IBPP3/443-1296/14/AŚ - Opodatkowanie stawką 23% przeniesienia prawa własności słupów na rzecz przedsiębiorstwa przemysłowego energii elektrycznej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 października 2014 r. (data wpływu 28 października 2014 r.), uzupełnionym pismem z 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania stawką 23% przeniesienia prawa własności słupów na rzecz przedsiębiorstwa przemysłowego energii elektrycznej - jest nieprawidłowe.

W dniu 28 października 2014 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania stawką 23% przeniesienia prawa własności słupów na rzecz przedsiębiorstwa przemysłowego energii elektrycznej. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 20 stycznia 2015 r. (data wpływu 26 stycznia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 14 stycznia 2015 r. znak: IBPP3/443-1296/14/AŚ.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina jako podstawowa jednostka samorządu terytorialnego wykonuje zadania publiczne należące do zadań własnych oraz zleconych z zakresu administracji rządowej. Jednym z zadań własnych Gminy regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym jest oświetlenie dróg gminnych. Działalność ta zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie podlega tejże ustawie.

W związku z realizacją zadań własnych Gmina w 2005 r. wybudowała sieć oświetlenia ulicznego na drodze gminnej, co sfinansowano ze środków własnych Gminy. Zadanie to nie było związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych i Gminie nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wybudowana sieć oświetleniowa stanowi budowlę i została wprowadzona do ewidencji środków trwałych Gminy w klasyfikacji rodzajowej - 220

Przedsiębiorstwo przesyłowe energii elektrycznej zwróciło się z propozycją przeniesienia przez Gminę praw do części słupów oświetleniowych tejże sieci na rzecz przedsiębiorstwa w roku 2014. Słupy są potrzebne przedsiębiorstwu do wybudowania na nich swojej linii napowietrznej.

W związku z zaistniałą sytuacją Gmina podpisała umowę, na podstawie której w roku 2014 przenosi prawa do części słupów sieci oświetleniowej na rzecz przedsiębiorstwa. W zamian za uzyskanie praw do słupów przedsiębiorca zobowiązał się do zapłaty na rzecz Gminy określonej kwoty po dostarczeniu przez Gminę faktury VAT.

Nadmienić należy, że strony umowy zobowiązały się do zawarcia w roku 2015 umowy przyrzeczonej sprzedaży, w której to umowie Gmina zobowiąże się przenieść na przedsiębiorcę własność dodatkowych stanowisk słupowych sieci oświetleniowej tj. kolejnych słupów wraz z oprawami oświetleniowymi, przewodami kablowymi i pozostałym osprzętem niezbędnym do funkcjonowania oświetlenia ulicznego, natomiast kupujący zobowiąże się przedmiot sprzedaży odebrać i zapłacić.

W związku z powyższym Gmina wystawiła fakturę VAT zgodnie z umową za uzyskanie praw do części słupów z zastosowaniem 23% stawki VAT.

W okolicznościach niniejszej sprawy nasuwa się pytanie czy przedmiotową dostawę należało opodatkować stawką podatku 23%, czy raczej należało rozważyć zwolnienie tejże dostawy zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 uptu.

W piśmie z 20 stycznia 2015 r. uzupełniono wniosek o następujące informacje:

Wnioskodawca nie realizował wcześniej (poza wskazanymi we wniosku) czynności, których przedmiotem było przeniesienie prawa do słupów (części słupów) sieci oświetlenia ulicznego na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego energii elektrycznej czy też innego podmiotu.

Wnioskodawca wcześniej niż poza wskazanymi we wniosku budował słupy oświetlenia ulicznego. Budował je na własne potrzeby w celu realizacji działalności publicznoprawnej w zakresie zadań własnych Gminy regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Czynności te nie były realizowane na zlecenie innych podmiotów.

Gmina nie widziała możliwości i zasadności budowy dodatkowych słupów oświetleniowych. Lokalizacja dodatkowych słupów w pasie drogowym byłaby nieuzasadniona, ponieważ istniejące słupy służyć mogą zarówno do celów oświetlenia ulicznego jak i zawieszenia innych urządzeń i sieci skojarzonych. Jednakże Wnioskodawca nie zna ostatecznej decyzji jaką podjęłoby przedsiębiorstwo, gdyby Gmina nie przyjęła propozycji przeniesienia praw do części słupów oświetleniowych istniejącej sieci oświetlenia ulicznego wybudowanej przez Gminę.

