IBPP3/443-145/13/JP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 lutego 2013 r. (data wpływu 5 marca 2013 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy dopłata otrzymana przez Wnioskodawcę od Gminy w formie zapłaty za wozokilometr na podstawie umowy na świadczenie usług lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta i Gminy stanowi obrót będący podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz sposobu dokumentowania wzajemnych rozliczeń między stronami z tytułu zapłaty za wozokilometr - jest prawidłowe.

W dniu 7 lutego 2013 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czy dopłata otrzymana przez Wnioskodawcę od Gminy w formie zapłaty za wozokilometr na podstawie umowy na świadczenie usług lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta i Gminy stanowi obrót będący podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług oraz sposobu dokumentowania wzajemnych rozliczeń między stronami z tytułu zapłaty za wozokilometr. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 kwietnia 2013 r. (data wpływu 6 maja 2013 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP3/443-145/13/JP z dnia 23 kwietnia 2013 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest Spółką prawa handlowego, powstałą 1 stycznia 2011 r. po przekształceniu zakładu budżetowego w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 z późn. zm.) oraz na mocy Uchwały Rady Miejskiej Nr.. z dnia 29 października 2010 r.

Założycielem Spółki jest Gmina, która również jest 100% udziałowcem Wnioskodawcy. Zgodnie z umową Spółki przedmiotem działalności podstawowej jest organizacja i prowadzenie lokalnego transportu zbiorowego. Wykonywanie usług transportowych w zakresie przewozu osób, zwierząt i bagażu środkami komunikacji miejskiej, a także usługi związane z wykonywaniem zadania zleconego przez Miasto - transport dzieci do szkół oraz inna działalność wskazana w akcie założycielskim. Wnioskodawca posiada statut podmiotu wewnętrznego (Uchwała Rady Miejskiej w z dnia 31 stycznia 2011 r. Nr.. § 5 wykonujący zadania własne Gminy oraz zlecone zadania dowozu dzieci do szkół.

Przedmiotem umowy jest świadczenie usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta i Gminy. Gmina jako zamawiający zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy jako wykonawcy dopłatę z budżetu Gminy w miesięcznych terminach rozliczeniowych na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury rozliczeniowej za wykonane wozokilometry. Kalkulacja ceny wozokilometra stanowi załącznik do umowy sporządzony na każdy rok oddzielnie, lecz nie wpływa ona na poziom cen biletów.

W ramach postanowień umowy wysokość dopłaty do jednego wozokilometra stanowi kwotę wynikającą z przemnożenia faktycznie wykonywanych wozokilometrów przez cenę jednego wozokilometra, która w wartości brutto określona jest w umowie Wnioskodawcy z Gminą.

Wnioskodawca przy wystawieniu faktury dla Gminy na dopłatę, wartość wozokilometra wynikającą z umowy unettawia, wyodrębniając wartość netto oraz VAT (metodą "w stu"), który traktuje jako 8% VAT należny podlegający wpłacie do urzędu skarbowego.

Wnioskodawca przekazuje Gminie plan budżetu Spółki na każdy rok według układu rodzajowego kalkulację przewidywanych wpływów ze sprzedaży biletów przy uwzględnieniu aktualnie obowiązujących cen, na które Wnioskodawca nie ma wpływu, ponieważ ceny za usługi przewozowe w zakresie lokalnego transportu zbiorowego należą do kompetencji Rady Miejskiej, są określone w Uchwale Nr.. z dnia 31 stycznia 2011 r. Wnioskodawca przedstawia Gminie szczegółowe sprawozdania dotyczące funkcjonowania Spółki z uwzględnieniem rozliczenia przychodów i kosztów w tym uzyskanych dopłat z budżetu Gminy. Uzyskane dopłaty nie są w stanie pokryć kosztów działalności związanych z zadaniami zleconymi przez Gminę, Wysokość dopłaty ustalona jest corocznie aż do 30 sierpnia 2020 r. w budżecie Gminy i nie jest uzależniona od możliwości finansowych. Dopłata jest niższa niż należna dopłata wynikająca z kalkulacji sporządzonej corocznie przez Wnioskodawcę. Informacja o wysokości dopłaty dla Wnioskodawcy zawarta jest w Uchwale. Rady Miejskiej z dnia 31 stycznia 2011 r. w § 1.Wartość dopłaty w planie budżetowym Wnioskodawcy planowana jest w wartości netto, natomiast w budżecie Gminy dopłata do wozokilometra planowana jest w wartości brutto.

