IBPP3/443-238/10/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2010 r. (data wpływu 9 kwietnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.) oraz z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie

* zbycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 222/7 zabudowanej budynkiem - jest nieprawidłowe,

* zbyciu prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 222/6 - jest prawidłowe.

W dniu 9 kwietnia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2010 r. (data wpływu 30 czerwca 2010 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 18 czerwca 2010 r. nr IBPP3/443-238/10/AB oraz pismem z dnia 8 lipca 2010 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka cywilna, dalej: "Spółka", nabyła w lipcu 2008 r. prawo wieczystego użytkowania dwóch działek oznaczonych nr 222/6 oraz nr 222/7 oraz prawo własności budynku położonego na działce 222/7. Działki te są objęte jednym wpisem w KW, jednakże w akcie notarialnym sprzedaży zostało zaznaczone, że ww. działki powstały z podziału działki 222/3 decyzją Naczelnika Wydziału Nieruchomości i Gospodarki Przestrzennej Urzędu Miejskiego, a podziału dokonano pod warunkiem, iż przy zbywaniu działki oznaczonej numerem 222/7 zostaną ustanowione stosowne służebności drogowe, zapewniające dostęp do drogi publicznej działki oznaczonej numerem 222/6.

Sprzedający do transakcji zbycia przedmiotowego budynku zastosował zwolnienie od podatku od towarów i usług z uwagi na definicję towaru używanego. Spółka nie dokonała żadnych nakładów na nabytej nieruchomości.

W lutym 2010 r. Spółka dokonała sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu działek o numerach 222/6 i 222/7 oraz prawa własności budynku. Do sprzedaży Spółka zastosowała zwolnienie.

Wnioskodawca dodaje, iż w związku z nabyciem działki 222/7 przysługiwało mu prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, bo zakupiona nieruchomość służyła działalności opodatkowanej, ale zbywca zastosował zwolnienie od tej transakcji. Wnioskodawca przedmiotową nieruchomość nabył w ramach pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT.

Natomiast jak wynika z decyzji o warunkach zabudowy załączonej przez Wnioskodawcę nr GB dnia 28 sierpnia 2009 r., funkcją zabudowy i zagospodarowania terenu przewidzianą dla działki nr 222/6 jest parking o nawierzchni utwardzonej, chodniki, lampy oświetleniowe, zieleń, maszt reklamowy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu oraz prawa własności budynku posadowionego na gruncie o numerze działki 222/7 podlega zwolnieniu od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka była jednak zobowiązana do opodatkowania przedmiotowej dostawy podatkiem od towarów i usług stosując 22% stawkę podatku odpowiednio do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu działki 222/6 oraz prawa wieczystego użytkowania gruntu działki 222/7 wraz z posadowionym budynkiem. Co do zasady dostawa budynków, budowli lub ich części podlega zwolnieniu, jednakże wprowadzono wyjątek w stosunku do dostaw, które dokonywane są w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz gdy pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą upłynął okres krótszy niż 2 lata, o czym stanowi art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) i b) ustawy o VAT.

Przez pierwsze zasiedlenie, zdefiniowane w art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Tak sformułowana definicja powoduje, że może dojść, w odniesieniu do jednego obiektu, do wielu pierwszych zasiedleń. Pierwsze zasiedlenie następuje bowiem wtedy, gdy obiekt jest oddawany do użytkowania pierwszy raz po wybudowaniu w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, a z kolejnymi pierwszymi zasiedleniami będziemy mieć do czynienia w wypadku oddania obiektu do użytkowania po ulepszeniu o wartości wynoszącej co najmniej 30% wartości początkowej.

Ustawodawca wymaga, aby oddanie budynku do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi nastąpiło w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. W obecnym stanie prawnym nie ma znaczenia kiedy wybudowano budynek, a jedynie aby oddanie do użytkowania nastąpiło w wykonaniu czynności opodatkowanych, a więc takich jak sprzedaż, najem, zamiana, leasing. Potwierdza to Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, wskazując, iż "...pierwsze zasiedlenie nie musi być dostawą towarów. Istotą pierwszego zasiedlenia jest oddanie do użytkowania, które następuje poprzez wykonanie czynności podlegających opodatkowaniu.

Pierwszym zasiedleniem może być więc oddanie nieruchomości w najem czy też leasing" (interpretacja indywidualna z 15 czerwca 2009 r., nr IPPP3/443-362/09-4/KG), a także Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy: "Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu" (interpretacja indywidualna z 24 sierpnia 2009 r., nr ITPP1/443-507/09/KM).

Należy zauważyć, iż wybudowanie budynku i przyjęcie do używania przez właściciela na własne potrzeby nie stanowi pierwszego zasiedlenia.

Jednakże obowiązek opodatkowania dostawy na podstawie wyjątków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. a) i b) ustawy o VAT nie wystąpi, jak to wynika z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, jeżeli;

W ocenie Spółki przesłanką objęcia zwolnieniem, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, dostawy budynku, jest brak prawa do odliczenia podatku naliczonego w stosunku do tego budynku w chwili jego nabycia. Zatem jeśli podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT wykonuje czynności zwolnione od podatku i dokonuje zakupu budynku na potrzeby prowadzonej działalności (zwolnionej od podatku), to z uwagi na treść art. 86 ust. 1 ustawy o VAT (z uwzględnieniem art. 90 ust. 1), nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem budynku. Przepis art. 86 ust. 1 ustawy stwierdza jednoznacznie, że prawo do odliczenia przysługuje w tym zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Nie przysługuje ono zatem w zakresie wykonywania czynności niepodlegających w ogóle podatkowi lub zwolnionych od podatku.

Natomiast nabycie budynku od kontrahenta, który do sprzedaży zastosował zwolnienie (z uwagi na obowiązujące w chwili dokonywania transakcji brzmienie przepisów) nie dyskwalifikuje tego prawa. Jeżeli podatnik wykonuje czynności podlegające opodatkowaniu, to zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, ma prawo do obniżenia podatku należnego o kwoty podatku naliczonego związanego z nabywaniem towarów i usług, a zastosowana stawka podatku przy sprzedaży nie ma wpływu na to prawo.

Zdaniem Spółki celem takiej regulacji jest unikanie faktycznego podwójnego opodatkowania, które miałoby miejsce w sytuacji, gdy podatnik - ponoszący faktyczny ciężar podatku przy nabyciu towarów - musiałby obciążyć podatkiem te same towary również przy ich zbyciu. Natomiast w przypadku gdy kupujący nie ponosi ciężaru podatku naliczonego, bowiem zbywca takiego podatku nie wykazuje z uwagi na zwolnienie danej czynności od podatku, nie zaistnieje sytuacja podwójnego opodatkowania.

Podobne stanowisko można znaleźć w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 9 grudnia 2008 r. sygn. akt IPPP1/443-1784/08-4/IG.

Zatem zwolnieniu na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT będą podlegały tylko te nabycia budynków i budowli, które były wykorzystywane do działalności zwolnionej (bez prawa do odliczenia podatku VAT). Spółka nabyła przedmiotowy budynek w ramach pierwszego zasiedlenia (nastąpiło oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy w ramach czynności opodatkowanej - dostawa), zatem dokonując obecnie jego sprzedaży, tj. w okresie krótszym niż 2 lata, nie ma podstaw do zastosowania zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Ponadto wobec faktu, iż Spółka dokonuje czynności opodatkowanych, nabycie budynku było związane właśnie z takimi czynnościami, a więc przysługiwało Spółce prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zakupie, będącego następnie przedmiotem sprzedaży budynku. Jak wskazano wyżej dla powyższej klasyfikacji nie ma znaczenia, iż sprzedający dla swojej dostawy zastosował zwolnienie. Wobec brzmienia art. 29 ust. 5 ustawy o VAT, iż w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu, do sprzedaży wskazanej w stanie faktycznym nieruchomości Spółka nieprawidłowo więc zastosowała zwolnienie. Jak wskazano wyżej przedmiotem zakupu było prawo użytkowania wieczystego dwóch działek (powstałych z podziału działki 222/3), niemniej jednak z uwagi na sprzedaż budynku, który posadowiony jest na gruncie działki o numerze 222/7, tylko ten grunt należy wiązać z dostawą budynku. Zatem w podstawie opodatkowania budynku należało uwzględnić tylko wartość działki oznaczonej 222/7 i opodatkować stawką 22%.

Mając na uwadze powyższe Spółka wnosi o potwierdzenie stanowiska, że przedmiotowa sprzedaż nie podlegała zwolnieniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

* nieprawidłowe w części dotyczącej zbycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 222/7 zabudowanej budynkiem,

* prawidłowe w części dotyczącej zbycia prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 222/6.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste, zbycie praw, o których mowa w pkt 6 i 7.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dostawy było prawo użytkowania wieczystego działki nr 222/7 wraz z budynkiem oraz prawo wieczystego użytkowania działki niezabudowanej nr 222/6.

