IBPP3/443-182/13/AŚ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 lutego 2013 r. (data wpływu do tut. organu 14 lutego 2013 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową nowego odcinka drogi oraz przebudową i modernizacją odcinków dróg, stanowiących połączenie komunikacyjne z terenem inwestycyjnym - X - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową nowego odcinka drogi oraz przebudową i modernizacją odcinków dróg, stanowiących połączenie komunikacyjne z terenem inwestycyjnym - X.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina (Wnioskodawca) jest zarejestrowanym i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług VAT składającym miesięczne deklaracje VAT - 7. Wnioskodawca będzie realizować zadanie inwestycyjne polegające na budowie drogi stanowiącej połączenie komunikacyjne z terenem inwestycyjnym - X. W ramach tego zadania Gmina dokona przebudowy i modernizacji DW od węzła drogowego z DK do nowo projektowanego skrzyżowania z ulicą Z oraz budowy nowego odcinka drogi od wyżej wymienionego skrzyżowania do nowoprojektowanego skrzyżowania z drogą DW.

Łączna długość budowy i przebudowy drogi to około 9 km, a szczegółowo dotyczy:

* przebudowy odcinka od węzła DK do skrzyżowania z ul. K o długości - 1,65 km,

* przebudowy wraz z modernizacją odcinka od skrzyżowania z DW z ul. K., śladem ul. K. do skrzyżowania z ul. G., śladem ul. G. do skrzyżowania z ul. Z. o długości 3,40 km,

* odcinka nowej drogi od skrzyżowania ul. G. z ul. Z. (wraz ze skrzyżowaniem), przedłużenia ul. G. przez lasy B. w rejon podłączenia do terenów inwestycyjnych X do skrzyżowania z DW o długości 3,80 km

Nakłady będą obejmować wszystkie wydatki związane z robotami budowlanymi, oznakowaniem pionowym i poziomym, odwodnieniem drogi, budową rowów odwadniających oraz oświetleniem.

Tereny w rejonie X są w całości własnością Wnioskodawcy. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego tereny te są przeznaczone na cele inwestycyjne tj. pod wielofunkcyjną działalność przemysłową i usługową. Aktualnie obszar ten stanowi niezabudowaną i niezagospodarowaną nieruchomość gruntową położoną w peryferyjnej dzielnicy o powierzchni około 260 ha. Teren ten nie jest połączony komunikacyjnie z drogami krajowymi, a istniejące odcinki dróg planowane do przebudowy bądź modernizacji są to drogi lokalne lub posiadają jedynie utwardzoną nawierzchnię i nie zapewniają obecnie właściwej komunikacji do tego obszaru transportu ciężkiego związanego z działalnością przemysłową planowaną na tym terenie. Wnioskodawca po wybudowaniu drogi do terenów w dzielnicy X, zamierza sprzedać grunty będące jej własnością i tym samym osiągnąć obrót opodatkowany. Budowa, przebudowa i modernizacja infrastruktury drogowej pozwoli na uaktywnienie i rozwój terenu przeznaczonego w planach miasta na teren inwestycyjny. Powstała w ramach inwestycji infrastruktura drogowa pozostanie własnością Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z budową nowego odcinka drogi oraz przebudową i modernizacją istniejącego odcinka drogi DW, stanowiącego połączenie komunikacyjne z terenem inwestycyjnym - X.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zapewnienie odpowiedniej infrastruktury drogowej stanowi warunek konieczny sprzedaży gruntów znajdujących się na terenach inwestycyjnych X, należących do Wnioskodawcy. Odpowiednia infrastruktura drogowa wpływa nie tylko na podniesienie atrakcyjności przedmiotowych gruntów co w konsekwencji powoduje pozyskanie szerszego kręgu nabywców i uzyskanie korzystniejszej ceny, ale przede wszystkim umożliwia sprzedaż tych gruntów.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W opisanej powyżej sytuacji planowanej w..., wydatki poniesione na budowę drogi publicznej oraz przebudowę i modernizację istniejących odcinków dróg są ściśle związane ze sprzedażą opodatkowaną gruntów znajdujących się na terenach inwestycyjnych X. Zatem zgodnie z powołanymi wyżej przepisami ustawy, Gmina ma prawo do obniżenia kwot podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki związane z budową drogi oraz przebudową i modernizacją istniejących odcinków dróg, stanowiącej połączenie komunikacyjne z terenem inwestycyjnym - X. Brak przedmiotowej infrastruktury drogowej jest czynnikiem, który powoduje, że dla potencjalnych inwestorów tereny te nie są atrakcyjne pod względem prowadzenia działalności gospodarczej a wręcz wpływa na brak jakiegokolwiek zainteresowania inwestorów tym terenem. Parametry istniejących odcinków dróg a także ich stan technicznych nie zapewniają obsługi komunikacyjnej terenu, a tym samym uniemożliwiają funkcjonowania na tym terenie podmiotów gospodarczych. Ożywienie gospodarcze tych terenów odgrywa istotną rolę wpływającą na rozwój nie tylko Gminy ale i miast ościennych. Brak drogi, stanowiącej komunikację do terenów położonych w X. spowoduje brak możliwości sprzedaży gruntów przez Gminę.

Należy również podkreślić, że w sprawie dotyczącej możliwości obniżenia kwot podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących wydatki ponoszone przez Gminę na promocję omawianego we wniosku terenu X w ramach realizacji zadania współfinansowanego środkami unijnymi pn. "...." Gmina otrzymała interpretację Ministra Finansów za pośrednictwem Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 3 października 2012 r. Nr IBPP3/443-715/12/MN, w której stanowisko Gminy uznano jako prawidłowe. Ze stanowiska Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach wynika, że "Związek miedzy zakupami a sprzedażą opodatkowaną nie musi mieć charakteru bezpośredniego. Wystarczającym jest ustalenie istnienia związku pośredniego, byleby w końcowym rozrachunku można było stwierdzić jakiekolwiek przełożenie dokonanych zakupów na sprzedaż opodatkowaną np. w postaci chociażby intensyfikacji działalności opodatkowanej danego podmiotu."

Jeżeli w przypadku wydatków dotyczących promocji terenów inwestycyjnych można uznać chociażby pośredni wpływ przekładający się na uaktywnienie obszaru inwestycyjnego w postaci sprzedaży gruntów, to tym bardziej w przypadku budowy drogi szczegółowo opisanej na wstępie wniosku związek ten zdaniem Gminy jest bezpośredni i niepodważalny.

Podsumowując, mając na uwadze wskazane przepisy i przedstawioną argumentację wykazującą ewidentną zależność planowanej przez Gminę sprzedaży gruntów na terenach w X od wybudowania drogi lub przebudowy istniejących odcinków dróg zdaniem Gminy stanowisko przedstawione we wniosku jest prawidłowe i uzasadnione.

W związku z powyższym, Gmina wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług, z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Jak wynika z powyższego przepisu prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wyłącznie podatnikom podatku od towarów i usług, w sytuacji gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest niewątpliwy i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 obowiązującego od dnia 6 kwietnia 2011 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 247 z późn. zm.), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Opodatkowanie podatkiem VAT czynności wykonywanych przez jednostki samorządu terytorialnego jest zatem możliwe tylko wtedy gdy wykonują one czynności na podstawie zawartych przez gminę umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.) gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. W myśl art. 7 ust. 1 do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego, utrzymania gminnych obiektów i urządzeń użyteczności publicznej (art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Artykuł 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym ustala, że do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty oraz konstruuje otwarty katalog takich zadań.

Natomiast art. 166 ust. 1 Konstytucji RP stanowi, iż zadania publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej są wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadania własne.

W świetle powyższego zakres aktywności podejmowanych przez Gminę należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, że ich realizacja ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że w ocenie tut. organu każde działanie podejmowane przez Gminę w imieniu własnym na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu Gminy, a dotyczące nieruchomości stanowiących mienie gminne należy uznać za działanie publiczne służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.

W myśl art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260), drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.

Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:

Stosownie do unormowań zawartych w art. 7 ustawy o drogach publicznych drogi gminne stanowią uzupełnienie istniejących w danej gminie sieci dróg powiatowych, wojewódzkich lub krajowych. Stanowią one własność samorządu gminy i gmina ma obowiązek łożenia na ich utrzymanie. Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy, po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu, przy czym rozstrzygające znaczenie mają w takim przypadku względy techniczne i prawne. Brak jednego z tych dwóch elementów powoduje zaliczenie drogi do dróg wewnętrznych. Ustalenie przebiegu dróg gminnych dokonuje się na mocy uchwały rady gminy. Uchwała o zaliczeniu drogi do kategorii dróg gminnych jest aktem administracyjnym o charakterze ogólnym, który dotyczy nieograniczonej liczby użytkowników.

Drogami publicznymi nie są drogi wewnętrzne, a więc niezaliczone do żadnej kategorii dróg publicznych, przede wszystkim drogi w osiedlach mieszkaniowych, drogi dojazdowe do gruntów rolnych i leśnych, drogi dojazdowe do obiektów użytkowanych przez przedsiębiorców, place przed dworcami kolejowymi, autobusowymi i portami oraz pętle autobusowe (wymienione rodzaje dróg mają charakter przykładowy). Korzystać z tych dróg mogą jedynie określone kategorie użytkowników posiadających stosowne zezwolenie indywidualne lub grupowe. Ich budowa, przebudowa, utrzymanie oraz zarządzanie należy do zarządcy terenu, a w przypadku jego braku do właściciela. Także do zarządcy terenu, na którym zlokalizowana jest droga, a w przypadku jego braku do właściciela terenu należy finansowanie inwestycji związanych z urządzeniem a następnie utrzymaniem drogi wewnętrznej - art. 8 ust. 1-3 ustawy o drogach publicznych.