Taki sposób rozliczenia dopłaty przez Wnioskodawcę powoduje niespójność w planie budżetowym Spółki wyrażającą się zwiększoną stratą.

Dopłata nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, nie jest ona uzależniona od ilości i wartości sprzedanych towarów czy świadczonych usług. Otrzymana dopłata dotyczy dofinansowania do kosztów wozokilometra z przeznaczeniem na dofinansowanie działalności związanych z wykonywaniem usług przewozowych obejmujących: konserwację taboru autobusowego, remonty, paliwo, oleje, smary, itp. określone w statucie i umowie zawartej z Gminą. Otrzymana dopłata nie wpływa na cenę biletów.

Dopłata otrzymana od Gminy w formie zapłaty za wozokilometry na podstawie umowy stanowi kwotę wynikającą z przemnożenia faktycznie wykonanych wozokilometrów przez cenę jednego wozokilometra, która w wartości brutto określona jest w umowie Wnioskodawcy z Gminą. Kalkulacja ceny wozokilometra stanowi załącznik do umowy sporządzany na każdy rok oddzielnie, lecz nie wpływa ona na poziom cen biletów.

Wnioskodawca jako podmiot wewnętrzny na podstawie zawartej umowy wykonuje zadania własne gminy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego (zadania z zakresu użyteczności publicznej). Gmina jako zamawiający zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy dopłatę z budżetu Gminy i nie nabywa żadnych usług ani towarów w zamian za przekazaną opłatę. Umowa jest umową wykonawczą o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego i zawiera zasady wykonywania Zadań Przewozowych.

Podatnikowi są znane interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 maja 2009 r., sygn. ILPP1/443-305/09-4/MT, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lutego 2008 r" sygn. ITPP1/443-730/07/MN, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 listopada 2008 r" sygn. IPPP1/443-1814/08/-2/RP oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 stycznia 2010 r., sygn. IBPP2/443-831/09/RSz, w świetle których dopłaty do wozokilometra przekazywane przez gminy podmiotom świadczącym usługi przewozowe transportem zbiorowym osób nie stanowią obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy dopłata otrzymana przez Wnioskodawcę od Gminy w formie zapłaty za wozokilometr na podstawie umowy na świadczenie usług lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta i Gminy stanowi obrót będący podstawą do opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Czy wzajemne rozliczenia pomiędzy stronami (Wnioskodawcą i Gminą) z tytułu zapłaty za wozokilometr na podstawie umowy na świadczenie usług lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta i Gminy powinno być dokumentowane fakturą VAT, czy innym dowodem księgowym określonym w przepisach o rachunkowości... (pytanie sformułowane w piśmie z dnia 29 kwietnia 2013 r.)

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT podstawą opodatkowania jest obrót, czyli kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczonych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszonych o kwotę należnego podatku.

W związku z tym, ze otrzymana dopłata dotyczy dofinansowania do kosztu wozokilometra z przeznaczeniem na dofinansowanie podstawowej działalności, obejmującej realizację zadania własnego zleconego przez Gminę określonej w statucie i umowie zawartej z Gminą, nie stanowi ona obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem VAT, gdyż nie jest ona uzależniona od ilości i wartości sprzedanych towarów czy świadczonych usług.

Dopłata ta nie ma bezpośredniego wpływu i związku z ceną świadczonych usług, którą ustala Rada Miejska w formie uchwały, czyli organ inny niż strony umowy o świadczenie usług przewozowych, albowiem stronami podmiotowej umowy są Wnioskodawca i Gmina.