Fakt, że Gmina przyjęła złożoną przez przedsiębiorstwo przesyłowe energii elektrycznej propozycję przeniesienia praw do części słupów oświetleniowych będących własnością Gminy, jak również zdecydowała się zawrzeć umowę sprzedaży, był podyktowany brakiem zasadności budowy nowych słupów wzdłuż drogi gminnej celem realizacji inwestycji przedsiębiorstwa przesyłowego energii elektrycznej pn. "zasilenie nastawni". Wnioskodawca nadmienia, że przedmiotowe słupy nadal służą do oświetlenia ulicznego, a nie stanowią kosztów utrzymania dla Gminy. Równocześnie Wnioskodawca informuje, że około 90% sieci oświetleniowej na terenie Gminy stanowi własność przedsiębiorstwa przesyłowego energii elektrycznej, a tylko 10% sieci oświetleniowej stanowi majątek Gminy.

Dodatkowe stanowiska słupowe sieci oświetleniowej tj. kolejne słupy wraz z oprawami oświetleniowymi, przewodami kablowymi i pozostałym osprzętem niezbędnym do funkcjonowania oświetlenia ulicznego, co do których Gmina zobowiązała się do zawarcia w roku 2015 umowy przyrzeczonej sprzedaży, to słupy oświetleniowe wybudowane w ramach zadania realizowanego w 2005 r.

Słupy oświetleniowe, o których mowa we wniosku to budowle trwale związane z gruntem.

Symbol PKOB dla tych budowli - 2112

Od zakończenia budowy i oddania do użytkowania w 2005 r. słupy sieci oświetlenia ulicznego na drodze gminnej wykorzystywane były wyłącznie do realizacji zadań własnych Gminy regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym w zakresie oświetlenia dróg gminnych, czyli wykonywania działalności publicznoprawnej niepodlegającej opodatkowaniu. Słupy te nie były wiązane w jakikolwiek sposób z wykonywaniem przez Gminę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Słupy oświetleniowe, o których mowa we wniosku nigdy nie były przedmiotem umów cywilnoprawnych (najmu, dzierżawy).

Gmina nie ponosiła wydatków na ulepszenie słupów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Słupy nie były ulepszane.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy przeniesienie praw własności słupów na rzecz przedsiębiorstwa przesyłowego energii elektrycznej podlega opodatkowaniu stawką VAT 23%, czy zwolnieniu wynikającemu z art. 43 ust. 1 pkt 2 uptu.

Zdaniem Wnioskodawcy, słupy oświetlenia ulicznego będące przedmiotem dostawy, były przez Gminę wykorzystywane wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż oświetlenie uliczne jest zadaniem własnym Gminy, a zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane.

Mając powyższe na uwadze przedmiotowa dostawa nie spełnia warunków określonych w art. 43 ust. 1 pkt 2 uptu i nie może korzystać ze zwolnienia wynikającego z tego przepisu. Tym samym dostawa podlega opodatkowaniu wg stawki 23% na podstawie art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 uptu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 146a pkt 1 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2014 r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, przewidziane zostały zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki.

Artykuł 43 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi, że zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie wprowadzonej w art. 43 ust. 1 pkt 2 regulacji zwolnienie przysługuje w razie łącznego spełnienia dwóch warunków. Po pierwsze - towary mają być wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku. Oznacza to, że towary powinny być zakupione z przeznaczeniem do wykorzystania ich przy wykonywaniu czynności, które są zwolnione z podatku, i faktycznie powinny być używane wyłącznie przy takiej działalności. Po drugie - dla zastosowania zwolnienia - obok spełnienia tego pierwszego warunku podatnik nie powinien mieć prawa do odliczenia podatku z tytułu nabycia, importu bądź wytworzenia tych towarów. W przypadku podatnika wykorzystującego towary, co do których nie przysługiwało prawo do odliczenia VAT naliczonego, do działalności innej niż zwolniona zastosowanie tego zwolnienia nie będzie możliwe.

