IBPP3/443-2/10/AB - Możliwość opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży gruntu rolnego.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 14 października 2009 r. (data wpływu 15 października 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 stycznia 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu rolnego - jest prawidłowe.

W dniu 15 października 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 5 stycznia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia stawki podatku VAT przy sprzedaży gruntu rolnego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

14 marca 2005 r. Wnioskodawca nabył na podstawie aktu notarialnego od osoby fizycznej nieruchomość, na którą składała się działka w części rolna i w części budowlana oraz budynek. Transakcja była opodatkowana podatkiem od czynności cywilno-prawnych ponieważ czynność ta była zwolniona z podatku VAT.

W lipcu 2005 r. została wydana przez Prezydenta Miasta decyzja o podziale nieruchomości na dwie odrębne działki, jedną budowlaną, na której stał budynek oraz na działkę rolną. Podział został sporządzony w oparciu o przepisy art. 95 pkt 7 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jednak pomimo podziału działki nadal posiadają jedną księgę wieczystą. Obecnie nie ma aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego dla tego obszaru. Przeznaczenie działki 65/11 będącej przedmiotem wniosku zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego jest działką rolną.

Zakupiony budynek częściowo był zniszczony, dlatego też Wnioskodawca musiał go przywrócić do stanu użyteczności czyli zrekonstruować. W myśl podatku dochodowego wszelkie nakłady o charakterze rekonstrukcji są traktowane jako ulepszenie. Wydatki poniesione przez Wnioskodawcę stanowiły więcej niż 30 % wartości początkowej budynku. W stosunku do tych wydatków Wnioskodawca miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Rekonstrukcje zakupionego budynku zakończono w 2007 r. Wymienione nieruchomości mają być sprzedane podatnikowi czynnemu VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż opisanej w stanie faktycznym nieruchomości rolnej powinna być opodatkowana podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku 22 % czy też będzie ona zwolniona z tego podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż wydzielonej działki rolnej będzie dostawą zwolnioną od podatku VAT. Spełnia bowiem przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Nieruchomość ta jest niezabudowana oraz z ewidencji gruntów wynika, że jest to użytek rolny. Zatem teren przeznaczony jest do wykorzystania na cele rolnicze a nie na cele budowlane bądź pod zabudowę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Należy również zwrócić uwagę, iż objęcie jedną księgą wieczystą kilku działek gruntów nie oznacza, że można traktować transakcję sprzedaży tak określonej nieruchomości jako jedną dostawę. Każda działka gruntu wchodząca w skład nieruchomości objętej jedną księgą wieczystą stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy, opodatkowanej właściwą stawką podatkową.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy - wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych - tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług. Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu.

Jednakże ustawodawca zwalniając z podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy odwołać się do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.), regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Dla prawidłowego określenia przeznaczenia terenów istotne znaczenie odgrywa miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, o którym mowa w art. 4 ww. ustawy. Stosownie do art. 4 ust. 1 tej ustawy ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu (art. 4 ust. 2).

Z powyższych przepisów wynika, że o przeznaczeniu danego terenu w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu decyduje przeznaczenie określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje sprzedać działkę niezabudowaną o nr 65/11. Przedmiotowa działka nie ma obecnie aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego, a ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego wynika, iż jest działką rolną.

Tak więc mając na uwadze ww. wymienione przepisy oraz opis zdarzenia przyszłego stwierdzić należy iż w przypadku gdy przedmiotem dostawy jest działka o charakterze rolnym - co wynika ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego - to dostawa ta będzie mogła korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Kwestia interpretacji przepisów prawa podatkowego w zakresie dostawy gruntu wraz z budynkiem została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.