IBPP3/443-1029/11/PK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 2 i 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 8 września 2011 r. (data wpływu 13 września 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu świadczenia usług leasingu - jest prawidłowe.

W dniu 13 września 2011 r. został złożony ww. wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia momentu powstania obowiązku podatkowego.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka została zawiązana aktem notarialnym z dnia 3 grudnia 2010 r. (Repertorium A).

W Spółce planowane jest podwyższenie kapitału zakładowego i zmiana dotychczasowego wspólnika. Celem pokrycia nowowyemitowanych udziałów w Spółce, nowy wspólnik będący producentem wyrobów cukierniczych, w szczególności wyrobów czekoladowych, wniesie organizacyjnie, funkcjonalnie i finansowo wyodrębnioną zorganizowaną część przedsiębiorstwa w postaci Departamentu Marketingu. Wniesienie Jednostki na pokrycie udziałów w podwyższonym kapitale zakładowym zostanie dokonane w formie aktu notarialnego. W konsekwencji, Spółka przejmie wszystkie zadania Wspólnika z zakresu marketingu oraz zarządzania markami. Do Spółki zostaną wniesione wszystkie umowy niezbędne do prowadzenia działalności w zakresie świadczenia usług marketingowych oraz zarządzania znakami towarowymi. Wspólnik natomiast będzie mógł skupić swe działania wyłącznie na produkcji wyrobów cukierniczych oraz ich sprzedaży.

Dodatkowo, w skład Jednostki, która zostanie wniesiona do Spółki, będą wchodzić należące obecnie do Wspólnika prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000 r. - Prawa własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117 z późn. zm.), w tym w szczególności zarejestrowane lub zgłoszone do rejestracji w Urzędzie Patentowym RP lub/i w Urzędzie ds. Harmonizacji Rynku Wewnętrznego (OHIM) prawa do znaków towarowych, jak również prawa do wzorów użytkowych. W szczególności znaki towarowe używane są obecnie przez Wspólnika w jego działalności. W przyszłości znaki te będą używane przez Spółkę w toku jej działalności.

Prawa ochronne do znaków towarowych, które zostały zarejestrowane i które będą wchodzić w skład aportu zorganizowanej części przedsiębiorstwa, zostaną wniesione do Spółki po wartości rynkowej ustalonej na podstawie wyceny przygotowanej przez niezależny podmiot uwzględniającej ich znaczenie ekonomiczne w zakresie udziału w rynku, wpływu na ceny, dominacji w kanałach dystrybucji i odporności na działania konkurencji. Znaki towarowe będą stanowić wartości niematerialne i prawne w rozumieniu art. 16b ust. 1 pkt 6 ustawy o CIT. Znaki towarowe mogą podlegać amortyzacji zgodnie z art. 16m ust. 1 pkt 4 w związku z art. 16h ustawy o CIT.

Ze względu na fakt, że przedmiotem działalności Spółki będzie m.in. oddanie znaków towarowych do odpłatnego używania, po wniesieniu aportem Jednostki do Spółki, Spółka zamierza zawrzeć ze Wspólnikiem umowę nienazwaną użytkowania znaków towarowych celem oddania znaków towarowych do odpłatnego używania.

Umowa użytkowania zostanie zawarta na czas określony. Planowany okres trwania umowy to minimum 5 lat. Dodatkowo, umowa użytkowania będzie przewidywać, że odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych od wartości początkowej znaków towarowych dokonuje Wspólnik. Jednocześnie suma netto opłat należnych za użytkowanie przez okres obowiązywania umowy, tj. pomniejszona o należny podatek od towarów i usług, oraz ceny, po której Wspólnik będzie mógł nabyć przedmiot użytkowania po zakończeniu umowy, odpowiadać będzie co najmniej wartości początkowej znaków towarowych określonej u Wspólnika. W konsekwencji, umowa użytkowania będzie stanowić umowę leasingu finansowego dla celów podatkowych zgodnie z art. 17f ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

Wspólnik będzie dokonywał płatności rat leasingowych w ustalonych przez strony okresach rozliczeniowych. Terminy płatności poszczególnych rat, jak również ich wysokość z podziałem na część odsetkową i część kapitałową, powiększona o należny podatek VAT, zostaną ustalone w umowie użytkowania znaków towarowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy oddanie do użytkowania znaków towarowych na podstawie umowy leasingu finansowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i w konsekwencji, zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 w związku z art. 28l pkt 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy z tego tytułu powstawał będzie w momencie otrzymania części lub całości zapłaty poszczególnych rat leasingowych, nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Zdaniem Wnioskodawcy, oddanie do użytkowania znaków towarowych na podstawie umowy leasingu finansowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i w konsekwencji obowiązek podatkowy powstawał będzie zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 w związku z art. 28l pkt 1 ustawy o VAT w momencie otrzymania części lub całości zapłaty poszczególnych rat leasingowych, nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 Ustawy o VAT opodatkowaniu VAT podlegają m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, odpłatną dostawę towarów stanowi w szczególności wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione. Towarami są natomiast zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.) rzeczami mogą być tylko przedmioty materialne. Prawa ochronne do znaków towarowych jako wartości niematerialne i prawne nie stanowią więc rzeczy w rozumieniu przepisów prawa cywilnego, a zatem nie mogą zostać uznane za towary w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji, oddanie do użytkowania znaków towarowych na podstawie umowy użytkowania stanowiącej umowę leasingu finansowego dla celów podatkowych nie będzie stanowić dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

W związku z powyższym należy uznać, że oddanie do użytkowania znaków towarowych na podstawie umowy leasingu finansowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie na gruncie podatku VAT odpłatne świadczenie usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej. A zatem ustawodawca wprost wskazał, że przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych w jakiejkolwiek formie stanowi odpłatne świadczenie usług. W związku z tym, przeniesienie praw do zarejestrowanych znaków towarowych stanowiących wartości niematerialne i prawne w rozumieniu przepisów podatkowych na podstawie umowy użytkowania stanowiącej umowę leasingu finansowego dla celów podatkowych stanowić będzie odpłatne świadczenie usług.

Dla świadczenia na terytorium kraju usług wymienionych w art. 28l pkt 1 ustawy o VAT, tj. usług sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji, przeniesienia lub cesji praw autorskich, patentów, praw do znaków fabrycznych, handlowych, oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego, albo innych pokrewnych praw, ustawodawca przewidział szczególny moment powstania obowiązku podatkowego. Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy o VAT obowiązek podatkowy dla tego typu usług powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze.

W związku z powyższym, obowiązek podatkowy w przypadku oddania w użytkowanie znaków towarowych na podstawie umowy leasingu finansowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych powstanie z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty poszczególnych rat leasingowych, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze. W rezultacie, obowiązek ten powstawał będzie odrębnie dla każdej z określonych w umowie użytkowania rat z chwilą jej uregulowania, jednak nie później niż z chwilą upływu terminu płatności określonego w umowie.

W konsekwencji, mając na uwadze powyższe, stanowisko Spółki, zgodnie z którym oddanie do użytkowania znaków towarowych na podstawie umowy leasingu finansowego w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych stanowić będzie odpłatne świadczenie usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT i w konsekwencji obowiązek podatkowy powstawał będzie zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 9 w związku z art. 28l pkt 1 ustawy o VAT w momencie otrzymania części lub całości zapłaty poszczególnych rat leasingowych, nie później niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze, należy uznać za prawidłowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi co do zasady usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 9 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze, w przypadku świadczenia na terytorium Polski usług, o których mowa w art. 28l pkt 1 ustawy, a więc w przypadku:

* sprzedaży praw lub udzielania licencji i sublicencji,

* przeniesienia lub cesji praw autorskich,

* przeniesienia lub cesji patentów,

* przeniesienia lub cesji praw do znaków fabrycznych lub handlowych,

* oddania do używania wspólnego znaku towarowego albo wspólnego znaku towarowego gwarancyjnego,

* oddania do używania innych pokrewnych praw.

Do wskazanej wyżej sytuacji zastosowanie ma przepis art. 19 ust. 15 ustawy, stanowiący że otrzymanie części zapłaty powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części. Bowiem w myśl art. 19 ust. 15 ustawy o VAT w przypadkach określonych w ust. 10, 13 pkt 2-5 i 7-10 otrzymanie części zapłaty (ceny) lub części wkładu budowlanego i mieszkaniowego powoduje powstanie obowiązku podatkowego w tej części.

Z powyższego przepisu wynika zatem, że w przypadku oddania do używania znaku towarowego obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania części lub całości zapłaty, o ile nastąpi to przed upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze lub też z upływem terminu płatności określonego w umowie lub fakturze, jeżeli w okresie tym nie nastąpi zapłata należności w całości lub części.

Zatem prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że obowiązek podatkowy powstanie zgodnie z terminami płatności określonymi w umowie, chyba że zapłata nastąpi wcześniej, wówczas obowiązek podatkowy powstanie na moment otrzymania zapłaty.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w zakresie określenia podstawy opodatkowania została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016), skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.