IBPP3/443-196/10/PH - Brak obowiązku dokonania korekty podatku VAT odliczonego w związku z nakładami poniesionymi w latach 2000-2002 na modernizację budynków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku odliczonego w związku z nakładami poniesionymi w latach 2000 - 2002 - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku odliczonego w związku z nakładami poniesionymi w latach 2000 - 2002.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako podatnik VAT, w listopadzie 1999 r., na podstawie aktu notarialnego, zakupił od osoby fizycznej nieruchomość zabudowaną, w skład której wchodziły grunt zabudowany budynkiem biurowym dwupiętrowym oraz odrębnie usytuowanym budynkiem tzw. wiatą (z trzech stron ściany murowane, na fundamencie, zadaszona z zabezpieczonym bramą lub siatką wejściem w miejsce 4 ściany).

Nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawcę (podatnika VAT) w 1999 r. bez możliwości odliczenia VAT naliczonego ponieważ sprzedający - osoba fizyczna, nie był podatnikiem VAT i w związku z tym transakcja nie była opodatkowana VAT.

Wartość początkową całej nieruchomości ustalono w 1999 r. w wysokości 1.582.049,02 zł, jako składową:

Na budynki poniesiono wydatki modernizacyjne od których został odliczony VAT:

Ogółem wydatki modernizacyjne zwiększające wartość początkową budynków wyniosły 134.971,03 zł, tj. 9,33% wartości początkowej,

Ustalono, że zakupione budynki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości, zostały wybudowane przed 1967 rokiem a w 1967 r. rozbudowane przez ówczesnego właściciela - Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego. W 1991 r. Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego zostało skonsolidowane na rzecz Miasta, które zostało właścicielem nieruchomości. W roku 1998 Miasto sprzedało nieruchomość osobie fizycznej, która w roku 1999 dokonała sprzedaży całości Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość (grunt zabudowany budynkiem biurowym oraz wiatą).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z poniesionymi w latach 2000-2002 nakładami na modernizację budynku biurowego i wiaty w wysokości nieprzekraczającej 10% wartości początkowej tych budynków, od których to nakładów modernizacyjnych VAT został odliczony, przy sprzedaży całej nieruchomości będzie konieczna korekta odliczonego VAT i w jakiej wysokości...

Zdaniem Wnioskodawcy, korekta VAT odliczonego od nakładów modernizacyjnych poniesionych na budynki nie będzie wymagana, bez względu na wartość tych nakładów w stosunku do wartości początkowej. W przypadku opisanej w niniejszym wniosku nieruchomości, wartość poniesionych nakładów nie przekroczyła 10% wartości początkowej tych budynków. Korekcie z art. 91 ust. 1 podlegają środki w ciągu 10 lat, licząc od końca roku w którym zostały oddane do użytku (art. 91 ust. 2), z tym, że nieruchomości podlegają korekcie w wysokości jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. Przy nabyciu planowanej do sprzedaży przez Wnioskodawcę nieruchomości, nie został odliczony VAT (zakup od osoby fizycznej niebędącej podatnikiem VAT), a nakłady modernizacyjne nie stanowią nabycia ani też wytworzenia. Sprzedawane środki trwałe (budynek biurowy, wiata) oddane zostały do użytku przed 1967 rokiem, czyli ponad 10 lat temu. Same nakłady modernizacyjne poniesione na budynek, nie stanowią odrębnego środka trwałego.

W załączeniu przedstawiono treść aktu notarialnego zakupu przez Wnioskodawcę nieruchomości, której sprzedaż w przyszłości stanowi przedmiot niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, jednakże w oparciu o inne, niż wskazano we wniosku, przepisy prawa podatkowego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Podstawową więc zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego od podatku należnego jest więc związek towarów i usług, przy nabyciu których podatek został naliczony, z czynnościami opodatkowanymi.

Jednocześnie w art. 91 ustawy o VAT, określono zasady i przypadki dokonywania korekty podatku naliczonego. Przepis ten jednak nie ma zastosowania w odniesieniu do przypadków określonych w art. 163 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Ze wskazanego art. 163 ust. 2 wynika, iż korekta kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 91, w stosunku do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nabytych przed dniem 1 maja 2004 r. stosuje się przepisy art. 20 ust. 5 ustawy, o której mowa w art. 175.

Stosownie do art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), podatnik dokonujący sprzedaży towarów opodatkowanych i zwolnionych od podatku obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego, związanych ze sprzedażą opodatkowaną i zwolnioną.

Podatnik może zmniejszyć podatek należny o kwotę podatku naliczonego, związaną ze sprzedażą opodatkowaną.

Jeżeli nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot, o których mowa w ust. 1, podatnik może także zmniejszyć podatek należny o taką część podatku naliczonego, która odpowiada procentowemu udziałowi wartości sprzedaży towarów opodatkowanych podatkiem w wartości sprzedaży ogółem. Przy ustalaniu wartości sprzedaży nie uwzględnia się kwot podatku.

W przypadku nabycia towarów, o których mowa w art. 21 ust. 3, procentowy udział wartości sprzedaży towarów opodatkowanych w wartości sprzedaży ogółem oblicza się na podstawie sprzedaży z ostatnich sześciu miesięcy. Przepis ust. 3 zdanie drugie stosuje się odpowiednio.

Podatnicy dokonujący czynności, o których mowa w art. 2 ust. 1-3, w okresie krótszym niż sześć miesięcy obliczają procentowy udział zgodnie z ust. 3, przy czym po upływie sześciu miesięcy od rozpoczęcia działalności wyliczają ten udział zgodnie z ust. 4 i dokonują korekty podatku naliczonego.

A zatem unormowania te nie przewidywały korekty podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług zaliczanych do środków trwałych podlegających amortyzacji (w tym również nakładów inwestycyjnych na ulepszenie środków trwałych) po okresie dłuższym niż 6 miesięcy.

Z powyższych regulacji wynika, iż obowiązek dokonywania korekty podatku naliczonego w sposób określony w art. 91 ustawy, odnosi się do tych środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, które zostały nabyte po wejściu w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r., a więc po dniu 30 kwietnia 2004 r.

Tymczasem, z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako podatnik VAT, w listopadzie 1999 r., na podstawie aktu notarialnego, zakupił od osoby fizycznej nieruchomość zabudowaną, w skład której wchodziły grunt zabudowany budynkiem biurowym dwupiętrowym oraz odrębnie usytuowanym budynkiem tzw. wiatą (z trzech stron ściany murowane, na fundamencie, zadaszona z zabezpieczonym bramą lub siatką wejściem w miejsce 4 ściany).

Nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawcę (podatnika VAT) w 1999 r. bez możliwości odliczenia VAT naliczonego.

Wartość początkową całej nieruchomości ustalono w 1999 r. w wysokości 1.582.049,02 zł.

Na budynki poniesiono wydatki modernizacyjne od których został odliczony VAT:

Ogółem wydatki modernizacyjne zwiększające wartość początkową budynków wyniosły 134.971,03 zł, tj. 9,33% wartości początkowej.

Zakupione budynki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości, zostały wybudowane przed 1967 rokiem, a w 1967 r. rozbudowane przez ówczesnego właściciela, który w 1991 r. został skonsolidowany na rzecz Miasta, które zostało kolejnym właścicielem nieruchomości. W roku 1998 Miasto sprzedało nieruchomość osobie fizycznej, która w roku 1999 dokonała sprzedaży całości Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość (grunt zabudowany budynkiem biurowym oraz wiatą).

W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, iż w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości nabytej w 1999 r. nie ma obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, który został odliczony w związku z poniesionymi nakładami modernizacyjnymi w latach 2002 - 2002, gdyż w niniejszej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy określone w art. 91 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe, jednakże w oparciu o inne, niż wskazano we wniosku, przepisy prawa podatkowego.

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska prawnego Wnioskodawcy zawartego w ww. wniosku w zakresie trzeciego przedstawionego we wniosku pytania, tj. w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku odliczonego w związku z nakładami poniesionymi w latach 2000 - 2002. Ocena stanowisk w zakresie ujętych we wniosku pytań oznaczonych numerem pierwszym, drugim i czwartym, tj. w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży budynków wraz z gruntem, w zakresie sposobu wystawiania faktur VAT i w zakresie sposobu wyodrębniania elementów transakcji zbycia nieruchomości na fakturach VAT została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.