IBPP3/443-158/11/PH

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 stycznia 2011 r. (data wpływu 02 luty 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienie od podatku VAT usług w zakresie obsługi kart płatniczych przy użyciu terminali - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 luty 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT obsługi kart płatniczych przy użyciu terminali.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący opis zaistniałego stanu faktycznego:

X S.A. jest właścicielem terminali płatniczych, które na podstawie umowy najmu przekazuje właścicielom punktów handlowo-usługowych. Najemcy za używanie terminali płacą czynsz.

X S.A. zawarł również umowę z Bankiem w zakresie obsługi kart płatniczych przy użyciu tych terminali. W ramach tej umowy X S.A. jest zobowiązany do pozyskania w imieniu Banku punktów handlowo-usługowych akceptujących karty płatnicze (zwanych w terminologii Banku akceptantami), odpowiadających wymaganiom Banku, poprzez:

X S.A. w ramach zawartej umowy zobowiązał się również do:

* administrowania oraz serwisowania we własnym zakresie urządzeń zainstalowanych przez siebie.

* świadczenia pomocy technicznej poprzez specjalną infolinię (help desk) uruchomioną na potrzeby akceptantów zgłaszających problemy techniczne lub użytkowe związane z urządzeniami.

* zaopatrywania akceptantów w materiały niezbędne do realizowania transakcji z użyciem kart płatniczych.

Bank za dokonywanie rozliczeń transakcji realizowanych w punktach akceptantów, a pozyskanych i obsługiwanych przez X S.A. pobiera opłatę od placówek handlowo-serwisowych (prowizję od transakcji płatniczych). Za wykonywanie wszelkich usług opisanych wyżej X SA otrzymuje od Banku wynagrodzenie określone jako procentowy udział w opłatach pobieranych przez Bank od placówek handlowo-serwisowych.

Ośrodek Standardów Klasyfikacji Urzędu Statystycznego w Łodzi, do którego spółka zwróciła się z wnioskiem o udzielenie informacji w zakresie klasyfikacji, zakwalifikował te usługi zgodnie z zasadami metodycznymi PKWiU wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293), do grupowania PKWiU 66.19.9 "Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane".

Spółka wystawiając fakturę za usługę wykonaną na rzecz banku po 1 stycznia 2011 r. będzie stosowała zwolnienie z podatku VAT. Pierwsza faktura zostanie wystawiona po zakończeniu miesiąca stycznia 2011 r..

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka może stosować zwolnienie z podatku obciążając Bank fakturą VAT za czynności opisane we wniosku.

Zdaniem Wnioskodawcy zwolnienie z podatku VAT opisanych usług wynika z brzmienia poniższych przepisów Ustawy o VAT:

Artykuł 43 ust. 1 zwalnia się od podatku:

Pkt 40 "usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenie rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz pośrednictwa w świadczeniu tych usług."

Ust. 13 "Zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41."

Spółka stoi na stanowisku, iż uczestniczy w transakcjach płatniczych poprzez to, iż pozyskuje w imieniu Banku punkty handlowo-serwisowe akceptujące karty płatnicze, pośredniczy pomiędzy nimi a Bankiem w załatwieniu niezbędnych formalności, aby transakcje płatnicze mogły być przeprowadzone oraz dostarcza do tych punktów terminale płatnicze, które są niezbędnymi urządzeniami technicznymi umożliwiającymi transakcje płatnicze. Czynności wykonywane przez Spółkę wypełniają definicje art. 43 ust. 1 pkt 40 i art. 43 ust. 13 gdyż są niezbędne do tego, aby transakcja płatnicza została przeprowadzona, stanowi element tej usługi.

W związku z tym, wystawiając fakturę VAT za opisane usługi świadczone na rzecz Banku, Spółka powinna zastosować zwolnienie z podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ww. ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Artykuł 8 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym na mocy art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym treścią art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Jedną ze zmian wprowadzonych przez nowelizację ustawy o podatku od towarów i usług wchodzącą w życie od 1 stycznia 2011 r. była modyfikacja sposobu określenia katalogu usług zwolnionych, w tym tzw. usług finansowych. Dotychczas usługi zwolnione były enumeratywnie wymienione w załączniku nr 4 do ustawy, który z kolei odwoływał się do klasyfikacji statystycznej z 1997 r. Wolą ustawodawcy, katalog usług zwolnionych został przeniesiony do treści ustawy i obecnie jest uregulowany w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy. Zrezygnowano również z odwołania do klasyfikacji statystycznej.

I tak, na podstawie dodanego do ustawy o podatku od towarów i usług, z dniem 1 stycznia 2011 r., przez art. 1 pkt 8 lit. a) tiret trzeci ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), przepisu art. 43 ust. 1 pkt 40 zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zaznaczyć należy, że stosownie do treści art. 1 pkt 8 lit. b) ww. ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług, z dniem 1 stycznia 2011 r. do ustawy o podatku od towarów i usług dodane zostały również m.in. przepisy art. 43 ust. 13-15.

Zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przy czym, w myśl art. 43 ust. 14 ustawy, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego. Zwolnienia od podatku usług finansowych oparte zostały na obiektywnych kryteriach, nie są zaś uzależnione od rodzaju podmiotu świadczącego te usługi.

Powyższe zwolnienia uregulowane zostały w ustawie o podatku od towarów i usług wskutek implementacji odpowiednich przepisów Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą.

I tak zgodnie z art. 131 Dyrektywy, zwolnienia przewidziane w rozdziałach 2-9 stosuje się bez uszczerbku dla innych przepisów wspólnotowych i na warunkach ustalanych przez państwa członkowskie w celu zapewnienia prawidłowego zastosowania tych zwolnień oraz zapobieżenia wszelkim możliwym przypadkom uchylania się od opodatkowania, unikania opodatkowania i nadużyć.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. b-f) Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawarł umowę z Bankiem w zakresie obsługi kart płatniczych przy użyciu terminali.

W ramach tej umowy X S.A. jest zobowiązany do pozyskania w imieniu Banku punktów handlowo-usługowych akceptujących karty płatnicze poprzez:

* znalezienie akceptanta zainteresowanego akceptowaniem kart płatniczych jako bezgotówkowej formy płatności

* uzyskanie od akceptanta dokumentów określających podstawę oraz formę prawną jego działalności oraz dostarczenie da Banku tych dokumentów,

* uzyskanie od uprawnionego przedstawiciela akceptanta podpisów na dostarczonych przez Bank formularzach umów i dokumentach dotyczących rozliczania przez Bank transakcji dokonywanych w formie bezgotówkowej przy użyciu kart płatniczych oraz przekazanie tych dokumentów Bankowi,

* dostarczenie i instalację terminala płatniczego u akceptanta,

* prawidłowe (zgodne z wymaganiami Banku) nieodpłatne przeszkolenie akceptanta w zakresie zasad akceptacji kart i użytkowania terminala płatniczego.

Spółka w ramach zawartej umowy zobowiązał się również do:

* administrowania oraz serwisowania we własnym zakresie urządzeń zainstalowanych przez siebie.

* świadczenia pomocy technicznej poprzez specjalną infolinię (help desk) uruchomioną na potrzeby akceptantów zgłaszających problemy techniczne lub użytkowe związane z urządzeniami.

* zaopatrywania akceptantów w materiały niezbędne do realizowania transakcji z użyciem kart płatniczych.

Za wykonywanie wszelkich usług opisanych wyżej X S.A. otrzymuje od Banku wynagrodzenie określone jako procentowy udział w opłatach pobieranych przez Bank od placówek handlowo-serwisowych.

Usługi te zostały zaklasyfikowane przez Ośrodek Standardów Klasyfikacji Urzędu Statystycznego w Łodzi, zgodnie z zasadami metodycznymi PKWiU wprowadzonej Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. (Dz. U. Nr 207, poz. 1293), do grupowania PKWiU 66.19.9 "Pozostałe usługi wspomagające usługi finansowe (z wyłączeniem ubezpieczeń i funduszów emerytalnych), gdzie indziej niesklasyfikowane".

Precyzując własne stanowisko wskazano jako podstawę zwolnienia, ww. usług art. 43 ust. 1 pkt 40 oraz ust. 13 ustawy o VAT.

W związku z tak sformułowanym własnym stanowiskiem należy się zastanowić czy usługa świadczona przez Wnioskodawcę będzie korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 jako pośrednictwo w zakresie transakcji płatniczych czy też będzie korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 13 jako świadczenie usług stanowiących element usługi w zakresie transakcji płatniczych, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usług w zakresie transakcji płatniczych.

W tym miejscu należy wskazać, że ustawodawca wskazując usługi zwolnione zrezygnował z posługiwania się klasyfikacjami statystycznymi. W związku z tym w konsekwencji zapisu art. 5a ustawy, w sytuacji gdy prawodawca nie dokonał przywołania stosownego symbolu PKWiU dla danego towaru lub usługi w przepisach w zakresie podatku VAT klasyfikacji należy dokonać na podstawie cech charakterystycznych dla danego świadczenia.

Podkreślenia wymaga również jak to uczynił ETS m.in. w sprawie C 540/09, "że pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy, który został zastąpiony art. 135 Dyrektywy 112, powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika."

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż pojęcie "pośrednictwa przy świadczeniu usług w zakresie transakcji płatniczych " o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 oraz świadczenie usług stanowiących element usługi w zakresie transakcji płatniczych, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usług w zakresie transakcji płatniczych o których mowa w art. 43 ust. 13 ustawy należy odnieść jedynie do usług wymienionych w tych przepisach.

W sprawie C-2/95 ETS orzekł, iż aby można było uznać transakcje za zwolnioną z podatku w świetle art. 13B lit. D) pkt 3 i 5, usługi świadczone przez centrum zbierania danych muszą z ogólnego punktu widzenia, stanowić osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi, o której mowa w dwóch powyższych przepisach.

W szczególności jak wskazał ETS, transakcje dotyczące przekazania w rozumieniu art. 13B lit. d) pkt 3 VI Dyrektywy muszą skutkować rzeczywistym przekazaniem funduszy albo pociągać za sobą zmiany o charakterze prawnym lub finansowym. Jak ETS podkreślił w wyroku w sprawie SDC, handel papierami wartościowymi obejmuje czynności zmieniające prawną i finansową sytuację pomiędzy stronami transakcji i mogą być porównane do czynności, które dokonywane są w przypadku przekazania lub zapłaty. Stąd świadczenie usług o charakterze wyłącznie fizycznym, technicznym lub administracyjnym nie mogłyby objęte zwolnieniem w świetle art. 13B lit. d) pkt 3 i 5.

Ponadto jak ETS orzekł z tekstu art. 13B lit. d) pkt 3, 4, 5 jasno wynika, iż żadna z transakcji wspomnianych w tych przepisach nie jest czynnością będącą przekazywaniem informacji finansowych, które wobec tego nie może podlegać zwolnieniu, o którym mowa w powyższych przepisach.

Ponadto sam fakt, iż jakiś element składowy jest niezbędny do dokonania transakcji zwolnionej z podatku, nie gwarantuje, iż usługa, która ten element składowy zawiera, jest sama w sobie zwolniona z opodatkowania.

Przenosząc powyższe na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że usługi stanowiące element usługi w zakresie transakcji płatniczych, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usług w zakresie transakcji płatniczych, o których mowa w art. 43 ust. 13 ustawy musiałyby skutkować rzeczywistym przepływem środków finansowych, aby mogły korzystać ze zwolnienia.

Zdaniem tut. Organu czynności wchodzące w zakres obsługi kart płatniczych przy użyciu terminali w większości są czynnościami o charakterze fizycznym oraz technicznym, niezbędnymi do dokonania transakcji płatniczych przy użyciu elektronicznych instrumentów płatniczych, a nie sensu stricte transakcjami płatniczymi, w związku z czym nie będą zwolnione na podstawie art. 43 ust. 13 ustawy.

W sprawie C-453/05 ETS stwierdził, ze "pośrednictwo stanowi działalność polegająca na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem, że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową."

Natomiast w sprawie C-235/00 ETS wskazał, ze znaczenia słowa "negocjacje", w kontekście art. 13B lit. d pkt 5, "odnosi się ono do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy cześć formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem."

Z powyższego wynika, ze nie stanowi pośrednictwa w przedmiotowym zakresie gdy zaistnieją następujące przesłanki:

* podmiot "pośredniczący" przyjmuje role którejkolwiek ze stron umowy,

* działalność "pośrednika" polega na świadczenie usług wchodzących w zakres umowy dotyczącej produktu finansowego,

* działalność "pośrednika" polega na świadczeniu usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów.

Ponadto żeby uznać daną działalność za pośrednictwo konieczne jest aby pośrednik wykonał przynajmniej niektóre z niżej wymienionych czynności:

* wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy,

* uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę,

* prowadzenie negocjacji polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji,

* nawiązywanie kontaktu z drugą stroną lub negocjowanie, w imieniu i na rzecz klienta warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron.

Powyższe oczywiście nie oznacza, iż pośrednik nie może wykonywać dodatkowych czynności jednakże aby czynności te można było zaliczyć do czynności pośrednictwa konieczne jest aby wywoływały lub miały na celu wywołania sutku dla wszystkich stron transakcji innymi słowy konieczne jest aby skutek tych czynności odnalazł odzwierciedlenie w zawartej umowie pomiędzy stronami.

Porównując czynności wykonywanych przez Spółkę w zakresie obsługi kart płatniczych przy użyciu terminali z przywołaną powyżej definicją pośrednictwa należy stwierdzić, ze przedmiotowe usługi posiadają również elementy charakterystyczne dla pośrednictwa.

Przy założeniu, że jest to pośrednictwo czynności te nie mogą korzystać również ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT, gdyż jak wskazano powyżej zwolnienia powinny być interpretowane w sposób ścisły. Z ww. przepisu wynika, że ze zwolnienia korzystają usługi pośrednictwa w świadczeniu usług wymienionych w tym przepisie.

W tym przypadku winno to być pośrednictwo w zakresie transakcji płatniczych. Natomiast z opisu stanu faktycznego nie wynika aby Wnioskodawca był pośrednikiem w zakresie usług sensu stricte dotyczących transakcji płatniczych. Jedynie można przyjąć, że Spółka występuje jako pośrednik w pozyskiwaniu potencjalnych klientów dla Banku którzy ewentualnie mogą korzystać z oferowanych przez Bank usług płatniczych przy czym Spółka na tym etapie juz nie pośredniczy.

Tym samym przedmiotowe usługi świadczone przez Wnioskodawcę nie będą korzystały ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 40 ani też w art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. W związku z tym, iż ustawodawca nie przewidział dla nich preferencyjnej stawki będą opodatkowane stawką podstawową VAT w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Ponadto wskazać należy, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są na pisemny wniosek zainteresowanego w jego indywidualnej sprawie. W związku z powyższym przedmiotowa interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w........ po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.