IBPP3/443-1225/11/PH - Opodatkowanie wyrobów węglowych podatkiem akcyzowym.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 7 listopada 2011 r. (data wpływu 9 listopada 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych jest:

* prawidłowe w zakresie pytań Nr 1 i Nr 2,

* nieprawidłowe w zakresie pytania Nr 3.

W dniu 9 listopada 2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku akcyzowego w zakresie opodatkowania wyrobów węglowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 7 grudnia 2011 r. (data wpływu 14 grudnia 2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 2 grudnia 2011 r., znak: IBPP3/443-1225/11/PH.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność w zakresie handlu węglem kamiennym sklasyfikowanego pod kodem CN 2701 i koksem sklasyfikowanym pod kodem CN 2704.

Poniższe czynności będą odbywać się po dniu 1 stycznia 2012 r.:

Po 1 stycznia 2012 r. wyżej wymienione czynności, w szczególności składowanie (magazynowanie), konfekcjonowanie, jak również sortowanie lub mieszanie nabytego węgla i koksu odbywać się będą poza składem podatkowym.

Od nabywanego przez Wnioskodawcę węgla i koksu nie będzie zapłacona akcyza na wcześniejszych etapach obrotu.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

W związku z powyższym zadano następujące pytania, ostatecznie sformułowane w piśmie z dnia 7 grudnia 2011 r.:

Zdaniem Wnioskodawcy, podstawowymi aktami regulującymi zharmonizowany system opodatkowania podatkiem akcyzowym są:

Zgodnie z art. 2 Dyrektywy Horyzontalnej (poprzednio art. 5 dyrektywy 92/12/EWG) wyroby akcyzowe podlegają opodatkowaniu akcyzą w momencie:

(i) ich produkcji, rozumianej także jako wydobycie, na terenie Wspólnoty,

(ii) ich importu na terytorium Wspólnoty.

Natomiast obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 7 Dyrektywy Horyzontalnej (poprzednio art. 6 dyrektywy 92/12/EWG) w momencie dopuszczenia do konsumpcji wyrobów akcyzowych w państwie członkowskim, w którym doszło do dopuszczenia wyrobu do konsumpcji.

Powyższe przepisy art. 2 i 7 Dyrektywy Horyzontalnej stanowią podstawę dla systemu kontroli i przemieszczania wyrobów akcyzowych (w tym składu podatkowego oraz procedury zawieszenia poboru akcyzy). Jednakże przepisy te nie mają zastosowania do węgla i koksu. W myśl bowiem art. 21 ust. 5 Dyrektywy Energetycznej "dla celów stosowania art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, węgiel, koks i węgiel brunatny podlegają podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez spółki, które muszą być w tym celu zarejestrowane przez odpowiednie władze. Władze te mogą zezwolić producentowi, podmiotowi gospodarczemu, importerowi lub przedstawicielowi fiskalnemu na przejęcie zobowiązań podatkowych nałożonych na zarejestrowaną spółkę. Podatek jest nakładany i pobierany zgodnie z procedurami ustanowionymi w każdym Państwie Członkowskim".

W świetle powyższego nie ma również zastosowania art. 7 ust. 2 lit. b) Dyrektywy Horyzontalnej, zgodnie z którym za dopuszczenie do konsumpcji uważa się "przechowywania poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy wyrobów akcyzowych, na które nie nałożono akcyzy zgodnie z mającymi zastosowanie przepisami prawa wspólnotowego i ustawodawstwa krajowego". Oznacza to, iż produkty energetyczne jakimi są węgiel i koks - zgodnie z przepisami unijnymi - nie podlegają opodatkowaniu w momencie produkcji.

