IBPP3/443-162/09/KO

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 11 maja 2009 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-162/09/KO

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 lutego 2009 r. (data wpływu 19 lutego 2009 r.), uzupełniony pismami z dnia 14 kwietnia 2009 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa spółki cywilnej do wystawiania i otrzymywania faktur VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismami z dnia 14 kwietnia 2009 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa spółki cywilnej do wystawiania i otrzymywania faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 8 lipca 2004 r. została założona spółka cywilna K. B., M. K.

W dniu 2 kwietnia 2007 r. Pani K. B. złożyła wypowiedzenie spółki ze skutkiem natychmiastowym. Pani K. B. po złożeniu wypowiedzenia w spółce nie dokonuje jednocześnie innych ważnych czynności związanych z zamknięciem spółki czynności, t.j. m.in. wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej, stosowne zgłoszenie do Urzędu Skarbowego, ZUS, rozwiązanie umów z kontrahentami spółki.

Działalności spółki cywilnej była kontynuowana dalej, spółka kończy rozpoczęte projekty, wystawia faktury, na których podpisywała się m.in. Pani K. B.

W okresie od kwietnia 2007 r. - do lutego 2008 r. Pani K. B składała Wnioskodawcy różne propozycje odnośnie sposobu zamknięcia spraw spółki jak i samej spółki. Proponowała Wnioskodawcy wystąpienie ze spółki i wejście na jego miejsce jej męża, przejęcie spółki w całości przez firmę jej męża, dając Wnioskodawcy tym samym do zrozumienia oczywiście w sposób dorozumiany, iż wycofała się ze złożonego wcześniej Wnioskodawcy wypowiedzenia spółki i że kwestie rozwiązania spółki zostaną załatwione w inny sposób.

W dniu 21 lutego 2008 r. Pani K. B złożyła w Urzędzie Skarbowym jednoosobowo podpisane zgłoszenie aktualizacyjne NIP-2.

Wnioskodawca w dniu 14 marca 2008 r. złożył stosowne wyjaśnienia w Urzędzie Skarbowym, informując, iż działania Pani K. B. związane ze złożeniem zgłoszenia aktualizacyjnego odbywają się bez jego wiedzy i zgody.

Urząd Skarbowy w piśmie z dnia 7 kwietnia 2008 r. poinformował Wnioskodawcę i Panią K. B., iż negatywnie rozpatrzył wniosek Pani K. B.

W kwietniu 2008 r. Wnioskodawca poinformował Panią K. B., że spółka posiada wciąż ważne umowy podpisane ze swoimi kontrahentami, z których to wynikają konkretne zobowiązania spółki i należności dla spółki.

W związku z tym, iż dostawcy usług wystawiają faktury na rzecz spółki zgodnie z podpisanymi z nimi umowami, które to Spółka zobowiązana jest zapłacić, Wnioskodawca zmuszony jest do wystawienia faktur na rzecz odbiorców spółki za wykonane na ich rzecz usługi zgodnie z podpisanymi z nimi umowami. Takie faktury w ilości 7 na rzecz pięciu różnych odbiorców usług zostały wystawione przez Wnioskodawcę w imieniu spółki w okresie od maja 2008 r. do czerwca 2008 r. Środki finansowe z przedmiotowych faktur, które zasiliły konto firmowe spółki zostały przeznaczone na spłatę zobowiązań spółki.

W lipcu 2008 r. Wnioskodawca otrzymał informację z Sądu Rejonowego, iż Pani K. B. złożyła pozew o ustalenie daty rozwiązania umowy spółki z dniem 18 kwietnia 2007 r. lub z dniem 31 grudnia 2007 r., powołując się na złożone w dniu 2 kwietnia 2007 r. wypowiedzenie.

W lipcu 2008 r. Wnioskodawca złożył odpowiedź na pozew Pani K. B.

W dniu 25 września 2008 r. Pani K. B. usiłowała wręczyć Wnioskodawcy kolejne wypowiedzenie umowy spółki z zachowaniem 3-miesięcznego okresu wypowiedzenia, które upłynie 31 grudnia 2008. Wnioskodawca odmówił przyjęcia w związku na toczącą się sprawą w sądzie.

