IBPP3/443-218/09/ŁW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 marca lutego 2009 r. (data wpływu 19 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania zużycia energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej - jest prawidłowe.

W dniu 19 marca 2009 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania zużycia energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca posiada udzielona przez Prezesa Urzędu Regulacji Energetyki z dnia 24 listopada 2004 r. koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej. Przedmiotem działalności objętej ww. koncesją jest wytwarzanie energii ze źródeł odnawialnych w małej elektrowni wodnej. Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca w całości sprzedaje do P., a do zużycia w działalności gospodarczej wykorzystuje tylko zakupioną od P. energię elektryczną. Siedziba i miejsce prowadzenia głównej działalności znajduje się w K., zaś miejsce wytwarzania energii w MEW w miejscowości, tj. odległości około 2 km

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy zgodnie z ustawą z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym zużycie energii elektrycznej przez podmiot posiadający koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej podlega opodatkowaniu akcyzą.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie jest on podatnikiem podatku akcyzowego, ponieważ posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej, a nie jest ona wymieniona w art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. W związku z powyższym Wnioskodawcę należy uznać za nabywcę końcowego, który nie jest zobowiązany do opłacania podatku akcyzowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 ustawy 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 3, poz. 11) w przypadku energii elektrycznej przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Za zużycie energii elektrycznej nie uznaje się strat powstałych w wyniku przesłania lub dystrybucji energii elektrycznej, z wyłączeniem energii zużytej w związku z jej przesyłaniem lub dystrybucją.

W myśl art. 2 pkt 19 wspomnianej ustawy pod pojęciem nabywcy końcowego należy rozumieć podmiot nabywający energię elektryczną, nieposiadający koncesji na wytwarzanie, przesyłanie, dystrybucję lub obrót tą energią w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2006 r. Nr 89, poz. 625 z późn. zm.), z wyłączeniem spółki prowadzącej giełdę towarową w rozumieniu ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych (Dz. U. z 2005 r. Nr 121, poz. 1019 z późn. zm.) nabywającej energię elektryczną z tytułu pełnienia funkcji opisanej w art. 5 ust. 3a ustawy z dnia 26 października 2000 r. o giełdach towarowych;

Stosownie do art. 11 cyt. ustawy w przypadku energii elektrycznej obowiązek podatkowy powstaje z dniem:

Sytuacja, w której podmiot posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej i jednocześnie kupuje energię elektryczną, którą zużywa na własne potrzeby mieści się w zakresie przepisu art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym. Niezależnie od tego czy podmiot, który posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej przeznacza ja do sprzedaży czy też tylko zużywa ją, koncesja ta w żadnym wypadku nie wiąże się z zakupem energii elektrycznej z zewnątrz i zużyciem tej zakupionej energii na własne potrzeby. W tym zakresie, gdy podmiot zakupuje energię na własne potrzeby (nie przeznacza jej do sprzedaży) staje się nabywcą końcowym, jak każdy inny podmiot (ostateczny konsument), który zużywa energię na własne potrzeby. W związku z tym, w takiej sytuacji zastosowanie znajdzie przepis art. 9 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, zgodnie z którym przedmiotem opodatkowania jest sprzedaż energii elektrycznej nabywcy końcowemu na terytorium kraju.

Podatnikiem akcyzy jest osoba fizyczna, osoba prawna oraz jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, która dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu akcyzą, czyli w tym przypadku osoba lub jednostka, która sprzedaje energię nabywcy końcowemu.

W przedmiotowym stanie faktycznym Wnioskodawca posiada koncesję na wytwarzanie energii elektrycznej ze źródeł odnawialnych w małej elektrowni wodnej. Wyprodukowaną energię elektryczną Wnioskodawca w całości sprzedaje do S.A., a do zużycia w działalności gospodarczej wykorzystuje tylko zakupioną od S.A. energię elektryczną.

W zakresie w jakim Wnioskodawca nabywa energię elektryczną od zakładu energetycznego, którą zużywa na własne potrzeby, staje się nabywcą końcowym. W tej sytuacji zastosowanie znajdzie art. 9 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym, a podatnikiem będzie zakład energetyczny, który sprzedaje energię elektryczną z podatkiem akcyzowym Wnioskodawcy jako nabywcy końcowemu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, ul. Prosta 10, 25-366 Kielce po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.