Na podstawie art. 20 Dyrektywy Energetycznej przepisy dotyczące składu podatkowego oraz procedury zawieszenia poboru akcyzy nie mogą mieć zastosowania do węgla i koksu. Wyłączenie opodatkowania akcyzą węgla i koksu w momencie ich produkcji oraz rezygnacja z systemu opodatkowania konsumpcji rozumianej zgodnie z art. Dyrektywy Horyzontalnej uniemożliwia stosowanie procedur składów podatkowych i procedury zawieszenia poboru akcyzy. Uniemożliwia także opodatkowanie danego wyrobu jedynie z uwagi na fakt, iż znajduje się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy i podatek nie został od tego wyrobu zapłacony. Nie ulega wątpliwości, że polska ustawa z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (dalej "ustawa akcyzowa") jest niezgodna z Dyrektywą Energetyczną w zakresie przedmiotu opodatkowania (art. 8 ustawy akcyzowej), momentu powstania obowiązku podatkowego (art. 10 ustawy akcyzowej), stosowania przepisów dotyczących składów podatkowych (art. 47 i 22 ustawy akcyzowej) i zawieszenia poboru akcyzy (art. 40 ustawy akcyzowej).

W konsekwencji z uwagi na treść przepisów Dyrektywy Energetycznej nie jest możliwe objęcie obowiązkiem prowadzenia w składzie podatkowym czynności związanych z węglem i koksem tj. składowanie (magazynowanie), konfekcjonowanie, sortowanie i mieszanie węgla i koksu jak również objęcie stosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy zgodnie z ustawą akcyzową.

Konsekwencją powyższego jest również brak obowiązku dokonywania przedpłat, o których mowa w art. 22 ustawy akcyzowej, nawet gdy powyższe czynności po 1 stycznia 2012 r. będzie odbywała się poza składem podatkowym. Z uwagi na treść przepisów Dyrektywy Energetycznej art. 8 ustawy akcyzowej jest niezgodny z art. 21 ust. 5 tiret czwarte Dyrektywy Energetycznej.

Nie znajdzie zastosowania także przepis art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy akcyzowej.

Sytuacja dotycząca opodatkowania węgla i koksu, w stanie prawnym po 1 stycznia 2012 r., będzie prowadzić do sprzeczności z prawem unijnym analogicznej do tej, jaka miała miejsce w stosunku do opodatkowania energii elektrycznej w okresie od 1 stycznia 2008 r. do 28 lutego 2009 r. W okresie tym Polska nie dokonała prawidłowej implementacji szczególnych regulacji Dyrektywy Energetycznej w stosunku do energii elektrycznej. W wyroku TSUE w sprawie C-475/07 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Rzeczpospolitej Polskiej wskazano, iż "należy stwierdzić, że poprzez zaniechanie dostosowania w dniu 1 stycznia 2006 r. swego systemu opodatkowania energii elektrycznej do wymogów art. 21 ust. 5 akapit pierwszy dyrektywy 2003/96 w zakresie określenia momentu, w którym podatek od energii elektrycznej staje się wymagalny, Rzeczpospolita Polska uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy tej dyrektywy".

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy:

Ponadto w uzupełnieniu wniosku z dnia 7 grudnia 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż podtrzymuje stanowisko przedstawione w pierwotnym wniosku z tym zastrzeżeniem, że czynności dokonywane przez Wnioskodawcę przy uwzględnieniu zwolnień wprowadzonych art. 21 ustawy z dnia 16 września 2011 r. redukcji niektórych obowiązków obywateli i przedsiębiorców, która zmieniła ustawę z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym nie będą podlegały opodatkowaniu akcyzą.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe w zakresie pytań Nr 1 i Nr 2,

* nieprawidłowe w zakresie pytania Nr 3.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).

Zatem interpretacje indywidualne wydawane są w zakresie przepisów prawa podatkowego. Zauważyć należy, że Ordynacja podatkowa nie zawiera legalnej definicji interpretacji przepisów prawa podatkowego. Art. 3 pkt 2 tej ustawy stanowi, że ilekroć w Ordynacji podatkowej jest mowa o przepisach prawa podatkowego - rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

Natomiast ustawy podatkowe w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, to ustawy dotyczące podatków, opłat oraz niepodatkowych należności budżetowych określające podmiot, przedmiot opodatkowania, powstanie obowiązku podatkowego, podstawę opodatkowania, stawki podatkowe oraz regulujące prawa i obowiązki organów podatkowych, podatników, płatników i inkasentów, a także ich następców prawnych oraz osób trzecich.

Oznacza to, że aby daną ustawę uznać za ustawę podatkową, w rozumieniu art. 3 pkt 1 Ordynacji podatkowej, w ustawie takiej powinny być uregulowane wszystkie istotne elementy stosunku daninowego.

Z powyższego wynika zatem, że przedmiotem interpretacji indywidualnych są przepisy prawa podatkowego. A zatem w sytuacji przedstawionej we wniosku przedmiotem interpretacji winny być przepisy ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 108, poz. 626 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą, która to ustawa reguluje kwestie związane z opodatkowaniem podatkiem akcyzowym wyrobów węglowych, a nie kwestia zgodności przepisów o podatku akcyzowym z przepisami Dyrektywy Rady 2008/118/WE z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie ogólnych zasad dotyczących podatku akcyzowego, uchylająca dyrektywę 92/12/EWG (Dz. U. UE L z dnia 14 stycznia 2009 r. Nr 9, str. 12 z późn. zm.), czy też Dyrektywy Rady 2003/96/WE z dnia 27 października 2003 r. w sprawie restrukturyzacji wspólnotowych przepisów ramowych dotyczących opodatkowania produktów energetycznych i energii elektrycznej (Dz. Urz. UE L nr 283, str. 51 z późn. zm.), lub Dyrektywy Rady 2004/74/WE z dnia 29 kwietnia 2004 r. zmieniającą dyrektywę 2003/96/WE w zakresie możliwości stosowania przez określone Państwa Członkowskie czasowych zwolnień lub obniżek poziomu opodatkowania na produkty energetyczne i energię elektryczną (Dz. Urz. UE L z dnia 30 kwietnia 2004 r. nr 157, str. 87 z późn. zm.).

W tym stanie rzeczy wydając indywidualną interpretację przepisów prawa podatkowego tut. organ winien ocenić stanowisko Wnioskodawcy zawarte we wniosku, które dotyczy zasad opodatkowania podatkiem akcyzowym czynności związanych z węglem i koksem.

Wnioskodawca powołał w stanowisku własnym m.in. art. 21 ust. 5 Dyrektywy Rady 2003/96/WE akapit 4, zgodnie z którym dla celów stosowania art. 5 i 6 dyrektywy 92/12/EWG, węgiel, koks i węgiel brunatny podlegają podatkom, które stają się wymagalne w momencie dostawy przez spółki, które muszą być w tym celu zarejestrowane przez odpowiednie władze. Władze te mogą zezwolić producentowi, podmiotowi gospodarczemu, importerowi lub przedstawicielowi fiskalnemu na przejęcie zobowiązań podatkowych nałożonych na zarejestrowaną spółkę. Podatek jest nakładany i pobierany zgodnie z procedurami ustanowionymi w każdym Państwie Członkowskim.

W nawiązaniu do powołanego przepisu, tut. organ wyjaśnia, iż przepisy ustawy w stanie prawnym, którego dotyczy zapytanie Wnioskodawcy, tj. od dnia 1 stycznia 2012 r. pozostają w zgodności w powołaną regulacją.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 1 i pkt 1a ustawy, za wyroby akcyzowe uważa się wyroby energetyczne, energię elektryczną, napoje alkoholowe oraz wyroby tytoniowe, określone w załączniku nr 1 do ustawy, przy czym wyroby energetyczne, określone w poz. 19-21 tego załącznika są wyrobami węglowymi.

W poz. 19 ww. załącznika pod kodem ex CN 2701 wymieniono węgiel; brykiety, brykietki i podobne paliwa stałe wytwarzane z węgla - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych, natomiast w poz. 21 pod kodem CN ex 2704 00 koks i półkoks, z węgla, węgla brunatnego (lignitu) lub torfu, nawet aglomerowany; węgiel retortowy - jeżeli są przeznaczone do celów opałowych. Stosownie do objaśnień do załącznika nr 1 do ustawy, ex - dotyczy tylko danego wyrobu z danej pozycji lub kodu.

Dla węgla i koksu przeznaczonych do celów opałowych objętych pozycjami CN 2701, 2702 oraz 2704 00 ustawodawca przewidział w art. 89 ust. 1 pkt 1 ustawy, stawkę podatku w wysokości 1,28 zł/1 gigadżul (GJ).

Stosownie do art. 88 ust. 1 i ust. 6 ustawy, podstawą opodatkowania wyrobów energetycznych jest ich ilość, wyrażona, w zależności od rodzaju wyrobów, w litrach gotowego wyrobu w temperaturze 15 oC lub w kilogramach gotowego wyrobu, albo wartość opałowa, wyrażona w gigadżulach (GJ).

Do celów poboru akcyzy ustala się wartości opałowe wyrobów węglowych, które wynoszą odpowiednio:

Stosownie do art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest:

Stosownie do art. 9a ust. 3 ustawy, jeżeli w stosunku do wyrobów węglowych powstał obowiązek podatkowy w związku z wykonaniem jednej z czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, to nie powstaje obowiązek podatkowy na podstawie innej czynności podlegającej opodatkowaniu akcyzą, jeżeli kwota akcyzy została określona lub zadeklarowana w należnej wysokości, chyba że przepisy ustawy stanowią inaczej.

W myśl art. 10 ust. 1a i ust. 1b ustawy, obowiązek podatkowy z tytułu sprzedaży wyrobów węglowych na terytorium kraju powstaje z dniem wydania wyrobów węglowych, w tym także przewoźnikowi, a w przypadkach, o których mowa w art. 9a ust. 2 pkt 2-9, z dniem wykonania tych czynności.

Jeżeli sprzedaż wyrobów węglowych jest potwierdzona fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z dniem wystawienia faktury, nie później niż w 7. dniu od dnia wydania wyrobów węglowych.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 23a ustawy, pośredniczącym podmiotem węglowym jest podmiot mający siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium kraju, dokonujący sprzedaży, dostawy wewnątrzwspólnotowej, nabycia wewnątrzwspólnotowego, importu lub eksportu wyrobów węglowych, podlegających zwolnieniu od akcyzy.

Stosownie do art. 31a ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia się od akcyzy sprzedaż wyrobów węglowych na terytorium kraju przez pośredniczący podmiot węglowy pośredniczącemu podmiotowi węglowemu lub podmiotowi korzystającemu ze zwolnienia, o którym mowa w ust. 2.

W powołanym ustępie wskazano zwolnienia od akcyzy obejmujące wyroby węglowe zużywane:

W myśl art. 31a ust. 3 ustawy, warunkiem zwolnienia, o którym mowa w ust. 1, jest:

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca będzie nabywał wyroby węglowe od pośredniczącego podmiotu węglowego jednocześnie posiadając również taki status, zaś sprzedaż będzie dokonywana na rzecz pośredniczących podmiotów węglowych lub podmiotów korzystających ze zwolnienia o którym mowa w art. 31a ust. 2 ustawy.

A zatem w pierwszej kolejności stwierdzić należy, iż Wnioskodawca jako pośredniczący podmiot węglowy będzie uprawniony - przy spełnieniu warunków dotyczących zwolnień, które wskazano w art. 31a ust. 3 ustawy - do nabywania bez akcyzy wyrobów węglowych, o których mowa we wniosku, a ich sprzedaż w przedstawionym przez Wnioskodawcę opisie zdarzenia przyszłego będzie również podlegać zwolnieniu, przy spełnieniu odpowiednich warunków dotyczących zwolnień, zawartych w art. 31a ustawy.

Pierwsza z wątpliwości Wnioskodawcy dotyczy sytuacji zakupu węgla, od którego nie został zapłacony podatek akcyzowy i kwestii zastosowania w takim przypadku art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy.

Stosownie do tego przepisu, przedmiotem opodatkowania akcyzą jest również nabycie lub posiadanie wyrobów akcyzowych znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, jeżeli od tych wyrobów nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości a w wyniku kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego albo postępowania podatkowego nie ustalono, że podatek został zapłacony.

Jednakże w odniesieniu do sytuacji wskazanej w pytaniu oznaczonym we wniosku Nr 1, w pierwszej kolejności należy zwrócić uwagę, iż powołany przez Wnioskodawcze przepis art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy dotyczy sytuacji, kiedy to od wskazanych w tym przepisie wyrobów akcyzowych, znajdujących się poza procedurą zawieszenia poboru akcyzy, nie została zapłacona akcyza w należnej wysokości, podczas gdy w opisanym zdarzeniu przyszłym sytuacja taka w ogóle nie będzie mieć miejsca, gdyż wyroby węglowe nie są, zgodnie z art. 40 ust. 7 ustawy, objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy.

Stosownie bowiem do art. 2 ust. 1 pkt 12 ustawy, procedura zawieszenia poboru akcyzy jest procedurą stosowaną podczas produkcji, magazynowania, przeładowywania i przemieszczania wyrobów akcyzowych, w trakcie której, gdy są spełnione warunki określone w przepisach niniejszej ustawy i aktów wykonawczych wydanych na jej podstawie, z obowiązku podatkowego nie powstaje zobowiązanie podatkowe.

Równocześnie stosownie do art. 40 ust. 7 ustawy, procedury zawieszenia poboru akcyzy nie stosuje się do energii elektrycznej i wyrobów węglowych.

Ponadto należy zauważyć, iż w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania są czynności określone w art. 9a ustawy.

W świetle powyższego należy zgodzić się z Wnioskodawcą, iż w sytuacji objętej wnioskiem przepis art. 8 ust. 2 pkt 4 ustawy nie znajdzie zastosowania, jednakże wynika to z innych podstaw, niż wskazane w stanowisku własnym Wnioskodawcy.

Kolejne pytanie Wnioskodawcy dotyczy obowiązku dokonywania przedpłat akcyzy, zgodnie z art. 22 ustawy, w sytuacji gdy Wnioskodawca będzie prowadził poza składem podatkowym czynności związane z wyrobami węglowymi opisanymi we wniosku.

Powołany przez Wnioskodawcę art. 22 ustawy stanowi regulację dotyczącą obowiązków producenta w przypadku prowadzenia produkcji poza składem podatkowym wyrobów akcyzowych, o których mowa w załączniku nr 2 do ustawy, oraz wyrobów akcyzowych innych niż określone w załączniku nr 2 do ustawy, objętych stawką akcyzy inną niż stawka zerowa.

Zgodnie z art. 2 ust. 1 pkt 10 ustawy, skład podatkowy to miejsce, w którym określone wyroby akcyzowe są: produkowane, magazynowane, przeładowywane lub do którego wyroby te są wprowadzane, lub z którego są wyprowadzane - z zastosowaniem procedury zawieszenia poboru akcyzy; w przypadku składu podatkowego znajdującego się na terytorium kraju miejsce to jest określone w zezwoleniu wydanym przez właściwego naczelnika urzędu celnego.

W związku z tym, iż w stosunku do wyrobów węglowych, zgodnie z ww. art. 40 ust. 7 ustawy, nie stosuje się procedury zawieszenia akcyzy, a co za tym idzie obowiązków wynikających z przepisów dotyczących składu podatkowego, nie znajdzie zastosowania art. 22 ustawy. Zainteresowany nie będzie więc zobowiązany do obliczania i wpłacania przedpłaty akcyzy na rachunek właściwej izby celnej.

W tym miejscu należy również zwrócić uwagę, iż zgodnie z art. 9a ust. 1 ustawy, w przypadku wyrobów węglowych ich produkcja nie podlega opodatkowaniu.

A zatem również w zakresie pytania oznaczonego Nr 2 stanowisko Wnioskodawcy, iż nie będzie zobowiązany po 1 stycznia 2012 r., w przypadku prowadzonych czynności związanych z węglem i koksem poza składem podatkowym, do dokonywania przedpłat akcyzy, o których mowa w art. 22 ustawy akcyzowej, należy uznać za prawidłowe - lecz wynika to z innych podstaw niż wskazane we wniosku.

Trzecie z pytań sformułowanych przez Wnioskodawcę dotyczy kwestii, która z niżej wymienionych czynności opisanych we wniosku, będzie przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym.

Przedmiotowe czynności będą polegać na:

Mając na względzie powyższe należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż przedmiotem opodatkowania podatkiem akcyzowym u Wnioskodawcy nie będą czynności zakupu węgla od pośredniczącego podmiotu węglowego z zastosowaniem zwolnienia ani sortowanie lub mieszanie węgla i koksu w celu uzyskania innych parametrów fizykochemicznych oraz konfekcjonowanie węgla i koksu do różnych rodzajów opakowań ani też składowanie (magazynowanie węgla i koksu).

Nie można jednak podzielić poglądu Wnioskodawcy, iż sprzedaż węgla na terytorium kraju nie podlega opodatkowaniu akcyzą, gdyż akcyzie podlega sprzedaż wyrobów węglowych, co jednoznacznie wynika z przepisu art. 9a ust. 1 pkt 1 ustawy.

Jednakże sprzedaż do pośredniczącego podmiotu węglowego lub do podmiotu korzystającego ze zwolnienia o którym mowa w art. 31a ust. 2 - z zachowaniem warunków zwolnienia - podlega zwolnieniu od opodatkowania podatkiem akcyzowym, a zatem w istocie stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu - lecz korzystającą jednocześnie ze zwolnienia.

Natomiast w przypadku magazynowania wyrobów węglowych należy zwrócić uwagę na art. 9a ust. 1 pkt 8 ustawy. W myśl powołanego przepisu, w przypadku wyrobów węglowych przedmiotem opodatkowania akcyzą jest powstanie ubytków wyrobów węglowych.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 20 lit. c) ustawy, ubytki wyrobów akcyzowych - to wszelkie straty wyrobów węglowych przemieszczanych lub magazynowanych przez pośredniczący podmiot węglowy.

A zatem rozważając opodatkowanie czynności polegającej na magazynowaniu wyrobów węglowych, należy mieć na uwadze, iż ubytki powstałe podczas magazynowania podlegają opodatkowaniu.

Przy czym jednocześnie zgodnie z art. 30 ust. 4 ustawy, zwalnia się od akcyzy ubytki wyrobów akcyzowych do wysokości ustalonej dla danego podmiotu przez właściwego naczelnika urzędu celnego na podstawie art. 85 ust. 1 pkt 1 albo ust. 2 pkt 1 lit. a).

Tym samym w celu zwolnienia z opodatkowania powstałych podczas magazynowania ubytków, Wnioskodawca powinien zwrócić się do właściwego Naczelnika Urzędu Celnego o określenie norm dopuszczalnych ubytków.

Stosownie do art. 85 ust. 1 pkt 1 ustawy, właściwy naczelnik urzędu celnego ustala, w drodze decyzji, dla poszczególnych podmiotów, na ich wniosek normy dopuszczalnych ubytków wyrobów akcyzowych.