W dniu 9 grudnia 2008 r. Sąd Rejonowy uznał iż nie zachodziły ważne powody do wypowiedzenia i rozwiązania umowy spółki ze skutkiem natychmiastowym z dniem 18 kwietnia 2007 r., natomiast uznał iż rozwiązanie nastąpiło z dniem 31 grudnia 2007 r.

W grudniu 2008 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wykreślenie go z dniem 31 grudnia 2008 r. z ewidencji działalności gospodarczej.

W styczniu 2009 r. doszło do uprawomocnienia się wyroku sądowego oraz do wykreślenia Wnioskodawcy z ewidencji działalności gospodarczej przez Burmistrza Miasta.

W lutym 2009 r. Wnioskodawca złożył do Urzędu Skarbowego wszystkie stosowne dokumenty związane z zamknięciem działalności gospodarczej przez spółkę cywilną.

W czasie całego roku 2008 do Urzędu Skarbowego były składane, co miesiąc za spółkę wszystkie stosowne deklaracje, w tym VAT-7. Należny podatek VAT wynikający z wystawionych przeze Wnioskodawcę w 2008 r. w imieniu spółki faktur został odprowadzony.

Wszystkie otrzymywane jak i wystawiane w 2008 r. faktury wynikały z podpisanych przez spółkę umów z kontrahentami o świadczenie usług i były wynikiem fizycznego wykonania tych usług.

Jednak w związku z wyrokiem Sądu, który w grudniu 2008 r. uznał, iż do rozwiązania umowy spółki doszło z dniem 31 grudnia 2007 r., powstała wątpliwość czy wystawione przez Wnioskodawcę w imieniu spółki w 2008 r. faktury są ważne, czy należy dokonać korekty złożonych deklaracji VAT-7 i kto ewentualnie miałby tego dokonać, czy może należy pozostawić sprawę w obecnym stanie.

Na dzień dzisiejszy spółka w imieniu, której zostały wystawione faktury nie istnieje, Wnioskodawca został wykreślony z ewidencji działalności gospodarczej z dniem 31 grudnia 2008 r.

Wnioskodawca nie ma żadnych zaległości podatkowych

.

Pismem z dnia 14 kwietnia 2009 r. uzupełnił stan faktyczny w następujący sposób:

Działalność S.C. w 2008 r. miała charakter wyłącznie usługowy.

Spółka w 2008 r. posiadała ważne umowy z następującymi dostawcami usług na rzecz spółki:

* G. S.A. - statystki odwiedzalności stron internetowych (umowa została wypowiedziana przez firmę G. S.A. ze skutkiem na koniec kwietnia 2008 r., do

* tego czasu firma wystawiała faktury na rzecz S.C. zaświadczone usługi zgodnie z podpisaną umową)

* B. S.A.- dane giełdowe (w grudniu 2008 r. B. S.A. został poinformowany, że zgodnie z wyrokiem sądu firma S.C. zakończyła działalność, do tego okresu B. S.A. wystawiał na rzecz spółki faktury zgodnie z podpisaną umową)

* S.A. - utrzymanie serwerów, na których umieszczone były strony internetowe klientów Spółki Cywilnej - tzw. Hosting, zgodnie z podpisaną umową (S.A. wystawiła faktury za utrzymanie tychże serwerów na rzecz S.C.)

Spółka wystawiła faktury na rzecz swoich klientów za następujące usługi:

* usługi hostingowe (utrzymanie stron internetowych klienta na serwerze), na podstawie podpisanej z klientem wcześniej umowy o świadczenie takowej usługi. Przedmiotowa umowa zawierała w sobie klauzulę o automatycznym odnawianiu się, tzn. że jeśli żadna ze stron nie wypowiedziała tejże umowy na 30 dni przed jej końcem, umowa ulegała automatycznemu przedłużeniu na kolejny rok. Dostawcą bezpośrednim tych usług na rzecz S.C. była firma S.A.

* dostarczanie statystyk odwiedzalności stron internetowej należącej do Klienta Spółki Cywilnej, zgodnie z podpisaną z Klientem umową. Umowy z Klientami były bezterminowe, wypowiedzenie możliwe z zachowaniem okresu wypowiedzenia. Bezpośrednim dostawcą tychże usług na rzecz spółki była firma G. S.A.

* dostarczanie danych giełdowych publikowanych na stronie internetowej Klienta. Umowy z Klientami były bezterminowe, wypowiedzenie możliwe z zachowanie okresu wypowiedzenia. Bezpośrednim dostawcą tychże usług na rzecz spółki była firma B. S.A.

Wszystkie z ww. umów z klientami zostały podpisane dwuosobowo przez wspólników i do ich rozwiązania potrzebna była również łączna reprezentacja, jednakże ze strony wspólniczki Wnioskodawcy nie było zainteresowania aby doprowadzić do rozwiązania tych umów.

W związku z tym, iż umowy z odbiorcami usług pozostawały w mocy, Wnioskodawca zmuszony był, jak i zobowiązany do wystawienia faktur na ich rzecz za dostarczone im usługi.

W przypadku ww. usług S.C. pełniła rolę jakby "łącznika", pomiędzy odbiorcami jej usług, a dostawcami usług na rzecz spółki, na podstawie podpisanych umów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z opisanym stanem faktycznym spółka w okresie pomiędzy majem a czerwcem 2008 r. miała prawo wystawiać faktury VAT i w całym 2008 r. przyjmować faktury VAT wystawione na jej rzecz.

Czy można wystawione przez Wnioskodawcę w imieniu spółki faktury VAT, złożone deklaracje, w tym VAT-7 i odprowadzone podatki w 2008 r. pozostawić bez dokonywania jakichkolwiek korekt. Jeśli nie, to, jakie korekty powinny zostać zrobione i kto powinien ich dokonać.

Zdaniem Wnioskodawcy, spółka miała prawo wystawiać faktury, z uwagi na fakt, iż Urząd Skarbowy nie przyjął zgłoszenia aktualizacyjnego NIP-2 złożonego przez Panią K. B., a tym samym spółka wciąż pozostawała podatnikiem. Ponadto na dzień wystawiania faktur w imieniu spółki Wnioskodawca nie miał wiedzy, iż jego wspólniczka złożyła pozew do sądu o ustalenie daty rozwiązania spółki, jaki i nie miał wiedzy, co do przyszłej decyzji sądu. Wystawiając faktury był przekonany, iż spółka istnieje i pozostaje podatnikiem.

Zdaniem Wnioskodawcy można wystawione przez Wnioskodawcę w 2008 r. faktury, złożone deklaracje, w tym VAT-7 oraz odprowadzone podatki w imieniu spółki pozostawić bez dokonywania jakichkolwiek korekt.

Wnioskodawca motywuje to tym, iż w dniu wystawiania faktur VAT w imieniu spółki, według jego najlepszej wiedzy spółka istniała i miała do tego prawo, ponadto według Wnioskodawcy spółka była zobligowana do ich wystawienia na podstawie obowiązujących umów podpisanych z kontrahentami. Kolejnym argumentem jest fakt, iż wszystkie należności podatkowe zostały uregulowane, tak, więc Skarb Państwa w wyniku działań Wnioskodawcy nie poniósł żadnej straty. Wyroku sądu stwierdzający, iż umowa spółki została rozwiązana z dniem 31 grudnia 2007 r. zapadł 9 grudnia 2008 r., a uprawomocnił się 20 stycznia 2009 r., a więc długo po tym jak faktury zostały wystawione. W związku z tym w czasie, kiedy Wnioskodawca dokonywał ww. czynności nie miał wiedzy na ten temat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do art. 860 § 1 i 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego przez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Umowa Spółki powinna być stwierdzona pismem.

Zgodnie z art. 869 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny jeżeli spółka została zawarta na czas nie oznaczony, każdy wspólnik może z niej wystąpić wypowiadając swój udział na trzy miesiące naprzód na koniec roku obrachunkowego.

