IBPP3/443-204/10/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 marca 2010 r. (data wpływu 30 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2010 r. (data wpływu 4 maja 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 marca 2010 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2010 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania czynności zbycia nieruchomości gruntowej na rzecz jej użytkownika wieczystego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Starosta zamierza sprzedać na własność Gminie grunt Skarbu Państwa, który dotychczas był przedmiotem wieczystego użytkowania przez Gminę. Na gruncie znajduje się 10 domków campingowych wybudowanych w latach 70-tych ubiegłego wieku. Właścicielem domków jest Gmina.

Reasumując właścicielem gruntu jest Skarb Państwa w imieniu którego działa Starosta, użytkownikiem wieczystym gruntu i właścicielem zabudowań, stanowiących odrębną własność jest Gmina. Zgodnie z art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami nieruchomość gruntowa oddana w wieczyste użytkowanie może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu.

Pismem z dnia 29 kwietnia 2010 r. Wnioskodawca uzupełnił zdarzenie przyszłe w następujący sposób:

Powiat zamierza sprzedać na własność Gminie grunt Skarbu Państwa, który dotychczas był przedmiotem wieczystego użytkowania przez Gminę. Grunt stanowi jedną działkę ewidencyjną nr 2675 o powierzchni 0,9800 ha. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy przedmiotowa działka nr 2675 leży w terenie istniejącej zabudowy letniskowej.

Działka nr 2675 jest zabudowana domkami campingowymi (trwale związanymi z gruntem), które stanowią odrębną nieruchomość i są zgodnie z odpisem z KW nr 10710 własnością Gminy. Z tych domków korzystają nieodpłatnie uczniowie szkół podstawowych organizując tam biwaki i wycieczki szkolne. Sporadycznie domki są wynajmowane odpłatnie turystom lub zakładom pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu (opisanej powyżej działki) dotychczasowemu użytkownikowi wieczystemu, zabudowanego domkami campingowymi trwale z gruntem związanymi (są własnością Gminy) jest zwolnione z podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż własności działki będącej uprzednio w wieczystym użytkowana zabudowanej budynkami jest zwolniona z podatku VAT na podstawie § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) w nawiązaniu do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy o VAT rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej,

a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Ustawodawca w art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT wskazał, że za dostawę należy uznać również zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu.

W myśl przepisu art. 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.), z zastrzeżeniem wyjątków wynikających z przepisów niniejszej ustawy oraz odrębnych ustaw organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami jest starosta, wykonujący zadanie z zakresu administracji rządowej, a organami reprezentującymi jednostki samorządu terytorialnego są ich organy wykonawcze.

Organy, o których mowa w art. 11, działające za Skarb Państwa i jednostkę samorządu terytorialnego, są zobowiązane do gospodarowania nieruchomościami w sposób zgodny z zasadami prawidłowej gospodarki (art. 12 ustawy o gospodarce nieruchomościami).

Natomiast przepis art. 32 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, z zastrzeżeniem ust. 1a i 3. Z dniem zawarcia umowy sprzedaży nieruchomości gruntowej wygasa z mocy prawa uprzednio ustanowione prawo użytkowania wieczystego (art. 32 ust. 2 ustawy).

Zatem - w oparciu o art. 32 ustawy o gospodarce nieruchomościami - sprzedaż gruntu objętego prawem użytkowania wieczystego, należy traktować jako dostawę towarów, gdyż - jak wskazano wyżej - grunty są towarami w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 37 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, nieruchomości są sprzedawane lub oddawane w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3. W ust. 2 pkt 5 powołanego artykułu wskazano, że nieruchomość jest zbywana w drodze bezprzetargowej, jeżeli sprzedaż nieruchomości następuje na rzecz jej użytkownika wieczystego.

Aby w przedstawionych okolicznościach w sposób prawidłowy określić przedmiot dostawy i stawkę podatku należy powołać uregulowania ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie z art. 46 § 1 powołanej ustawy nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Takim przepisem szczególnym jest art. 235 § 1 ustawy kodeks cywilny, w myśl którego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Powyższe oznacza, że budynki lub budowle wzniesione przez wieczystego użytkownika na gruncie obciążonym prawem wieczystego użytkowania oraz budynki i inne urządzenia, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste, stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Z uwagi na fakt, iż budynki lub budowle posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy (niezależnie od tego czy zostały wzniesione w trakcie wieczystego użytkowania, czy też wieczysty użytkownik nabył je przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste) są własnością użytkownika wieczystego, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż gruntu, przedmiotem dostawy będzie w istocie jedynie grunt. Przedmiotowa transakcja obejmuje zatem jedynie sprzedaż prawa własności nieruchomości gruntowej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać na własność Gminie grunt Skarbu Państwa, który dotychczas był przedmiotem wieczystego użytkowania przez Gminę. Grunt stanowi jedną działkę ewidencyjną nr 2675. Zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy przedmiotowa działka nr 2675 leży w terenie istniejącej zabudowy letniskowej. Na ww. działce znajduje się 10 domków campingowych wybudowanych w latach 70-tych ubiegłego wieku. Właścicielem domków jest Gmina.

Z uwagi na fakt, iż zabudowa w postaci 10 domków kempingowych umiejscowiona na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy stanowi własność użytkownika wieczystego, na rzecz którego dokonywana będzie sprzedaż gruntu, przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt. W tym przypadku nie ma zastosowania przepis § 12 ust. 1 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799) zgodnie, z którym zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku. Przepis ten bowiem dotyczy zbycia prawa użytkowania wieczystego gruntu zabudowanego. Podczas gdy przedmiotem wniosku, jak wskazano wyżej, jest sprzedaż prawa własności gruntu.

Co do zasady stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i z przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie z podatku.

Zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 9 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym sprzedaż gruntu na rzecz jej użytkownika wieczystego, który stosownie do studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy jest terenem zabudowy letniskowej, a więc jest terenem budowlanym w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT nie będzie korzystać ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 9 ustawy o VAT, ale zgodnie z art. 41 ust. 1 tej ustawy dostawa tego gruntu będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku w wysokości 22% na podstawie art. 41 ust. 1.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.v

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.