, rowy (0,913 ha) oznaczone symbolem W oraz użytki kopalne (22,8524ha) oznaczone symbolem K. Dla obszaru, na którym położona jest przedmiotowa nieruchomość gmina Y nie posiada aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Y nieruchomość ta położona jest na obszarach oznaczonych symbolem RPU-GO - tj. obszar rozwojowy dla funkcji przemysłowych, rzemieślniczych, usługowych oraz związanych z gospodarką odpadami (w tym zalesień) - o zakresie sprecyzowanym Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego. Wyżej oznaczona nieruchomość gruntowa jest terenem niezabudowanym i nie jest terenem budowlanym. Każda z działek stanowiących tę nieruchomość zrekultywowana jest w części na cele rolne, łączna powierzchnia zrekultywowana w kierunku rolnym wynosi 48,6193 ha, co stanowi 55,91% tej nieruchomości.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanym stanie faktycznym sprzedaż prawa użytkowania wieczystego wyżej opisanej nieruchomości gruntowej będącej terenem niezabudowanym korzysta w całości ze zwolnienia od podatku od towarów i usług o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, Kopalnia - biorąc pod uwagę: sposób zagospodarowania wskazanej wyżej nieruchomości gruntowej, określony w decyzjach o zakończonej rekultywacji poszczególnych działek, które składają się na tę nieruchomość (rekultywacja w kierunku rolnym, leśnym, samosiewy); brak planu Zagospodarowania przestrzennego; fakt iż nieruchomość ta jest terenem niezabudowanym innym niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę - stoi na stanowisku, że sprzedaż prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości jest dostawą o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług i korzysta w całości ze zwolnienia od tego podatku na podstawie powyższego przepisu podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 cytowanej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Prawa wieczystego użytkowania uznaje się za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności. Mimo, iż nie zostało ono wymienione odrębnie w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, jego zbycie należy traktować jak dostawę towarów.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Wyjątek stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku VAT, na mocy którego zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanego przepisu wynika, że zwolnienie z opodatkowania uzależnione jest od rodzaju przeznaczenia zbywanego gruntu. Istotne w rozstrzygnięciu tego zagadnienia będzie zatem ustalenie w oparciu o plan zagospodarowania terenu przeznaczenie sprzedaży gruntu, czy grunty podlegające zbyciu przeznaczone są pod zabudowę czy też na cele rolnicze. W konkluzji należy stwierdzić, iż sprzedaż niezabudowanych gruntów na cele rolnicze korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na mocy cytowanego przepisu. Należy zatem uznać, że każda inna sprzedaż terenów niezabudowanych (ale tylko takich, które nie są terenami budowlanymi bądź nie są przeznaczone pod zabudowę) na cele inne niż rolnicze jak również sprzedaż gruntów zabudowanych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podkreślić należy zatem, że o tym czy dana dostawa gruntu będzie opodatkowana czy też korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, decydować będzie charakter gruntu w chwili dokonania dostawy. Niezbędne jest zatem określenie faktycznego przedmiotu dostawy.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Stosownie do art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że gdy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie nieruchomości winno wynikać z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub aktualnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Jednakże w przedstawionym stanie faktycznym ww. zwolnienie nie będzie miało zastosowania, gdyż przedmiotem zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu nie są grunty rolne, lecz tereny zgodnie z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczone pod zabudowę przemysłową, rzemieślniczą, usługową oraz związane z gospodarką odpadami. Bez znaczenia pozostaje fakt, ze działki wchodzące w skład nieruchomości są zrekultywowane w kierunku rolnym.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem sprzedaży jest prawo wieczystego użytkowania działek niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę - z uwagi na ich położenie na terenach przeznaczonych dla funkcji przemysłowych, rzemieślniczych, usługowych oraz związanych z gospodarką odpadami.

Zatem w świetle powołanych powyżej przepisów zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu tj. działek niezabudowanych położonych na terenach budownictwa przemysłowego podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 22% jako teren przeznaczony pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.