Z ważnych powodów wspólnik może wypowiedzieć swój udział bez zachowania terminów wypowiedzenia, chociażby spółka była zawarta na czas oznaczony. Zastrzeżenie przeciwne jest nieważne - art. 869 § 2 ustawy kodeks cywilny.

Stosownie do art. 874 § 1 ww. ustawy - Kodeks cywilny z ważnych powodów każdy wspólnik może żądać rozwiązania spółki przez sąd.

Zgodnie z art. 875 § 1, 2 i 3 ww. ustawy kodeks cywilny od chwili rozwiązania spółki stosuje się odpowiednio do wspólnego majątku wspólników przepisy o współwłasności w częściach ułamkowych z zachowaniem przepisów poniższych.

Z majątku pozostałego po zapłaceniu długów spółki zwraca się wspólnikom ich wkłady, stosując odpowiednio przepisy o zwrocie wkładów w razie wystąpienia wspólnika ze spółki.

Pozostałą nadwyżkę wspólnego majątku dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczyli w zyskach spółki.

Z przepisów art. 860 i następnych Kodeksu cywilnego, przez umowę spółki wspólnicy zobowiązują się dążyć do osiągnięcia wspólnego celu gospodarczego, poprzez działanie w sposób oznaczony, w szczególności przez wniesienie wkładów. Umowa ta winna być stwierdzona pismem, zaś wkład wspólnika może polegać na wniesieniu do spółki własności lub innych praw albo na świadczeniu usług. Jakkolwiek jest zasadą, że każdy wspólnik jest uprawniony do równego udziału w zyskach i w tym samym stosunku uczestniczy w stratach, bez względu na rodzaj i wartość wkładu, to jednakże umowa spółki może inaczej ustalać stosunek udziału wspólników w zyskach i stratach, a nawet zwalniać niektórych wspólników od udziału w stratach (art. 867 § 1 k.c.), za zobowiązania spółki wspólnicy jednak zawsze odpowiadają solidarnie, niezależnie od wielkości ich udziału w zyskach, czy uczestnictwa w jej stratach (art. 864 k.c), co rzecz jasna odnosi się również do jej zobowiązań podatkowych. Jeżeli umowa spółki zawarta została na czas nieoznaczony, każdy wspólnik może z niej wystąpić z jakichkolwiek powodów, wypowiadając swój udział na trzy miesiące naprzód na koniec roku obrachunkowego, wypowiedzenie udziału bez zachowania terminów wypowiedzenia może nastąpić jedynie z ważnych powodów (art. 869 k.c), z ważnych też powodów każdy wspólnik może żądać rozwiązania spółki przez Sąd. Oświadczenie wspólnika o wypowiedzeniu udziału w spółce, winno być złożone w formie pisemnej, w takiej bowiem formie następuje zawarcie umowy spółki, oraz skierowane do wszystkich wspólników.

W wyroku z dnia 7 lipca 1998 r. sygn. akt II SA 331/98 Naczelny Sąd Administracyjny zważył co następuje: "W myśl przepisu art. 869 § 1 k.c. każdy wspólnik może wystąpić ze spółki zawartej na czas nieoznaczony, wypowiadając swój udział na trzy miesiące naprzód na koniec roku obrachunkowego. Natomiast zgodnie z art. 869 § 1 k.c. z ważnych powodów jest możliwe wypowiedzenie udziału bez zachowania terminu wypowiedzenia. Wypowiedzenie takie skutkuje w przypadku spółki dwuosobowej jej rozwiązanie i zakończenie jej bytu, a jednocześnie zaprzestanie działalności gospodarczej prowadzonej przez ten podmiot gospodarczy".

