IBPP3/443-198/09/ŁW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2009 r. (data wpływu 13 marca 2009 r.), uzupełnionym pismem dnia 11 maja 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstawania obowiązku podatkowego dla dostawy wewnątrzwspólnotowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 marca 2009 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 11 marca 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego dla dostawy wewnątrzwspólnotowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca sprzedaje towar firmie w Kopenhadze. Towar wyjechał z kraju w grudniu. Firma w Kopenhadze sprzedaje ten towar w formie aukcji. Aukcje odbywają się w różnych terminach i tak towar dostarczony w grudniu zostanie częściowo sprzedany np. w styczniu, częściowo w marcu, może zdarzyć się tak że jeszcze część towaru zostanie sprzedana później. Fakturę Wnioskodawca wystawia w momencie wywozu towaru na firmę aukcyjną w Kopanhadze a nie na poszczególnych odbiorców. Sprzedaż rozliczana jest częściowo po sprzedaży danej partii towarów, przedmiotowa faktura jest korygowana jeśli kwota którą płaci Wnioskodawcy firma aukcyjna jest wyższa. Zdarza się że Wnioskodawca i firma aukcyjna rozliczają się zaliczkowo.

Pismem z dnia 11 maja 2009 r. Wnioskodawca wyjaśnił, że towar wysyłany jest do firmy aukcyjnej, po wysłaniu firma aukcyjna sprzedaje ten towar komu chce w terminach w jakich organizowana jest aukcja. Wnioskodawca nie wystawia faktury na poszczególnych odbiorców oraz nie ma wpływu na to komu towar zostanie sprzedany. Kwoty za jakie zostanie sprzedany towar na aukcji mają wpływ na kwotę jaką zapłaci firma aukcyjna Wnioskodawcy. Firma aukcyjna płaci za towar w momencie sprzedaży danej partii towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstanie obowiązek w podatku VAT, czy w momencie kiedy towar został przez Wnioskodawcę dostarczony do firmy w Kopenhadze i została wystawiona faktura, czy w momencie faktycznej sprzedaży towaru przez kontrahenta Wnioskodawcy na aukcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, wywóz towaru udokumentowany fakturą VAT wystawianą na firmę aukcyjną oraz dokument CMR potwierdzający odbiór towaru, należy rozliczyć w podatku VAT w momencie wystawienia faktury jako dostawę wewnatrzwspólnotową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zgodnie z art. 20 ust. 1, 2, 3 ustawy o VAT w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b.

W przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Jeżeli przed dokonaniem dostawy, o której mowa w ust. 1, otrzymano całość lub część ceny, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury potwierdzającej otrzymanie całości lub części ceny.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że obowiązek podatkowy w dostawie wewnątrzwspólnotowej powstaje co do zasady 15 dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy. Jednakże, gdy przed upływem powyższego terminu wystawiono fakturę, obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej wystawienia.

W myśl art. 13 ust. 1-6 cyt. ustawy przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów uznaje się również przemieszczenie przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz towarów należących do jego przedsiębiorstwa z terytorium kraju na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, które zostały przez tego podatnika na terytorium kraju w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo sprowadzone na terytorium kraju w ramach importu towarów, jeżeli mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

Przemieszczenia towarów, o którym mowa w ust. 3, przez podatnika, o którym mowa w art. 15, lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, w przypadku gdy:

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 4, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z cyt. wyżej przepisów wynika, że dla potraktowania danej czynności jako wewnątrzwspolnotowej dostawy muszą zaistnieć konieczne elementy. W przypadku dostawy wewnątrzwspolnotowej (opodatkowanej w Polsce), musi się ona odbywać z kraju (tzn. z Polski) i ma być dokonywana przez polskiego (tj. zarejestrowanego w Polsce) podatnika. Przepis art. 13 ust. 1 ustawy - ogólnie definiując pojęcie wewnątrzwspolnotowej dostawy towarów - stanowi, że jest to wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ust. 1-4 ustawy, na terytorium innego państwa członkowskiego. Przez wywóz należy rozumieć faktyczne przemieszczenie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego.

Co do zasady, dla zaistnienia wewnątrzwspolnotowej dostawy towarów konieczna jest uprzednia dostawa (czynność zrównana z odpłatną dostawą). Dostawa wewnątrzwspólnotowa zakłada więc istnienie dwóch stron transakcji (oczywiście poza przypadkiem przemieszczenia własnych towarów z terytorium kraju do innego państwa członkowskiego).

Jednakże ze względu jednak na przeciwdziałanie zakłóceniom konkurencji ustawa o VAT obejmuje mechanizmem transakcji wewnątrzwspolnotowych czynność faktyczną, polegającą na przemieszczeniu towarów należących do własnego przedsiębiorstwa. Czynność ta jest bowiem potraktowana jako wewnątrzwspólnotowa dostawa w państwie, z którego rozpoczęto transport, zaś jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie, w którym towary ostatecznie się znalazły. W ten sposób następuje wymuszenie faktycznego opodatkowania w państwie, w którym towary są spożytkowane, wedle stawki podatku tam właściwej.

Wymienione wyżej elementy oddają istotę wewnątrzwspolnotowej dostawy. Aby jednak dana czynność została uznana za taką dostawę, konieczne jest spełnienie również wielu warunków odnoszących się do dostawcy oraz do nabywcy, o których mowa cyt. wyżej art. 15 ustawy o VAT. Jest to związane z faktem, że dana dostawa tylko wówczas może być uznana za wewnątrzwspólnotowa dostawę towarów - czego praktycznym wyrazem jest jej zwolnienie od podatku z prawem do odliczenia (czyli stawka 0%) - jeśli zapewnione jest, że dostawa ta będzie opodatkowana w państwie nabywcy towaru, co zagwarantowane jest, jeśli będzie ona uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie.

Taki, a nie inny model opodatkowania transakcji wewnątrzwspolnotowych sprawia jednak, że powstaje niebezpieczeństwo deklarowania transakcji jako wewnątrzwspolnotowej, a następnie faktycznego dokonywania dostawy krajowej. Skutkuje to faktycznym brakiem opodatkowania takiej dostawy - jest ona tylko jednokrotnie opodatkowana stawką 0% jako wewnątrzwspólnotowa dostawa, a w związku z brakiem wywozu nie ma następnie miejsca wewnątrzwspólonotowe nabycie towarów, które podlegałoby faktycznemu opodatkowaniu. W związku z tym poszczególne państwa członkowskie wprowadzają określone warunki formalne, których spełnienie pozwala na objęcie danej dostawy stawką 0% jako dostawy wewnątrzwspolnotowej.

Część z tych warunków została określona w art. 42 ustawy o VAT. Wskazuje on na obowiązki podatników w zakresie dokumentacji transakcji, których spełnienie pozwala na zastosowanie stawki 0%.

Stosownie do art. 42 ust. 1 i 3 wspomnianej ustawy wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Stosownie do art. 42 ust. 12, 12a i 13 ustawy o VAT jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie został spełniony przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za:

* okres kwartalny albo okres miesięczny, jeżeli ten miesięczny okres jest ostatnim w kwartale - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za ten okres; podatnik wykazuje tę dostawę w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za następny okres rozliczeniowy ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju, jeżeli przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres rozliczeniowy nie posiada dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2;

* okres miesięczny, jeżeli ten miesięczny okres jest pierwszym lub drugim w kwartale - podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres miesięczny, lecz za okres miesięczny, za który w terminie do złożenia deklaracji podatkowej za ten okres posiada dowody, o których mowa w ust. 1 pkt 2, nie później jednak niż za ostatni w kwartale okres miesięczny; w przypadku nieotrzymania tych dowodów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ostatni w kwartale okres miesięczny, dostawę tę wykazuje się za ten ostatni okres miesięczny ze stawką właściwą dla dostawy danego towaru na terytorium kraju.

W przypadku, o którym mowa w ust. 12 pkt 1, otrzymanie dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za okres rozliczeniowy, w którym dostawa ta została dokonana, i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Otrzymanie przez podatnika dowodów, o których mowa w ust. 1 pkt 2, w terminie późniejszym niż termin do złożenia deklaracji podatkowej za ostatni w kwartale okres miesięczny, o którym mowa w ust. 12 pkt 2, upoważnia podatnika do wykazania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ze stawką 0% za ten ostatni w kwartale okres miesięczny i dokonania korekty deklaracji podatkowej oraz odpowiednio informacji podsumowującej, o której mowa w art. 100 ust. 1.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w związku z wewnątrzwspólnotową dostawą dla nabywcy z Kopenhagi, fakturę VAT wystawia w momencie wywozu towaru do odbiorcy. W ocenie Wnioskodawcy ww. wywóz towaru udokumentowany fakturą VAT oraz dokumentem CRM potwierdzającym odbiór towaru należy rozliczyć w podatku VAT w momencie wystawienia faktury jako wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Mając na uwadze przedstawiony wyżej stan prawny zauważyć należy, iż stanowisko Wnioskodawcy, że wewnatrzwspólnotową dostawę towarów należy rozliczyć w dacie wystawienia faktury VAT nie zasługuje na aprobatę bowiem wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozlicza się zgodnie z zasadami określonymi w art. 42 ust. 1, ust. 12, 12a i 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedmiotowym stanie faktycznym,

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu, ul. Kośnego 70, 45-372 Opole, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.