IBPP3/443-1531/13/KG

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 17 marca 2014 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-1531/13/KG

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 25 listopada 2013 r. (data wpływu 16 grudnia 2013 r.), uzupełnionym pismem z 13 lutego 2014 r. (data wpływu 18 lutego 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej obrotów z tytułu sprzedaży obcej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 grudnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej obrotów z tytułu sprzedaży obcej. Wniosek został uzupełniony pismem z 13 lutego 2014 r. (data wpływu 18 lutego 2014 r.).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dotyczy ewidencji sprzedaży za pomocą kas rejestrujących.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna. Jest pośrednikiem - agentem sprzedaży takich usług jak: ubezpieczenia, które są zwolnione, oraz sprzedaż biletów międzynarodowych, które są opodatkowane, czyli posiada sprzedaż mieszaną.

Ponad 80% sprzedaży Wnioskodawcy to sprzedaż zwolniona, a pozostała część to sprzedaż opodatkowana.

W związku z rozporządzeniem Wnioskodawca nie posiada obowiązku ewidencji sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej. Od 1 października 2013 r. nastąpiła zmiana przepisów dot. sprzedaży biletów międzynarodowych nakładając obowiązek na Przewoźników tej sprzedaży z zastosowaniem kas rejestrujących.

Na wskutek zaistniałych zmian niektórzy Przewoźnicy nakładają na Wnioskodawcę obowiązek tej sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej nie powierzając swoich kas.

Wnioskodawca (agent, pośrednik) na podstawie podpisanych umów ze zleceniodawcami, w ich imieniu sprzedaje ubezpieczenia oraz bilety międzynarodowe, po cenach ustalanych przez strony. Świadczenia na rzecz tych firm wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią usługi pośrednictwa, za które otrzymuje zapłatę w postaci prowizji.

Wnioskodawca wyświadczone usługi pośrednictwa w sprzedaży ubezpieczeń i biletów, dokumentuje fakturami wystawianymi na rzecz zleceniodawców, od których otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne. Z zawartych umów z przewoźnikami wynika, że agent na własnej kasie prowadzi ewidencjonuję obrotu.

Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów lub usług wymienionych w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. Nr 1382). Wnioskodawca obok sprzedaży na rzecz zleceniodawców nie dokonuje sprzedaży towarów lub usług własnych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy działalność Wnioskodawcy, tj. sprzedaż obca musi być prowadzona z zastosowaniem kas rejestrujących, bądź to własnej bądź obcej, z uwagi na fakt różnych interpretacji.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca uważa, że nie ma on takiego obowiązku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Przez sprzedaż, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do zapisu art. 111 ust. 1 ustawy o VAT, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

W myśl art. 111 ust. 3a pkt 7 ustawy o VAT, zgodnie z którym podatnicy prowadzący ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani, stosować kasy rejestrujące wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, z zastrzeżeniem ust. 3b.

Jak wynika z zapisu art. 111 ust. 3b ustawy, podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca jako osoba fizyczna prowadzi działalność gospodarczą. Wnioskodawca (agent, pośrednik) na podstawie podpisanych umów ze zleceniodawcami, w ich imieniu sprzedaje ubezpieczenia oraz bilety międzynarodowe, po cenach ustalanych przez strony. Świadczenia na rzecz tych firm wykonywane przez Wnioskodawcę stanowią usługi pośrednictwa. Wnioskodawca wyświadczone usługi pośrednictwa w sprzedaży ubezpieczeń i biletów, dokumentuje fakturami wystawianymi na rzecz zleceniodawców, od których otrzymuje wynagrodzenie prowizyjne. Z zawartych umów z przewoźnikami wynika, że agent na własnej kasie prowadzi ewidencję obrotu. Wnioskodawca nie dokonuje sprzedaży towarów lub usług wymienionych w § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2012 r. Nr 1382). Wnioskodawca obok sprzedaży na rzecz zleceniodawców nie dokonuje sprzedaży towarów lub usług własnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczącą obowiązku ewidencjonowania sprzedaży obcej przy zastosowaniu kasy rejestrującej bądź to własnej bądź obcej.

Kwestie szczególne dotyczące między innymi zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca reguluje na mocy wydawanych rozporządzeń w zakresie kas rejestrujących.

Głównym kryterium decydującym o możliwości korzystania ze zwolnień z obowiązku stosowania kasy rejestrującej jest wartość osiągniętego przez podatnika obrotu (w ramach limitu wynikającego z rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 29 listopada 2012 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących - Dz. U. poz. 1382) realizowanego na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Przy czym należy mieć na uwadze, że zwolnień tych nie stosuje się w przypadku czynności, o których mowa w § 4 ww. rozporządzenia. W przypadku agenta dokonującego sprzedaży w imieniu innych podmiotów, do ustalenia limitu uprawniającego do zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących powinien on uwzględniać wyłącznie sprzedaż własną dokonywaną na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej. Dopiero po przekroczeniu kwoty limitu z tyt. własnej sprzedaży ma obowiązek on zainstalować kasę rejestrującą, na której będzie ewidencjonował sprzedaż własną oraz na rzecz innych podmiotów.

Należy jednak wskazać, że obowiązujące od 1 kwietnia 2013 r. rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), w sposób szczególny reguluje kwestie obowiązku prowadzenia ewidencji w przypadku sprzedaży w imieniu i na rzecz innego podmiotu.

Stosownie do § 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

* innym podmiocie - rozumie się przez to agenta, zleceniobiorcę, pośrednika lub inną osobę, która na podstawie umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innej umowy o podobnym charakterze dokonuje sprzedaży w imieniu lub na rzecz podatnika zobowiązanego do prowadzenia ewidencji (pkt 3);

* kasie powierzonej - rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji, który na podstawie umowy przekazuje ją innemu podmiotowi do prowadzenia ewidencji w jego imieniu (pkt 5);

* kasie własnej - rozumie się przez to kasę podatnika obowiązanego do jej stosowania w zakresie prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży albo prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży i ewidencji prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników (pkt 6);

* paragonie fiskalnym - rozumie się wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży (pkt 12).

Jak wynika z zapisów § 5 ust. 1-3 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących:

1. Podatnik, który ma obowiązek prowadzenia ewidencji, zlecając wykonywanie sprzedaży innemu podmiotowi, przekazuje kasę powierzoną lub zobowiązuje go do prowadzenia ewidencji na swoją rzecz lub w swoim imieniu przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu.

2. W przypadku gdy inny podmiot obowiązany jest również do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, ewidencjonuje na potrzeby obliczenia osiąganego przez siebie obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej i prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

3. Przekazanie innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązanie innego podmiotu do prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, następuje na podstawie umowy zawartej w formie pisemnej.

Wskazać należy, że w § 5 ww. rozporządzenia zawarto uregulowania dotyczące podatników wykonujących czynności w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze.

Przepis ten porządkuje obowiązek ewidencjonowania przez podmioty działające w ten sposób, rozróżniając przypadek, gdy do ewidencjonowania wykorzystywana jest kasa powierzona oraz kasa własna.

Zgodnie z § 38 ust. 1 powołanego rozporządzenia - w przypadku przekazania przez podatnika innemu podmiotowi kasy powierzonej w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązania innego podmiotu do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej tego podmiotu dokonanego przed dniem wejścia w życie rozporządzenia bez zawarcia umowy w formie pisemnej, podatnik zawiera umowę, o której mowa w § 5 ust. 3, w terminie do dnia 1 października 2013 r.

Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do podatników, o których mowa w § 37, którzy, w okresie od dnia 1 kwietnia 2013 r. do dnia 30 września 2013 r., przekazali kasę powierzoną w celu prowadzenia ewidencji lub zobowiązali inny podmiot do prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy własnej, bez zawarcia umowy w formie pisemnej - § 38 ust. 2 cyt. rozporządzenia.

W tym miejscu należy wskazać, że zgodnie z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121) przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest upoważniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie, o czym stanowi art. 758 § 2 Kodeksu cywilnego.

Agent działający w imieniu i na rzecz zleceniodawcy jest w świetle ustawy podatnikiem, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, natomiast obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca odniósł do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników, tj. dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Powołany powyżej przepis art. 111 ust. 3b ustawy o VAT ustanawia wyjątek od zasady, że podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników tylko i wyłącznie w sytuacji, gdy poza sprzedażą towarów/usług zleceniodawcy podmiot (zleceniobiorca) dokonuje sprzedaży własnych towarów bądź usług.

Należy zatem stwierdzić, że przepisy podatkowe mające zastosowanie w rozpatrywanej sprawie nie zobowiązują Wnioskodawcy do ewidencjonowania sprzedaży obcej za pomocą kasy rejestrującej, gdyż nie występuje u niego obrót z tytułu własnej sprzedaży na rzecz osób fizycznych, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy o VAT.

Jednocześnie na podstawie zawartej umowy Wnioskodawca może wykonywać obowiązki zleceniodawcy.

Należy jednak podkreślić, że przepisy o podatku od towarów i usług nie regulują zasad zawierania między stronami umów cywilnoprawnych, a organy podatkowe nie mają prawa ingerować w zawierane umowy oraz przyjęte w nich postanowienia, a tym samym zobowiązania stron, chyba, że postanowienia umów naruszają przepisy podatkowe, a to może być stwierdzone jedynie w drodze postępowania podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl