IBPP3/443-13/10/PH - Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT dostawy budynków.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 grudnia 2009 r. (data wpływu 7 stycznia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży budynków wraz z gruntem - jest prawidłowe.

W dniu 7 stycznia 2010 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży budynków wraz z gruntem.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako podatnik VAT, w listopadzie 1999 r., na podstawie aktu notarialnego, zakupił od osoby fizycznej nieruchomość zabudowaną, w skład której wchodziły grunt zabudowany budynkiem biurowym dwupiętrowym oraz odrębnie usytuowanym budynkiem tzw. wiatą (z trzech stron ściany murowane, na fundamencie, zadaszona z zabezpieczonym bramą lub siatką wejściem w miejsce 4 ściany).

Nieruchomość została zakupiona przez Wnioskodawcę (podatnika VAT) w 1999 r. bez możliwości odliczenia VAT naliczonego ponieważ sprzedający - osoba fizyczna, nie był podatnikiem VAT i w związku z tym transakcja nie była opodatkowana VAT.

Wartość początkową całej nieruchomości ustalono w 1999 r. w wysokości 1.582 049,02 zł, jako składową:

Na budynki poniesiono wydatki modernizacyjne, od których został odliczony VAT:

Ogółem wydatki modernizacyjne zwiększające wartość początkową budynków wyniosły 134.971,03 zł, tj. 9,33 % wartości początkowej

Ustalono, że zakupione budynki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości, zostały wybudowane przed 1967 rokiem, a w 1967 r. rozbudowane przez ówczesnego właściciela - Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego. W 1991 r. Przedsiębiorstwo Budownictwa Komunalnego zostało skonsolidowane na rzecz Miasta, które zostało właścicielem nieruchomości. W roku 1998 Miasto sprzedało nieruchomość osobie fizycznej, która w roku 1999 dokonała sprzedaży całości Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość (grunt zabudowany budynkiem biurowym oraz wiatą).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedając całą nieruchomość (grunt zabudowany budynkiem biurowym i wiatą) opisaną powyżej, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia od VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10, czy też na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przyszła sprzedaż całej nieruchomości może korzystać ze zwolnienia z VAT na podstawie zarówno art. 43 ust. 1 pkt 10 jak też art. 43 ust. 1 pkt 10a, ale jako podstawę zwolnienia należy wskazać art. 43 ust. 1 pkt 10, ponieważ:

W załączeniu przedstawiono treść aktu notarialnego zakupu przez Wnioskodawcę nieruchomości, której sprzedaż w przyszłości stanowi przedmiot niniejszego wniosku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, towarami w rozumieniu ww. ustawy towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Podstawowa stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, wynosi 22 % z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT lub obniżenie stawki podatkowej, możliwe jest tylko wówczas, gdy przewiduje to ustawa o VAT lub przepisy wykonawcze do tej ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Ponadto stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Z powyższego wynika, iż dostawa budynków, budowli lub ich części jest zwolniona od podatku VAT. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata. Natomiast jeżeli dostawa odbywa się w ramach pierwszego zasiedlenia, tuż przed nim lub w okresie krótszym niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia podlega zwolnieniu, jeżeli spełnione zostaną łącznie dwa warunki wskazane w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Opierając się na powyższej definicji należy przyjąć, iż z punktu widzenia pierwszego zasiedlenia, pierwszym nabywcą lub użytkownikiem budynku, budowli lub ich części będzie podmiot, który stanie się takim nabywcą lub użytkownikiem w następstwie czynności podlegającej opodatkowaniu.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku, do pierwszego zasiedlenia nieruchomości zabudowanej, w skład której wchodziły grunt zabudowany budynkiem biurowym dwupiętrowym oraz odrębnie usytuowanym budynkiem tzw. wiatą (z trzech stron ściany murowane, na fundamencie, zadaszona z zabezpieczonym bramą lub siatką wejściem w miejsce 4 ściany) doszło w 1998 r., kiedy to Miasto sprzedało tę nieruchomość osobie fizycznej.

Ponadto, wbrew temu, co stwierdzono we wniosku, późniejsza transakcja sprzedaży przedmiotowej nieruchomości przez tę osobę fizyczną na rzecz Wnioskodawcy, która nastąpiła już w następnym, 1999 r., stanowiła transakcję opodatkowaną podatkiem VAT (zbycie nie nastąpiło z majątku osobistego zbywcy, co wynika m.in. z charakteru przedmiotowej nieruchomości).

Z wniosku wynika, iż Wnioskodawca jako podatnik VAT, w listopadzie 1999 r., na podstawie aktu notarialnego, zakupił od osoby fizycznej nieruchomość zabudowaną, w skład której wchodziły grunt zabudowany budynkiem biurowym dwupiętrowym oraz odrębnie usytuowanym budynkiem tzw. wiatą (z trzech stron ściany murowane, na fundamencie, zadaszona z zabezpieczonym bramą lub siatką wejściem w miejsce 4 ściany).

Wartość początkową całej nieruchomości ustalono w 1999 r. w wysokości 1.582 049,02 zł.

Ogółem wydatki modernizacyjne zwiększające wartość początkową budynków, od których został odliczony VAT, wyniosły 134.971,03 zł, tj. 9,33 % wartości początkowej.

Zakupione budynki wchodzące w skład przedmiotowej nieruchomości, zostały wybudowane przed 1967 rokiem, a w 1967 r. rozbudowane przez ówczesnego właściciela, który w 1991 r. został skonsolidowany na rzecz Miasta, które zostało kolejnym właścicielem nieruchomości. W roku 1998 Miasto sprzedało nieruchomość osobie fizycznej, która w roku 1999 dokonała sprzedaży całości Wnioskodawcy. Obecnie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość (grunt zabudowany budynkiem biurowym oraz wiatą).

Reasumując powyższe, należy stwierdzić, iż skoro planowana przez Wnioskodawcę transakcja zbycia przedmiotowej nieruchomości nie będzie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, zaś od pierwszego zasiedlenia minęły co najmniej dwa lata, a ponadto o ile rzeczywiście sprzedaż przedmiotowej nieruchomości osobie fizycznej przez Miasto w 1998 r. stanowiła pierwsze zasiedlenie w rozumieniu przepisu art. 2 ust. 14 ustawy o VAT, to w stosunku do planowanej przez Wnioskodawcę transakcji zbycia tej nieruchomości znajdzie zastosowanie zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT, gdyż nie będą zachodzić przypadki wskazane w pkt a) i pkt b) tego przepisu.

A zatem stanowisko Wnioskodawcy, iż do przyszłej sprzedaży całej nieruchomości jako podstawę zwolnienia należy wskazać art. 43 ust. 1 pkt 10 jest prawidłowe.

Dodatkowo tut. organ pragnie zauważyć, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o VAT, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Natomiast w myśl art. 43 ust. 11 ustawy o VAT, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Niniejsza interpretacja stanowi ocenę stanowiska prawnego Wnioskodawcy zawartego w ww. wniosku w zakresie pierwszego przedstawionego we wniosku pytania, tj. w zakresie zastosowania zwolnienia od podatku do sprzedaży budynków wraz z gruntem. Ocena stanowisk w zakresie ujętych we wniosku pytań oznaczonych numerem drugim, trzecim i czwartym, tj. w zakresie sposobu wystawiania faktur VAT, w zakresie obowiązku dokonania korekty podatku odliczonego w związku z nakładami poniesionymi w latach 2000-2002 i w zakresie sposobu wyodrębniania elementów transakcji zbycia nieruchomości na fakturach VAT została zawarta w odrębnych rozstrzygnięciach.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.