IBPP3/443-159/10/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 10 marca 2010 r. (data wpływu 11 marca 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kosztów eksploatacji garażu - jest nieprawidłowe.

W dniu 11 marca 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania kosztów eksploatacji garażu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Od wielu lat Wnioskodawca posiada spółdzielcze własnościowe prawa do garażu. Większość takich garaży administrowana jest przez Spółdzielnię. W maju 2008 r. Spółdzielnia, powołując się na nowelizację ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ustaliła zaliczkę stawki eksploatacyjnej dla garaży w wysokości 47,85 zł netto i podatek VAT 22%, co uczyniło 58,38 zł miesięcznie. Wielkość nowej stawki eksploatacyjnej w stosunku do poprzedniej wzrosła prawie trzykrotnie, w związku z czym Wnioskodawca zwrócił się do Spółdzielni o wyjaśnienie przyczyny takiego wzrostu.

W odpowiedzi na swoje pismo Wnioskodawca został poinformowany o składnikach opłaty eksploatacyjnej, na którą składają się następujące wielkości jednostkowe (na m² powierzchni użytkowej / miesiąc):

* wieczyste użytkowanie terenu - 1,17 zł,

* podatek od nieruchomości - 0,55 zł,

* sprzątanie - 0,38 zł,

* koszty ogólne SM - 0,50 zł,

* pozostałe koszty (m.in. ubezpieczenie mienia, odśnieżanie, utrzymanie terenów) - 0,30 zł.

* Łącznie - 2,90 zł/m² powierzchni użytkowej / miesiąc.

Przy powierzchni użytkowej garażu 16,5 m² stanowi to kwotę netto 47,85 zł.

Wątpliwości Wnioskodawcy co do zasadności wliczenia składników podatkowych (wieczyste użytkowanie terenu i podatek od nieruchomości) do opłaty za garaż, od których pobiera się kolejny podatek, zmusiły Wnioskodawcę do wystąpienia pisemnego z prośbą o uzasadnienie.

Niestety, Wnioskodawca w odpowiedzi otrzymał wyjaśnienie, że postępowanie takie jest zgodne z ustawą o podatku od towarów i usług. Odpowiedź taka, bez podania konkretnych zapisów ustawy, świadczy jedynie o aroganckim stosunku do płatnika będącego emerytem.

Mimo wszystko w dalszym ciągu Wnioskodawca nie jest przekonany, aby ustawodawca świadomie dopuszczał możliwość pobierania podatku od podatku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy zasadnym jest zaliczanie przez Spółdzielnię podatku od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie terenu jako usługi i naliczanie od nich podatku VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, naliczanie przez Spółdzielnię podatku VAT od podatku od nieruchomości i wieczystego użytkowania terenu jest sprzeczne z logiką. Przekazanie tych należności do właściwych urzędów jest usługą, za którą Spółdzielnia pobiera opłatę ujętą w kosztach ogólnych. Wnioskodawca uważa, że podatek od nieruchomości i wieczystego użytkowania terenu powinien być zwolniony od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca posiada spółdzielcze własnościowe prawa do garażu. Większość takich garaży administrowana jest przez Spółdzielnię. W maju 2008 r. Spółdzielnia, powołując się na nowelizację ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, ustaliła zaliczkę stawki eksploatacyjnej dla garaży w wysokości 47,85 zł netto i podatek VAT 22%, co uczyniło 58,38 zł miesięcznie.

Wnioskodawca został poinformowany o składnikach opłaty eksploatacyjnej, na którą składają się następujące wielkości jednostkowe (na m² powierzchni użytkowej/ miesiąc:

* wieczyste użytkowanie terenu - 1,17 zł,

* podatek od nieruchomości - 0,55 zł,

* sprzątanie - 0,38 zł,

* koszty ogólne SM - 0,50 zł,

* pozostałe koszty (m.in. ubezpieczenie mienia, odśnieżanie, utrzymanie terenów) - 0,30 zł.

* Łącznie - 2,90 zł/m² powierzchni użytkowej / miesiąc.

Przy powierzchni użytkowej garażu 16,5 m² stanowi to kwotę netto 47,85 zł.

W niniejszej sprawie zastosowanie będzie miał przepis art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, definiujący podstawę opodatkowania i obrót. Stosownie do powyższego przepisu podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie art. 2 pkt 22 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika.

Zgodnie z wolą ustawodawcy kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Pojęcie kwoty należnej (obrotu) z tytułu sprzedaży należy łączyć z pojęciem wynagrodzenia czy zapłaty, które jest sprzedawcy należne z tytułu jego świadczenia na rzecz nabywcy. Uregulowanie wynikające z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, stanowi odpowiednik art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, z późn. zm.) Stosownie do art. 73 powołanej Dyrektywy, (...) podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Przepis art. 73 Dyrektywy posługuje się pojęciem zapłaty (wynagrodzenia), którą dostawca lub świadczący usługę otrzymał lub ma otrzymać, a ustawodawca polski stanowi o obrocie, którym jest kwota należna z tytułu sprzedaży. Mimo różnic w nazewnictwie należy uznać, że pojęcia te sobie odpowiadają.

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

Do celów akapitu pierwszego lit. b), państwa członkowskie mogą uznać koszty objęte odrębną umową za koszty dodatkowe.

Powyższy przepis wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub świadczoną usługą, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę lub klienta, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Ustawa o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. nie zawiera odrębnego uregulowania stanowiącego odpowiednik art. 73 lub 78 Dyrektywy. Ustawodawca krajowy nie sprecyzował, jakie elementy należy uwzględnić przy ustalaniu podstawy opodatkowania, tak jak to uczynił ustawodawca wspólnotowy, uznając za wystarczające wskazanie ogólnej definicji podstawy opodatkowania. Nie oznacza to jednak, jakoby wszelkich dodatkowych kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług nie należało uwzględniać w podstawie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Jak już powyżej wskazano, ogólne określenie podstawy opodatkowania w art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług odpowiada uregulowaniu wspólnotowemu z art. 73 i 78 Dyrektywy. W konsekwencji zapis ten winien stanowić wskazówkę interpretacyjną przy dokonywaniu wykładni polskich przepisów regulujących ustalanie podstawy opodatkowania.

Wykładnia art. 29 ust. 1 ustawy, z uwzględnieniem treści unormowań Dyrektywy jest w pełni uzasadniona i zapewnia prawidłową interpretację tego przepisu.

W przedmiotowej sprawie kwota należna na rzecz Spółdzielni z tytułu eksploatacji garażu przez Wnioskodawcę obejmuje wszystkie wskazane we wniosku składniki, takie jak podatek od nieruchomości, opłaty z tytułu wieczystego użytkowania terenu, sprzątania, koszty ogólne oraz pozostałe koszty - obejmujące m.in. koszty ubezpieczenia mienia, odśnieżania, utrzymania terenów.

Należy zauważyć, iż ww. elementy opłaty eksploatacyjnej stanowią jej element cenotwórczy. Spółdzielnia ponosi określone wydatki związane z utrzymaniem garaży i między innymi w oparciu o kształtowanie się poziomu tych wydatków ustala wysokość opłaty eksploatacyjnej, którą następnie obciąża użytkowników garaży. Dodatkowo należy podkreślić, iż Spółdzielnia w przedmiotowej sprawie ustaliła zaliczki stawki eksploatacyjnej dla garaży w wysokości 47,85 zł netto plus podatek VAT 22%, a dopiero na wyraźne żądanie Wnioskodawcy - w celach informacyjnych - dokonała wyszczególnienia składników opłaty eksploatacyjnej.

Jak już wskazano powyżej, art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż podstawą opodatkowania jest obrót. Zaś obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje zatem całość świadczenia należnego od nabywcy, w tym przypadku Wnioskodawcy. W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie, kwotę należną stanowi iloczyn stawki eksploatacyjnej dla garaży oraz powierzchni garaży, z której korzysta Wnioskodawca.

Mając na uwadze powyższą analizę przepisów należy stwierdzić, iż wszystkie ww. składniki opłaty eksploatacyjnej, stanowią elementy cenotwórcze usługi, jaką Spółdzielnia wykonuje na rzecz Wnioskodawcy i w konsekwencji należy zastosować jednolitą stawkę podatku w odniesieniu do całości kwoty należnej.

Tym samym kwoty podatku od nieruchomości i opłaty za wieczyste użytkowanie terenu, podlegają opodatkowaniu jako część kosztu utrzymania garażu, podobnie jak inne opłaty.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jak stanowi art. 41 ust. 13 ustawy o VAT, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0%. Ustawodawca daje także podatnikom możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz członków spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze prawa do lokali mieszkalnych, członków spółdzielni będących właścicielami lokali mieszkalnych lub na rzecz właścicieli lokali mieszkalnych niebędących członkami spółdzielni, za które są pobierane opłaty, zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych.

Natomiast w myśl § 12 ust. 1 pkt 16 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku czynności wykonywane na rzecz osób niebędących członkami spółdzielni, którym przysługują spółdzielcze własnościowe prawa do lokali mieszkalnych, za które są pobierane opłaty zgodnie z art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r. o spółdzielniach mieszkaniowych (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1116 z późn. zm.).

Powołany wyżej przepis art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych stanowi, iż

Analiza powyższych przepisów wskazuje na istotną różnicę pomiędzy czynnościami wskazanymi w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 12 ust. 1 pkt 16 cyt. wyżej rozporządzenia, w stosunku do czynności wskazanych w art. 4 ust. 1, 2, 4 i 5 ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych.

Powyższy przepis ustawy o spółdzielniach mieszkaniowych, wskazuje bowiem ogólny zakres powinności na rzecz spółdzielni należnych od jej członków, czy też nie będących członkami właścicieli lokali, lub posiadających spółdzielcze własnościowe prawa do lokali - zakreślonych zgodnie z postanowieniami statutu.

Natomiast przepisy art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 12 ust. 1 pkt 16 cyt. wyżej rozporządzenia, obejmują swym zakresem węższy katalog czynności, niż wskazany w powyższym przepisie, gdyż zwolnienie od podatku VAT odnosi się wyłącznie do czynności wykonywanych na rzecz członów spółdzielni mieszkaniowych, a także osób niebędących członkami spółdzielni, którzy są właścicielami lokali mieszkalnych, a w przypadku członków spółdzielni - którym przysługuje spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego.

Zarówno ustawa o VAT jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy nie zawierają definicji "lokalu mieszkalnego" ani "lokalu użytkowego". A zatem należy przywołać definicję lokalu mieszkalnego zawartą w art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.), zgodnie z którą, samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. (...)

Ponadto, w myśl art. 2 ust. 4 ww. ustawy, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej "pomieszczeniami przynależnymi".

A zatem zwolnienie od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 11 ustawy o VAT oraz § 12 ust. 1 pkt 16 cyt. wyżej rozporządzenia, które odnosi się do czynności związanych z lokalami mieszkalnymi, nie obejmuje swym zakresem przedmiotowego garażu, gdyż nie jest on, w świetle powyżej powołanej ustawy o własności lokali, lokalem mieszkalnym (nie służy zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych).

Tym samym opłata eksploatacyjna za korzystanie z garażu nie korzysta ze wskazanych wyżej zwolnień od podatku i tym samym podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową - 22%.

Powyższe oznacza, iż w przedmiotowej sprawie, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega całość kwoty należnej na rzecz Spółdzielni uiszczanej z tytułu eksploatacji garażu przez Wnioskodawcę. Kwota ta obejmuje wszystkie elementy cenotwórcze opłaty, tj. zarówno podatek od nieruchomości, opłaty z tytułu wieczystego użytkowania terenu, jak i opłaty z tytułu sprzątania, koszty ogólne oraz pozostałe koszty - obejmujące m.in. koszty ubezpieczenia mienia, odśnieżania, utrzymania terenów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stawką podstawową - 22%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy jednocześnie wskazać, iż z uwagi na fakt, że występującym o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego jest Wnioskodawca, natomiast zapytanie dotyczy czynności wystawienia faktury wykonanej przez inny podmiot (Spółdzielnię) przedmiotowa interpretacja nie wywoła skutków określonych w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja Podatkowa.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.