Jeżeli nie występuje związek o którym mowa w art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, dofinansowanie takie nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i ma charakter podmiotowy.

Mając na uwadze powyższy charakter dopłaty, należy stwierdzić, że dopłata nie powinna być rozliczona na podstawie faktury VAT lecz przez notę księgową i nie powinna stanowić podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Podatnikowi są znane interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 28 maja 2009 r., sygn. ILPP1 /443-305/09-4/MT, Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z dnia 11 lutego 2008 r., sygn. ITPP1 /443-730/07/MN, Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 4 listopada 2008 r., sygn. IPPP1/443-1814/08/-2/RP oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z dnia 6 stycznia 2010 r., sygn. IBPP2/443-831/09/RSZ, w świetle których dopłaty do wozokilometra przekazywane przez gminy podmiotom świadczącym usługi przewozowe transportem zbiorowym osób nie stanowią obrotu będącego podstawą opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Na mocy art. 29 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 marca 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast w myśl art. 29 ust. 1 powyższej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r. podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Jak stanowi art. 29 ust. 2 ww. ustawy, w przypadku gdy pobrano zaliczki, zadatki, przedpłaty lub raty, obrotem jest również kwota otrzymanych zaliczek, zadatków, przedpłat lub rat, pomniejszona o przypadającą od nich kwotę podatku. Dotyczy to również otrzymanych zaliczek na dotacje, subwencje i na inne dopłaty o podobnym charakterze.

Cytowany powyżej przepis art. 29 ust. 1 ustawy o VAT stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 s. 1 z późn. zm.) z treści którego wynika, iż w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Dla określenia, czy dane dotacje (subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze) są, czy też nie są opodatkowane, istotne są szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, iż w sytuacji gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia.

Kryterium uznania dotacji za zwiększającą obrót stanowi zatem stwierdzenie, iż dotacja dokonywana jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dotacje niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią obrotu w rozumieniu przepisu art. 29 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, czyli nie zwiększają podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Reasumując - podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne - na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca jest Spółką prawa handlowego, powstałą 1 stycznia 2011 r. po przekształceniu zakładu budżetowego w rozumieniu art. 9 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej oraz na mocy Uchwały Rady Miejskiej z dnia 29 października 2010 r. Założycielem Spółki jest Gmina, która również jest 100% udziałowcem Wnioskodawcy.

Zgodnie z umową Spółki przedmiotem działalności podstawowej jest organizacja i prowadzenie lokalnego transportu zbiorowego. Wykonywanie usług transportowych w zakresie przewozu osób, zwierząt i bagażu środkami komunikacji miejskiej, a także usługi związane z wykonywaniem zadania zleconego przez Miasto - transport dzieci do szkół oraz inna działalność wskazana w akcie założycielskim.

Wnioskodawca posiada statut podmiotu wewnętrznego (Uchwała Rady Miejskiej z dnia 31 stycznia 2011 r. wykonujący zadania własne Gminy oraz zlecone zadania dowozu dzieci do szkól.

Przedmiotem umowy jest świadczenie usług publicznych w zakresie lokalnego transportu zbiorowego na terenie Miasta i Gminy.

Gmina jako zamawiający zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy jako wykonawcy dopłatę z budżetu Gminy w miesięcznych terminach rozliczeniowych na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury rozliczeniowej za wykonane wozokilometry. Kalkulacja ceny wozokilometra stanowi załącznik do umowy sporządzony na każdy rok oddzielnie, lecz nie wpływa ona na poziom cen biletów.

W ramach postanowień umowy wysokość dopłaty do jednego wozokilometra stanowi kwotę wynikającą z przemnożenia faktycznie wykonywanych wozokilometrów przez cenę jednego wozokilometra, która w wartości brutto określona jest w umowie Wnioskodawcy z Gminą.