W świetle powyższego, choć istotnie magazynowanie wyrobów węglowych nie podlega opodatkowaniu, w przypadku kiedy przekroczone zostają normy dopuszczalnych ubytków opodatkowaniu podlegają powstałe podczas magazynowania ubytki.

A zatem w przypadku pytania oznaczonego we wniosku Nr 3 stwierdzić należy, iż dla wyrobów węglowych, będących przedmiotem czynności opisanych we wniosku, przepisy art. 8 ust. 2 pkt 4 oraz art. 22 ustawy nie znajdują zastosowania, przy czym:

* Nabywanie przez Wnioskodawcę, występującego jako pośredniczący podmiot węglowy, węgla i koksu na terytorium kraju od pośredniczącego podmiotu węglowego, o którym mowa w art. 2 pkt 23a ustawy o podatku akcyzowym, konfekcjonowanie węgla i koksu do różnych rodzajów opakowań, sortowanie lub mieszanie węgla i koksu z innym węglem (koksem) w celu uzyskania innych parametrów fizykochemicznych węgla i koksu, nie stanowią u Wnioskodawcy czynności opodatkowanych akcyzą.

* Sprzedaż węgla i koksu w ramach sprzedaży krajowej (na terytorium kraju) do pośredniczącego podmiotu węglowego lub do podmiotu korzystającego ze zwolnienia o którym mowa w art. 31a ust. 2 - z zachowaniem warunków zwolnienia-stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu - lecz korzystającą jednocześnie ze zwolnienia.

* Magazynowanie węgla i koksu nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu, lecz należy mieć na uwadze, iż w sytuacji przekroczenia dopuszczalnych norm ubytków wyrobów węglowych, ubytki te będą podlegać opodatkowaniu.

Reasumując powyższe, stanowisko Wnioskodawcy, iż wszystkie czynności dokonywane przez Wnioskodawcę nie podlegają opodatkowaniu akcyzą, nie można uznać za prawidłowe.

Należy podkreślić, iż zdaniem tut. Organu w postępowaniu w przedmiocie wydania interpretacji jest ocena prawna przedstawionego zdarzenia przyszłego, a nie dokonywanie jakichkolwiek własnych ustaleń faktycznych związanych z postępowaniem podatkowym, o którym mowa w Dziale IV Ordynacji podatkowej. Bowiem wniosek strony o wydanie interpretacji indywidualnej wyznacza granice rozpoznawania danej sprawy i jest rozpatrywany zgodnie z Rozdziałem 1a) Działu II Ordynacji podatkowej, który nie przewiduje w tym trybie prowadzenia postępowania podatkowego zmierzającego do ustalenia stanu faktycznego.

Nie oznacza to zatem, iż w toku kontroli podatkowej lub w postępowaniu podatkowym prowadzonym przez właściwy organ podatkowy w celu zweryfikowania prawdziwości okoliczności faktycznych wskazanych we wniosku o wydanie interpretacji nie mogą zostać poczynione ustalenia faktyczne odmienne od przedstawionych przez podatnika we wniosku. W takiej sytuacji stwierdzenie odmiennego stanu faktycznego może stanowić podstawę do dokonania wobec podatnika wymiaru podatku akcyzowego. Przeszkodą tego wymiaru nie będzie wtedy interpretacja stwierdzająca, iż stanowisko strony jest prawidłowe, gdyż stanowisko to będzie się odnosić w istocie do innego stanu faktycznego, niż tego ustalonego przez organ podatkowy w postępowaniu wymiarowym (zob. m.in. wyrok WSA w Poznaniu z dnia 10 listopada 2009 r., sygn. akt I SA/Po 869/09, lex nr 541931).

Ponadto należy w tym miejscu dodatkowo wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny.

Z powyższych przepisów wynika zatem, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego.

Dokonując zatem całościowej oceny, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za:

* prawidłowe w zakresie w zakresie pytań Nr 1 i Nr 2,

* nieprawidłowe w zakresie pytania Nr 3

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.