IBPP3/443-134/10/BWo - Opodatkowanie licencji na udzielenie praw do produkcji w oparciu o patent na produkcję i montaż budynków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2010 r. (data wpływu 26 lutego 2010 r.), uzupełnionego pismem z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zawartej umowy licencyjnej na udzielenie praw do produkcji w oparciu o patent na produkcję i montaż budynków - jest nieprawidłowe.

W dniu 26 lutego 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zawartej umowy licencyjnej na udzielenie praw do produkcji w oparciu o patent na produkcję i montaż budynków.

Ww. wniosek została uzupełniony pismem z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 27 kwietnia 2010 r. nr IBPP3/443-134/10/BWo, IBPBII/1/415-247/10/MK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

W dniu 8 października 2009 r. Sp. z o.o. zawarła z Wnioskodawcą Umowę Licencyjną na zakup licencji. Zawarta umowa licencji jest ograniczona czasowo i terytorialnie i nie daje prawa wyłączności na produkcję. Jest to pierwsza licencja na udzielenie praw do produkcji w oparciu o patent (...). Wnioskodawca w zawartej umowie licencyjnej występuje jako osoba fizyczna i oświadcza, iż posiada na zasadzie wyłączności wszelkie prawa do ww. patentu. Ponieważ patent jest wyłączną własnością (prywatną) osoby fizycznej, Licencjodawca na podstawie art. 13 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych wystawił Rachunek do Umowy licencyjnej, analogicznie do zasad wystawiania rachunku za wykonanie dzieła. Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostały potrącone 50 % koszty uzyskania przychodu. Spółka Sp. z o.o. zgodnie z art. 41 ustawy p.d.o.f. odprowadziła zaliczkę na podatek dochodowy do Urzędu Skarbowego. Na podstawie art. 15 ust. 3 i ust. 3a ustawy o podatku od towarów i usług oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Licencjodawca po konsultacji z Krajową Informacją Podatkową uznał, że ww. czynności nie stanowią podstawy do opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Prawa autorskie i prawa pokrewne są traktowane jednakowo w przypadku każdego przejawu działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalonego w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Jednocześnie Wnioskodawca nadmienia, że:

Przedmiotem udzielonej przez Wnioskodawcę licencji jest zgoda na produkcję budynków wg patentu, którego jest wyłącznym właścicielem jako osoba fizyczna. Licencja ta pozwala na produkcję budynków wg technologii określonej w patencie. Jest to analogiczna sytuacja jak przy zgodzie na wykonywanie utworu w myśl ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Prawa autorskie i prawa pokrewne są traktowane są jednakowo w przypadku każdego przejawu działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalonego w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia, w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Zgodnie z załącznikiem nr 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z dnia 5 kwietnia 2004 r.), "usługi twórców i artystów, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do prawa autorskich lub praw do artystycznego wykonania..." są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Udzielona licencja jest więc rodzajem honorarium za uzyskanie praw do artystycznego wykonywania utworu (dzieła) jakim jest produkt wykonany w oparciu o patent. Samo pojęcie patentu nie jest w tym przypadku rodzajem usługi a jedynie dokumentem świadczącym o wyłącznym autorstwie i prawach do utworu (dzieła) jakim jest sposób produkcji i montażu budynków. Jest to rodzaj know-how, które zostało opisane i zabezpieczone treścią patentu. Licencja na korzystanie z patentu została udzielona w zakresie produkcji i sprzedaży produktu (budynków) opracowanych na podstawie tego patentu. Licencja określa ilość (odtworzeń) produktu oraz czas obowiązywania, po upływie którego zgoda na produkcję (odtwarzanie) produktu wygasa. Udzielona licencja określa też miejsce produkcji ograniczając je do terytorium Polski. Jest to pierwsza i do tej pory jedyna licencja na korzystanie z patentu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy czynność opisana we wniosku - tj. zawarcie umowy licencyjnej na udzielenie praw do produkcji w oparciu o patent na produkcję i montaż budynków, powinna zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług, mimo iż patent jest wyłączna własnością osoby fizycznej. Jeżeli tak, to jaką stawką podatkową.

