IBPP3/443-1419/14/LŻ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z 2 grudnia 2014 r. (data wpływu 5 grudnia 2014 r. o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za prawidłową fakturę korygującą dająca prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony - jest prawidłowe.

W dniu 5 grudnia 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za prawidłową fakturę korygującą dająca prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej. Wnioskodawca między innymi świadczy usługi poligraficzne, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawca wynajmuje lokal użytkowy od jednostki budżetowej..... i jest z tego tytułu obciążana m.in. za zużyte media. 29 sierpnia 2014 r. Wnioskodawca otrzymał dokument nazwany Fakturą korygującą (obciążająca), który posiada następujące braki:

* brak daty wystawienia faktury, której korekta miałaby dotyczyć,

* brak numer faktury, której korekta miałaby dotyczyć,

* brak przyczyny korekty,

* kwoty "przed korektą" równe 0 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

1. Czy opisany powyżej dokument spełnia wymogi formalne przypisane fakturze korygującej.

2. Czy dokument ten daje prawo nabywcy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nim wykazany zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Dokument nazwany Fakturą korygującą z dnia 29 sierpnia 2014 r. posiada braki w zakresie przepisów zawartych w art. 106j ust. 2 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług. Mianowicie nie została wskazana data wystawienia oraz numer kolejny faktury, której dotyczy powyższa korekta oraz jej przyczyna. Tak poważne wady dokumentu, w połączeniu z kwotami wartości przed korektą równymi 0 zł powodują że w ogóle nie można uznać tego dokumentu za fakturę. Można się jedynie domyślać, że intencją wystawcy było wystawienie faktury pierwotnej na świadczenia do tej pory nie fakturowane.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższy dokument nie spełnia wymogów formalnych dotyczących wystawienia faktury korygującej i nie przedstawia jasnego obrazu rozliczenia, które miałby dokumentować nie daje podstawy do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony w nim wykazany.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Jak stanowi art. 2 pkt 31 i 32 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o fakturze - rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie; fakturze elektronicznej - rozumie się przez to fakturę w formie elektronicznej wystawioną i otrzymaną w dowolnym formacie elektronicznym.

W świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, faktury są dokumentami potwierdzającymi rzeczywiste transakcje gospodarcze dokonywane przez podatnika. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT, dlatego też niezwykle istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

Faktura jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie zdarzenia gospodarczego (potwierdzeniem nabycia określonych towarów i usług lub też otrzymania zaliczki) i nierozerwalnie związana jest z powstaniem obowiązku podatkowego. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie ww. dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi (nabywcy), a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego.

W praktyce zdarzają się jednakże sytuacje, gdy po wystawieniu faktury następują zdarzenia gospodarcze mające wpływ na treść pierwotnej faktury lub faktura zawiera błędy. W takiej sytuacji ustawodawca wskazuje na możliwość skorygowania takiej faktury przez wystawienie faktury korygującej.

Na mocy art. 106j ust. 1 ustawy, w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

W świetle art. 106j ust. 2 ustawy, faktura korygująca powinna zawierać:

Faktury korygujące są specyficznym rodzajem faktur. Celem ich wystawienia jest doprowadzenie faktury pierwotnej do stanu odpowiadającego rzeczywistości. Faktury pierwotne mogą nie odpowiadać rzeczywistości na skutek zdarzeń które miały miejsce już po ich wystawieniu, a także na skutek zwykłych pomyłek w treści. Faktura jest dokumentem o charakterze sformalizowanym. Nie może być w związku z tym poprawiana przez dopisywanie, zmianę. Wszelkie zmiany w wystawionej fakturze VAT winny być dokonane fakturą lub notą korygująca. Faktura korygująca winna spełniać wszystkie wymagania określone przepisami ustawy, co pozwala przyporządkować ją do właściwej faktury pierwotnej, a tym samym skorygować rozliczenia podatku zarówno po stronie podatku należnego jak i naliczonego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w ramach spółki cywilnej. Wnioskodawca między innymi świadczy usługi poligraficzne, jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca otrzymał dokument nazwany Fakturą korygującą... (obciążająca), który posiada następujące braki:

* brak daty wystawienia faktury, której korekta miałaby dotyczyć,

* brak numer faktury, której korekta miałaby dotyczyć,

* brak przyczyny korekty,

* kwoty "przed korektą" równe 0 zł.

Z powyższych uregulowań wynika, że faktura korygująca m.in. zmienia wielkość obrotu, a więc wywołuje istotne skutki podatkowe.

Wyjaśnić należy, że art. 86 ust. 1 ustawy statuuje generalna zasadę regulująca prawo podatnika do odliczenia stanowiąc, że "w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124."

Artykuł 86 ust. 1 odnosi się do podatku naliczonego, pojęcie to definiuje natomiast ust. 2, uznając w pkt 1, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

W świetle powyższych regulacji wskazać należy na techniczną rolę faktury, jako dokumentu potwierdzającego, a nie kreującego prawo podatnika nabywcy towaru lub usług do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wskazany w treści faktury.

Naczelny Sąd Administracyjny w swoim orzeczeniu stwierdził, że "prawo do odliczenia podatku naliczonego nie wynika z samego faktu posiadania faktury, lecz z faktu nabycia towaru bądź usługi faktura stanowiąca podstawę uprawnienia do odliczenia podatku naliczonego musi być poprawna nie tylko z formalnego punktu widzenia, ale także odzwierciedlać prawdziwy przebieg zdarzeń gospodarczych" (wyrok z 30 października 2003 r. sygn. akt III SA 215/02).

Sąd podkreślił tym samym pewnego rodzaju wtórną rolę faktury, która nie tyle tworzy, ile potwierdza jedynie istnienie uprawnienia podatnika do odliczenia podatku naliczonego. Teza ta zasługuje na aprobatę, również na gruncie aktualnego stanu prawnego, ponieważ we właściwy sposób określa samą istotę prawa podatnika do odliczenia podatku naliczonego.

Wskazać należy, że faktura korygująca nie jest dokumentem samoistnym, pozwalającym na wyeliminowanie z obrotu gospodarczego uprzednio wystawionej faktury VAT. Jest ona dokumentem uzupełniającym do faktury, zmieniającym ją tylko w zakresie określonym w korekcie. Wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej nie skutkuje automatycznie anulowaniem wystawionej uprzednio faktury VAT. Z tego wynika, że faktura korygująca jest ściśle powiązana z fakturą VAT, a zawarte w niej dane dotyczą głównie informacji o tym, w jakich pozycjach faktura VAT ulega zmianie na skutek wystawienia faktury korygującej.

Zatem z przytoczonych uregulowań wynika, że istotą faktur korygujących jest korekta faktur pierwotnych. Faktury korygujące wystawia się w celu udokumentowania ostatecznej wielkości sprzedaży w danym okresie rozliczeniowym.

W sytuacji zatem, gdy Wnioskodawca nie jest w stanie stwierdzić co dokumentuje otrzymana faktura korygująca bowiem nie zawiera obowiązkowych danych, o których mowa w art. 106j ust. 2 ww. ustawy o VAT, czyli jak wskazuje Wnioskodawca nie zawiera numeru ani daty wystawienia faktury, której korekta miałaby dotyczyć, przyczyny korekty, wskazuje kwoty przed korektą równe 0 zł, to nie może uwzględnić jej w swoich rozliczeniach podatkowych.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto zaznacza się, iż Organ wydający interpretację nie jest uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Tym samym dokument załączony do przedmiotowego wniosku nie były przedmiotem analizy i oceny.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z dnia 14 marca 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.