IBPP2/4512-983/15/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 10 listopada 2015 r. (data wpływu 19 listopada 2015 r.), uzupełnionym pismem z 2 grudnia 2015 r. znak:. (data wpływu 8 grudnia 2015 r.) oraz pismem z 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 9 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: "..." - jest prawidłowe.

W dniu 19 listopada 2015 r. został złożony ww. wniosek, uzupełnionym pismem z 2 grudnia 2015 r. znak:. (data wpływu 8 grudnia 2015 r.) oraz pismem z 9 grudnia 2015 r. (data wpływu 9 grudnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją projektu pn.: "...".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Powiat M. (dalej: Wnioskodawca) realizował zadanie pn.: "...". Celem nadrzędnym realizacji projektu była poprawa funkcjonalności oraz stanu bezpieczeństwa ruchu samochodowego oraz pieszych na skrzyżowaniu w O. poprzez budowę małego ronda.

Celami pośrednimi projektu były:

* poprawa stanu infrastruktury drogowej w powiecie m.,

* zwiększenie przepustowości przedmiotowego skrzyżowania,

* ograniczenie prędkości samochodów jadących od strony Ł.,

* ograniczenie strat czasu postoju na skrzyżowaniu kierowców i pasażerów,

* ograniczenie liczby wypadków samochodowych, a co za tym idzie ograniczenie liczby rannych w wypadkach,

* ograniczenie emisji spalin i hałasu,

* poprawa możliwości rozwoju podmiotów gospodarczych w sąsiedztwie skrzyżowania,

* wzrost atrakcyjności inwestycyjnej powiatu m.,

* poprawa jakości życia mieszkańców.

Zadanie obejmowało:

* budowę wyspy środkowej ronda z pierścieniem z kostki granitowej i jezdnią bitumiczną,

* przebudowę wlotów ul. W. i ul. B. na długości od 30 m do 45 m z budową wysp kanalizujących ruch na wlotach,

* budowę jezdni dla prawoskrętów,

* dostosowanie wysokościowe wlotu ul. W.,

* przebudowę chodników w obrębie skrzyżowania,

* przebudowę kanalizacji teletechnicznej.

Inwestycja ta ma zatem charakter celu publicznego. Powstałe rondo nie służy działalności opodatkowanej. Wybudowana infrastruktura stanowi własność Powiatu M. Jednostką, która prowadziła zadanie był Powiatowy Zarząd Dróg w M. (jednostka organizacyjna Starostwa Powiatowego w M.). W związku z powyższym płatnikiem faktur był Powiatowy Zarząd Dróg. Inwestycja realizowana była z udziałem środków z Unii Europejskiej.

Udział w finansowaniu zadania przedstawia się następująco:

* 85% środki z Unii Europejskiej,

* 15% środki Powiatu M.

Wybudowana infrastruktura stanowi własność Powiatu M. Zgodnie z Ustawą z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2015 r. poz. 460 - tekst jednolity z późn. zm.) zarządcą dróg powiatowych jest właściwy Zarząd Powiatu. Zgodnie z Ustawą z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1445 - tekst jednolity z późn. zm.) Zarząd może tworzyć jednostki organizacyjne i za ich pośrednictwem wykonywać swoje zadania. W związku z powyższym jednostką prowadzącą inwestycję był Powiatowy Zarząd Dróg w M.

W załączonym do ww. pisma z 2 grudnia 2015 r. znak:.., piśmie z 1 grudnia 2015 r. Wnioskodawca uzupełnił opis sprawy wskazując, że Powiat M. jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z projektem pn.: "..." w imieniu Powiatu M. nabywcą towarów i usług była jednostka organizacyjna Powiatu, tj. Powiatowy Zarząd Dróg w M. Faktury zostały wystawione na Powiatowy Zarząd Dróg. Powiatowy Zarząd Dróg posiada własny NIP i jest odrębnym od Powiatu podatnikiem podatku VAT. Realizacja projektu wpisuje się w realizację zadań własnych Powiatu, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 Ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (Dz. U. z 2015 r. poz. 1445 -tekst jednolity, z późn. zm.). Towary i usługi nabywane przez Powiat w związku z realizacją wyżej wymienionego projektu nie są wykorzystywane w żaden sposób do wykonywania przez Powiat czynności opodatkowanych generujących podatek należny. Są wykorzystywane wyłącznie w ramach działalności publicznoprawnej pozostającej poza zakresem regulacji ustawy o VAT. Wybudowana w ramach wyżej wymienionego projektu infrastruktura jest ogólnodostępna i nieodpłatnie udostępniona użytkownikom.

Ponadto, w piśmie z 9 grudnia 2015 r. Wnioskodawca poinformował, iż Powiatowy Zarząd Dróg w M. jest jednostką budżetową Powiatu M.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji, kiedy nie będzie wykorzystywał zrealizowanej inwestycji do działalności opodatkowanej.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku od towarów i usług, ponieważ nie będzie wykorzystywał produktu powstałego w wyniku realizacji inwestycji do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Zasada ta wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

W każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją podatnika wykonującego określone czynności, z którymi łączą się skutki podatkowoprawne, było wykonywanie czynności opodatkowanych.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 cyt. ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Dokumentem uprawniającym do odliczenia jest faktura VAT, otrzymana przez podatnika z tytułu nabycia przez niego towarów i usług.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w myśl art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Tylko w tym zakresie bowiem ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 1445), powiat wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 4 ust. 1 ww. ustawy, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 cyt. ustawy o samorządzie powiatowym, powiat wykonuje określone ustawami zadania publiczne o charakterze ponadgminnym w zakresie transportu zbiorowego i dróg publicznych.