Zgodnie z art. 19 ust. 5 ustawy o drogach publicznych, w granicach miast na prawach powiatu zarządcą wszystkich dróg publicznych, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, jest prezydent miasta.

Ponadto, zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2005 r. o finansowaniu infrastruktury transportu lądowego (Dz. U. Nr 267, poz. 2251 z późn. zm.), w granicach miast na prawach powiatu zadania w zakresie finansowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania, ochrony i zarządzania drogami publicznymi, z wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych, finansowane są z budżetów tych miast.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca będzie realizować zadanie inwestycyjne polegające na budowie drogi stanowiącej połączenie komunikacyjne z terenem inwestycyjnym - X. W ramach tego zadania Gmina dokona przebudowy i modernizacji DW od węzła drogowego z DK do nowo projektowanego skrzyżowania z ulicą Z. oraz budowy nowego odcinka drogi od wyżej wymienionego skrzyżowania do nowoprojektowanego skrzyżowania z drogą DW.

Wnioskodawca podał, że łączna długość budowy i przebudowy drogi to około 9 km, a szczegółowo dotyczy:

* przebudowy odcinka od węzła DK do skrzyżowania z ul. K. o długości - 1,65 km,

* przebudowy wraz z modernizacją odcinka od skrzyżowania z DW z ul. K., śladem ul. K. do skrzyżowania z ul. G., śladem ul. G. do skrzyżowania z ul. Z. o długości 3,40 km,

* odcinka nowej drogi od skrzyżowania ul. G. z ul. Z. (wraz ze skrzyżowaniem), przedłużenia ul. G. przez lasy B. w rejon podłączenia do terenów inwestycyjnych X do skrzyżowania z DW o długości 3,80 km

Budowa, przebudowa i modernizacja infrastruktury drogowej pozwoli na uaktywnienie i rozwój terenu przeznaczonego w planach miasta na teren inwestycyjny. Powstała w ramach inwestycji infrastruktura drogowa pozostanie własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca po wybudowaniu drogi do terenów w dzielnicy X, zamierza sprzedać grunty będące jej własnością i tym samym osiągnąć obrót opodatkowany.

Jak już wskazano na wstępie podstawowym aspektem, którego spełnienia należy analizować w kontekście prawa do odliczenia podatku naliczonego zawartego w cenie nabywanych przez podatnika towarów i usług, jest późniejsze (finalne) wykorzystanie ich w wykonywaniu czynności opodatkowanych.

W rezultacie o prawie do odliczenia podatku VAT z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z realizowanymi przez Gminę inwestycjami, decyduje sposób wykorzystania przez Gminę powstałego w wyniku realizacji inwestycji mienia, tj. wykorzystanie go do czynności opodatkowanych podatkiem VAT lub do czynności nieopodatkowanych.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 ustawy o VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zauważyć tutaj jednakże należy, iż dla uznania, że świadczenie usługi podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług bezwzględnym warunkiem jest "odpłatność" za daną czynność.

Pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a beneficjentem, i w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Z treści przywołanej powyżej regulacji art. 86 ust. 1 jednoznacznie wynika, że prawodawca uzależnia prawo do odliczenia podatku naliczonego od wykorzystywania towarów lub usług do wykonywania czynności opodatkowanych. Ważne jest, by związek ten w chwili dokonywania zakupów był uchwytny i oczywisty, nabyte towary i usługi muszą w sposób niewątpliwy służyć czynnościom opodatkowanym. Okoliczności towarzyszące konkretnej transakcji zakupu towaru lub usługi powinny wskazywać jednoznacznie, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej podatnika, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej lub planowanej przez niego działalności gospodarczej.

Co do zasady więc, odliczeniu powinien podlegać taki podatek naliczony, który zawarty jest w cenie towarów nabytych w celu wykonania czynności opodatkowanych.

Nie można zgodzić się z opinią Gminy, że w sytuacji opisanej we wniosku wydatki poniesione na budowę drogi publicznej oraz przebudowę i modernizację istniejących odcinków dróg są ściśle związane ze sprzedażą opodatkowaną gruntów znajdujących się na terenach inwestycyjnych X.

W ocenie tut. organu, związek ze sprzedażą opodatkowaną w chwili dokonywania zakupu towarów i usług związanych z realizacją inwestycji drogowej nie będzie ani uchwytny, ani oczywisty przede wszystkim dlatego, iż planowana inwestycja będzie dotyczyła dróg publicznych. Drogi publiczne udostępniane są nieodpłatnie wszystkim użytkownikom, a obowiązek ich budowy jest zadaniem publicznym gminy określanym przez ustawy. W rozpatrywanej sprawie podatek naliczony nie jest ściśle związany z czynnością opodatkowaną, a wręcz przeciwnie podatek naliczony jest związany z inwestycją drogową niesłużącą czynnościom opodatkowanym wykonywanym przez Gminę.

Udostępnianie drogi publicznej wszystkim użytkownikom w celu zaspokojenia zbiorowych potrzeb ludności nie pozwala na stwierdzenie, iż budowa dróg będących przedmiotem wniosku związana jest z prowadzoną przez Gminę działalnością opodatkowaną.

O publicznym bądź prywatnym charakterze działania organów przesądza bowiem bezpośredni cel tego działania, tzn. czy głównym jego zamierzeniem i skutkiem jest zaspokajanie zbiorowej potrzeby wspólnoty samorządowej, czy też jego skutki służą osobom fizycznym i prawnym ze względu na ich prywatne cele. W rozpatrywanej sprawie budowa przedmiotowych dróg służy niewątpliwie wszystkim mieszkańcom gminy, a zatem dotyczy interesu powszechnego.

Stosownie do art. 7 ust. 2 ustawy o samorządzie gminnym, ustawy określają, które zadania własne gminy mają charakter obowiązkowy. W szczególności zadania własne obejmują m.in. sprawy ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego (art. 7 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Jeżeli zatem ustawodawca określi konkretne zadanie jako obowiązkowe, to wówczas na gminie (jej organach) ciąży obowiązek ich wykonania. Gmina realizując swe ustawowe obowiązki dotyczące budowy dróg, podejmuje najpierw uchwały przeznaczające określone tereny na ich budowę w miejscowych planach zagospodarowania przestrzennego, a następnie pozyskuje tereny te dla takiego zamierzenia i podejmuje działania dla ich budowy. Zgodnie z ustawą o samorządzie gminnym gmina, co warte podkreślenia, samodzielnie decyduje o zaspokajaniu zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym o konieczności budowy określonych dróg czy ich modernizacji.

Z faktu, że poprzez realizację zadania inwestycyjnego związanego z przebudową i modernizacją odcinków dróg oraz budową nowego odcina drogi w rejon podłączenia do gminnych terenów inwestycyjnych, Gmina zwiększa dostępność komunikacyjną do tego obszaru dla transportu ciężkiego związanego z działalnością przemysłową planowaną na tym terenie (przeznaczonym przez Gminę do sprzedaży) nie można wywodzić związku nabywanych towarów i usług niezbędnych do zrealizowania podejmowanej przez Gminę inwestycji drogowej z planowanym wykonywaniem czynności opodatkowanych, jakimi ma być ewentualna sprzedaż terenów inwestycyjnych.

Należy podkreślić, iż w świetle przytoczonych powyżej regulacji prawnych zawartych w ustawie o samorządzie gminnym oraz ustawie o drogach publicznych nie ma podstaw do różnicowania sytuacji na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zależności od celu budowy drogi i szczególnego traktowania pozycji prawnej Gminy w sytuacji gdy droga gminna jest budowana (modernizowana lub przebudowywana) jako usprawnienie lub utworzenie dojazdu do terenów inwestycyjnych, które mają być przedmiotem zbycia.

W ocenie tut. Organu Gmina, budując, modernizując czy przebudowując drogę publiczną (gminną) biegnącą do lub przez treny inwestycyjne, nie występuje w charakterze podatnika VAT a poniesione w związku z tą budową wydatki nie są związane z wykonywaniem przez gminę czynności opodatkowanych. Takiego związku przyczynowo-skutkowego, nawet o charakterze pośrednim, nie można upatrywać w tym, że celem budowanej drogi (nowego odcinka i przebudowy oraz modernizacji już istniejących) jest zapewnienie dojazdu do działek, które gmina sprzedała prywatnym inwestorom, na których to działkach będzie prowadzona działalność gospodarcza i że wybudowanie drogi miało wpływ na cenę działek. Tym samym nie przysługuje Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego od kwoty podatku należnego.

Odnosząc się natomiast do wskazanej przez Wnioskodawcę interpretacji znak z IBPP3/443-715/12/MN dnia 3 października 2012 r. wskazać należy, iż dotyczy ona odmiennego stanu faktycznego, niż zaprezentowany przez Wnioskodawcę. W powołanej przez Wnioskodawcę interpretacji, podatnik nie dokonywał zakupu towarów i usług związanych z budową dróg publicznych lecz ponosił wydatki związane z promocją gminnych terenów inwestycyjnych. W związku z powyższym powołane przez Wnioskodawcę rozstrzygnięcie nie może mieć zastosowania w sprawie.

Podsumowując stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.