IBPP3/443-235/10/ŁW - Stawka akcyzy stosowana do wyrobów energetycznych oraz brak obowiązku składania deklaracji podatkowych w przypadku wyrobów energetycznych innych niż opałowe.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 stycznia 2010 r. (data wpływu 18 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego jest:

W dniu 18 stycznia 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie obowiązku składania deklaracji na podatek akcyzowy, w sytuacji, gdy Spółka prowadzi działalność w zakresie wyrobów energetycznych, niewymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym, które nie są przeznaczone do celów opałowych, ani napędowych, ani też jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych ani jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej: Spółka) jest producentem wyrobów o charakterze karbo- i petrochemicznym, wykorzystywanych w chemii organicznej. Prowadzona przez Spółkę działalność w zakresie zakupów, produkcji i sprzedaży dotyczy przede wszystkim wyrobów akcyzowych. Czynności odbywają się w składzie podatkowym, a wyroby objęte są procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Podstawowe surowce wykorzystywane w Spółce to benzol (CN 270710) i frakcja benzenowa (CN 2707 10 90). Służą one do produkcji wyrobów akcyzowych, w tym przede wszystkim:

Wskazane powyżej wyroby nie są przez Spółkę sprzedawane z przeznaczeniem do celów opałowych, ani napędowych, ani jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, czy też opałowych. Odbiorcy tych wyrobów nie wykorzystują ich również jako surowców do produkcji paliw. Wyjątek stanowi frakcja naftalenowa. Jeden z odbiorców frakcji naftalenowej deklaruje, że jest ona wykorzystywana do produkcji paliw opałowych (sprzedaż w procedurze zawieszenia poboru akcyzy), przez innego odbiorcę frakcja naftalenowa jest wykorzystywana do celów opałowych (sprzedaż poza procedurą, z zapłaconą akcyzą).

Spółka dokonuje wprawdzie sprzedaży jednego z wyrobów - frakcji naftalenowej CN 2707 40 00, w procedurze zawieszenia poboru akcyzy do odbiorcy, który deklaruje, że jest on wykorzystywany jako surowiec do produkcji paliw opałowych. Produkcja tego wyrobu nie odbywa się jednak z przeznaczeniem na cele opałowe bądź paliwowe, ani jako dodatek lub domieszka do paliw, a poza jednym wskazanym przypadkiem, odbiorcy tego produktu nie prowadzą działalności w zakresie produkcji paliw. Od grudnia 2009 r. jeden z odbiorców frakcji naftalenowej dokonuje nabycia od Spółki tego wyrobu poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, z przeznaczeniem do celów opałowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Spółka wnosi o potwierdzanie, że nie jest zobowiązana do składania deklaracji na podatek akcyzowy, w sytuacji, gdy prowadzi działalność w zakresie wyrobów energetycznych, niewymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym, które nie są przeznaczone do celów opałowych, ani napędowych, ani też jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych ani jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych.

Zdaniem Wnioskodawcy, nowa ustawa o podatku akcyzowym, obowiązująca od dnia 1 marca 2009 r., wprowadziła istotne zmiany w zakresie opodatkowania i obrotu wyrobami energetycznymi. Przede wszystkim wyroby energetyczne zostały zdefiniowane w art. 86 ustawy, przy czym wyodrębnionych zostało szereg kategorii tych wyrobów.

Podstawową kategorię wyrobów energetycznych stanowią paliwa silnikowe i paliwa opałowe zdefiniowane w art. 86 ust. 2 i 3 ustawy, dla których ustawodawca określił stawki akcyzy w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy. Zasadniczo stawki akcyzy w przypadku wyrobów wymienionych w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy mają zastosowanie bez względu na przeznaczenie tych wyrobów.

Kolejną kategorią wyrobów są "pozostałe paliwa silnikowe" oraz "pozostałe paliwa opałowe", które zostały zdefiniowane w art. 86 ust. 1 pkt 9 i 10. Stawki dla takich wyrobów zostały określone w art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 ustawy. Opodatkowanie pozostałych paliw uzależnione jest więc w praktyce od przeznaczenia danego wyrobu. Pozostałym paliwem silnikowym czy też pozostałym paliwem opałowym może więc być zarówno wyrób energetyczny wymieniony wprost w art. 86 ust. 1 pkt 1-8 inny niż te, dla których ustawodawca określił stawki akcyzy w art. 89 ust. 1 pkt 1-13, jak również inne wyroby nie wymienione w przepisach ustawy ale przeznaczone do celów opałowych lub napędowych lub jako dodatki do takich paliw.

Trzecią kategorią wyrobów energetycznych są wyroby, dla których nie została określona stawka akcyzy w art. 89 ust. 1, a które zostały wymienione w załączniku nr 2 do ustawy. W rezultacie na podstawie przepisów krajowych, jak i przepisów wspólnotowych produkcja i przemieszczanie tych wyrobów pomiędzy państwami członkowskim podlega kontroli (wyroby te muszą być produkowane w składzie podatkowym). Co do zasady, na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy wyroby te podlegają zerowej stawce akcyzy. Zerowa stawka akcyzy, ma więc zastosowanie do tych wyrobów energetycznych w sytuacji, gdy są one wykorzystywane w celach innych niż opałowe lub napędowe.

Ostatnią kategorię wyrobów energetycznych stanowią wyroby wymienione w art. 86 ust. 1 ustawy, dla których nie została określona stawka akcyzy w art. 89 ust. 1 oraz nie zostały one wymienione w załączniku nr 2 do ustawy akcyzowej. Ta kategoria wyrobów energetycznych nie podlega więc kontroli i nadzorowi zarówno w przypadku produkcji, jak i przemieszczania na terenie kraju, jak i pomiędzy państwami członkowskimi. Wyroby te mogą jednak podlegać opodatkowaniu akcyzą oraz kontroli nad produkcją i przemieszczaniem w sytuacji, gdy są one przeznaczone do celów opałowych, napędowych lub jako dodatki lub domieszki do takich paliw. Wtedy jednakże będą one klasyfikowane odpowiednio do kategorii pozostałych paliw silnikowych czy pozostałych paliw opałowych.

Jak rozumie Wnioskodawca, wprowadzenie takiego podziału miało z jednej strony zapewnić nadzór oraz kontrolę nad produkcją i przemieszczaniem paliw silnikowych i opałowych (w tym pozostałych paliw). Z drugiej zaś strony rozwiązanie to miało na celu obniżkę kosztów działalności przedsiębiorców w zakresie wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero (wyjątek stanowią tu wyroby opodatkowane stawką zero wymienione w załączniku nr 2, które podlegają kontroli i nadzorowi na zasadach analogicznych jak paliwa). Obniżka kosztów oraz uproszczenie działalności w zakresie wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero wynikać ma z faktu, że ustawodawca w całości zniósł obowiązek zbierania i gromadzenia oświadczeń o przeznaczeniu tych wyrobów. Natomiast w odniesieniu do wyrobów energetycznych opodatkowanych stawką zero, nie wymienionych w załączniku nr 2 do ustawy uproszczenie działalności polega na odstąpieniu od kontroli nad ich produkcją i przemieszczaniem. Jak wskazał ustawodawca w uzasadnieniu do projektu ustawy, z uwagi na swoje właściwości wyroby takie nie rodzą istotnego ryzyka związanego z możliwością przeznaczenia ich do celów opałowych lub napędowych. W dotychczas obowiązującej ustawie, tego typu wyroby były opodatkowane stawkami właściwymi dla paliw, ale zwolnione z podatku na podstawie odpowiedniego rozporządzenia Ministra Finansów.

Warto nadmienić, że wprowadzenie zerowej stawki akcyzy stanowi realizację wymogów prawa wspólnotowego, w szczególności art. 2 ust. 4 dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. U. UE L z 2003 r. Nr 282, poz. 51 z późn. zm., dalej: Dyrektywa Energetyczna), który wskazuje, że z zakresu opodatkowania zharmonizowaną akcyzą wyłączone są wyroby przeznaczone do celów innych niż opałowe lub napędowe, lub jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Jednocześnie, na mocy art. 20 Dyrektywy Energetycznej prawo wspólnotowe obejmuje szereg takich wyrobów - niezależnie od ich przeznaczenia - systemem kontroli i nadzoru, na podstawie którego podlegają one procedurze zawieszenia poboru akcyzy.

Wprowadzone rozwiązanie stanowi istotne uproszczenie w porównaniu z istniejącym dotychczas systemem, gdzie wyroby energetyczne nieprzeznaczone do celów opałowych ani napędowych były na podstawie szeregu przepisów podustawowych objęte zwolnieniami od akcyzy, uzależnionymi jednak od stosowania uciążliwych formalności (zastosowanie zwolnienia wymagało m.in. zbierania oświadczeń od nabywców o przeznaczeniu wyrobu).

W związku z wprowadzeniem nowych przepisów pojawiają się jednak pewne wątpliwości, co do ich rozumienia, o których wyjaśnienie Spółka zwraca się niniejszym wnioskiem, przedstawiając jednocześnie swoje stanowisko.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy o podatku akcyzowym, podatnicy mają obowiązek składać do właściwego naczelnika urzędu celnego deklaracje podatkowe w zakresie podatku akcyzowego, według ustalonego wzoru. Przepis art. 21 ust. 3 pkt 3 ustawy o podatku akcyzowym wskazuje jednak, że obowiązek taki nie ciąży na podatnikach w zakresie wyrobów objętych zerową stawką akcyzy. Dlatego też, w przypadku obrotu wyrobami energetycznymi niewymienionymi w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ustawy o podatku akcyzowym, nieprzeznaczonymi do celów opałowych, ani napędowych, ani też jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych ani jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, które korzystają z zerowej stawki akcyzy, nie ma wymogu składania deklaracji dla podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2009 r. Nr 3, poz. 11) do wyrobów energetycznych, w rozumieniu ustawy, zalicza się wyroby:

Wyrobami energetycznymi są wyroby wymienione w art. 86 ust. 1 ww. ustawy. Benzen (CN 2902 20 00), toluen (CN 2902 30 00) oraz frakcja ksylenowa (CN 2902 44 00) są na podstawie art. 86 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wyrobami energetycznymi bez względu na przeznaczenie ww. wyrobów. Natomiast solwentnafty (CN 2707 50 90), frakcja KI (CN 2707 50), frakcja naftalenowa (CN 2707 40 00) oraz frakcji heksanowa (CN 2710 11 90) na mocy art. 86 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy są także wyrobami energetycznymi bez względu na przeznaczenie ww. wyrobów.

Paliwami silnikowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do napędu silników spalinowych (art. 86 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym).Paliwami opałowymi w rozumieniu ustawy są wyroby energetyczne przeznaczone do użycia, oferowane na sprzedaż lub używane do celów opałowych, z wyłączeniem wyrobów, o których mowa w ust. 2 (art. 86 ust. 3 cyt. ustawy).

Zgodnie z art. 89 ust. 1 ww. ustawy stawki akcyzy na wyroby energetyczne wynoszą dla:

Stosownie do art. 89 ust. 2 ww. ustawy stawka akcyzy na wyroby energetyczne inne niż określone w ust. 1 pkt 1-13, przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, wynosi 0 zł.

W art. 89 ust. 1 ww. ustawy zostały określone stawki podatku akcyzowego na wyroby energetyczne. Stawki określone w tym przepisie, w stosunku do niektórych wyrobów energetycznych odwołują się bezpośrednio do ich kodów klasyfikacji w układzie odpowiadającym Nomenklaturze Scalonej (CN) (art. 89 ust. 1 pkt 1-13 ww. ustawy), inne zaś do definicji paliw silnikowych bądź paliw opałowych (art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 cyt. ustawy) określonych, odpowiednio w ust. 2 lub ust. 3 art. 86 ustawy o podatku akcyzowym. Określona w art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym stawka 0 zł ma zastosowanie jedynie do wyrobów energetycznych innych, niż określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13, przeznaczonych do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych. Wyroby niewymienione według kodów CN w ust. 1 pkt 1-13 ww. artykułu są wyrobami o różnych stawkach - 0 lub stawka z ust. 1 pkt 14 i 15 ww. artykułu.

Benzen CN 2902 20 00, toluen CN 2902 30 00, solwentnafty CN 2707 50 90, frakcja ksylenowa CN 2902 44 00, frakcja heksanowa CN 2710 11 90, frakcja KI CN 2707 50, frakcja naftalenowa CN 2707 40 00, są wyrobami energetycznymi (w rozumieniu art. 86 ust. 1 tej ustawy), które mogą mieć różną stawkę akcyzy, w zależności od przeznaczenia. Jeżeli są one przeznaczone do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych, do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, to zgodnie z art. 89 ust. 2 ww. ustawy, określona dla nich stawka akcyzy wynosi 0 zł. W przypadku przeznaczenia ww. wyrobów do napędu silników spalinowych albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych zastosowanie znajdzie stawka o której mowa w art. 89 ust. 1 pkt 14 ww. ustawy. Natomiast w przypadku przeznaczenia ww. wyrobów do celów innych niż opałowe, jako dodatki lub domieszki do paliw opałowych zastosowanie znajdą stawki o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 15 ustawy o podatku akcyzowym.

Zatem nieprawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że stawki określone w art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 ww. ustawy mają zastosowanie do pozostałych paliw silnikowych oraz pozostałych paliw opałowych o których mowa w art. 89 ust. 1 pkt 9 i 10 ww. ustawy, a stawki określone w art. 89 ust. 1 pkt 1-13 mają zastosowanie do wyrobów określonych w art. 86 ust. 2 i 3 ww. ustawy. Należy bowiem zauważyć, że wyroby wymienione we wniosku z grupy 2902, 2707, 2710 zostały wymienione w art. 86 ust. 1 pkt 2 i 3 ww. ustawy i mogą mieć do nich zastosowanie stawki z art. 89 ust. 1 pkt 14 i 15 ww. ustawy oraz art. 89 ust. 2 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 21 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

* za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, chyba że przepisy szczególne stanowią inaczej.

W przypadku zastosowania procedury zawieszenia poboru akcyzy, podatnik jest obowiązany, bez wezwania organu podatkowego:

* za miesięczne okresy rozliczeniowe, w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło zakończenie procedury zawieszenia poboru akcyzy skutkujące powstaniem zobowiązania podatkowego.

Stosownie do art. 21 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy przepisy ust. 1 i 2 nie mają zastosowania do podmiotu prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zerową stawką akcyzy lub objętych zwolnieniem od akcyzy, z wyjątkiem zwolnień częściowych lub zwolnień realizowanych przez zwrot akcyzy, lub zwolnień ubytków, o których mowa w art. 30 ust. 3.

W przypadku wyprowadzenia z procedury zawieszenia poboru akcyzy wyrobów energetycznych opodatkowanych na podstawie art. 89 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym stawką w wysokości 0 zł. Wnioskodawca na mocy art. 21 ust. 3 pkt 3 ww. ustawy nie jest obowiązany składać deklaracje podatkowe o których mowa w art. 21 ust. 2 ustawy o podatku akcyzowym.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Ocenę prawną stanowiska Wnioskodawcy dotyczącą:

została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.