IBPP3/443-113/07/KP

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 grudnia 2007 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP3/443-113/07/KP

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 13 września 2007 r. (data wpływu 28 września 2007 r.), uzupełnionym pismem z dnia 25 listopada 2007 r. (data wpływu 27 listopada 2007 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomościach - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 września 2007 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 25 listopada 2007 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży udziałów w nieruchomościach.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

W dniu 1 lutego 2001 r. Wnioskodawca wspólnie ze swoją małżonką nabył jako osoba fizyczna, na podstawie umów sprzedaży w formie aktu notarialnego, udziały w dwóch nieruchomościach. Nieruchomości te weszły w skład małżeńskiej wspólności majątkowej Wnioskodawcy oraz jego małżonki.

Następnie część nieruchomości położonych w R oraz nieruchomość położona w O zostały wydzierżawione podmiotom gospodarczym. Wydzierżawiającym był Wnioskodawca, który z tego tytułu wystawiał faktury VAT, ponieważ wartość sprzedaży opodatkowanej przekraczała w roku podatkowym kwotę 250 000 zł.

Wnioskodawca prowadzi od 20 lutego 2004 r. działalność gospodarczą polegającą na wynajmie nieruchomości i dzierżawa opisanych we wniosku nieruchomości odbywała się w ramach tejże działalności gospodarczej. Natomiast planowana sprzedaż przedmiotowych nieruchomości nie nastąpi w wykonaniu działalności gospodarczej.

Opisane we wniosku nieruchomości są zabudowane, przy czym zabudowa ta ma charakter ściśle przemysłowy, zarówno w odniesieniu do budynków jak też budowli posadowionych na gruncie. Obiekty te zostały wybudowane w latach 1967-1991.Wnioskodawca nie ponosił wydatków na ulepszenie tych budynków (budowli), w związku z czym nie nabył prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od ww. wydatków.

Przedmiotowe nieruchomości nie zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych podatnika związanej z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą.Obecnie Wnioskodawca wraz z małżonką zamierza dokonać odpłatnego zbycia udziałów w ww. nieruchomościach.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy odpłatne zbycie przez podatnika i jego małżonkę części nieruchomości nabytych w 2001 r. (poprzez wydzierżawianie - wykorzystywanych do prowadzenia działalności gospodarczej) nie spowoduje powstania, w związku z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z planowaną sprzedażą przedmiotowych nieruchomości nie powstanie obowiązek zapłaty podatku od towarów i usług, nawet pomimo tego, że dzierżawcom z tytułu czynszu dzierżawnego wystawiane były faktury VAT, gdyż nieruchomości te nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej, a ponadto nie jest to, zdaniem Wnioskodawcy, odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 7 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju. Definicję towaru zawiera art. 2 pkt 6 ww. ustawy, z którego wynika, że towarami są również budynki i budowle lub ich części, a także grunty. Aby dostawa nieruchomości podlegała opodatkowaniu, musi być, w świetle obowiązujących przepisów, dokonana przez podatnika podatku od towarów i usług, wykonującego samodzielnie działalność gospodarczą.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Natomiast artykuł 15 ust. 2 ww. ustawy stanowi, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z przytoczonych wyżej przepisów wynika również, iż dla uznania danego podmiotu za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług nie ma znaczenia cel i rezultat prowadzonej działalności. Oznacza to, że aby uznać działalność danej osoby za działalność gospodarczą nie jest konieczne aby przyniosła ona jakiekolwiek efekty. Podatnikiem jest zatem również podmiot prowadzący działalność generującą straty, a nawet podmiot, który w ogóle nie dokona żadnej sprzedaży.

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż każdy, kto dokonuje transakcji inwestycyjnych, które są konieczne do przyszłego wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ww. ustawy, powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego, prowadzi on działalność gospodarczą i jest podatnikiem podatku od towarów i usług z tytułu wynajmu nieruchomości na własny rachunek.

Skoro zatem Wnioskodawca jest już podatnikiem podatku od towarów i usług, to wszystkie wykonywane czynności mieszczące się w zakresie przedmiotowym opodatkowania tym podatkiem, będą podlegały opodatkowaniu. Brak jest bowiem podstaw prawnych do uznania, iż opodatkowanie podatkiem od towarów i usług następuje w sposób wybiórczy, tzn. niektóre czynności objęte zakresem przedmiotowym realizowane przez podatnika podatku od towarów i usług są opodatkowane, a niektóre nie.

Odnosząc wskazane regulacje do zdarzenia przyszłego wskazanego przez Wnioskodawcę podkreślić należy, iż poniesione inwestycje - takie jak nabycie nieruchomości gruntowych zabudowanych budynkami przemysłowymi - jednoznacznie wskazują, iż już w momencie poniesienia wydatków na ich nabycie podjęto działania jako podatnik podatku od towarów i usług.

Ponadto przedmiotowe nieruchomości są związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, były bowiem wynajmowane na rzecz podmiotów gospodarczych i z tego tytułu wystawiano faktury VAT. W związku z czym Wnioskodawca osiągnął przychód z tytułu najmu, podlegający opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższe nie można uznać, iż przedmiotowe nieruchomości zaspokajają potrzeby osobiste Wnioskodawcy.Jednakże przy ocenie czy sprzedaż przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana, należy wziąć pod uwagę przepisy zwalniające z podatku od towarów i usług dostawę towarów używanych.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 i ust. 2 ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Przez towary używane rozumie się:

1.

budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat,

2.

pozostałe towary, z wyjątkiem gruntów, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku.

Jednak w myśl art. 43 ust. 6 ustawy o VAT zwolnienia, o którym mowa w ust. 1 pkt 2, nie stosuje się do dostawy towarów wymienionych w ust. 2 pkt 1, jeżeli przed wprowadzeniem ich do ewidencji środków trwałych lub w trakcie użytkowania wydatki poniesione przez podatnika na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej, a podatnik:

1.

miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych wydatków,

2.

użytkował te towary w okresie krótszym niż 5 lat w celu wykonywania czynności opodatkowanych.

Zatem, aby cytowany przepis art. 43 ust. 6 wyłączający zwolnienie od podatku VAT znalazł zastosowanie, wszystkie trzy wyżej wspomniane warunki muszą zostać spełnione łącznie. Niewystąpienie jednego z nich oznacza konieczność zastosowania zwolnienia przy sprzedaży używanych budynków, budowli i ich części.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym położone są budynki rozstrzygają przepisy art. 29 ust. 5 cyt. ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale związanych z gruntem. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać udział swój i małżonki w nieruchomości gruntowej zabudowanej budynkami i budowlami mającymi charakter ściśle przemysłowy, która to nieruchomość (część) była wydzierżawiana. Przedmiotowe budynki i budowle spełniają definicję towarów używanych, w rozumieniu art. 43 ust. 2 pkt 1 ww. ustawy, a przy ich nabyciu Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponadto wydatki związane z nabyciem przedmiotowych nieruchomości nie zostały zaliczone przez Wnioskodawcę do środków trwałych podlegających amortyzacji, zgodnie z przepisami o podatku dochodowym. Wnioskodawca nie poniósł nakładów na ulepszenie budynków i budowli znajdujących się na terenie nieruchomości w trakcie użytkowania. Zatem do przedmiotowej dostawy w odniesieniu zarówno do budynków i budowli, jak i do gruntu - będzie miało zastosowanie zwolnienie z podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 2 oraz art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji

Dodatkowo informuje się, iż ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl