IBPP3/443-246/08/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółdzielni, przedstawione we wniosku z dnia 8 kwietnia 2008 r. (data wpływu 14 kwietnia 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 9 lipca 2008 r. (data wpływu 10 lipca 2008 r.) oraz z dnia 11 lipca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej ogrodzeniem oraz wiatą niezwiązaną trwale z gruntem - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2008 r. został złożony ww. wniosek, uzupełnionym pismami z dnia 9 lipca 2008 r. (data wpływu 10 lipca 2008 r.) oraz z dnia 11 lipca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości zabudowanej ogrodzeniem oraz wiatą niezwiązaną trwale z gruntem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółdzielnia zamierza sprzedać nieruchomości obejmujące działkę gruntu o powierzchni ok. 0,6 ha, zakupioną w roku 1980, na której znajduje się budowla w postaci ogrodzenia trwale z gruntem związanego i wiata drewniana niezwiązana trwale z gruntem. Przy zakupie wiaty Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Przedmiotowa wiata jest wykorzystywana dla potrzeb własnych Wnioskodawcy. Ogrodzenie wzniesiono w 1981 r., a wiatę posadowioną przez dzierżawcę zakupiono od niego w roku 2001, na ww. obiekty nie czyniono żadnych nakładów. Ponadto Wnioskodawca zamierza sprzedać prawo użytkowania wieczystego działki gruntowej o powierzchni ok. 0,46 ha. Prawo to Spółdzielnia nabyła w 1995 r., a poprzednio od 1981 r. posiadała działkę w użytkowaniu. Na działce znajduje się budowla w postaci ogrodzenia wzniesionego w 1981 r.

Ogrodzenie jest wspólne dla obydwu sąsiadujących, wymienionych działek przez co tworzą one jedną całość.

Tereny na którym znajdują się przedmiotowe działki nie posiadają planu zagospodarowania przestrzennego. Możliwość zagospodarowania i zainwestowania działki określa decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Zgodnie z nieobowiązującym planem ogólnym zagospodarowania przestrzennego miasta, zatwierdzonego uchwałą Rady miejskiej nr VI/54/97 z dnia 29 listopada 1994 r. będące przedmiotem wniosku działki położone były częściowo na terenach o symbolach B1MN/U tereny osiedleńcze dla realizacji różnych form mieszkalnictwa usług i rzemiosła, z mieszkalnictwem jako funkcją dominującą, B11KS tereny urządzeń zaplecza motoryzacyjnego związane z obsługą techniczną pojazdów oraz obsługą komunikacyjną (parkingi, stacje paliw, stacje obsługi samochodów), 08Z ulice zbiorcze zapewniające obsługę dzielnic mieszkaniowych oraz przemysłowych.

Ogrodzenie trwałe działek wzniesione w 1981 r. i jest to ogrodzenie w ramach stalowych na cokole betonowym znajdujące się w ewidencji środków trwałych Spółdzielni grupa 2 budowle.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaka stawka VAT obowiązuje przy sprzedaży nieruchomości gruntowej wraz z budowlami, jeżeli znajdują się one na gruncie ponad 5 lat i czy grunt stanowi odrębny przedmiot opodatkowania.

Zdaniem Wnioskodawcy dostawę gruntu należy rozpatrywać odrębnie od budowli. Grunt dla celów VAT jest odrębnym od budowli towarem i nie może być traktowany jako towar używany, dlatego do sprzedaży należy wyodrębnić wartość gruntu i do tej kwoty doliczyć 22% VAT.

Natomiast sprzedaż budowli stanowiących towary używane i nabytych bez prawa do odliczenia podatku, będzie zwolniona z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ww. ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zatem opodatkowaniu podatkiem VAT podlegać będzie dostawa gruntów zabudowanych i gruntów niezabudowanych, stanowiących tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. O przeznaczeniu gruntów niezabudowanych rozstrzyga plan zagospodarowania przestrzennego danego obszaru.

Stosownie do brzmienia przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast kwestię opodatkowania gruntu zabudowanego, na którym posadowione są budynki lub budowle trwale z gruntem związane rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy. Zgodnie z tym artykułem w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 10 ustawy zwalnia z podatku od towarów i usług dostawę obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkane po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe.

Z kolei budynki przeznaczone na cele inne niż mieszkaniowe, budowle lub innych części mogą korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jednak pod pewnymi warunkami.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ww. ustawy zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane rozumie się:

Jednak w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

Użycie w tym przepisie sformułowania "użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych" wskazuje, że chodzi tu o całkowity okres użytkowania tych towarów do działalności opodatkowanej, a nie o okres od zakończenia modernizacji, czy też o okres liczony od momentu przekroczenia ww. kwoty wydatków poniesionych na modernizację.

Zatem aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 ww. ustawy wyłączający zwolnienie z podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Z treści wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę gruntu wraz z posadowionymi na niej ogrodzeniem w ramach stalowych na cokole betonowym trwale związanym z gruntem oraz wiatę drewnianą niezwiązaną trwale z gruntem.

W związku z powyższym w przedstawionym zdarzeniem przyszłym istotne jest ustalenie czy ww. obiekty, są budowlami, o których mowa w art. 2 pkt 6 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

Jak już wspomniano na wstępie towarami w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej. Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych (PKOB) dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. Natomiast przez budynki rozumie się zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych. W PKOB nie ma mowy o budynkach czy budowlach niezwiązanych trwale z gruntem, ponadto w objaśnieniach wstępnych do PKOB można znaleźć informację, że klasyfikacja ta nie wyróżnia obiektów budowlanych tymczasowych. W tym kontekście obiekty budowlane tymczasowe niezwiązane trwale z gruntem winny być uznawane jako rzeczy ruchome i klasyfikowane według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w zależności od materiału, z jakiego są wytworzone.

Zatem mając na uwadze powyższe należy uznać wiatę drewnianą niezwiązaną trwale z gruntem za rzecz ruchomą, czyli towar inny niż budynki i budowle. Przy zakupie przedmiotowej wiaty Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a przedmiotowa wiata jest wykorzystywana dla potrzeb własnych Wnioskodawcy. W tym przypadku można zastosować do sprzedaży ww. wiaty zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 w związku z art. 43 ust. 2 pkt 2 ustawy.

Z treści wniosku wynika, iż na działce znajduje się również ogrodzenie w ramach stalowych na cokole betonowym trwale związanym z gruntem. Przy czym przedmiotowe ogrodzenie jest wspólne dla obu sąsiadujących ze sobą działek, przez co tworzą one jedną całość. Jednakże jedna z działek (będąca przedmiotem niniejszej interpretacji) stanowi własność Wnioskodawcy, druga zaś jest objęta prawem użytkowania wieczystego ustanowionego na rzecz Wnioskodawcy. Ponieważ ww. ogrodzenie jest wspólne dla obu działek czyli jest urządzeniem znajdującym się na granicy sąsiadujących działek należy przywołać przepisy art. 154 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) w myśl których domniemywa się, że mury, płoty, miedze, rowy i inne urządzenia podobne znajdujące się na granicy gruntów sąsiadujących, służą do wspólnego użytku sąsiadów. To samo dotyczy drzew i krzewów na granicy. Korzystający z wymienionych urządzeń obowiązani są ponosić wspólnie koszty ich utrzymania.

Ww. przepis zawiera domniemanie prawa do wspólnego do wspólnego użytku urządzeń znajdujących sie na granicy gruntów sąsiadujących. Natomiast jest rzeczą obojętną czy grunty są we władaniu właścicieli, użytkowników dzierżawców. Zatem prawo do użytkowania ww. urządzeń ma każdy z władających gruntami sąsiadującymi gruntami niezależnie od swych uprawnień do posiadania gruntu sąsiadującego. Osoby korzystające (wspólnie) z urządzeń znajdujących się na granicy prowadzą wspólnie koszty ich utrzymania. W tym stanie rzeczy stwierdzić należy, iż prawo wspólnego użytku urządzeń, o których mowa w przepisach art. 154 Kodeksy cywilnego jest bliskie współwłasności rzeczy.

Przenosząc powyższe rozważania na grunt ustawy o podatku od towarów i usług zauważyć należy, iż charakter (rodzaj) ogrodzenia wspólnego dla obu działek, o których mowa we wniosku odnieść należy do transakcji zbycia obu sąsiadujących działek gruntu tj.

* do sprzedaży działki 0,6 h, oraz

* do zbycia prawa wieczystego użytkowania działki o powierzchni 0,46h.

Polska Klasyfikacja Obiektów Budowlanych, wprowadzona do stosowania rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), dokonuje klasyfikacji obiektów budowlanych rozumianych jako konstrukcje połączone z gruntem w sposób trwały, wykonane z materiałów budowlanych i elementów składowych, będące wynikiem prac budowlanych. W PKOB obiekty budowlane grupowane są w dwóch sekcjach: "Budynki" i "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej". Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w PKOB obiektami inżynierii lądowej i wodnej są wszystkie obiekty budowlane nie klasyfikowane jako budynki, tj.: drogi kołowe, drogi kolejowe, mosty, autostrady, drogi lotniskowe, zapory wodne, itp.

Zatem jeśli dana budowla w rozumieniu prawa budowlanego, nie została sklasyfikowana w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jako budynek, mieści się w sekcji "Obiekty inżynierii lądowej i wodnej".

W związku z powyższym ogrodzenie w ramach stalowych na cokole betonowym trwale związanym z gruntem, należy uznać za budowlę w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż przedmiotowe ogrodzenie będące budowlą spełnia definicję towaru używanego, gdyż od końca roku, w którym zakończono jego budowę minęło co najmniej 5 lat (ogrodzenie wzniesiono w 1981 r.), a Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy budowie ogrodzenia. Jednocześnie na budowlę tę nie zostały poniesione żadne nakłady związane z jego ulepszeniem.

Zatem w świetle powyższego sprzedaż gruntu zabudowanego ogrodzeniem w ramach stalowych na cokole betonowym trwale z gruntem związanym, stanowiącego budowlę w rozumieniu art. 2 pkt 6 ww. ustawy i spełniające warunki do uznania go za towar używany będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie z art. 43 ust. 1 pkt 2. Również dostawa gruntu, na którym jest posadowione ww. ogrodzenie będzie zwolniona od podatku na mocy art. 29 ust. 5.

Natomiast sprzedaż wiaty drewnianej niezwiązanej trwale z gruntem, stanowiącej rzecz ruchomą będzie również korzystała ze zwolnienia na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 pkt 2 ww. ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.