Aby jednak czynność podlegała opodatkowaniu musi być wykonana przez podmiot działający dla tej czynności w charakterze podatnika podatku VAT.

Wśród czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT wyróżnić należy czynności zwolnione z VAT i czynności opodatkowane tym podatkiem. Natomiast czynności niepodlegające opodatkowaniu odróżnić należy od czynności zwolnionych z VAT. Poprzez zwolnienie rozumieć należy sytuację, w której do czynności z reguły opodatkowanej (posiadającej określoną stawkę podatku VAT) zastosowanie znajdzie brak obowiązku opodatkowania, tj. dana czynność skutkuje powstaniem obowiązku podatkowego, co jednak nie prowadzi do powstania zobowiązania podatkowego. Czynności niepodlegające opodatkowaniu zaś to takie czynności, które nie są w ogóle objęte przedmiotem opodatkowania i względem których nie występuje obowiązek podatkowy.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Cytowany wyżej art. 15 ust. 2 ustawy, na mocy ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35), z dniem 1 kwietnia 2013 r., otrzymuje brzmienie: "działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych".

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej - (Dz.Urz.UE.L Nr 347), zgodnie z którym krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Jednakże w przypadku, gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.

W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.

Kryterium podziału, stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze prywatnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 594 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. w zakresie wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 cyt. ustawy o samorządzie gminnym).

Trybunał w dniu 20 marca 2014 r. wydał postanowienie w sprawie C-72/13 Gmina Wrocław przeciwko Ministrowi Finansów, w którym orzekł, że "dyrektywę 2006/112 należy interpretować w ten sposób, że nie sprzeciwia się ona opodatkowaniu podatkiem VAT transakcji takich jak te zamierzone przez gminę Wrocław, o ile sąd odsyłający stwierdzi, iż transakcje te stanowią działalność gospodarczą w rozumieniu art. 9 ust. 1 tej dyrektywy oraz iż nie są wykonywane przez rzeczoną gminę w charakterze organu władzy publicznej w rozumieniu art. 13 ust. 1 akapit pierwszy owej dyrektywy. Jeśli jednak należałoby uznać te transakcje za wykonywane przez wspomnianą gminę działającą w charakterze organu władzy publicznej, przepisy dyrektywy 2006/112 nie sprzeciwiałyby się ich opodatkowaniu, gdyby sąd odsyłający stwierdził, że ich zwolnienie mogłoby prowadzić do znaczących zakłóceń konkurencji w rozumieniu art. 13 ust. 2 tej dyrektywy."

Mając na względzie powyższe należy każdorazowo badać, czy sprzedaż majątku gminnego podlega wyłączeniu z VAT. Należy pamiętać, że w każdym przypadku konieczna jest ocena spełniania przesłanek art. 9 i 13 dyrektywy 2006/112/WE (odpowiednio art. 15 ustawy o VAT) w konkretnych okolicznościach faktycznych sprawy.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter działalności gospodarczej - mają charakter cywilnoprawny, a nie publicznoprawny.

Ustawa z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 260 z późn. zm.) w art. 2a ust. 2 wskazuje, że drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o drogach publicznych, organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi. W myśl ust. 2 ww. art. 19, zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5 i 8, są dla dróg:

Zgodnie z art. 20 pkt 4 ustawy o drogach publicznych do obowiązków zarządcy drogi należy utrzymanie m.in. drogowych obiektów inżynierskich i innych urządzeń związanych z drogą.

Drogi i urządzenia związane z drogą powinny spełniać m.in. wymagania określone w rozporządzeniu Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2 marca 1999 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie (Dz. U. Nr 43, poz. 430 z późn. zm.). W dziale IV ww. rozporządzenia w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie: Wyposażenie techniczne dróg wskazano urządzenia oświetleniowe. W § 109 ust. 1 tego rozporządzenia zostały określone sytuacje, kiedy droga powinna zostać oświetlona ze względów bezpieczeństwa ruchu. Zgodnie z § 2 przepisy rozporządzenia stosuje się przy projektowaniu, wykonywaniu dróg publicznych i związanych z nimi urządzeń budowlanych, a także ich odbudowie, rozbudowie, przebudowie oraz przy remontach objętych obowiązkiem uzyskania pozwolenia na budowę.

Przepisy powyższe odnoszą się do warunków technicznych i nie mogą przesądzać o sposobie finansowania, który jest regulowany przez ustawę Prawo energetyczne.

Zgodnie z art. 18 ust. 1 pkt 2 i 3 ustawy z dnia 10 kwietnia 1997 r. - Prawo energetyczne (Dz. U. z 2012 r. poz. 1059 z późn. zm.), do zadań własnych gminy w zakresie zaopatrzenia w energię elektryczną, ciepło i paliwa gazowe należy planowanie oświetlenia miejsc publicznych i dróg znajdujących się na terenie gminy oraz finansowanie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy.

Przez finansowanie oświetlenia ustawa - Prawo energetyczne rozumie finansowanie kosztów energii elektrycznej pobranej przez punkty świetlne oraz koszty ich budowy i utrzymania (art. 3 pkt 22 ustawy). Przy czym finansowanie oświetlenia dróg publicznych przez gminę obejmuje wszystkie drogi publiczne za wyjątkiem autostrad i dróg ekspresowych w rozumieniu przepisów o autostradach płatnych (art. 1 ust. 2 i 4 ustawy).

Przepisom ustawy - Prawo energetyczne odpowiada cytowany wyżej art. 7 ust. 1 pkt 3 o samorządzie gminnym, zgodnie z którym do zadań własnych gminy należy zaspakajanie potrzeb wspólnoty, w tym m.in. zaopatrzenie w energię elektryczną.

Nie powinno więc budzić wątpliwości, że zapewnienie oświetlenia ulic, placów i dróg publicznych znajdujących się na terenie gminy jest zbiorową potrzebą wspólnoty, jaką jest gmina i ma charakter celu publicznego.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz zacytowanych przepisów należy uznać, że Wnioskodawca realizując przedstawione we wniosku zadanie inwestycyjne w zakresie budowy oświetlenia ulicznego na drodze gminnej, nie działał w charakterze podatnika VAT, a nabywanych towarów i usług niezbędnych do zrealizowania inwestycji celu publicznego nie wykorzystywał do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Faktycznie były one użytkowane dla realizacji celów, które stanowią działalność Gminy pozostającą poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że Wnioskodawca budował słupy na własne potrzeby w celu realizacji działalności publicznoprawnej w zakresie zadań własnych Gminy regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym. Czynności te nie były realizowane na zlecenie innych podmiotów. Wnioskodawca wskazał, że od zakończenia budowy i oddania do użytkowania w 2005 r. słupy sieci oświetlenia ulicznego na drodze gminnej wykorzystywane były wyłącznie do realizacji zadań własnych Gminy regulowanych przepisami ustawy o samorządzie gminnym w zakresie oświetlenia dróg gminnych, czyli wykonywania działalności publicznoprawnej niepodlegającej opodatkowaniu. Słupy te nie były wiązane w jakikolwiek sposób z wykonywaniem przez Gminę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Przedstawione okoliczności sprawy analizowane w kontekście przywołanych przepisów oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej pozwalają stwierdzić, że - skoro słupy oświetleniowe nie zostały nabyte (wybudowane) na potrzeby działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, lecz jako służące do wykonywania działalności publicznoprawnej - Wnioskodawca dokonując odpłatnego przeniesienie prawa do tych słupów nie działa dla tej czynności w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. Odpłatnego przeniesienie prawa własności słupów wykorzystywanych do wykonywania zadań własnych nie sposób traktować w kategorii działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że odpłatne przeniesienie prawa własności słupów nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowanie wskazane przez Wnioskodawcę zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, jak również transakcja przeniesienie prawa własności słupów nie jest opodatkowana stawką podatku VAT w wysokości 23%, ponieważ czynność ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, Wnioskodawca dla wskazanej we wniosku czynności nie działa w charakterze podatnika.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.