IBPP3/443-1039/11/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 2 września 2011 r. (data wpływu 14 września 2011 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 listopada 2011 r. (data wpływu 15 listopada 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie odliczenia podatku VAT w związku z zakupem zgarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 14 września 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie odliczenia podatku VAT w związku z zakupem zgarów. Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 3 listopada 2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Przedsiębiorstwo zajmuje się produkcją odlewniczych stopów aluminium. W procesie produkcyjnym używane są materiały takie jak;

* złomy stopów metali nieżelaznych,

* opady poprodukcyjne powstające w zakładach branży metalurgicznej pochodzące zarówno z procesu odlewania i topienia jak i obróbki mechanicznej,

* krzem metaliczny,

* topniki w postaci soli (KCL i NaCI),

* metale i związki metali w postaci zapraw.

Surowce te poddawane są termicznej obróbce i po odpowiednim uszlachetnieniu i dobraniu składników powstaje z nich wyrób jako określony normami stop aluminium, wykorzystywany później w odlewniach produkujących na rzecz przemysłu motoryzacyjnego. Jednym z surowców używanych w tym procesie są odpady poprodukcyjne powstające w procesie termicznego przerobu aluminium o nazwie zgary poprodukcyjne. Tworzą się one w wysokich temperaturach na powierzchni płynnego metalu i stanowią mieszaninę różnorodnych metali, tlenków metalicznych, substancji niemetalicznych, soli, azotków, fluorków. Dla odlewni czy też innych producentów stopów aluminium zgary poprodukcyjne są traktowane jako wyłącznie odpad poprodukcyjny, który musi być przez nich zagospodarowany zgodnie z przepisami prawa w zakresie ochrony środowiska.

Jako jedyny zakład w Polsce posiada technologię i odpowiednie urządzenia umożliwiające odzyskanie części metali z tych odpadów poprodukcyjnych i wykorzystanie ich do dalszego wytwarzania stopów aluminium. Tym samym Wnioskodawca wykorzystuje surowiec poprodukcyjny powstający podczas produkcji przez inne podmioty jako materiał służący dalszej produkcji i w ten sposób wytwarzamy dodatni efekt środowiskowy poprzez zapobieżenie składowaniu tych odpadów na składowiskach odpadów niebezpiecznych co czynią inne podmioty prowadzące działalność w tej samej branży.

Wnioskodawca nabywał zgary poprodukcyjne otrzymując od dostawców w okresie od 1 kwietnia 2011 do dnia 30 czerwca 2011 r. faktury VAT z naliczonym podatkiem w wysokości 23%, który podlegał odliczeniu zgodnie z przepisami ustawy o VAT. Po nowelizacji ustawy o podatku od towarów i usług od 1 lipca 2011 w zakresie art. 17 ust. 1 pkt 7 dostawcy zgarów przenieśli obowiązek opodatkowania na nabywcę.

Zgary poprodukcyjne zużywane są w procesie produkcyjnym i służą działalności opodatkowanej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca postąpił prawidłowo odliczając podatek VAT w wysokości 23% związany z zakupem zgarów w okresie od 1 kwietnia 2011 do dnia 30 czerwca 2011.

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca nie zawarł w ustawie legalnej definicji pojęcia złomu, w związku z tym w przedsiębiorstwie wnioskodawcy oparto się w definiowaniu na następujących normach i stosowanej praktyce w branży metalurgicznej.

Należy w tym miejscu wyjaśnić, iż wnioskodawca przy ustalaniu pojęcia "złomu" kierował się niżej wskazanymi argumentami:

Tym samym kierując się wykładnią historyczną i celowościową zgary są odpadem poprodukcyjnym, a nie są złomami.

Zważając na przytoczone argumenty wnioskodawca postąpił prawidłowo nie uznając zgarów jako złom w okresie od 1 kwietnia do 30 czerwca 2011 r. a zatem nie dokonując samonaliczenia podatku VAT od tych odpadów lecz odliczając ten podatek zawarty w fakturach wystawionych przez dostawców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższego wynika, iż warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych oraz niepodlegających opodatkowaniu. Ustawodawca stworzył podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

I tak, zgodnie z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z kolei w myśl art. 88 ust. 3a pkt 7 ustawy, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze - w części dotyczącej tych czynności.

W związku z powyższym aby móc opowiedzieć na pytanie Wnioskodawcy w pierwszej kolejności trzeba rozpatrzyć kwestię czy faktury z których Wnioskodawca dokonał odliczenia zostały wystawione przez podmioty występujące dla tych transakcji jako podatnicy.

W myśl art. 5 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Na mocy art. 2 pkt 6 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - na mocy art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy (w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 czerwca 2011 r.), podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające złom, jeżeli dokonującym jego dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, niekorzystający ze zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9, a dostawa nie jest objęta zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2.

Przy czym jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się dostawę towarów używanych, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Przepis art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy wprowadza mechanizm polegający na przesunięciu obowiązku rozliczenia VAT na podatnika, na rzecz którego jest dokonywana dostawa złomu.

Mechanizm odwrotnego obciążenia ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są cztery warunki:

Przy czym najistotniejsze dla niniejszej sprawy jest rozstrzygnięcie czy w ogóle przedmiotowe zgary nabywane przez Wnioskodawcę stanowią złom w stosunku do dostawy którego, przy spełnieniu ww. warunków, znajdzie zastosowanie mechanizm odwrotnego obciążenia.

Ustawodawca, na potrzeby stosowania ww. art. 17 ust. 1 pkt 7 znowelizowanej ustawy o VAT, do dnia 1 lipca 2011 r. nie odwoływał się także do klasyfikacji statystycznych, celem identyfikacji danej czynności.

Kierując się zatem wykładnią historyczną i celowościową należy zaznaczyć, że przez złom dla potrzeb stosowania art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy należy rozumieć złom metali, w tym złom stalowy (wsadowy i niewsadowy), żeliwny i metali nieżelaznych (aluminium, cynk, miedź, ołów), jak również złom metali szlachetnych.

Posługując się w definiowaniu złomu i odpadu zarówno słownikiem języka polskiego jak i ustawą o odpadach jak słusznie zauważył Wnioskodawca powadzi do konkluzji, że pojęcia odpad i złom nie są tożsame. We Współczesnym Słowniku Języka Polskiego, wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. z o.o. Jak wynika z tych definicji złom to zużyte, zniszczone przedmioty metalowe, także odpady poprodukcyjne przeznaczone do ponownego przetopienia w hutach jako surowiec wtórny, odłamany, odłupany kawał czegoś (s.1075), a odpady to części materiału, surowca zostające podczas produkcji czegoś, niekiedy dalej wykorzystywane w produkcji ubocznej, wtórnie przerabiane itp. (s.2205).

Zgodnie z przepisem art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. o odpadach (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 185, poz. 1243 z późn. zm.) odpady oznaczają każdą substancję lub przedmiot należący do jednej z kategorii, określonych w załączniku nr 1 do ustawy, których posiadacz pozbywa się, zamierza pozbyć się lub do ich pozbycia się jest obowiązany.

W załączniku nr 1 do ww. ustawy o odpadach wymieniono m.in.:

* Q8 - Pozostałości z procesów przemysłowych (np. żużle, pozostałości podestylacyjne itp.)

* Q10 - Pozostałości z obróbki skrawaniem lub wykańczania (np. wióry, zgary itp.)

* Q14 - Substancje lub przedmioty, dla których posiadacz nie znajduje już dalszego zastosowania (np. odpady z rolnictwa, gospodarstw domowych, odpady biurowe, z placówek handlowych, sklepów itp.)

W świetle powyższego, w ocenie tut. organu powstające u Wnioskodawcy w procesie produkcji zgary zawierające metal nieżelazny jakim jest aluminium, należy uznać za złom, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT w brzmieniu obowiązującym w okresie od dnia 1 kwietnia 2011 r. do dnia 30 czerwca 2011 r. Albowiem zdaniem tut. organu jak wskazano w powyższych definicja złomu część odpadów jest równocześnie złomem. Ww. ustawie o odpadach za odpady uznano zgary ale wyłącznie powstałe z obróbki skrawaniem lub wykańczania. Natomiast jak wynika z wniosku zgary nabyte przez Wnioskodawcę pochodzą z termicznego przerobu aluminium.

Tym samym do ich dostawy należy zastosować metodę opodatkowania dostawy przez nabywcę przewidzianą w art. 17 ust. 1 pkt 7 ustawy o VAT.

Jak wynika z art. 106 ust. 1 i 1a ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16. W przypadkach, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4, 5, 7 i 8, w fakturze nie wykazuje się danych dotyczących stawki i kwoty podatku.

Z powyższych przepisów wynika, że m.in. w przypadku dostawy złomu dla której podatnikiem jest nabywający sprzedawca nie wykazuje stawki i kwoty podatku. Jak wspomniano powyżej nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego faktury w przypadku, gdy wystawiono faktury, w których została wykazana kwota podatku w stosunku do czynności opodatkowanych, dla których nie wykazuje się kwoty podatku na fakturze. W niniejszej sprawie właśnie z taką okolicznością mamy do czynienia gdyż Wnioskodawca otrzymał faktury dokumentujące sprzedaż, dla której był podatnikiem, z stawką i kwotą podatku.

Tym samym Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku z przedmiotowych faktur.

Niemniej należy zauważyć, stosownie do art. 106 ust. 7 ustawy o VAT w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz świadczenia usług, dla którego podatnikiem jest ich usługobiorca, są wystawiane faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie. Faktury wewnętrzne są wystawiane także dla udokumentowania zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze.

Mając na uwadze, że z tytułu zakupu przedmiotowych zgarów to Wnioskodawca jest podatnikiem winien te transakcję udokumentować fakturą wewnętrzną w której to zostanie wykazany podatek naliczony. Jednocześnie Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku wynikającego z tej faktury gdyż jak zapisano w art. 86 ust. 2 pkt 4 lit. b) ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego z tytułu dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 lub 7 podatnikiem jest ich nabywca.

Wobec powyższego stanowisko przedstawione przez Wnioskodawcę uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.