IBPP3/443-1265/11/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 listopada 2011 r. (data wpływu 29 listopada 2011 r.), uzupełniony pismem z dnia 15 lutego 2012 r. (data wpływu 16 lutego 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych - jest prawidłowe.

W dniu 29 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego, w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 15 lutego 2012 r. będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 8 lutego 2012 r. znak: IBPP3/443-1256/11/PK.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest zarejestrowanym pośredniczącym podmiotem węglowym (tzw. PPW) o którym mowa w art. 2 ust. 1 pkt 23a. ustawy o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.).

Niestety, nie posiadł i do tej pory nie posiada jednoznacznej i potwierdzonej ustawowo regulacji lub informacji dotyczącej formalnego sposobu postępowania po wejściu w życie od dnia 2 stycznia 2012 r. akcyzy na wyroby węglowe energetyczne w odniesieniu do tego szczególnego przypadku, kiedy węgiel (kod CN ex 2701) i koks (kod CN ex 270400) przeznaczone i zużywane są w Przedsiębiorstwie nie do celów opałowych.

Ustawa o podatku akcyzowym z dnia 6 grudnia 2008 r. określa węgiel (kod CN ex 2701) i koks (kod CN ex 270400) jako wyroby węglowe energetyczne opodatkowane akcyzą tylko pod warunkiem, że są przeznaczone do celów opałowych (art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a w odniesieniu do poz. 19 i 21 Załącznika nr 1 ustawy j.w). Ustawa ta szczegółowo precyzuje sposób postępowania oraz obowiązki podatnika w zakresie opłaty akcyzy lub zwolnienia od akcyzy.

Ustawa jednak nie precyzuje sposobu postępowania podatnika w przypadku, kiedy węgiel i koks zużywane są nie do celów opałowych.

Główną przyczyna przeprowadzenia rejestracji Wnioskodawcy jako pośredniczący podmiot węglowy było to, że zagadnienia ww. ustawy i konkretny sposób postępowania w zakresie obrotu wyrobami węglowymi akcyzowymi przeznaczonymi do celów opałowych najpełniej opisane są właśnie dla pośredniczącego podmiotu węglowego oraz to, że ustawa nie podaje żadnej innej formy rejestracji obrotu węglem i koksem nie akcyzowymi nie przeznaczonymi do celów opałowych.

Wnioskodawca został zarejestrowany także jako podmiot prowadzący działalność w zakresie wyrobów akcyzowych objętych zwolnieniem od akcyzy - jako podmiot zużywający węgiel-antracyt i koks w procesach mineralogicznych (art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy j.w).

Działalność Wnioskodawcy jest sklasyfikowana w krajowej nomenklaturze PKD pod kodem 23.99.Z (produkcja pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych, gdzie indziej niesklasyfikowana), którego odpowiednikiem we wspólnotowej nomenklaturze NACE jest kod DI 26.82.Z (produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych). Działalność ta jest wymieniona wśród zwolnionych od akcyzy (art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy j.w).

Ustawa przewiduje jedynie wykorzystanie "akcyzowych wyrobów węglowych do celów opałowych w procesach mineralogicznych", więc nie dotyczy działalności Wnioskodawcy, gdyż wykorzystuje węgiel i koks nie do celów opałowych w procesach mineralogicznych. Niestety, Ustawa nie podaje żadnej innej formy rejestracji i sposobu postępowania w przypadku zużycia węgla i koksu nie do celów opałowych w procesach mineralogicznych.

Obecnie Wnioskodawca nabywa węgiel-antracyt (kod towaru 27011100) i koks (kod towaru 27040019) tak jak towar akcyzowy, z zastosowaniem zwolnienia z akcyzy na podstawie art. 31a ust. 2 pkt 7 ustawy j.w. planuje kontynuować nabycie w ten sposób aż do momentu dopóki nie wyjaśni się, w jaki sposób powinien dokonywać nabycia węgla i koksu przeznaczonych nie do celów opałowych zużywanych w procesach mineralogicznych.

Sprawa podstawowa jest następująca: ani węgiel-antracyt i koks, które Wnioskodawca zużywa jako surowce w produkcji wyrobów węglonośnych (nawęglaczy, spienaczy, zasypek, karburytów i innych), ani te wyprodukowane wyroby węglonośne nie są przeznaczone do celów opałowych i nie są zużywane są na cele opałowe.

Przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest produkcja wyrobów węglonośnych: nawęglaczy, spienaczy, zasypek, karburytów i innych wyrobów węglonośnych.

Surowcami do tej produkcji służą węglopochodne surowce niemetaliczne, w tym węgiel-antracyt, koks, grafit, węglik krzemu.

Surowce takie jak węgiel, koks i koksik objęte kodem nomenklatury scalonej CN 2701, 2704 Wnioskodawca wykorzystuje do produkcji nawęglaczy, pieniaczy, zasypek dla celów metalurgicznych. Proces produkcyjny polega na:

* zakupie ww. surowców (import lub zakup od dostawy krajowego)

* rozdrobnieniu i przesiewaniu surowców (węgla, koksu)

* wymieszaniu w odpowiedniej proporcji

* suszeniu w zależności od potrzeb odbiorcy za pomocą suszarni opalanej olejem opałowym

Produkt jest sprzedawany do hut i odlewni przeznaczony do procesów metalurgicznych.

Główną cechą wyrobów węglonośnych jest posiadanie w swoim składzie chemicznym węgla-pierwiastka C.

Wyroby węglonośne przeznaczone są dla hutnictwa i odlewnictwa, gdzie stosowane są w technologii produkcji metali w specjalistycznych procesach metalurgicznych. Celem technologicznym zastosowania wyrobów węglonośnych w procesach metalurgicznych jest przekazanie węgla-pierwiastka do płynnego żelaza (stali lub żeliwa), tzn. nawęglanie atomami węgla struktury atomów żelaza dla ulepszenia właściwości stali lub żeliwa.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wyroby powstałe w produkcji sklasyfikowanej pod kodem PKD 23.99 jako produkcja pozostałych wyrobów z mineralnych surowców niemetalicznych gdzie indziej niesklasyfikowana i stosowana w procesach metalurgicznych podlegają opodatkowaniu akcyzą od 2 stycznia 2012 r. czy są zwolnione.

W jaki sposób Wnioskodawca powinien postępować formalnie w swojej działalności w zakresie zakupu surowców (węgla - antracytu i koksu), produkcji i sprzedaży wyrobów węglonośnych (nie przeznaczonych do celów opałowych), żeby pozostawać w zgodzie z ustawą o podatku akcyzowym i żeby nie być narażonym na ewentualne zarzuty organów kontrolujących.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca definiuje wyroby "węglowe - wyroby energetyczne" jako akcyzowe (w tym węgiel kod CN ex 2701 i koks kod CN ex 270400) tylko wtedy, jeżeli są przeznaczone do celów opałowych.

Ani węgiel-antracyt i koks stosowane do produkcji wyrobów węglonośnych, ani wyprodukowane z nich wyroby węglonośne nie są "wyrobami węglowymi - wyrobami energetycznymi" objętymi podatkiem akcyzowym w rozumieniu ustawy o podatku akcyzowym, gdyż nie przeznaczone są do celów opałowych i nie zużywane są na cele opałowe (podstawa prawna: art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a w odniesieniu do poz. 19 i 21 Załącznika 1 ustawy j.w).

W związku z tym ustawa o podatku akcyzowym nie dotyczy działalności Wnioskodawcy w zakresie:

W związku z tym Wnioskodawca nie powinno stosować się do regulacji zawartych w ustawie o podatku akcyzowym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1a ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, użyte w ustawie określenia oznaczają: wyroby węglowe - wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 załącznika nr 1 do ustawy. W poz. 19 załącznika nr 1 do ustawy, zawierającego wykaz wyrobów akcyzowych wymieniono pod symbolem CN ex 2701 węgiel, brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgła - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Natomiast w poz. 21 ww. załącznika wskazano na koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych - kod CN ex 2704 00.

W tym miejscu warto wskazać, że zwrot zużyty do celów opałowych był rozpatrywany przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 30 kwietnia 2001 r. w sprawie o sygn. C-240/01 Komisja Europejska przeciwko Republice Federalnej Niemiec, gdzie w uzasadnieniu orzeczenia wskazano, że pomimo braku w przepisach unijnych takiej definicji, to i tak państwa członkowskie nie mają prawa do formułowania własnych definicji, gdyż mogłoby to doprowadzić do rozbieżności pomiędzy poszczególnymi państwami członkowskimi w definiowaniu celu opałowego, a to z kolei mogłoby sprzeciwić się zasadzie równości i uczciwości konkurencji. Jednocześnie TSUE w rozpatrywanym stanie faktycznym, dotyczącym wykorzystania w celach opałowych olejów stwierdził, iż zużycie w celach opałowych odnosi się do sytuacji, w których energia cieplna uzyskiwana w następstwie spalania wyrobu jest używana w celach grzewczych niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania. Ponadto TSUE w tym wyroku stwierdził, że celem nałożenia na przedmiotowe wyroby podatku akcyzowego jako podatku konsumpcyjnego przemawia za interpretowaniem wyrażenia użycie jako paliwo opałowe, jako wyrażenia odnoszącego się do wszystkich przypadków, w których wyroby ulegają spalaniu i wytworzona w ten sposób energia cieplna jest używana do ogrzewania, niezależnie od ostatecznego celu procesu ogrzewania, w tym przekształcenia lub rozpadu substancji absorbującej energię cieplną w trakcie procesu chemicznego lub przemysłowego. Trybunał stwierdził, iż we wszystkich tych przypadkach wyroby ulegają zużyciu i muszą być opodatkowane akcyzą (por. Akcyza w orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, pod red. A. Kalinowskiej i Sz. Parulskiego, Warszawa 2006, s. 31-35 i 76-80).

Zasadą jest zatem, iż obrót wyrobami węglowymi przeznaczonymi do celów opałowych objęty jest opodatkowaniem akcyzą (art. 9a ust. 1 ustawy). W szczególności z przepisu art. 9a ust. 1 pkt 6 ustawy wynika, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest użycie wyrobów węglowych do celów innych niż wskazane w art. 31a ust. 2, przy czym za takie użycie uważa się naruszenie warunków zwolnienia, jak i sprzedaż, dostawę wewnątrzwspólnotową albo eksport wyrobów węglowych przez podmiot korzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 31a ust. 2, niebędący pośredniczącym podmiotem węglowym, zamiast użycia go do celów zwolnionych.

Przepisy art. 31a ust. 2 ustawy przewidują szereg zwolnień od podatku akcyzowego, a w tym w pkt 7 tego przepisu zwolnienie od akcyzy wyrobów węglowych zużywanych w procesach mineralogicznych, elektrolitycznych i metalurgicznych oraz do redukcji chemicznej; procesy mineralogiczne oznaczają procesy sklasyfikowane w nomenklaturze NACE pod kodem DI 26 "produkcja produktów z pozostałych surowców niemetalicznych" w rozporządzeniu Rady (EWG) nr 3037/90 z dnia 9 października 1990 r. w sprawie statystycznej klasyfikacji działalności gospodarczej we Wspólnocie Europejskiej (Dz. Urz. UE L 293 z 24.10.1990, str. 1, z późn. zm.; Dz. Urz. UE Polskie wydanie specjalne, rozdz. 02, t. 04, str. 177, z późn. zm.).

Z kolei podmiot zużywający to w świetle art. 2 ust. 1 pkt 22 lit. a) ustawy, podmiot mający miejsce zamieszkania, siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, który wyroby akcyzowe objęte zwolnieniem od akcyzy ze względu na ich przeznaczenie zużywa na cele uprawniające do zwolnienia.

W sytuacji opisanej przez spółkę, nabywa ona wyroby o kodzie CN 2701 i CN 2704, które zużywa do produkcji nawęglaczy, spieniaczy i zasypek dla celów metalurgicznych. Proces produkcji polega na:

* zakupie ww. surowców (import lub zakup od dostawcy krajowego),

* roozdrobnieniu i przesiewaniu surowców (węgla, koksu),

* wymieszaniu w odpowiedniej proporcji,

* suszeniu w zależności od potrzeb odbiorcy za pomocą suszarni opalanej olejem opałowym.

W związku z powyższym należy uznać, iż zakupione przez spółkę węgiel, koks i koksik o kodach CN 2701 i 2704 wykorzystywane do produkcji ww. produktów nie są traktowane jako wyroby akcyzowe podlegające przepisom zawartym w ustawie o podatku akcyzowym albowiem nie służą celom opałowym. Równocześnie przeznaczenie na cele opałowe przedmiotowych wyprodukowanych wyrobów będzie determinować możliwość uznania ich za wyroby akcyzowe. Tym samym dopiero wyprodukowany wyrób gotowy klasyfikowany do wyrobów węglowych przeznaczonych do celów opałowych wypełniałby definicję wyrobów akcyzowych.

Jednakże w tym miejscu należy wskazać, iż w opisie zdarzenia przyszłego, Wnioskodawca wskazał wyraźnie, iż wyprodukowane i sprzedawane przez niego wyroby węglonośne dla hutnictwa i odlewnictwa, gdzie stosowane są w technologi produkcji stali w specjalistycznych procesach metalurgicznych, nie są przeznaczane do celów opałowych i nie są zużywane do celów opałowych.

Mając zatem powyższe na uwadze, skoro w przedmiotowej sytuacji gdy produkowane i sprzedawne wyroby węglonośne w żadnej mierze nie będą przeznaczone i zużyte do celów opałowych tj. nie będą podlegały w przedstawionych procesach metalurgicznych spaleniu w celu uzyskania energii ceplnej (niezależnie od ostatecznego celu wytwarzania tej energii), nie będą wyrobami węglowymi (wyrobami akcyzowymi) podlegającymi ustawie o podatku akcyzowym.

Skoro, stosownie do powyższego zarówno nabywane przez Wnioskodawcę surowce jak też i wyprodukowane i sprzedawane produkty nie są przeznaczone i nie są zużywane w celach opałowych a tym samym nie podlegają ustawie o podatku akcyzowym to również nie podlegają one uwarunkowaniom formalnym w zakresie ich obrotu narzuconym przez tą ustawę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja została wydana przy założeniu, że wyprodukowane wyroby przez Wnioskodawcę nie są przeznaczane do celów opałowych, co wynika bezpośrednio z przedstawionego zdarzenia przyszłego będącego przedmiotem interpretacji.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Dodatkowo należy podkreślić, iż niniejsza interpretacja traci swą aktualność w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała. 3-300 Bielsko-Biała.