Zdaniem Wnioskodawcy, na podstawie art. 15 ust. 3 i ust. 3a ustawy od towarów i usług oraz art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, Licencjodawca po konsultacji z Krajową Informacją Podatkową uznał, że ww. czynności nie stanowią podstawy do opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Prawa autorskie i prawa pokrewne są traktowane jednakowo w przypadku każdego przejawu działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalonego w jakiejkolwiek postaci niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia w myśl art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Przedmiotem niniejszej interpretacji indywidualnej jest wskazanie Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług skutków podatkowych zawarcia umowy licencyjnej. Zatem na wstępie należy przywołać przepisy regulujące przedmiotowe zagadnienie.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawo własności przemysłowej (tekst jedn. Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.) na warunkach określonych w ustawie twórcy wynalazku, wzoru użytkowego, wzoru przemysłowego oraz topografii układu scalonego przysługuje prawo do:

W myśl art. 10 ww. ustawy wydanie decyzji o udzieleniu patentu na wynalazek oraz prawa ochronnego na wzór użytkowy następuje po sprawdzeniu przez Urząd Patentowy, w ustalonym zakresie, czy są spełnione warunki wymagane do uzyskania patentu lub prawa ochronnego. Wydanie decyzji o udzieleniu prawa z rejestracji wzoru przemysłowego następuje po sprawdzeniu w Urzędzie Patentowym prawidłowości zgłoszenia tego wzoru.

Prawo do uzyskania patentu na wynalazek, prawa ochronnego na wzór użytkowy albo prawa z rejestracji wzoru przemysłowego jest zbywalne i podlega dziedziczeniu. Umowa o przeniesienie prawa, o którym mowa w ust. 1, wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej (art. 12 ust. 1 i 2 ww. ustawy).

Ponadto przepis art. 76 ust. 1 tej ustawy stanowi, iż umowa licencyjna wymaga, pod rygorem nieważności, zachowania formy pisemnej. W umowie licencyjnej można ograniczyć korzystanie z wynalazku (licencja ograniczona). Jeżeli w umowie licencyjnej nie ograniczono zakresu korzystania z wynalazku, licencjobiorca ma prawo korzystania z wynalazku w takim samym zakresie jak licencjodawca (licencja pełna) (art. 76 ust. 2 ww. ustawy). Z przepisu art. 77 ww. ustawy wynika, iż jeżeli umowa licencyjna nie stanowi inaczej, licencjodawca jest obowiązany do przekazania licencjobiorcy wszystkich posiadanych przez niego w chwili zawarcia umowy licencyjnej informacji i doświadczeń technicznych potrzebnych do korzystania z wynalazku.

Przechodząc na grunt przepisów z zakresu podatku od towarów i usług na początku należy wskazać przedmiot i podmiot opodatkowania.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie natomiast z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy o VAT - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Pojęcie "podatnika" i "działalności gospodarczej", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy-czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określaną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonania czynności (rok, dwa czy pięć) ani ilość dokonanych transakcji.

Z cyt. wyżej art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż pod pojęciem działalności gospodarczej należy rozumieć również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. W tym przypadku decydujące znaczenie ma nie częstotliwość lecz stałość, ciągłość wykorzystywania majątku. Oczywiste jest, że wykorzystywanie towarów lub wartości niematerialnych i prawnych ma miejsce przede wszystkim poprzez oddanie ich w stosunki obligacyjne np. w najem, dzierżawę, udzielenie licencji do korzystania z danej wartości niematerialnej i prawnej itp. Przy czym przez ciągłość wykorzystywania składników majątku rozumieć należy także wykorzystanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania.