Natomiast w wyroku z dnia 7 października 1994 r. sygn. akt SA/Wr 931/94 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że spór między wspólnikami o to, czy spółka istnieje, czy też została wypowiedziana i w jakim czasie, czy wystąpiły powody wypowiedzenia udziału, o których mówi art. 869 § 2 kodeksu cywilnego, jest sprawą cywilną, która może być rozstrzygnięta przez sąd na podstawie powództwa wniesionego zgodnie z art. 874 k.c. Organ administracji państwowej prowadzący postępowanie na podstawie art. 19 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 23 grudnia 1988 r. o działalności gospodarczej (Dz. U. Nr 41, poz. 324 z późn. zm.) nie ma kompetencji do rozstrzygania tego zagadnienia we własnym zakresie".

W wyroku z dnia 6 lutego 1996 r. Sądu Apelacyjnego w Poznaniu sygn. akt I ACr 647/95 sąd stanął na stanowisku, że rozwiązanie spółki cywilnej wywiera ten skutek, że dotychczasowa współwłasność łączna zamienia się we współwłasność w częściach ułamkowych ze wszystkimi tego konsekwencjami. Tym samym wspólnicy uzyskują prawo rozporządzenia swoimi udziałami w rzeczach, które poprzednio stanowiły ich współwłasność do niepodzielnej ręki. Odpowiedzialność za nieuzasadnione zbycie przedmiotu współwłasności łącznej (do niepodzielnej ręki) ma charakter deliktowy (art. 415 k.c.), a poszkodowanemu współwłaścicielowi należy się odszkodowanie w wysokości połowy wartości zbytego przedmiotu.

W przedstawionym we wniosku stanie faktycznym w dniu 2 kwietnia 2007 r. Pani K. B. wspólnik spółki cywilnej, złożyła Wnioskodawcy wypowiedzenie spółki ze skutkiem natychmiastowym. W lipcu 2008 r. Wnioskodawca otrzymał informację z Sądu Rejonowego, iż Pani K. B. złożyła pozew o ustalenie daty rozwiązania umowy spółki z dniem 18 kwietnia 2007 r. lub z dniem 31 grudnia 2007 r., powołując się na złożone w dniu 2 kwietnia 2007 r. wypowiedzenie. Sąd Rejonowy wyrokiem z dnia 9 grudnia 2008 r. (wyrok prawomocny) uznał, iż nie zachodziły ważne powody do wypowiedzenia i rozwiązania umowy spółki ze skutkiem natychmiastowym z dniem 18 kwietnia 2007 r., natomiast uznał iż rozwiązanie nastąpiło z dniem 31 grudnia 2007 r.

Rozwiązanie spółki cywilnej wywołał ten skutek, iż przestała ona być podatnikiem na gruncie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), która w art. 15 ust. 11 stanowi, że podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Status podatnika, w podatku od towarów i usług przysługuje więc także spółce cywilnej, przy czym na gruncie podatku od towarów i usług podatnikiem jest spółka cywilna, jako jednostka organizacyjna uczestniczących w niej wspólników, a nie sami wspólnicy. To jej przyznano podmiotowość prawno podatkową, i to do niej, a nie do wspólników odnoszą się wszelkie prawa i obowiązki. Spółka cywilna zarejestrowana, jako podatnik podatku od towarów i usług zachowuje ten status tak długo, dopóki nie ulegnie rozwiązaniu.

Zatem w przypadku rozwiązania spółki automatycznie przestaje istnieć podmiot zarejestrowany, jako podatnik podatku od towarów i usług, korzystający z uprawnień i wypełniający obowiązki określone w ustawie o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanu prawnego i przedstawionego stanu faktycznego na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług z dniem rozwiązania spółki cywilnej przestaje istnieć (kończy byt prawny) ten podatnik VAT. W związku z powyższym kontynuujący działalność były wspólnik rozwiązanej spółki cywilnej jest odrębnym podatnikiem VAT - działa on bowiem we własnym imieniu, a nie w imieniu nieistniejącej spółki.

Spółka cywilna (w związku z prawomocnym wyrokiem Sądu) przestała istnieć jako podatnik VAT z dniem 31 grudnia 2007 r. W związku z tym faktem począwszy od 1 grudnia w 2008 r. Wnioskodawca prowadził działalność we własnym imieniu, a nie jako wspólnik spółki cywilnej. Zatem w 2008 r. Wnioskodawca bezpodstawnie przyjmował i wystawiał faktury w imieniu nieistniejącej spółki cywilnej.

