IBPP3/443-149/10/BWo - Określenie sposobu ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej w przypadku sprzedaży posiłków wydawanych w naczyniach jednorazowych w barze mlecznym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lutego 2010 r. (data wpływu do BKIP 9 marca 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania na kasie rejestrującej posiłków wydawanych w naczyniach jednorazowych - nieprawidłowe.

W dniu 9 marca 2010 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu ewidencjonowania na kasie rejestrującej posiłków wydawanych w naczyniach jednorazowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 kwietnia 2010 r. (data wpływu 19 kwietnia 2010 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie z dnia 7 kwietnia 2010 r. znak: IBPP3/443-149/10/ŁW.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi bary mleczne objęte dotacją przedmiotową. Konsumenci spożywający posiłki w barach mlecznych Wnioskodawcy bardzo często żądają wydania im posiłku w naczyniu jednorazowego użycia z udziałem także jednorazowych sztućców. Aby sprostać tym wymaganiom Wnioskodawca zakupuje takie naczynia, wydaje w nich posiłki nie biorąc jednocześnie od konsumenta zapłaty za te naczynia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku żądania od konsumenta wydania potrawy w naczyniu jednorazowym jednoczesnym pobraniem należności za wydane naczynia, Wnioskodawca może na paragonie fiskalnym dokonać zarówno sprzedaży posiłku barowego jak i osobno sprzedaży naczynia jednorazowego użycia...

Zdaniem Wnioskodawcy, aby uzyskać zadowolenie konsumenta korzystającego z usług Wnioskodawcy należy przychylić się do jego wymagań i stworzyć możliwość spożywania posiłków w barach mlecznych w naczyniach jednorazowego użycia z jednoczesnym pobraniem należności za te wydane naczynia. Tak więc na paragonie z kasy fiskalnej będzie odrębnie kwota zapłaty ze sprzedaży klientowi naczynia jednorazowego użycia, w którym to posiłek został mu wydany. Wnioskodawca jest w pełni świadomy, że istotą prowadzenia barów mlecznych jest umożliwienie wyżywienia osób o niskich dochodach, dla których cena posiłku ma istotne znaczenie. Tak więc posiłek dla części konsumentów Wnioskodawcy spożywających w tradycyjnych naczyniach będzie tańszy od posiłku dla konsumenta stawiającego wymagania w zakresie naczyń jednorazowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel,

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez sprzedaż - rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22).

Z opisu zdarzenia przedstawionego we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczy usługi gastronomiczne. Wnioskodawca zamierza stworzyć swoim klientom możliwość spożywania posiłków w barach mlecznych w naczyniach jednorazowego użycia z jednoczesnym pobraniem należności za wydane naczynia. Przedmiotowe świadczenie Wnioskodawca zamierza osobno ewidencjonować na kasie rejestrującej tj. osobno wyświadczona usługa gastronomiczna i osobno dostawa naczynia jednorazowego użycia.

W odniesieniu do powyżej przedstawionego świadczenia należy wskazać, iż przedmiotowej sprawie mamy czynienia z transakcją złożoną z jednego świadczenia aspekcie gospodarczym transakcja taka nie powinna być sztucznie rozdzielana, by nie pogarszać funkcjonalności systemu podatku VAT, świadczenie jednolite występuje przypadku, gdy co najmniej dwa elementy albo co najmniej dwie czynności dokonane przez podatnika na rzecz klienta są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno nierozerwalne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny. Zatem w przedmiotowej sprawie należy przyjąć, że Wnioskodawca będzie świadczył usługę gastronomiczną, któremu dodatkowo towarzyszy wydanie naczynia jednorazowego użycia, jednakże udział w kosztach całkowitych, jaki przypada na ww. naczynie nie ma charakteru dominującego w stosunku do świadczonej usługi gastronomicznej, nie stanowiąc przez to dla klienta celu samego w sobie.

Potwierdzeniem prawidłowości powyższego rozumowania są przepisy określające podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podstawą opodatkowania, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Skoro zatem zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT kwota należna stanowiąca całość świadczenia należnego od nabywcy, obejmuje wszystkie elementy kosztów związanych ze świadczoną przez podatnika usługą oraz inne elementy kształtujące w efekcie kwotę żądaną od nabywcy, to koszty wyłożone przez sprzedającego w imieniu nabywcy winny wchodzić w podstawę opodatkowania. Świadcząc usługę nabywcy Wnioskodawca dokonuje wyłącznie sprzedaży usług, natomiast koszty dodatkowe, które ponosi (za naczynia jednorazowego użycia), wchodzą w skład podstawowej jego czynności, jaką jest wyświadczenie usługi. A skoro tak, to koszty ponoszone w związku i z tytułu świadczonej usługi, winny nie tylko wchodzić w ramy tego samego rodzaju czynności, ale i winny być opodatkowane według stawki podatkowej właściwej dla realizacji tegoż świadczenia czyli świadczonej usługi.

Potwierdzeniem powyższego jest art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347, s. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym podstawa opodatkowania obejmuje: podatki, cła, opłaty i inne należności (z wyjątkiem samego VAT) oraz koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy.

Mając powyższe na uwadze, poniesione koszty związane z naczyniem jednorazowego użycia zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczonej usługi gastronomicznej.

Ponadto mając na względzie, że Wnioskodawca ewidencjonuje sprzedaż dla potrzeb podatku od towarów i usług przy użyciu kasy rejestrującej należy przywołać przepisy obowiązujące w tym zakresie.

Zgodnie z art. 111 ust. 1 ww. ustawy podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Ewidencja ta powinna więc być prowadzona w sposób na tyle szczegółowy, by umożliwić stosowanie prawidłowej stawki podatku VAT oraz kontrolę przez organ podatkowy zarówno obrotu, jak i kwot podatku należnego. Wskazana na paragonie nazwa towaru, lub usługi musi być na tyle zindywidualizowana, aby można było na jej podstawie, w połączeniu z ceną dokładnie określić, jaki został zakupiony towar, czy usługa. Dopiero tak skonstruowana nazwa zagwarantuje konsumentowi m.in. prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Minister właściwy do spraw finansów publicznych określi w drodze rozporządzenia:

- uwzględniając potrzebę zabezpieczenia zaewidencjonowanych danych, konieczność zapewnienia konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez niego czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie oraz optymalne dla danego typu obrotu rozwiązania techniczne dotyczące konstrukcji kas (art. 111 ust. 9 cyt. ustawy).

Stosownie do § 2 pkt 11 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338) paragonem fiskalnym jest wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży.

W myśl § 5 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać następujące informacje:

W związku z powyższym, poniesione koszty związane z wydaniem posiłku naczyniu jednorazowego użycia zwiększają kwotę należną od nabywcy z tytułu świadczonej usługi, co oznacza, że podstawa opodatkowania na paragonie fiskalnym dokumentującym świadczoną usługę gastronomiczną, powinna obejmować również kwotę stanowiącą koszt naczynia jednorazowego użycia, w którym sprzedawany jest posiłek. Tym samym przedmiotowe świadczenie powinno zostać zaewidencjonowane przy użyciu kasy rejestrującej pod jedną pozycją według stawki właściwej dla świadczonej usługi.

Mając powyższe na uwadze stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.