Dodatkowo należy wskazać, iż z brzmienia art. 15 ust. 1 ww. ustawy wynika, że uznanie aktywności danego podmiotu za działalność gospodarczą nie jest uzależnione od celów takiej działalności ani od jej rezultatu. W szczególności działalność gospodarcza nie musi być prowadzona w celu osiągnięcia zysku. Pozwala to w szczególności na uznanie za podatników różnego rodzaju organizacji non-profit, organów administracji publicznej czyli wszelkich podmiotów, które nie działają w celu uzyskania zysku. Działalność gospodarcza w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług nie musi być bowiem działalnością o charakterze zarobkowym. Działalność gospodarcza nie jest również uzależniona od jej rezultatu. Zatem działalność gospodarcza ma miejsce także wówczas gdy nie przyniosła żadnych widocznych efektów.

Powyżej cytowane przepisy stanowią implementację przepisów wspólnotowych. W art. 9 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE Nr L 347, s. 1 z późn. zm.) zawarta została definicja podatnika oraz działalności gospodarczej. Zgodnie z art. 9 ust. 1 i 2 Dyrektywy "Podatnikiem" jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności. "Działalność gospodarcza" obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Ponadto ustawodawca w art. 15 ust. 3 cyt. ustawy wskazał, kiedy wykonywania danych czynności nie uznaje się za działalność wykonywaną samodzielnie. W myśl art. 15 ust. 3 ww. ustawy, za wykonywaną samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 1, nie uznaje się czynności:

Przepis ust. 3 pkt 3 stosuje się odpowiednio do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzanych w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw artystycznego wykonania albo ich wykonanie, w tym również wynagradzanych za pośrednictwem organizacji zbiorowego zarządzania prawami autorskimi lub prawami pokrewnymi (art. 15 ust. 3a ustawy o VAT).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zawarł umowę licencji na udzielenie praw do produkcji budynków według patentu, którego jest wyłącznym właścicielem. Licencja ta pozwala na produkcję budynków według technologii określonej w patencie oraz określa ilość (odtworzeń) produktu oraz czas obowiązywania, po upływie którego zgoda na produkcję (odtwarzanie) produktu wygasa. Udzielona licencja określa też miejsce produkcji ograniczając je do terytorium Polski.

Przenosząc powyżej przedstawiony stan faktyczny na grunt przepisów ustawy o podatku od towarów i usług należy odnieść się do przepisów ustawy, które wyłączają spod definicji działalności gospodarczej wykonywanie niektórych czynności. W tym miejscu niezbędnym jest odniesienie się do przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, bowiem tylko poprzez prawidłowe zaklasyfikowanie uzyskanych przez Wnioskodawcę przychodów z tytułu sprzedaży przedmiotowej licencji oraz opodatkowanie ich w podatku dochodowym od osób fizycznych pozwala ustalić, czy Wnioskodawca będzie podatnikiem podatku od towarów i usług z ww. tytułu i tym samym czy czynność ta będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, należy powołać się na uzasadnienie interpretacji indywidualnej Ministra Finansów nr IBPBII/1/415-247/10/MK skierowanej do Wnioskodawcy w zakresie przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. W interpretacji tej tut. organ wskazał, iż przychód uzyskany przez Wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy licencyjnej jest przychodem, o którym mowa w art. 18 ustawy a nie jak wskazał Wnioskodawca we wniosku - przychodem, o którym mowa w art. 13 pkt 2 ustawy.

Z uzasadnienia interpretacji w zakresie podatku dochodowego wynika cyt. "Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

W art. 10 ust. 1 ww. ustawy zostały określone źródła przychodów, gdzie między innymi wymienia się:

Zgodnie z art. 13 pkt 2 ww. ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Z przepisu art. 18 ww. ustawy wynika natomiast, iż za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Stosownie do treści ww. art. 18 ustawy za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Analizując treść przepisu art. 13 pkt 2 ustawy należy wykluczyć prawidłowość zastosowania kwalifikacji przychodu z tytułu umowy licencyjnej do wymienionego w tym przepisie źródła. Przychód będący następstwem wynalazku, jakiego dokonał Wnioskodawca i patentu jaki w związku z tym uzyskał nie dotyczy w żadnym wypadku ani działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej publicystycznej, w tym udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa ani tym bardziej nie jest przychodem z tytułu uprawiania sportu, nie stanowi również stypendium ani przychodu sędziego sportowego.

Ze stanu faktycznego wynika również, że między Wnioskodawcą a Spółką nie zawierano żadnych umów na dzień poprzedzający zawarcie umowy licencji. To czyni bezprzedmiotowym ewentualne rozważania na temat przychodów z tytułu umowy o dzieło lub umowy zlecenia.

Uzyskany przez Wnioskodawcę przychód w ogóle nie może być zatem kwalifikowany jako przychód z działalności wykonywanej osobiście, bo nie spełnia również przesłanek, które pozwoliłyby go uznać za taki przychód na podstawie pozostałych punktów art. 13 ustawy. Tymczasem z przepisu art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych jednoznacznie wynika, iż przychody z praw do projektów wynalazczych należy kwalifikować właśnie do jako przychody z tytułu praw majątkowych. Przepisem tym, co wynika z jego treści, będą objęte wszelkie przychody, które wynikają z posiadanych patentów, w tym również z ich odpłatnego zbycia.

Oznacza to, że wszystko co uzyska Wnioskodawca, a co związane jest z projektem wynalazczym może być zakwalifikowane do źródła, o jakim mowa w art. 18 ustawy. Dotyczyć to będzie również przychodów z tytułu udzielenia licencji w związku z posiadanym patentem, przepis bowiem bynajmniej nie ogranicza swojej dyspozycji jedynie do zbycia praw do patentu.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż przychód uzyskany w 2009 r. przez wnioskodawcę z tytułu zawartej umowy licencyjnej należy zakwalifikować do przychodów, o których mowa w art. 18 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a nie jak wskazał wnioskodawca we wniosku - do przychodów, o których mowa w art. 13 pkt 2 ustawy".

Mając na względzie rozstrzygnięcie tut. organu w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych należy przyjąć, iż uzyskany przez Wnioskodawcę przychód nie stanowi przychodu wymienionego w art. 12 ust. 1-6 oraz w art. 13 pkt 2-9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zatem przedmiotowa czynność - licencja na korzystanie z patentu na produkcję budynków stanowi samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, bez znaczenia pozostaje fakt, że patent jest wyłączną własnością (prywatną) osoby fizycznej (Wnioskodawcy). Tym samym w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania art. 15 ust. 3 i 3a ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, mamy do czynienia z usługą w rozumieniu art. 8 ust. 1 ww. ustawy, podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Ustawodawca w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT zawarł generalną zasadę dotyczącą stawki opodatkowania towarów i usług podatkiem, zgodnie z którą stawka podatku wynosi 22 %, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Od tej reguły przewidziano szereg wyjątków, które jednakże w przedstawionym stanie faktycznym nie mają zastosowania.

Należy podkreślić, że usługi te nie są wymienione w ustawowym katalogu usług zwolnionych z podatku od towarów i usług, zawartym w załączniku nr 4 do ustawy o VAT, jak również nie korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie innych przepisów, a co za tym idzie, brak jest podstaw prawnych do zastosowania zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT czy też innych przepisów wykonawczych. Świadczona przez Wnioskodawcę usługa nie została również wymienione wśród usług korzystających z preferencyjnej stawki VAT.

Dodatkowo zauważyć należy, iż ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług korzystają usługi twórców, autorów i wykonawców, w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych, wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania związane z kulturą, grupowane według PKWiU do symbolu ex 92 (poz. 11 załącznika Nr 4 do ustawy).

Natomiast 7 % stawka podatku VAT zgodnie z art. 41 ust. 2 ww. ustawy ma zastosowanie do usług twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania - innych niż wymienione w poz. 11 załącznika Nr 4.

W związku z powyższym, w świetle ww. przepisów przedmiotowa czynność - licencja na korzystanie z patentu na produkcję budynków stanowi samodzielnie wykonywaną działalność gospodarczą, czyniąc Wnioskodawcę z ww. tytułu podatnikiem podatku od towarów i usług, która podlega opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 22 %.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionym stanie faktycznym znajdzie zastosowanie art. 15 ust. 3 i 3a cyt. ustawy o VAT należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia przedstawionego stanu faktycznego.

Ocena prawna w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.