IBPP3/443-22/10/DG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 6 stycznia 2010 r. (data wpływu 11 stycznia 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0 % stawki podatku VAT dla dostawy towarów z terytorium Polski na terytorium Hiszpanii - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 stycznia 2010 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 0 % stawki podatku VAT dla dostawy towarów z terytorium Polski na terytorium Hiszpanii.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Kontrahent M. z Wysp Kanaryjskich o numerze NIP... nie jest w rejestrze VAT Unii Europejskiej. Klient zamówi u Wnioskodawcy towar. Po wyprodukowaniu zamówiony towar będzie wysłany na terytorium Hiszpanii, należącego do Unii Europejskiej. W związku z tym nie będzie dokonana odprawa celna. Transport towaru zostanie dokonany przez firmę transportową. Wnioskodawca będzie posiadać od tej firmy spedycyjnej potwierdzenie dostarczenia towaru na teren Hiszpanii. Zgodnie z procedurą transakcja ta zostanie również zgłoszona do rozliczenia INTRASTAT, gdyż towar nie opuści terytorium Unii Europejskiej. Kontrahent odprowadzi od tej transakcji podatek na terenie Hiszpanii (CIF VAT) oraz podatek IGIC (podatek ogólny pośredni).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie Wnioskodawca interpretuje przepis uważając, że należy zastosować stawkę 0 % wobec wyżej opisanej sytuacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, biorąc pod uwagę zapis Traktatu Ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Art. 299 tego traktatu) Wyspy Kanaryjskie należące do państwa członkowskiego jakim jest Królestwo Hiszpanii, ze względu na trudną sytuację związaną z wyspiarskim charakterem, jak również oddaleniem wysp są traktowane w szczególny sposób uwzględniający politykę celną, handlową i fiskalną.

Terytorium Wysp Kanaryjskich należących do Królestwa Hiszpanii są wyłączone z terytorium Unii Europejskiej zgodnie z Ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. Wynika to również z Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopad 2006 w sprawie wspólnego systemu podatkowego od wartości dodanej Art. 6, który mówi, że Wyspy Kanaryjskie nie są częścią terytorium Wspólnoty dla celów VAT i nie ma zastosowania podatek VAT.

Wyspy Kanaryjskie traktowane są jako terytorium państw trzecich (art. 2 pkt 3 b).

W związku z tym, jeśli nabywcą jest kontrahent z państw trzecich mamy do czynienia z eksportem towarów, zgodnie z art. 2 pkt 8.

Zgodnie z art. 41 ust. 4 stawka wynosi 0 %. Warunkiem do spełnienia, by zastosować stawkę 0 % zgodnie z art. 41 ust. 6, 11 jest posiadanie dokumentu celnego potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty. W opisywanym przez nas zdarzeniu przyszłym nie jesteśmy w stanie uzyskać takiego dokumentu, gdyż towar pozostaje na terenie Unii Europejskiej w związku z tym dokument taki nie zostanie wystawiony przez właściwy Urząd Celny.

Po drugie fizycznie towar pozostanie w Unii Europejskiej, gdyż kontrahent prosi o dostarczenie towaru na teren Hiszpanii, uznany w rozumieniu Ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (art. 2 pkt 2) za państwo członkowskie Wspólnoty Europejskiej. Z art. 13 wynika, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę rozumie się przemieszczenie towaru z terytorium jednego kraju członkowskiego (w niniejszym przypadku Polska) na teren innego kraju członkowskiego (w niniejszym przypadku Hiszpania), ale z zastrzeżeniem ust. 2-8. To powoduje, że klient Wnioskodawcy nie jest w stanie spełnić warunków z art. 13, a mianowicie nie może potraktować tego całego zdarzenia jako wewnątrzwspólnotową dostawą, gdyż kontrahent M. o numerze NIP nie jest w rejestrze VAT Unii Europejskiej (Baza VIES) i spełniony zostanie tylko warunek posiadania dokumentów od firmy spedycyjnej potwierdzające rzeczywiste wywiezienie towaru z terytorium naszego kraju i dostarczenie go w konkretne miejsce na terytorium Hiszpanii.

Wyspy Kanaryjskie podlegają pod obszar określony w traktacie i stanowią część obszaru celnego Wspólnoty, jednak mają zastosowanie specyficzne środki polityki celnej i handlowej.

Konsultując się z kontrahentem Wnioskodawca ustalił też, że Wyspy Kanaryjskie stanowią tzw. Region ultra peryferyjny Unii Europejskiej. Klient twierdzi, że od towaru sprowadzanego z Unii Europejskiej, a który pozostaje na Półwyspie Iberyjskim (Hiszpanii) płaci podatek na terenie Hiszpanii (CIF VAT) oraz podatek IGIC (podatek ogólny pośredni) dlatego kontrahenci z Unii Europejskiej, od których klient kupuje towary stosuje wobec niego stawkę 0 %. Klient powołuje się na stronę internetową Unii Europejskiej na temat podatków i opłat:http://ec.europa.eu/taxation_customs/taxation/other_taxes/canary_islands/index_en.htm

Zdaniem Wnioskodawcy nie może on zastosować przepisów ustawy o podatku VAT dla ww. zdarzenia jako dostawa wewnątrzwspólnotowa, ponieważ płatnik jest tą samą ustawą wyłączony z podatku VAT i traktowany jako państwo trzecie. Ponadto nie może on zastosować warunków ustawy o podatku VAT art. 41 ust. 6, 11 ponieważ towar fizycznie będzie na terenie Hiszpanii, do której terytorialnie należą Wyspy Kanaryjskie.

W ocenie Wnioskodawcy, transakcja ta powinna zostać potraktowana jako eksport, ponieważ wg powołanych ww. przepisów terytorium Wysp Kanaryjskich jest uznane podatkowo jako państwo trzecie (płatnikiem i odbiorcą jest firma z Wysp Kanaryjskich) i powinna mieć zastosowanie stawkę 0 %. Wynika to również z Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatkowego od wartości dodanej Art. 6, który mówi, że Wyspy Kanaryjskie nie są częścią terytorium Wspólnoty dla celów VAT i nie ma zastosowania podatek VAT. Wobec czego, mając na rozumieniu cel ustawy i dyrektywy o preferencyjnym traktowaniu Wysp Kanaryjskich Wnioskodawca uważa jak powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju; eksport towarów; import towarów; wewnatrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju i wewnątrzwspólnotowa dostawa towaru.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 8 za eksport towarów rozumie się potwierdzony przez urząd celny określony w przepisach celnych wywóz towarów z terytorium kraju poza terytorium Wspólnoty w wykonaniu czynności określonych w art. 7, jeżeli wywóz jest dokonany przez:

Stosownie zaś do art. 2 pkt 3 lit. b) tiret drugie ww. ustawy przez terytorium Wspólnoty rozumie się terytoria państw członkowskich, z tym że na potrzeby stosowania cyt. ustawy następujące terytoria poszczególnych państw członkowskich traktuje się jako wyłączone z terytorium Wspólnoty Europejskiej: Ceutę, Melillę, Wyspy Kanaryjskie - z Królestwa Hiszpanii,

Powyższe wyłączenie dla potrzeb podatku od towarów i usług, terytorium Wysp Kanaryjskich z terytorium Wspólnoty, jest zgodne z art. 6 ust. 1 lit. b) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.) stanowiącym, iż przedmiotowa dyrektywa nie ma zastosowania do obszaru Wysp Kanaryjskich.

Z treści wniosku wynika, że towar sprzedany przez Wnioskodawcę kontrahentowi z Wysp Kanaryjskich zostanie dostarczony na terytorium Hiszpanii w związku z czym nie wystąpi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy o VAT.

Z uregulowań zawartych w art. 13 ust. 1 ww. ustawy wynika, że przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Z kolei ust. 2 powołanego artykułu, wskazuje, że przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Stosownie do art. 13 ust. 6 ww. ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeśli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z zastrzeżeniem ust. 7.

W myśl art. 41 ust. 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie zaś z art. 42 ust. 1 wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż pierwszym elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Co do zasady, dla zaistnienia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów konieczna jest uprzednia dostawa (czynność zrównana z odpłatną dostawą). Dostawa wewnątrzwspólnotowa zakłada więc istnienie dwóch stron transakcji.

Wymienione wyżej dwa elementy oddają istotę wewnątrzwspólnotowej dostawy. Aby jednak dana czynność została uznana za taką dostawę, konieczne jest spełnienie wielu warunków odnoszących się do dostawcy oraz nabywcy. Są one określone odwrotnie (czy też jak lustrzanym odbiciu) względem warunków dla wewnątrzwspólnotowego nabycia. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest jej zwolnienie od podatku z prawem do odliczenia (czyli stawka 0%) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane jest, jeśli będzie ona uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie.

W przypadku gdy niespełnione zostaną określone warunki podmiotowe, zapewniające, że ta sama czynność będzie jednocześnie wewnątrzwspólnotowym nabyciem, wówczas wywóz następujący w wykonaniu dostawy nie będzie wewnątrzwspólnotową dostawą lecz dostawą krajową opodatkowaną w miejscu rozpoczęcia dostawy.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów w istocie jest specyficznym przypadkiem dostawy towarów, korzystającym ze zwolnienia od opodatkowania z zachowanym prawem do odliczenia (stawka 0%), z uwagi na rozliczenie podatku przez nabywcę dokonującego wewnątrzwspólnotowe nabycia.

Dlatego też - tak jak i w przypadku opodatkowanej dostawy - wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów musi być dokonywawana przez podatnika, o którym mowa w art. 15, i który został zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z przepisami ustawy.

Jak wskazano wyżej, czynność wewnątrzwspólnotowej dostawy jest odbiciem nabycia wewnątrzwspólnotowego towaru. Jeśli bowiem ma miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie i zapewnione jest opodatkowanie dostawy w kraju nabywcy, to wówczas względem tej dostawy można zastosować w państwie dostawy zwolnienie od opodatkowania z prawem do odliczenia (stawka 0%) przez uznanie jej za dostawę wewnątrzwspólnotową.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie ma miejsce wówczas, gdy nabywca spełnia określone warunki odnoszące się do jego statusu podatkowego. Stąd też analogiczne wymagania względem osoby nabywcy przewidują przepisy dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy. Ustawodawca wskazuje m.in., iż nabywca musi być podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Jeśli określone w ustawie warunki co do osoby nabywcy nie zostaną spełnione, to wówczas dostawa ta nie będzie uznana za dostawę wewnątrzwspólnotową. Wówczas zasadniczo stanowić ona będzie dostawę krajową (opodatkowaną według stawek krajowych).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że dostawa dokonywana będzie na rzecz odbiorcy niezidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie nie dochodzi więc do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w związku z czym stawka podatku 0% związana z tą transakcją nie ma zastosowania.

Reasumując w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dostawa towarów powinna być opodatkowana według stawek krajowych właściwych dla sprzedawanych towarów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.