IBPP3/443-1086/13/KG

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 28 sierpnia 2013 r. (data wpływu 30 sierpnia 2013 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania kodu EAN na paragonie w polu nazwy za spełniający wymóg § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 sierpnia 2013 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania kodu EAN na paragonie w polu nazwy za spełniający wymóg § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej kosmetyków w systemie wysyłkowym. Jest podatnikiem podatku VAT, a sprzedaż dla osób fizycznych ewidencjonuje za pomocą kasy fiskalnej. Zgodnie z § 8.1. podpunkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących na paragonie umieścić należy nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację, co sprawia, że aby bez żadnych wątpliwości spełnić ten wymóg nazwa niejednokrotnie powinna zawierać około 50 znaków, podczas gdy kasa fiskalna jaką Wnioskodawca dysponuje umożliwia wprowadzenie zaledwie 16 znaków.

W związku z tym Wnioskodawca chciałby jako nazwę produktu na paragonie wykorzystać jego unikalny kod EAN, który umożliwia jednoznacznie określenie o jaki produkt chodzi i jaki produkt jest przedmiotem sprzedaży. Indywidualny kod produktu znajdujący się na jego opakowaniu jest zgodny z kodem zamieszczanym pod zdjęciem produktu na stronie sklepu, jak również na zamówieniu każdorazowo potwierdzanym przez klienta. Byłyby on również wprowadzony zamiast nazwy produktu na paragonie.

Kod EAN to kod wykorzystywany do identyfikacji towarów znajdujących się w obrocie towarowym stosowany na całym świecie i w każdym kraju oznaczają zawsze ten sam produkt (EAN składa się z: kodu systemowego - zwykle kod kraju, unikalnego kodu producenta, unikatowego kodu produktu przydzielonego przez producenta i cyfry kontrolnej). Nie jest możliwe, aby ten sam kod zawierały dwa różne produkty. Klient może zawsze po tym kodzie precyzyjnie i bezsprzecznie określić o jaki produkt chodzi.

Kod EAN umożliwia jednoznaczną identyfikację towaru.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy podawanie kodu EAN na paragonie w polu nazwy będzie spełniać wymóg § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących.

Zdaniem Wnioskodawcy, podanie kodu EAN na paragonie w polu nazwy będzie spełniać wymóg § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących umożliwiając jednoznaczną identyfikację sprzedawanego towaru i w międzynarodowym i krajowym obrocie stanowi najpewniejsze określenie przedmiotu sprzedaży. Takie rozwiązanie umożliwia, w przekonaniu Wnioskodawcy sprostanie celowi jaki przyświecał Ministrowi Finansów podczas wydawania takich przepisów, czyli jednoznaczną identyfikację przez klienta, jaki towar jest przedmiotem sprzedaży oraz jednoznaczne określenie jaka stawka podatku VAT powinna mieć zastosowanie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: z 2011 r. Dz. U. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Kwestie dotyczące konstrukcji paragonów fiskalnych, zostały określone w rozporządzeniu Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), zwanego dalej rozporządzeniem z 2013 r. W porównaniu z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338, z późn. zm.), obowiązującym do 31 marca 2013 r., uległa doprecyzowaniu regulacja dotycząca nazwy towaru lub usługi na paragonie.

Zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r., paragon fiskalny powinien zawierać m.in. "nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację". Paragon fiskalny musi być czytelny i umożliwiać nabywcy sprawdzenie prawidłowości dokonanej transakcji. Paragon fiskalny może zawierać w miejscu określonym dla nazwy, o której mowa w ust. 1 pkt 6, również opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy (§ 8 ust. 2 rozporządzenia w sprawie kas rejestrujących).

Podatnicy dla celów prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w celu zapewnienia kontroli prawidłowości rozliczania podatku, powinni posługiwać się nazwami towarów lub usług, które pozwolą na ich jednoznaczną identyfikacje. Nazwa towaru lub usługi to wyraz lub połączenie wyrazowe odnoszące się do towarów lub usług będących w ofercie podatnika. Przepis § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 rozporządzenia z 2013 r. obliguje do wyznaczenia takiej nazwy towaru lub usługi, która pozwoli na oznaczenie przedmiotu transakcji w sposób niebudzący wątpliwości, co do rodzaju towaru lub usługi. Jednocześnie należy podkreślić, że przepis ten nie obliguje do stosowania nazw szczegółowych dotyczących pojedynczych przedmiotów danego rodzaju lub poszczególnych cech danego towaru lub usługi.

Zgodnie z § 2 pkt 1 rozporządzenia z 2013 r. paragon fiskalny jest dokumentem fiskalnym. Dokument ten spełnia określone funkcje m.in. kontrolną, ochronną, informacyjną - co jest szczególnie istotne z punktu widzenia nabywcy będącego konsumentem, jak i organów podatkowych. Realizacja ww. funkcji jest możliwa jednak wtedy, gdy dokument ten zawiera wprowadzone w sposób prawidłowy dane wymienione w § 8 ust. 1 i 2 rozporządzenia z 2013 r.

Nazwy pozwalające na jednoznaczne identyfikowanie oferowanych towarów i usług (oraz sposób przyporządkowania stawki podatku do nazwy towaru i usługi), określa sam podatnik uwzględniając asortyment sprzedawanych towarów i usług. Sposób dokonywania jednoznacznej identyfikacji towaru lub usługi jest w dużej mierze uzależniony od specyfiki prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej, przy czym należy pamiętać, że przepisy nie wykluczają stosowania skrótów.

Podatnik powinien użyć oznaczenia nazw towarów i usług do oferowanego asortymentu tak, aby do użytej nazwy towaru i usługi możliwe było przyporządkowanie odpowiedniej stawki podatku i aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem i usługą, przy czym wprowadzony w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia z 2013 r. wymóg "jednoznaczności" wyłącza możliwość stosowania nazw grup towarów. Oznacza to, że podatnik stosujący nazewnictwo spełniające wymóg "jednoznaczności", o którym mowa w przepisie § 8 ust. 1 pkt 6 ww. rozporządzenia, zamiast posługiwać się określeniami właściwymi dla nazwy grupowania, powinien stosować nazwy konkretnych towarów.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej kosmetyków w systemie wysyłkowym. Wnioskodawca wskazał, że zgodnie z § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących na paragonie umieścić należy nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację, co sprawia, że aby bez żadnych wątpliwości spełnić ten wymóg nazwa niejednokrotnie powinna zawierać około 50 znaków, podczas gdy kasa fiskalna jaką Wnioskodawca dysponuje umożliwia wprowadzenie zaledwie 16 znaków. W związku z tym Wnioskodawca chciałby jako nazwę produktu na paragonie wykorzystać jego unikalny kod EAN. Indywidualny kod produktu znajdujący się na jego opakowaniu jest zgodny z kodem zamieszczanym pod zdjęciem produktu na stronie sklepu, jak również na zamówieniu każdorazowo potwierdzanym przez klienta.

Z powołanego wcześniej art. 111 ust. 3a pkt 2 ustawy wynika, że to sprzedawca obowiązany jest dołożyć wszelkich starań aby nazwa towaru lub usługi na paragonie była tak skonstruowana, aby można było na jej podstawie dokładnie określić indywidualnie zakupiony towar lub usługę oraz aby umożliwiała ich właściwe przyporządkowanie do stawki podatku. Oznacza to, że podatnik powinien wystawiać paragony z konkretnymi nazwami jednostkowymi towarów lub usług, pozwalającymi na ich jednoznaczną identyfikację, żeby z jednej strony pozwalały one organowi podatkowemu na weryfikację prawidłowego rozliczenia podatku, a z drugiej strony zapewniły konsumentowi możliwość kontroli dokonywanych zakupów. Podatnik powinien zadbać o takie zaprogramowanie kasy rejestrującej, aby konsument otrzymywał paragony z nazwami towarów lub usług, pozwalającymi na ich identyfikację. Powyższe znajduje odzwierciedlenie w orzecznictwie sądowym (wyrok NSA I FSK 63/09 z dnia 9 marca 2010 r.).

Przy interpretacji określenia "nazwa towaru" użytego w ww. przepisie rozporządzenia nie można pomijać celu prowadzenia ewidencji określonego zarówno w przepisach wspólnotowych, jak i w polskiej ustawie. Polska ustawa we wskazanych wyżej przepisach jest bowiem wypełnieniem dyspozycji art. 22 ust. 2 lit. a Szóstej Dyrektywy. Ewidencja powinna więc być prowadzona w sposób na tyle szczegółowy, by umożliwić stosowanie prawidłowej stawki podatku VAT oraz kontrolę przez organ podatkowy zarówno obrotu, jak i kwot podatku należnego. Wskazana na paragonie nazwa towaru, lub usługi musi być na tyle zindywidualizowana, aby można było na jej podstawie, w połączeniu z ceną dokładnie określić, jaki został zakupiony towar, czy usługa. Dopiero tak skonstruowana nazwa zagwarantuje konsumentowi, zgodnie z art. 111 ust. 9 pkt 2 ustawy o VAT m.in. prawo do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawienia dowodu potwierdzającego jej wykonanie.

Skoro zatem celem tych unormowań jest zapewnienie konsumentowi prawa do otrzymania dowodu nabycia towarów lub usług z uwidocznioną kwotą podatku oraz możliwość kontroli przez klienta czynności dotyczących prawidłowego ewidencjonowania transakcji i wystawiania dowodu potwierdzającego jej wykonanie, na paragonie fiskalnym musi być zamieszczona nazwa towaru pozwalająca nabywcy na jednoznaczne sprawdzenie ilości, rodzaju oraz cen jednostkowych poszczególnych, zakupionych przez niego towarów. Jest to możliwe jedynie przy precyzyjnym określeniu nazwy nabytego towaru na takim paragonie, gdyż tylko wówczas klient-nabywca ma możliwość skontrolowania ilości wykazanych na paragonie towarów w powiązaniu z ich cenami jednostkowymi. Poza tym nazwa jednostkowa, czyli nazwa z jednym desygnatem jest powszechnie stosowana w obrocie konsumenckim poprzez jej uwidacznianie na opakowaniach towarów oraz w informacjach reklamowych.

Przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia kodu oraz nazwy towaru lub usługi oraz nie określają źródła stosowania nazw towarów lub usług, wobec czego należy sięgnąć do definicji słownikowych. Zgodnie ze "Słownikiem Języka Polskiego" (Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005) kod oznacza umowny system znaków umożliwiający przetworzenie informacji oraz odczytanie jej przez osoby znające ten system lub przez urządzenia pracujące w tym systemie, natomiast nazwa to wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające kogoś lub coś, zaś nazwa jednostkowa - nazwę mającą tylko jeden desygnat.

Natomiast zgodnie z internetową encyklopedią PWN (www.encyklopedia.pwn.pl) kod EAN oznacza Europejski System Znakowania, ang. European Article Number (EAN), system znakowania towarów konsumpcyjnych.

Należy zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, że kod EAN stanowi najpewniejsze określenie przedmiotu sprzedaży w międzynarodowym i krajowym obrocie. Natomiast biorąc pod uwagę skomplikowaną budowę kodu, kupujący bez pomocy strony internetowej sklepu i szczegółowym porównaniu go z kodem zamieszczanym pod zdjęciem produktu na stronie sklepu lub analizy potwierdzonego zamówienia, w którym wyszczególnione są kupowane towary, nie jest w stanie jednoznacznie określić jaki towar jest przedmiotem zakupu. Zatem proponowana przez Wnioskodawcę identyfikacja towarów za pomocą kodów EAN nie zapewnia w sposób należyty kontrolnej i ochronnej wobec konsumenta funkcji informacyjnej. Do oznaczenia nazwy towaru Wnioskodawca powinien więc zgodnie z cyt. przepisem § 8 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 użyć nazwy - stanowiącej wyraz albo połączenie wyrazowe oznaczające sprzedawany towar - tak, aby użyta nazwa była zgodna z będącym przedmiotem obrotu towarem, a stosowanie kodu EAN składającego się z systemu znaków, bezwzględnie warunku tego nie spełnia.

Końcowo wskazać należy, że na podstawie § 35 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r., podatnicy użytkujący kasy, które zostały nabyte w okresie ważności:

- mogą je nadal stosować do prowadzenia ewidencji po upływie tego okresu, pod warunkiem że kasy te zapewniają prawidłowość rozliczeń podatnika.

Zgodnie natomiast z § 36 powołanego rozporządzenia, podatnicy użytkujący kasy, o których mowa w § 35 oraz art. 9 ust. 2 ustawy z dnia 18 marca 2011 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy - Prawo o miarach (Dz. U. Nr 64, poz. 332), nieposiadające możliwości technicznych spełnienia wymagań określonych w rozdziale 2 (rozdział ten obejmuje m.in. § 8, czyli przepis stanowiący o "jednoznacznej identyfikacji" oraz § 9 tego rozporządzenia) stosują te przepisy odpowiednio.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy zgodnie z którym, podanie kodu EAN na paragonie w polu nazwy będzie spełniać wymóg § 8 ust. 1 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.