W związku z powyższym Wnioskodawca obowiązany był złożyć zgłoszenie rejestracyjne zgodnie z art. 96 ust. 1 ww. ustawy o podatku od towarów i usług i jak wynika z przedstawionego stanu faktycznego zgłoszenia takiego dokonał. Stosownie do art. 96 ust. 1 ustawy o VAT, podmioty, o których mowa w art. 15, są obowiązane przed dniem wykonania pierwszej czynności określonej w art. 5 złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego zgłoszenie rejestracyjne, z zastrzeżeniem ust. 3.

W myśl § 15 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 212, poz. 1337) nabywca towaru lub usługi, który otrzymał fakturę lub fakturę korygującą zawierającą pomyłki dotyczące jakiejkolwiek informacji wiążącej się zwłaszcza ze sprzedawcą lub nabywcą lub oznaczeniem towaru lub usługi, z wyjątkiem pomyłek w pozycjach faktury określonych w § 5 ust. 1 pkt 6-12, może wystawić fakturę nazwaną notą korygującą.

W myśl § 15 ust. 2 ww. rozporządzenia nota korygująca jest przesyłana wystawcy faktury lub faktury korygującej, wraz z kopią.

Stosownie do § 15 ust. 3 ww. rozporządzenia nota korygująca powinna zawierać co najmniej:

1.

numer kolejny i datę jej wystawienia;

2.

imiona i nazwiska albo nazwy bądź nazwy skrócone wystawcy noty i wystawcy faktury albo faktury korygującej oraz ich adresy i numery identyfikacji podatkowej;

3.

dane zawarte w fakturze, której dotyczy nota korygująca, określone w § 5 ust. 1 pkt 1-4;

4.

wskazanie treści korygowanej informacji oraz treści prawidłowej.

Jeżeli wystawca faktury lub faktury korygującej akceptuje treść noty, potwierdza ją podpisem osoby uprawnionej do wystawienia faktury lub faktury korygującej zgodnie z § 15 ust. 4 rozporządzenia Ministra finansów.

W związku z powyższym Wnioskodawca działający od 1 stycznia 2008 r. we własnym imieniu, winien wystawić noty korygujące do wszystkich otrzymanych w tym okresie faktur VAT w których wskazano jako nabywcę nieistniejącą spółkę cywilną zamiast danych Wnioskodawcy. Natomiast w przypadku faktur sprzedaży wystawianych przez Wnioskodawcę począwszy od 1 stycznia 2008 r. w których jako sprzedawcę wskazano nieistniejącą spółkę cywilną, Wnioskodawcy przysługuje uprawnienie do wystawienia faktur korygujących, o których mowa w § 14 ust. 1 ww. rozporządzenia, bowiem zgodnie z ww. przepisem fakturę korygującą wystawia np również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Zgodnie z art. 99 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

W myśl art. 103 ust. 1 ww. ustawy podatnicy oraz podmioty wymienione w art. 108 są obowiązani, bez wezwania naczelnika urzędu skarbowego, do obliczania i wpłacania podatku za okresy miesięczne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym powstał obowiązek podatkowy, na rachunek urzędu skarbowego, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 33 i 33b.

W świetle powyższego Wnioskodawca jako podatnik VAT prowadzący w 2008 r. działalność we własnym imieniu powinien składać deklaracje podatkowe VAT-7 za okresy miesięczne oraz wpłacać podatek za te okresy.

Spółka cywilna przestała istnieć z dniem rozwiązania tj. 31 grudnia 2007 r., a zatem w 2008 r. bezpodstawne były składane w jej imieniu deklaracje podatkowe VAT-7.

Należy jednak zauważyć, iż zgodnie z art. 81 powołanej w sentencji ustawy - Ordynacja podatkowa, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje poprzez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty.

W świetle powyższego Wnioskodawca jest uprawniony do korekt deklaracji złożonych w 2008 r. w imieniu nieistniejącej spółki cywilnej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl