IBPP3/443-253/09/ŁW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2009 r. (data wpływu 27 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej przez nabywcę końcowego - jest prawidłowe.

W dniu 27 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania sprzedaży energii elektrycznej przez nabywcę końcowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka V. dostarcza energię elektryczną do stacji wysokiego napięcia 110/30/6kV, której wyposażenie jest własnością Wnioskodawcy i posiadającego koncesję na dystrybucję energii elektrycznej na podstawie decyzji URE z dnia 2 listopada 1999 r. Na tej podstacji Wnioskodawca dokonuje dystrybucji energii elektrycznej na rzecz:

Firma F. ze względu na wielkość zużycia jest firmą zakupującą całość energii elektrycznej od Spółki V. W znacznej części zużywa tą energię na własne potrzeby, pozostałą część sprzedaje (refakturuje bez żadnych swoich narzutów) Wnioskodawcy, hucie i pozostałym drobnym odbiorcom. Dodatkowo Wnioskodawca informuje, że firma F., Wnioskodawca oraz huta i kilku pozostałych drobnych odbiorców mieszczą się w obszarze dawnej huty Ł. a jedynym wyjątkiem jest przedszkole (dawne hutnicze) sąsiadujące bezpośrednio z hutą. Wnioskodawca dysponując układami pomiarowo-rozliczeniowymi dokonuje comiesięcznych rozliczeń zużycia energii elektrycznej przez tych odbiorców, dając wskazania do fakturowania przez firmę F. tychże odbiorców, oraz niezależnie obciąża wszystkich odbiorców w tym firmę F. kosztami dystrybucji na podstawie taryfy zatwierdzonej przez Prezesa URE. Taki sposób rozliczeń za energię elektryczną (refaktura dokonywana przez firmę F. oraz obciążenia za dystrybucję na podstawie taryfy Wnioskodawcy) odbywa się za zgodą Prezesa URE.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Ponieważ Wnioskodawca nabywa na potrzeby własnej działalności od firmy F. energię elektryczną obciążoną podatkiem akcyzowym to, czy w związku z tym na Wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki z tytułu podatku akcyzowego za energię elektryczną.

Zdaniem Wnioskodawcy, jak wskazuje art. 9 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, wchodzącej w życie od 1 marca 2009 r. czynnością opodatkowaną będzie m.in.:

Nabywcą końcowym, zgodnie z ustawą jest podmiot nabywający energię elektryczną, nie posiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót energią. Sprzedaż energii następuje pomiędzy Spółką V. a firmą F., która nie posiada koncesji na dystrybucję, przesył i obrót energią, a więc jest z punktu widzenia spółki dostarczającej energię elektryczną nabywcą końcowym. Spółka V. będzie więc sprzedawać energię na rzecz firmy F. obciążoną podatkiem akcyzowym.

Konsekwentnie, Wnioskodawca nabywa na potrzeby własnej działalności od firmy F. energię elektryczną już obciążoną podatkiem akcyzowym. Z tego też powodu nie jest zobowiązany do zapłacenia podatku akcyzowego.

Konkludując: Spółka V. będzie sprzedawać energię elektryczną na rzecz firmy F. z akcyzą a po stronie Wnioskodawcy nie ciążą żadne obowiązki z tytułu podatku akcyzowego za energię elektryczną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie bowiem z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11) w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Powyższy katalog wyczerpująco określa przypadki obrotu energią elektryczną. Kluczowe znaczenie ma objęcie akcyzą sprzedaży energii elektrycznej nabywcy końcowemu, co jest podstawową czynnością podlegającą opodatkowaniu w przypadku energii elektrycznej.

Zasadą ww. rozwiązań w zakresie opodatkowania akcyzą energii elektrycznej jest fakt, iż obowiązek podatkowy powstaje co do zasady na etapie "przekazania" energii elektrycznej "ostatecznemu konsumentowi". Odstępstwem od tej zasady jest sytuacja, gdy energia elektryczna zostaje zużyta zanim dotrze do nabywcy końcowego. Wówczas opodatkowany zostaje podmiot, który dokonał tego zużycia.

Stosownie do art. 2 pkt 19 ww. ustawy nabywcą końcowym jest podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przypisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), z wyłączeniem spółki posiadającej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 200 r. o giełdach towarowych.

Stosownie do art. 11 ww. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podmiot posiadający koncesję na obrót energią elektryczną (spółka V.) sprzedaje ją podmiotowi nie posiadającemu żadnej z koncesji wymienionych w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym, spełnione zostają przesłanki, o których mowa w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy. Zatem sprzedaż ta podlega opodatkowaniu podatkiem akcyzowym, a podatnikiem jest w przedmiotowej sprawie spółka V. Z punktu widzenia przepisów o podatku akcyzowym wystarczającym do opodatkowania takiej sprzedaży jest fakt zakupu tej energii przez podmiot, który nie posiada określonych prawem koncesji, bowiem w ten sposób został zdefiniowany nabywca końcowy. Przy czym nieistotne jest z punktu widzenia tych przepisów, w jaki sposób nabywca końcowy wykorzysta tą energię, bowiem od tej energii został już uiszczony podatek akcyzowy. W związku z tym dokonanie odsprzedaży energii elektrycznej przez nabywcę końcowego (podmiot nie posiadający koncesji), od której został zapłacony podatek, nie jest opodatkowane podatkiem akcyzowym. W przeciwnym wypadku mogłoby dojść do wielokrotnego opodatkowania akcyzą, podczas gdy przedmiot opodatkowania jest tak skonstruowany, aby do opodatkowania dochodziło tylko na jednym etapie obrotu. Na marginesie należy zauważyć, iż sprzedaż energii przez podmiot nie posiadający koncesji (a takim podmiotem jest spółka F.) jest dopuszczalna w granicach wyznaczonych w art. 32 prawa energetycznego.

Reasumując, nabywca końcowy który odsprzedaje energię elektryczną, od której został zapłacony podatek akcyzowy (w przedmiotowej sprawie uiściła go spółka posiadająca koncesję na obrót - spółka V., która sprzedała energię nabywcy końcowemu - spółka F.) nie jest podatnikiem podatku akcyzowego. Sprzedaż opodatkowanej energii przez nabywcę końcowego kolejnym podmiotom również nie rodzi obowiązku podatkowego dla tych podmiotów. W związku z tym, ze wskazanych powyżej względów Wnioskodawca w opisanym we wniosku stanie faktycznym nie będzie podatnikiem podatku akcyzowego.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.