IBPP3/443-1033/10/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 17 grudnia 2010 r. (data wpływu 29 grudnia 2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 1 kwietnia 2011 r.) oraz pismem z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

* jest prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych o nr ewid. 311/2, 312/2, 318/2, 377, 380/2, 383/7 na rzecz użytkownika wieczystego,

* jest nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych o nr ewid. 379/2 na rzecz użytkownika wieczystego.

W dniu 29 grudnia 2010 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych na rzecz użytkownika wieczystego.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 29 marca 2011 r. (data wpływu 1 kwietnia 2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 22 marca 2011 r. znak IBPP3/443-1033/10/AB oraz pismem z dnia 7 kwietnia 2011 r. (data wpływu).

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa na rzecz jej użytkownika wieczystego oznaczonej jak dz. ewid 311/2, 312/2, 318/2, 377, 379/2, 380/2, 383/7 o łącznej pow. 4,0200 ha, objęte księga wieczystą. Przedmiotem dostawy jest kilka działek gruntu o odmiennym charakterze i przeznaczeniu. Działka ewid. 311/2, 312/2, 318/2 383/7 sąsiadują ze sobą tworząc teren o zróżnicowanej konfiguracji częściowo porośnięty lasem. Działka ewid. 311/2 zabudowana budynkiem biurowym z parkingiem i wewnętrzną drogą utwardzoną. Działka ewid. 377, 379/2 i 380/2 leżą na stoku góry tworząc teren czynnego wyrobiska kamiennego. Działka ewid. 311/2 stanowi użytek ba (tereny przemysłowe) - o,71 ha i dr (drogi) - 0,08 ha, 312/2 i 318/2 użytek LsV (lasy), 377 RVI (grunty orne), 379/2 Ba (tereny przemysłowe), 380/2 RVI (grunty orne) LsIV (lasy), 383/7 PsV (pastwiska trwałe). Gmina nie posiada obecnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy z dn. 29 kwietnia 2004 r. działka ewid 379/2 i 380/2 znajdują się częściowo w terenie udokumentowanego złoża surowców skalnych o symbolu PE, częściowo w granicach obszaru górniczego, działki ewid. 318/2, 312/2, 311/2, 377 i 383/7 znajdują się w granicach obszaru górniczego.

W uzupełnieniu z dnia 29 marca 2011 r. Wnioskodawca wskazał, iż w dniu 30 sierpnia 2010 r. Pan Eugeniusz W skierował do Starosty wniosek o nabycie na własność nieruchomości Skarbu Państwa, będącej w jego użytkowaniu wieczystym, obejmującej działki ewidencyjne nr 318/2 o powierzchni 0,08 ha, nr 312/2 o powierzchni 0,07 ha, nr 311/2 o powierzchni 0,79 ha, nr 377 o powierzchni 0,56 ha, 379/2 o powierzchni 1,03 ha, nr 380/2 o powierzchni 1,46 ha i nr 383/7 o powierzchni 0,03 ha. Nieruchomość gruntowa oddana w użytkowanie wieczyste może być sprzedana wyłącznie użytkownikowi wieczystemu, co w sposób nie budzący wątpliwości wynika z art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2010 r. Nr 102, poz. 651 z późn. zm.). przy czym na poczet ceny nieruchomości gruntowej sprzedawanej jej użytkownikowi wieczystemu zalicza się kwotę równą wartości prawa użytkowania wieczystego tej nieruchomości, określoną według stanu na dzień sprzedaży.

Należy dodatkowo wyjaśnić, że mocą decyzji Wojewody z dnia 27 grudnia 1995 r. wydanej w oparciu o przepis art. 2 ust. 3 oraz art. 2e ust. 1 i 2 obowiązującej wówczas ustawy z dnia 29 września 1990 r. o zmianie ustawy o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomościami - stwierdzono nabycie z mocy prawa z dniem 27 maja 1991 r. użytkowania wieczystego gruntów Skarbu Państwa, stanowiących działki ewidencyjne nr 318/2 o powierzchni 0,08 ha, nr 312/2 o powierzchni 0,07 ha, nr 311/2 o powierzchni 0,79 ha, nr 377 o powierzchni 0,56 ha, 379/2 o powierzchni 1,03 ha, nr 380/2 o powierzchni 1,46 ha i nr 383/7 o powierzchni 0,03 ha położone w M oraz własności zlokalizowanego tam budynku administracyjnego oraz budynku magazynu na rzecz Kopalni.

W dniu 11 grudnia 2002 r. na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego - Dyrektor Delegatury Ministra Skarbu Państwa w imieniu Skarbu Państwa przeniósł własność wymienionego wyżej Przedsiębiorstwa, w skład którego weszły m.in. prawa do opisanej wyżej nieruchomości, spółce Kopalnie, która z kolei w drodze umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego zawartej w dniu 18 grudnia 2008 r. przeniosła prawo użytkowania wieczystego wymienionych gruntów oraz własność budynków i budowli na rzecz Pana Eugeniusza W.

Nie ulega żadnych wątpliwości, że zlokalizowane na przedmiotowym gruncie obiekty budowlane stanowią własność użytkownika wieczystego, co wynika z generalnej zasady, jaka wyrażona została w art. 235 § 1 Kodeksu cywilnego. Tak więc zawarcie ewentualnej umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego o nabyciu własności - dotyczyć będzie jedynie gruntu. Wymienione obiekty budowlane, nie będą bowiem przedmiotem umowy sprzedaży.

Jak informuje Wnioskodawca w związku z uzyskaną informacją z Urzędu Gminy Wydział Geodezji, Planowania Przestrzennego i Ochrony Środowiska z której wynika, iż zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego działka ewidencyjna 311/2 przeznaczona jest pod zabudowę, natomiast pozostałe działki ewidencyjne tj. 379/9, 380/2, 312/2, 318/2, 377, 383/7 nie są przeznaczone pod zabudowę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych działek na rzecz jej użytkownika wieczystego powinna być opodatkowana podatkiem VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do działek ewid. 312/2 - użytek las, 318/2 - użytek las, 377 - grunty orne, 380/2 użytek las i grunt orny, 383/7 - użytek pastwisko trwałe można skorzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, natomiast jeśli chodzi o działkę ewid. 311/2 - użytek przemysłowy - zabudowany budynkiem biurowym z parkingiem oraz działkę ewid. 379/2 - użytek tereny przemysłowe należy zastosować opodatkowanie podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych o nr ewid. 311/2, 312/2, 318/2, 377, 380/2, 383/7 na rzecz użytkownika wieczystego,

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych o nr ewid. 379/2 na rzecz użytkownika wieczystego.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 6 i 7 cyt. ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste oraz zbycie tego prawa.

Co do zasady stosownie do art. 41 ust. 1 ww. ustawy stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże aby w przedstawionych okolicznościach w sposób prawidłowy określić przedmiot dostawy i stawkę podatku od towarów i usług należy przywołać uregulowania ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Zgodnie

z art. 46 § 1 k.c. nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Takim przepisem szczególnym jest art. 235 § 1 ustawy - Kodeks cywilny, w myśl którego budynki i inne urządzenia wzniesione na gruncie Skarbu Państwa lub gruncie należącym do jednostek samorządu terytorialnego bądź ich związków przez wieczystego użytkownika stanowią jego własność. To samo dotyczy budynków i innych urządzeń, które wieczysty użytkownik nabył zgodnie z właściwymi przepisami przy zawarciu umowy o oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste.

Zatem budynki będące własnością wieczystego użytkownika położone na gruncie obciążonym prawem wieczystego użytkowania, stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności. Z uwagi na fakt, iż budynki posadowione na gruncie stanowiącym przedmiot dostawy stanowią własność użytkownika wieczystego, na rzecz którego dokonywana jest sprzedaż gruntu, przedmiotem dostawy dokonanej pomiędzy Wnioskodawcą a użytkownikiem wieczystym, który nabył to prawo od Kopalni Odkrywkowych Surowców Drogowych jest w istocie jedynie grunt. Okoliczność tę wskazał Wnioskodawca, w opisie zdarzenia przyszłego stwierdzając, iż zawarcie ewentualnej umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego o nabyciu własności dotyczyć będzie jedynie gruntu. Wymienione obiekty budowlane nie będą przedmiotem umowy sprzedaży. Dlatego też w niniejszej sprawie zastosowania nie znajdą przepisy art. 29 ust. 5 ustawy o VAT.

Stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 9 powołanej ustawy, zwalnia się od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika, że opodatkowaniu podlegają te dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych, tylko te, które stanowią tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących na przykład gruntami rolnymi czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Celem określenia czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.).

W myśl art. 3 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalenie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ww. ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego - w myśl zapisów ust. 2 powołanego przepisu - określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

Zatem o charakterze danego gruntu winien rozstrzygać odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego, decyduje o kwalifikacji gruntu (art. 14 ust. 8 ustawy). W sytuacji, gdy dla danego terenu, nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego ani decyzja o warunkach zabudowy, jak ma to miejsce w stanie faktycznym przedstawionym przez Wnioskodawcę, należy posłużyć się inną istniejąca na dzień zawarcia transakcji dokumentacją sporządzoną na podstawie ww. ustawy o planowaniu przestrzennym.

Jak stanowi natomiast art. 9 ust. 1 ww. ustawy w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, zwanego dalej "studium". Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych (art. 9 ust. 4).

Z cyt. wyżej przepisów wynika, iż o przeznaczeniu danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Zgodnie natomiast z art. 51 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. - Prawo geologiczne i górnicze (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 228, poz. 1947 z późn. zm.) obszar górniczy wyznacza się dla każdej kopaliny, chociażby złoża różnych kopalin występowały w bezpośrednim sąsiedztwie. Obszar górniczy może obejmować część złoża, jeżeli nie zagraża to prawidłowemu wykorzystaniu złoża.

W świetle art. 6 pkt 8 ustawy - Prawo geologiczne i górnicze obszarem górniczym jest przestrzeń, w granicach której przedsiębiorca jest uprawniony do wydobywania kopaliny objętej koncesją. Inaczej mówiąc, jest to określona koncesją przestrzeń (w uproszczeniu - obszar koncesyjny) wyznaczona na potrzeby wydobywania kopalin. Jej projektowane położenie oraz przebieg granic powinny zostać określone we wniosku o koncesję na wydobywanie kopalin. O utworzeniu takiego obszaru, wraz z wyznaczeniem przebiegu jego granic (co następuje przez określenie współrzędnych punktów ich załamania), rozstrzyga koncesja (art. 20 ust. 1 pkt 4 oraz art. 25 ust. 1 i 2 ustawy - Prawo geologiczne i górnicze).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca planuje sprzedaż nieruchomości gruntowej stanowiącej własność Skarbu Państwa na rzecz jej użytkownika wieczystego. W dniu 11 grudnia 2002 r. na podstawie umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego - Dyrektor Delegatury Ministra Skarbu Państwa w imieniu Skarbu Państwa przeniósł własność wymienionego wyżej Przedsiębiorstwa, w skład którego weszły m.in. prawa do opisanej we wniosku nieruchomości, spółce Kopalnie, która z kolei w drodze umowy sporządzonej w formie aktu notarialnego zawartej w dniu 18 grudnia 2008 r. przeniosła prawo użytkowania wieczystego wymienionych gruntów oraz własność budynków i budowli na rzecz Pana Eugeniusza W.

Wnioskodawca będzie sprzedawał nieruchomości gruntowe na rzecz użytkownika wieczystego oznaczone jako działki ewid. 311/2, 312/2, 318/2, 377, 379/2, 380/2, 383/7 o łącznej pow. 4,0200 ha. Gmina nie posiada obecnie obowiązującego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy z dnia 29 kwietnia 2004 r. działka ewid. 379/2 i 380/2 znajdują się częściowo w terenie udokumentowanego złoża surowców skalnych o symbolu PE, częściowo w granicach obszaru górniczego, działki ewid. 318/2, 312/2, 311/2, 377 i 383/7 znajdują się w granicach obszaru górniczego. Działka ewid. 311/2 zabudowana jest budynkiem biurowym z parkingiem i wewnętrzną drogą utwardzoną. Zlokalizowane na przedmiotowym gruncie obiekty budowlane stanowią własność użytkownika wieczystego i nie będą przedmiotem umowy sprzedaży. Zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego działka ewidencyjna 311/2 przeznaczona jest pod zabudowę, natomiast pozostałe działki ewidencyjne tj. 379/9, 380/2, 312/2, 318/2, 377, 383/7 znajdujące się częściowo na terenie udokumentowanego złoża surowców skalnych, częściowo w granicach obszaru górniczego bądź w całości znajdujące się w granicach obszaru górniczego nie są przeznaczone pod zabudowę.

W oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że czynność zbycia działek na rzecz użytkownika wieczystego o ewid. nr 379/2 i 380/2 które znajdują się częściowo w terenie udokumentowanego złoża surowców skalnych o symbolu PE, a częściowo w granicach obszaru górniczego oraz działki ewid. nr 312/2, 318/2, 377 i 383/7 znajdujące się w granicach obszaru górniczego jako tereny które upoważniają do prowadzenia działalności górniczej jak i eksploatacji surowców skalnych podlegają zwolnieniu z podatkowania podatkiem VAT, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT jako tereny niezabudowane nieprzeznaczone pod zabudowę.

Natomiast w przypadku sprzedaży działki ewid. nr 311/2 zabudowanej budynkiem biurowym z parkingiem i wewnętrzną droga utwardzoną stwierdzić należy, iż przedmiotem dostawy będzie jedynie grunt, gdyż obiekty budowlane znajdujące się na tym gruncie stanowią odrębny przedmiot własności i są własnością użytkownika wieczystego. Zatem dostawa gruntu w postaci działki ewid. nr 311/2 nie będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT bowiem jest to działka zabudowana i zgodnie ze Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego Gminy przeznaczone są pod zabudowę. Zatem zgodnie z art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy o VAT dostawa tej działki będzie podlegała opodatkowaniu podstawową stawką podatku VAT tj. 23%.

Stosownie do art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.) dyrektywa ustanawia wspólny system podatku od wartości dodanej (VAT). Zasada wspólnego systemu VAT polega na zastosowaniu do towarów i usług ogólnego podatku konsumpcyjnego dokładnie proporcjonalnego do ceny towarów i usług, niezależnie od liczby transakcji, które mają miejsce w procesie produkcji i dystrybucji poprzedzającym etap obciążenia tym podatkiem.

VAT, obliczony od ceny towaru lub usługi według stawki, która ma zastosowanie do takiego towaru lub usługi, jest wymagalny od każdej transakcji, po odjęciu kwoty podatku poniesionego bezpośrednio w różnych składnikach kosztów.

Wspólny system VAT stosuje się aż do etapu sprzedaży detalicznej włącznie.

W cyt. wyżej przepisie określone zostały elementy konstrukcyjne podatku VAT, tj. powszechność opodatkowania, faktyczne opodatkowanie konsumpcji, z którego wynika neutralność podatku VAT, oraz konieczność stosowania podatku do towarów i usług na wszystkich etapach obrotu gospodarczego zostały odzwierciedlone w artykule 1 Dyrektywy VAT.

Postulat powszechności opodatkowania podatkiem od wartości dodanej wszystkich towarów i usług wynika wprost z ustępu 2 artykułu 1 Dyrektywy VAT. Odstępstwo od reguły powszechności opodatkowania może mieć wyłącznie wyjątkowy charakter i musi być wprowadzone na podstawie zapisów dyrektyw. Zasady stosowania podatku VAT powodują bowiem, że wyłączenie niektórych transakcji z opodatkowania, względnie objęcie ich zwolnieniem od podatku, zakłóciłoby jego naliczanie w sposób umożliwiający osiągnięcie celu, jakim jest opodatkowanie wyłącznie ostatecznej konsumpcji towarów lub usług. Dlatego też stosowanie zwolnień zostało ograniczone przepisami Dyrektywy VAT wyłącznie do towarów i usług enumeratywnie wymienionych w przepisach Tytułu IX bądź objętych przepisami przejściowymi.

Zgodnie z zasadą powszechności podatek od wartości dodanej powinien być nakładany na wszystkich etapach obrotu, włącznie ze sprzedażą detaliczną na rzecz finalnych konsumentów.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy uznano za:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych o nr ewid. 311/2, 312/2, 318/2, 377, 380/2, 383/7 na rzecz użytkownika wieczystego

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania sprzedaży nieruchomości gruntowych o nr ewid. 379/2 na rzecz użytkownika wieczystego.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Nadmienia się, iż zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.