IBPP3/443-248/08/AŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko KOPALNI, przedstawione we wniosku z dnia 10 kwietnia 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 czerwca 2008 r. (data wpływu 19 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zamiany prawa wieczystego użytkowania gruntów na prawo własności nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zamiany prawa wieczystego użytkowania gruntów na prawo własności nieruchomości.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujący stan faktyczny:

Kopalnia, działając na podstawie art. 15 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami na mocy stosownej umowy zamiany dokonała z Miastem XXX (jednostka samorządu terytorialnego) zamiany nieruchomości gruntowych niezabudowanych. Przedmiotem dokonanej zamiany jest: przysługujące dotychczas Kopalni prawo wieczystego użytkowania działek oznaczonych w ewidencji gruntów nr: 977/3, 977/4, 977/5, 977/6, 974/3, 978/1, 978/2, 978/7, 978/9, 978/10, 978/11, 978/12, 280/3, 500/17 w obrębach X, Y i Z o łącznej powierzchni 3,6295 ha, które zamienione zostało na przysługujące dotychczas Miastu XXX prawo własności nieruchomości oznaczonej działkami ewidencyjnymi nr: 232, 106, 81, 82/6, 82/7, 64, 127, 177, 271/2, 254, 194, 305/2, 305/3, 473, 454, 235/1 424/1 w obrębach X i Z o łącznej powierzchni 2,8315 ha.

W rejestrze ewidencji gruntów działki, których wieczystym użytkownikiem była dotychczas Kopalnia stanowią odpowiednio: nr ew. 977/3, 977/4, 977/5, 977/6, 974/3, 978/1, 978/2, 978/7, 978/9, 978/10, 978/11, 978/12 - użytki kopalne oznaczone symbolem K, nr ew. 280/3 - drogi oznaczone symbolem dr, nr ew. 500/17 - tereny różne oznaczone symbolem Tr.

Dla obszaru, na którym położona jest nieruchomość, której wieczystym użytkownikiem była Kopalnia sporządzony jest aktualny plan zagospodarowania przestrzennego, zgodnie z którym działki wchodzące w skład nieruchomości leżą na terenach: działki nr ew. 977/3, 977/4, 977/5, 977/6, 978/1, 978/2, 978/7, 978/9, 978/10, 978/11, 978/12 - tereny zadrzewień, działka nr ew. 974/3 położona jest na terenie zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym Kopalni, działka nr ew. 280/3 - teren ulic miejskich o funkcji dróg wojewódzkich, działka nr ew. 500/17 - teren zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym Kopalni - w części tereny zadrzewień.

Celem dokonywanej pomiędzy stronami zamiany było uregulowanie stosunków własnościowych na terenie i w otoczeniu zbiornika wodnego, który powstaje w wyrobisku pogórniczym Kopalni. Działki będące w dotychczasowym użytkowaniu wieczystym Kopalni leżą bezpośrednio przy zbiorniku wodnym oprócz działki nr 280/3, która położona jest pod drogą miejską. Stan nieruchomości na gruncie - łąki, częściowo nasadzenia drzew i krzewów.

Działki, których dotychczas właścicielem było Miasto XXX leżą na terenie powstającego w wyrobisku pokopalnianym zbiornika wodnego i obecnie znajdują się pod lustrem wody. Budowa zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym nie została zakończona a odbywa się na podstawie przepisów prawa geologicznego i górniczego w związku z tym nie zachodziła konieczność uzyskiwania pozwolenia na budowę o którym mowa w prawie budowlanym.

Zbiornik wodny, o którym mowa wyżej, powstaje w wyrobisku po odkrywkowej kopalni siarki. Wyrobisko pokopalniane po wykonaniu prac zabezpieczających jego dno oraz zbudowaniu niezbędnej infrastruktury jest napełnione wodami z rzeki Wisły. Wypełnienie wyrobiska wodą jest elementem prac rekultywacyjnych mających na celu likwidację negatywnego oddziaływania wyrobiska pokopalnianego na środowisko. Kierunek rekultywacji został określony decyzją Kierownika Urzędu Rejonowego w XXX 6016/88/96/97 z dnia 15 maja 1997 r. Prace rekultywacyjne o których mowa powyżej, realizowane są przez Kopalnię na mocy przepisów ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych z dnia 3 lutego 1995 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 121, poz. 1266 z późn. zm), Prawo geologiczne i górnicze z dnia 4 lutego 1994 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 z późn. zm.) a finansowane z dotacji celowej Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. Prace te rozpoczęto w 1994 r. Budowa zbiornika wodnego jako stanowiąca element prac rekultywacyjnych nie stanowi inwestycji w rozumieniu przepisów o rachunkowości.

Działka oznaczona w ewidencji gruntów nr 974/3 w obrębie X stanowi użytki Kopalne oznaczone symbolem K. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działka leży na terenie zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym. W naturze działka ta stanowi teren przylegający do przewidywanej linii brzegowej przyszłego zbiornika wodnego.

Działka oznaczona w ewidencji gruntów nr 500/17 w obrębie N. stanowi tereny różne. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego działka leży w części na terenie zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym a w części na terenach zadrzewień. W naturze działka ta stanowi teren przylegający do przewidywanej linii brzegowej przyszłego zbiornika wodnego.

Działka oznaczona w ewidencji gruntów nr 280/3 w obrębie Y stanowi drogę oznaczoną symbolem dr. Zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego położona jest na terenie ulic miejskich o funkcji dróg wojewódzkich. W naturze na działce posadowiona jest budowla - droga, która nie stanowi składnika aktywów trwałych Kopalni. Z całą pewnością droga została wybudowana wcześniej niż 5 lat licząc od dnia złożenia wniosku, jednakże Kopalnia nie posiada dokumentów potwierdzających ten fakt, jak również nie posiada informacji czy poniesione były nakłady finansowe na jej ulepszenie. Cała droga, również w części przebiegającej przez przedmiotową działkę zarządzana była przez Miasto XXX. Przenosząc prawo użytkowania wieczystego działki Kopalnia nie dokonuje adnotacji o przeniesieniu własności drogi, gdyż nie posiada takiego składnika aktywów trwałych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku od towarów i usług Kopalnia powinna zastosować w opisanym stanie faktycznym do zbycia (w drodze zamiany) prawa wieczystego użytkowania: działek oznaczonych w rejestrze gruntów nr ew. 977/3, 977/4, 977/5, 977/6, 978/1, 978/2, 978/7, 978/9, 978/10, 978/11, 978/12 - stanowiących, zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego tereny zadrzewień; jaką w przypadku działek: nr ew. 974/3, nr ew. 500/17 - położonych jest na terenie zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym Kopalni; i jaką w przypadku działki nr ew. 280/3 - położonej na terenie ulic miejskich.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę rodzaj użytków określony w rejestrze gruntów oraz zapisy planu zagospodarowania przestrzennego, zbycie (w drodze zamiany) prawa wieczystego użytkowania działek oznaczonych w ewidencji gruntów nr: 977/3, 977/4, 977/5, 977/6, 978/1, 978/2, 978/7, 978/9, 978/10, 978/11, 978/12, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego stanowią tereny zadrzewień oraz działek nr ew. 974/3 i 500/17, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego położone są na terenie zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym Kopalni - jest dostawą o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług a tym samym w całości korzysta ze zwolnienia od tego podatku, gdyż ww. działki stanowią teren niezabudowany inny niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę; natomiast zbycie (w drodze zamiany) prawa wieczystego użytkowania działki nr ew. 280/3 - położonej na terenie ulic miejskich jest opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zamiana jest umową cywilnoprawną, na podstawie której każda ze stron zobowiązuje się przenieść na drugą stronę własność rzeczy w zamian za zobowiązanie się do przeniesienia własności innej rzeczy - art. 603 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zapis art. 604 Kodeksu cywilnego daje dyspozycję odpowiedniego stosowania do zamiany przepisów o sprzedaży. Umowa zamiany jest umową wzajemną, bardzo zbliżoną do umowy sprzedaży. Różnica w stosunku do umowy sprzedaży polega na tym, że w miejsce świadczenia ceny pojawia się obowiązek drugiej strony przeniesienia własności rzeczy. Ze względu na wzajemny charakter umowy, wartość świadczonych rzeczy powinna być ekwiwalentna. Dopłata przez jedną ze stron do świadczenia, wynikająca z różnicy wartości rzeczy będącej przedmiotem zamiany nie zmienia charakteru umowy (chyba, że ze względu na jej wartość ma ona charakter ceny jak w umowie sprzedaży).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Prawa wieczystego użytkowania uznaje się za prawo rzeczowe o charakterze zbliżonym do prawa własności. Mimo, iż nie zostało ono wymienione odrębnie w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT, jego zbycie należy traktować jak dostawę towarów.

Wysokość opodatkowania regulują przepisy Działu VIII ww. ustawy (art. 41-85). Stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Wyjątek stanowi art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy o podatku VAT, na mocy którego zwolniona od podatku jest dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Z cytowanego przepisu wynika, że zwolnienie z opodatkowania uzależnione jest od rodzaju przeznaczenia zbywanego gruntu. Istotne w rozstrzygnięciu tego zagadnienia będzie zatem ustalenie w oparciu o plan zagospodarowania terenu przeznaczenie sprzedaży gruntu, czy grunty podlegające zbyciu przeznaczone są pod zabudowę czy też na cele rolnicze. W konkluzji należy stwierdzić, iż sprzedaż niezabudowanych gruntów na cele rolnicze korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania na mocy cytowanego przepisu. Należy zatem uznać, że każda inna sprzedaż terenów niezabudowanych (ale tylko takich, które nie są terenami budowlanymi bądź nie są przeznaczone pod zabudowę) na cele inne niż rolnicze jak również sprzedaż gruntów zabudowanych podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podkreślić należy zatem, że o tym czy dana dostawa gruntu będzie opodatkowana czy też korzystać będzie ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT, decydować będzie charakter gruntu w chwili dokonania dostawy. Niezbędne jest zatem określenie faktycznego przedmiotu dostawy.

Należy zauważyć, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia gruntu przeznaczonego pod zabudowę, nie wskazują również kryteriów jakimi należy się kierować przy ocenie danego gruntu, dlatego zasadnym wydaje się przyjęcie uregulowań zawartych w ustawie z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.). Stosownie do art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).

Zgodnie z art. 3 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do jej zadań własnych gminy. W myśl art. 9 ust. 1 cyt. ustawy polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Studium nie jest aktem prawa miejscowego, jednakże jego postanowienia są wiążące dla Rady Gminy przy uchwalaniu miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem (potwierdzeniem) stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego, w zakresie danych faktycznie w niej zawartych.

Z powyższych przepisów wynika, że gdy brak jest miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, przeznaczenie nieruchomości winno wynikać z decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu lub aktualnego studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Ponadto zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.) zwalnia się od podatku dzierżawę gruntów przeznaczonych na cele rolnicze, a także zbycie prawa użytkowania wieczystego tych gruntów.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że przedmiotem zamiany będzie prawo użytkowania wieczystego działek nr: 977/3, 977/4, 977/5, 977/6, 978/1, 978/2, 978/7, 978/9, 978/10, 978/11, 978/12, które zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego stanowią tereny zadrzewień oraz działki nr ew. 974/3, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego położona jest na terenie zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym Kopalni, działki nr 500/17 położonej w części na terenie zbiornika wodnego a w części na terenie zadrzewień oraz działki nr ew. 280/3 - teren ulic miejskich o funkcji dróg wojewódzkich.

Zatem, mając na uwadze przepis art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz § 8 ust. 1 pkt 4 ww. rozporządzenia, w przedmiotowej sprawie, w stosunku do działek 977/3, 977/4, 977/5, 977/6, 978/1, 978/2, 978/7, 978/9, 978/10, 978/11, 978/12 zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu w drodze zamiany na prawo własności nieruchomości będzie korzystało ze zwolnienia z podatku od towarów i usług.

Natomiast w odniesieniu do prawa wieczystego użytkowania działek o numerach 280/3, 500/17 oraz 974/3 należy podkreślić, iż w świetle ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm.), budowlą jest każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: lotniska, drogi, linie kolejowe, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową (art. 3 pkt 3 cyt. ustawy). Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu Prawa budowlanego nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

Ponadto zgodnie z definicją zawartą w słowniku języka polskiego Wydawnictwa Naukowego PWN S.A. przez zbiornik należy rozumieć zagłębienie terenu wypełnione wodą.

W świetle powyższego zbiornik wodny oraz droga stanowią budowle w rozumieniu prawa budowlanego, a zatem tereny te należy uznać za teren zabudowy.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż zbiornik wodny powstaje w wyrobisku po odkrywkowej kopalni siarki. Wyrobisko pokopalniane po wykonaniu prac zabezpieczających jego dno oraz zbudowaniu niezbędnej infrastruktury jest wypełnione wodami z rzeki Wisły. Budowa zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym nie została zakończona i odbywa się na podstawie przepisów prawa geologicznego i górniczego.

W przedstawionym stanie faktycznym ww. zwolnienie nie będzie miało więc zastosowania do działki nr ew. 974/3, która zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego położona jest na terenie zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym Kopalni oraz działki nr ew. 280/3 - teren ulic miejskich o funkcji dróg wojewódzkich. Przedmiotem zamiany prawa wieczystego użytkowania gruntu nie są bowiem grunty rolne, lecz tereny zgodnie z planem zagospodarowania przestrzennego gminy przeznaczone pod zabudowę (działka nr ew. 974/3 położona jest na terenie powstającego już zbiornika wodnego, który jest budowlą w świetle cyt. wyżej ustawy - Prawo Budowlane; działka nr ew. 280/3 na której położona jest droga).

Zatem zamiana prawa użytkowania wieczystego działek nr ew. 974/3 i 280/3 na prawo własności podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku VAT.

Natomiast w odniesieniu do działki nr 500/17, która zgodnie z obowiązującym planem zagospodarowania przestrzennego leży w części na terenie zbiornika wodnego w wyrobisku pogórniczym a w części na terenach zadrzewień, czynność zamiany prawa użytkowania wieczystego tej działki składającej się z gruntów niezabudowanych przeznaczonych pod zabudowę (część na której znajduje się zbiornik wodny stanowiący budowlę w rozumieniu cyt. wyżej ustawy - Prawo Budowlane) oraz gruntów stanowiących tereny niezabudowane inne niż tereny budowlane (część zadrzewień) podlega opodatkowaniu podatkiem VAT w części odpowiadającej terenom przeznaczonym pod zbiornik wodny stawką podatkową, określoną w art. 41 ust. 1, tj. 22% natomiast w części zadrzewień będzie korzystać ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 oraz § 8 ust. 1 pkt 4 cyt. rozporządzenia.

Ponadto tutejszy organ podkreśla, iż w przypadku zamiany prawa wieczystego użytkowania gruntu na prawo własności, podstawę opodatkowania należy określić zgodnie z art. 29 ust. 3, stanowiącym, iż jeżeli należność jest określona w naturze, podstawą opodatkowania jest wartość rynkowa towarów lub usług pomniejszona o kwotę podatku.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.