Wnioskodawca przekazuje Gminie plan budżetu Spółki na każdy rok według układu rodzajowego kalkulację przewidywanych wpływów ze sprzedaży biletów przy uwzględnieniu aktualnie obowiązujących cen, na które Wnioskodawca nie ma wpływu, ponieważ ceny za usługi przewozowe w zakresie lokalnego transportu zbiorowego należą do kompetencji Rady Miejskiej, są określone w Uchwale z dnia 31 stycznia 2011 r.

Dopłata otrzymana od Gminy w formie zapłaty za wozokilometry na podstawie umowy stanowi kwotę wynikającą z przemnożenia faktycznie wykonanych wozokilometrów przez cenę jednego wozokilometra, która w wartości brutto określona jest w umowie Wnioskodawcy z Gminą.

Wnioskodawca jako podmiot wewnętrzny na podstawie zawartej umowy wykonuje zadania własne gminy w zakresie lokalnego transportu zbiorowego (zadania z zakresu użyteczności publicznej). Gmina jako zamawiający zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy dopłatę z budżetu Gminy i nie nabywa żadnych usług ani towarów w zamian za przekazaną opłatę. Umowa jest umową wykonawczą o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego i zawiera zasady wykonywania Zadań Przewozowych.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, iż dopłata otrzymana przez Wnioskodawcę od Gminy w formie zapłaty za wozokilometr nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług w zakresie lokalnego transportu zbiorowego, nie stanowi ona obrotu w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a w konsekwencji nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Odnosząc się natomiast do kwestii sposobu dokumentowania czynności otrzymania ww. dopłaty należy stwierdzić, iż zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 106 ust. 1 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Przez sprzedaż należy rozumieć, w myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Ponieważ jak stwierdzono powyżej, otrzymana przez Wnioskodawcę przedmiotowa dopłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym brak jest podstaw do wystawienia przez Wnioskodawcę faktur VAT bowiem - jak wynika z powołanego wyżej przepisu art. 106 ust. 1 ustawy o VAT - faktury są dowodem dokumentującym sprzedaż.

Odnosząc się natomiast do stanowiska Wnioskodawcy, iż dopłata nie powinna być rozliczona na podstawie faktury VAT lecz przez notę księgową, należy stwierdzić, iż brak jest przeciwwskazań na gruncie przepisów dotyczących podatku VAT, dla takiego sposobu dokumentowania zatem Wnioskodawca może taki dokument wystawić, niemniej należy zauważyć, iż nota księgowa nie jest dokumentem przewidzianym przez przepisy ustawy o podatku od towarów i usług i jako taki nie jest objęty regulacją tych przepisów.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Tut. organ zauważa, iż stwierdzenia Wnioskodawcy, że cyt. " (...) Gmina jako zamawiający zobowiązuje się wnosić na rzecz Wnioskodawcy jako wykonawcy dopłatę z budżetu Gminy w miesięcznych terminach rozliczeniowych na podstawie wystawionej przez Spółkę faktury rozliczeniowej za wykonane wozokilometry. (...)", " (...) Wnioskodawca przy wystawieniu faktury dla Gminy na dopłatę, wartość wozokilometra wynikającą z umowy unettawia, wyodrębniając wartość netto oraz VAT (metodą "w stu"), który traktuje jako 8% VAT należny podlegający wpłacie do urzędu skarbowego. (...)" przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego bez dokonywania oceny ich prawidłowości, bowiem nie sformułowano pytania w tym zakresie ani własnego stanowiska.

Należy zauważyć, iż powoływane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne niewątpliwie kształtują sytuację prawną podatników w ich indywidualnych sprawach, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego. Powyższe oznacza, że interpretacje przepisów prawa podatkowego należy traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa cyt. w sentencji, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Zatem niniejsza interpretacja traci swą aktualność w przypadku zmiany, któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu stanu faktycznego (w szczególności w sytuacji gdyby wnoszone dopłaty stanowiły zapłatę za jakiekolwiek usługi czy towary, ewentualnie stanowiły dopłatę do ceny świadczonych usług lub dostarczanych towarów).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.