IBPP3/443-108/09/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 2 lutego 2009 r. (data wpływu 5 lutego 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 marca 2007 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia czy kwoty odszkodowań i/lub zwrotu kosztów na remonty, wypłacane lokatorom, należy zakwalifikować do wydatków poniesionych na ulepszenie budynku - jest prawidłowe.

W dniu 5 lutego 2009 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 marca 2009 r. (data wpływu 30 marca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie ustalenia czy kwoty odszkodowań i/lub zwrotu kosztów na remonty, wypłacane lokatorom, należy zakwalifikować do wydatków poniesionych na ulepszenie budynku.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka w 2007 r. zakupiła nieruchomość składającą się z działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym, starą kamienicą, wpisaną do rejestru zabytków pod indywidualną pozycją rejestrową, spełniającą w momencie zakupu warunki opisane w art. 43 ustawy o VAT, w oparciu o który można ją było zakwalifikować jako towar używany. Przy zakupie nie wystąpił podatek VAT naliczony. Kamienica w momencie zakupu była zamieszkana przez lokatorów.

Przy zakupie, część lokali była w dalszym ciągu przez Spółkę wynajmowana dotychczasowym lokatorom, a jednocześnie planowane było prowadzenie prac modernizacyjnych co skutkowało zleceniem wykonania projektów budowlanych dotyczących adaptacji poddasza i instalacji wewnętrznych. Do ewidencji księgowej kamienica została wprowadzona jako środek trwały w budowie. W dacie zakupu wszystkie lokale były zasiedlone przez lokatorów w okresie dłuższym niż dwa lata przed jej zakupem. Jedynie na parterze budynku znajdowały się lokale o funkcji usługowej.

Wartość prac modernizacyjnych oraz odsetki od pożyczek zaciągniętych na sfinansowanie tych prac (w sumie około 348 000 zł), zwiększające wartość środka trwałego w budowie, stanowią 12% wartości początkowej budynku. Wydatki te zostały zakwalifikowane przez Spółkę jako wydatki poniesione na jego ulepszenie. Oprócz wydatków poniesionych na prace modernizacyjne zakwalifikowane jako ulepszenie, w celu osiągnięcia możliwości pełnego dysponowania opisywana nieruchomością, Spółka wypłaciła znaczące kwoty lokatorom "z przydziału", zajmującym lokale w kamienicy, w zamian za zgodę na ich opuszczenie. Dzięki temu Spółka był gotowa prowadzić remont budynku w zaplanowanym zakresie.

Wypłacone lokatorom kwoty wyniosły w sumie 576 000 zł co stanowiło 19% wartości początkowej nieruchomości.

Podatek VAT naliczony wynikający z faktur dokumentujących prace budowlane Spółka odliczała struktura mając na uwadze, że wykorzystanie tej nieruchomości służy zarówno sprzedaży zwolnionej (wynajem mieszkań) jak i opodatkowanej (wynajem lokali użytkowych, wywóz nieczystości, dostawa wody).

Od momentu zakupu nieruchomości i jej ulepszenia do momentu sprzedaży lokali upłynie okres krótszy niż 5 lat.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy kwoty odszkodowań i/lub zwrotu kosztów na remonty, wypłacone lokatorom, należy zakwalifikować do wydatków poniesionych na ulepszenie opisywanego budynku.

Zdaniem Wnioskodawcy, art. 2 pkt 14 ustawy o VAT używając słowo ulepszenie każe się odnieść do przepisów o podatku dochodowym. W przepisach tych (odpowiednio dla podatku dochodowego od osób prawnych art. 16g ust. 13 i dla podatku dochodowego od osób fizycznych art. 22g ust. 17) o ulepszeniu mówi się w kontekście wydatków poniesionych na przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcje, adaptację lub modernizacje. W opinii Wnioskodawcy w oparciu o ww. przepisy, kwoty wpłacone lokatorom w celu opuszczenia przez nich lokali, nie należy kwalifikować do wydatków poniesionych na ich ulepszenie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Artykuł 2 pkt 14 lit. b) ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), stanowi, że jeśli w ustawie jest mowa o pierwszym zasiedleniu - rozumie się przez to oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem powyższy przepis odwołuje się do przepisów o podatku dochodowym.

Stosownie do art. 16g ust. 13 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1 i 3-11, powiększa się o sumę wydatków na ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Przyjętym w doktrynie poglądem jest, że z ulepszeniem środków trwałych mamy do czynienia gdy następuje ich:

Środki trwałe uważa się za ulepszone (w wyniku czego następuje zwiększenie ich wartości początkowej) przy łącznym spełnieniu następujących warunków:

* wydatki na ulepszenie muszą być związane z przebudową, rozbudową, rekonstrukcją, adaptacją lub modernizacją danego środka trwałego,

* wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania,

* suma tych wydatków w roku przekracza 3.500 zł.

Należy zatem przyjąć, iż ulepszenie powoduje istotne zmiany cech użytkowych rozbudowanych, przebudowywanych, rekonstruowanych, adaptowanych czy modernizowanych środków trwałych polegające na wzroście wartości użytkowej środka trwałego w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środka trwałego do używania.

Mając na względzie powyższe oraz sytuację opisaną we wniosku należy stwierdzić, iż poniesione przez Spółkę wydatki polegające na wypłacie lokatorom odszkodowań nie spełniają definicji ulepszenia w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych i tym samym wydatki te nie mogą być zakwalifikowane jako ulepszenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.