IBPP3/443-1044/11/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2011 r. (data wpływu 16 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 18 listopada 2011 r. (24 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania transakcji objętej wnioskiem za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach transakcji trójstronnej - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 września 2011 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie uznania transakcji objętej wnioskiem za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów w ramach transakcji trójstronnej. Ww. został uzupełniony pismem z dnia 18 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Spółka kupuje materiał od firmy z Francji. Materiał ten dostarczany jest do magazynu Spółki z Hamburga tj. z terytorium Niemiec. Pochodzi on jednak z Azji tj. z terytorium spoza UE. W Hamburgu materiał ten odprawiany jest na rzecz dostawcy francuskiego przez niemieckiego przedstawiciela podatkowego. Wnioskodawca nie jest organizatorem transportu. Firma francuska:

Wnioskodawca nie jest organizatorem transportu. Nie zleca go ani też za niego nie płaci. Towar przywożony jest z Niemiec przez różnych polskich przewoźników. Miejsce załadunku: Hamburg adres niemieckiej Spółki zajmującej się m.in. składowaniem i magazynowaniem towarów, która jest również nadawcą (wysyłającym) towaru. Na dokumentach przewozowych występuje jeszcze pośrednik tj. niemiecka firma logistyczna (spedycyjna) zamawiająca (zlecająca) transport polskim przewoźnikom. Wnioskodawca nie wie kto ostatecznie płaci za ten transport ani też kto pełni rolę przedstawiciela podatkowego i czy w związku z tym może nim być któraś z firm wymienianych na dokumentach przewozowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Zdaniem Wnioskodawcy, powyższą transakcję należy rozpatrywać albo:

W przypadku pierwszym, ponieważ organizatorem transportu nie jest Wnioskodawca, zgodnie z podstawową zasadą wyrażoną w art. 22 ust. 2 ustawy, transport należałoby przypisać do pierwszej dostawy i wówczas druga dostawa do Wnioskodawcy, następująca po transporcie, zgodnie z art. 22 ust. 3 pkt 1 ustawy, byłaby uważana za dokonaną w Polsce, co skutkowałoby rozliczaniem tego podatku w Polsce przez firmę francuską lub przeniesieniem tego obowiązku na Wnioskodawcę tytułem nabycia od podatnika nie posiadającego w Polsce siedziby działalności gospodarczej ani stałego miejsca prowadzenia działalności.

Przy zastosowaniu wyjątku tj. możliwości i wykorzystaniu przypisania transportu dostawie drugiej tj. z firmy francuskiej do Wnioskodawcy, to firma francuska byłaby eksporterem z Azji a Wnioskodawca byłaby importerem, co w tym przypadku nie ma miejsca.

Ponieważ jednak zgodnie z art. 22 ust. 4 Ustawy w przypadku gdy miejscem rozpoczęcia transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego (tu z Azji), dostawę towarów dokonywaną przez podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu zaimportowania tych towarów (tu firma z Francji) uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego zaimportowania tych towarów (tu Niemcy), zdaniem Spółki nie można traktować tej dostawy jako łańcuchowej, (gdyż dostawa druga między firmą francuską i Wnioskodawcą nie może być dokonana zarówno w Polsce jak i w Niemczech) a zastosowanie może mleć wyłącznie przypadek nr 2.

Czy jednak dostawa ta stanowi dla Wnioskodawcy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Aby uznać tę dostawę za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów należy sprawdzić czy spełnia ona wszystkie warunki określone w art. 9 ustawy.

Wątpliwość Wnioskodawcy budzi jednak podstawowy warunek: wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów musi być poprzedzone bezpośrednio wewnątrzwspólnotową dostawą towarów: "przez WNT rozumie się nabycie..., które w wyniku dokonanej dostawy..", czy zatem francuski podatnik posługujący się wyłącznie NIP FR może dokonać dostawy wewnątrzwspólnotowe) z innego państwa UE skoro zgodnie z art. 138 Dyrektywy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz towarów poza terytorium danego państwa, ale na terytorium wspólnoty, czyli z kraju w którym jest się podatnikiem tego podatku, co znajduje również potwierdzenie w art. 13 polskiej ustawy "przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów rozumie się wywóz z terytorium kraju..."

Wprawdzie dostawca francuski poprzez niemieckiego przedstawiciela podatkowego "staje się" podatnikiem niemieckiego podatku od towarów i usług, ale podatek ten rozlicza (deklaruje wewnątrzwspólnotową dostawę) niemiecki przedstawiciel podatkowy legitymujący się "swoim" NIP DE.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, dla Spółki rozpatrywana dostawa jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów ale ze względu na specyfikę tej transakcji:

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że dla Spółki dostawa ta jest wewnątrzwspólnotową dostawą towarów w ramach wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej i w związku z tym dostawca na fakturze powinien zamieścić adnotację o stosowaniu art. 141 Dyrektywy UE.

Wnioskodawca wskazał też, że wątpliwości wynikają stąd, że mimo podjętych działań nie udało się uzyskać informacji od dostawcy francuskiego w zakresie sposobu rozliczania przez niego tej transakcji z punktu widzenia podatku VAT a ponadto kilkakrotne rozmowy w tej sprawie z Krajową Informacją Podatkową nie pozwoliły upewnić się co do prawidłowości któregokolwiek rozwiązania, gdyż za każdym razem otrzymywano inną odpowiedź tzn. jedną z czterech poniższych tj. że dla Wnioskodawcy jest to:

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z unormowaniem zawartym w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

W myśl art. 7 ust. 8 ustawy w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Przy rozpatrywaniu niniejszej sprawy, de facto należy się zastanowić, która z ww. transakcji może w tym przypadku zaistnieć.

Na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej lub stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju.

Stosownie do art. 9 ust. 1 i ust. 2 ustawy przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (dalej WNT), o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz. Powyższe stosuje się pod warunkiem, że:

Przy czym należy zauważyć, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów może mieć charakter transakcji trójstronnej. Zgodnie z art. 25 ust. 1 i ust. 2 ustawy wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu. Nie wyłączając zastosowania powyższego w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

Stosownie do art. 135 ust. 1 pkt 2 ilekroć w niniejszym rozdziale jest mowa o wewnątrzwspólnotowej transakcji trójstronnej - rozumie się przez to transakcję, w której są spełnione łącznie następujące warunki:

Aby móc rozstrzygnąć czy przedmiotowa transakcja dla Wnioskodawcy jest importem towarów czyli nabyciem i przywozem towarów z kraju trzeciego do Polski czy też stanowi WNT, czyli nabycie towarów od podatnika podatku VAT z kraju członkowskiego innego niż Polska i przywóz tego towaru z kraju członkowskiego do Polski należy mieć na uwadze regulacje art. 22 ust. 1-4 ustawy.

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Z postanowień zawartych w ust. 2 powołanego artykułu wynika, że w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, przy czym towar ten jest wysyłany lub transportowany, to wysyłka lub transport tego towaru jest przyporządkowana tylko jednej dostawie; jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez nabywcę, który dokonuje również jego dostawy, przyjmuje się, że wysyłka lub transport jest przyporządkowana dostawie dokonanej dla tego nabywcy, chyba że nabywca ten udowodni, że wysyłkę lub transport towaru należy zgodnie z zawartymi przez niego warunkami dostawy przyporządkować jego dostawie.

Na podstawie art. 22 ust. 3 ustawy o podatku od towarów usług, w przypadku, o którym mowa w ust. 2, dostawa towarów, która:

W przypadku gdy miejscem rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów jest terytorium państwa trzeciego, dostawę towarów dokonywaną przez podatnika lub podatnika podatku od wartości dodanej, który jest również podatnikiem z tytułu importu albo zaimportowania tych towarów, uważa się za dokonaną na terytorium państwa członkowskiego importu albo zaimportowania tych towarów.

Należy zauważyć, że art. 22 ust. 2 znajduje zastosowanie w sytuacji gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy.

Jak wynika z wniosku Spółka kupuje materiał od firmy z Francji. Materiał ten dostarczany jest do magazynu Spółki z Hamburga tj. z terytorium Niemiec Pochodzi on jednak z Azji tj. z terytorium spoza UE. W Hamburgu materiał ten odprawiany jest na rzecz dostawcy francuskiego przez niemieckiego przedstawiciela podatkowego.

Mając powyższe na uwadze, zdaniem tut. organu nie dochodzi do bezpośredniego wydania towarów Wnioskodawcy przez podmiot z kraju trzeciego, lecz jest on wydawany francuskiemu kontrahentowi Wnioskodawcy, który to działa poprzez swojego przedstawiciela podatkowego. Tym samym dochodzi tutaj do przerwania ciągłości bezpośredniej dostawy pomiędzy podmiotem z kraju trzeciego a Wnioskodawcą.

Niewątpliwie zatem będziemy mieli tutaj do czynienia z wewnątrzwspólnotowym nabyciem towarów przez Wnioskodawcę. Albowiem Wnioskodawca nabywa prawo do rozporządzania jak właściciel towarami które są transportowane na terytorium kraju z terytorium Niemiec i Wnioskodawca jest podatnikiem, podatku VAT, a dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej.

Zastanowienia natomiast wymaga czy będzie to transakcja trójstronna czy też "zwyczajne" wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. Aby zaistniała transakcja trójstronna konieczne jest wystąpienie trzech podatników VAT zidentyfikowanych na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w trzech różnych państwach członkowskich. Ww. podatnicy winni uczestniczyć w dostawie towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności, przy czym dostawa tego towaru jest dokonana między pierwszym i drugim oraz drugim i ostatnim w kolejności

W tym przypadku co prawda występują trzy podmioty; francuski, niemiecki i polski, jednakże nie występuje tutaj dostawa pomiędzy pierwszym (francuskim) a drugim (niemieckim) podatnikiem. W omawianym przypadku podatnik francuski działa na terytorium Niemiec za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego, który nie jest stroną dostawy towarów lecz jedynie przejmuje obowiązki prawnopodatkowe podatnika francuskiego na terytorium Niemiec wynikające z importu towarów i ich dalszą dostawą do Wnioskodawcy. Tym samym nie zostaje spełniony warunek pozwalający uznać przedmiotową dostawę za dokonaną w ramach transakcji trójstronnej. W konsekwencji należy uznać, iż jest to dwustronna dostawa wewnątrzwspólnotowa.

Zgodnie z art. 100 ust. 1 ww. ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu:

W świetle art. 100 ust. 3 ww. ustawy o VAT informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności następujące dane:

Z powyższych przepisów wynika, że w informacji podsumowującej z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów należy wskazać właściwy i ważny numer kontrahenta nadany w państwie członkowskim z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów oraz kod kraju, z którego jest dokonywane wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wobec powyższego, mając na uwadze specyfikę przedmiotowej transakcji, w informacji podsumowującej jako numer kontrahenta należy wykazać numer ewidencyjny podmiotu który dla celów rozliczeniowych występuje jako dostawca na terytorium Niemiec. Zatem w zależności od tego czy w powyższej roli wystąpi niemiecki przedstawiciel podatkowy czy też kontrahent francuski, taki też podmiot należy wykazać w informacji podsumowującej.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Tut. organ informuje, że nie odniósł się do kwestii wystawienia faktury VAT przez kontrahenta francuskiego albowiem nie jest uprawniony do interpretacji przepisów prawno-podatkowych obowiązujących na terytorium Francji. Ponadto kwestia ta pozostaje bez wpływu na zakres opodatkowania Wnioskodawcy tym samym nie dotyczy jego sytuacji prawno-podatkowej, co za tym idzie wykracza poza zakres interpretacji indywidualnej, która jest wydawana w indywidualnej sprawie zainteresowanego, który składa wniosek o jej wydanie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.