W odniesieniu do dostawy działki zabudowanej nr 222/7 stwierdzić należy co następuje:

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym ustawodawca od powyższej zasady ustanowił szereg wyjątków, a jednym z nich jest zwolnienie od podatku dostawy budynków, budowli lub ich części wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, z wyjątkiem gdy:

W tym miejscu należy zauważyć, że zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie - rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Zatem pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub ulepszony obiekt (jego część) zostanie sprzedany lub np. oddany w najem. Zarówno sprzedaż, jak i najem są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nabył przedmiotową nieruchomość w ramach pierwszego zasiedlenia zgodnie z art. 2 pkt 14 w lipcu 2008 r., jako zwolnioną z opodatkowania podatkiem VAT. Wnioskodawca nie dokonywał żadnych nakładów na nabytej nieruchomości. Wnioskodawca w lutym 2010 r. dokonał sprzedaży prawa użytkowania wieczystego działki 222/7 wraz z prawem własności budynku na niej posadowionym.

Tak więc, mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż do pierwszego zasiedlenia budynku, jak wskazał Wnioskodawca, doszło przy nabyciu przez niego prawa użytkowania wieczystego zabudowanej działki w lipcu 2008 r. Tak więc został spełniony pierwszy warunek który umożliwia zwolnienie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy sprzedaży w lutym 2010 przedmiotowej działki. Jednakże nie zostanie spełniona druga przesłanka umożliwiająca zwolnienie przewidziane w art. 43 ust. 1 pkt 10, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem (lipiec 2008 r.), a dostawą nieruchomości (luty 2010 r.) upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Tym samym dostawa prawa wieczystego użytkowania nieruchomości wraz z budynkiem nie może korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10.

W tym miejscu należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia dostawy nieruchomości na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

W związku z powyższym sprzedaż przez Wnioskodawcę użytkowania wieczystego działki nr 222/7 zabudowanej budynkiem będzie podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, gdyż Wnioskodawcy w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało przy ich nabyciu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bo jak wskazano we wniosku transakcja była zwolniona z opodatkowania, a ponadto Wnioskodawca nie poniósł żadnych nakładów na ulepszenie na nabytej nieruchomości.

Kwestię zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkami i budowlami rozstrzygają przepisy § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799 z późn. zm.) w myśl, których zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku.

Powyższe oznacza, iż do zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków i budowli korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym obiekty te są posadowione.

Zatem zbycie prawa wieczystego użytkowania działki nr 222/7 zabudowanej budynkiem, będzie zwolnione od podatku od towarów i usług na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 ww. rozporządzenia w związku z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Natomiast w odniesieniu do działki nr 222/6 stwierdzić należy co następuje:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu.

Jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych należy do zadań własnych gminy.

Stosownie do art. 4 ust. 1 i 2 ww. ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że skoro miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego ustala przeznaczenie terenu (art. 4 ust. 1 ustawy), to w przypadku braku dla danego terenu takiego planu, funkcję ta musi przejąć decyzja o warunkach zabudowy (art. 4 ust. 2 ustawy).

Z załączonej do wniosku decyzji o warunkach zabudowy z dnia 28 sierpnia 2009 r. wynika, iż dla działek objętych wnioskiem brak jest obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, w związku z tym powyższą decyzją ustalono m.in. dla działki nr 222/6 warunki zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie parkingu dla samochodów osobowych o nawierzchni utwardzonej, wraz z chodnikami, lampami oświetleniowymi, zielenią i masztem reklamowym.

W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że czynność zbycia prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej o nr 222/6, na której to działce zgodnie z funkcją zabudowy i zagospodarowania terenu przewidziany jest parking o nawierzchni utwardzonej, chodniki, lampy oświetleniowe, zieleń, maszt reklamowy, a więc jako teren przeznaczony pod zabudowę, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według 22% stawki, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za:

* nieprawidłowe - w zakresie zbycia prawa użytkowania wieczystego działki nr 222/7 zabudowanej budynkiem

* prawidłowe - w zakresie zbycia prawa użytkowania wieczystego działki niezabudowanej nr 222/6.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.