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie powiatowym, w celu wykonywania zadań powiat może tworzyć jednostki organizacyjne i zawierać umowy z innymi podmiotami.

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Należy zauważyć, że zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak również przepisy wykonawcze do niej nie definiują terminu "jednostka budżetowa", wobec czego należy posiłkować się definicją legalną zawartą w ustawie z dnia 27 sierpnia 2007 r. o finansach publicznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 10 ust. 1 wskazanej ustawy, jednostki budżetowe, samorządowe zakłady budżetowe, agencje wykonawcze, instytucje gospodarki budżetowej i państwowe fundusze celowe stosują zasady gospodarki finansowej określone w niniejszej ustawie.

Jak stanowi art. 11 ust. 1 tej ustawy, jednostkami budżetowymi są jednostki organizacyjne sektora finansów publicznych nieposiadające osobowości prawnej, które pokrywają swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadzają na rachunek odpowiednio dochodów budżetu państwa albo budżetu jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do brzmienia ust. 3 powyższego artykułu, podstawą gospodarki finansowej jednostki budżetowej jest plan dochodów i wydatków, zwany dalej "planem finansowym jednostki budżetowej".

Na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy, jednostki budżetowe, z zastrzeżeniem odrębnych ustaw, tworzą, łączą i likwidują organy stanowiące jednostek samorządu terytorialnego - gminne, powiatowe lub wojewódzkie jednostki budżetowe.

W myśl ust. 2 powyższego artykułu, tworząc jednostkę budżetową, organ, o którym mowa w ust. 1, nadaje jej statut, chyba że odrębne ustawy stanowią inaczej, oraz określa mienie przekazywane tej jednostce w zarząd.

Jak wskazano na wstępie, obniżenie podatku należnego o podatek naliczony może nastąpić wyłącznie na ściśle określonych przez ustawodawcę zasadach, a kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Aby faktury umożliwiły zrealizowanie prawa do odliczenia, muszą być wystawione zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa krajowego w tym względzie.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 3 ustawy, faktura powinna zawierać imiona i nazwiska lub nazwy podatnika i nabywcy towarów lub usług oraz ich adresy.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca (Powiat) jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca realizował zadanie pn.: "...". Jednostką, która prowadziła zadanie był Powiatowy Zarząd Dróg w M., będący jednostką budżetową Powiatu M. (jednostką organizacyjną Starostwa Powiatowego w M.). W związku z ww. projektem, w imieniu Wnioskodawcy, nabywcą towarów i usług była jednostka organizacyjna Powiatu, tj. Powiatowy Zarząd Dróg w M. Faktury zostały wystawione na Powiatowy Zarząd Dróg, posiadający własny NIP, który jest odrębnym od Powiatu (Wnioskodawcy) podatnikiem podatku VAT. Realizacja projektu wpisuje się w realizację zadań własnych Powiatu, zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 6 Ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny oraz opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca nie dokonał nabycia towarów i usług udokumentowanych fakturami VAT, w których figuruje jako nabywca, wówczas nie ma on możliwości obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur dotyczących zakupów towarów i usług związanych z realizacją ww. projektu. Ustawodawca stworzył bowiem podatnikowi prawo odliczenia podatku naliczonego od nabytych (zakupionych) towarów i usług, a zatem podatnik nie może odliczać podatku naliczonego innych nabywców.

W tym miejscu zauważyć trzeba, że w dniu 29 września 2015 r. zapadł wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w sprawie C-276/14, zgodnie z którym gminna jednostka organizacyjna, której działalność nie spełnia kryterium samodzielności w rozumieniu art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, nie może być uznana za podatnika podatku od wartości dodanej odrębnie od gminy, w której skład jednostka ta wchodzi.

Jak wynika z wyroku TSUE w sprawie C-276/14 samorządowe jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów o VAT, zatem wszelkie czynności przez nie dokonywane powinny być rozliczane przez jednostkę samorządu terytorialnego, która je utworzyła.

W tym miejscu należy podkreślić, że powyższy wyrok co prawda odnosi się do gminnych jednostek budżetowych, jednakże jego rozstrzygnięcie ma również zastosowanie do powiatowych jednostek budżetowych, z uwagi na praktycznie takie same uwarunkowania faktyczne i prawne.

W związku z ww. wyrokiem nr C-276/14, w dniu 29 września 2015 r. Ministerstwo Finansów wydało Komunikat, w którym stwierdzono, że mając na uwadze rozstrzygnięcie TSUE zakłada się obowiązkowe "scentralizowanie" w samorządach rozliczeń w zakresie podatku VAT. Aby zapewnić samorządom czas na przygotowanie się do nowego modelu rozliczeń, do momentu obowiązkowego "scentralizowania" nie będą kwestionowane rozliczenia dokonywane z zastosowaniem obecnego modelu rozliczeń.

Przenosząc powołane przepisy prawa, jak również wnioski płynące z orzeczenia C-276/14 na grunt niniejszej sprawy, w ocenie tut. organu, nawet w sytuacji, gdy Powiat zgodnie z wnioskami płynącymi z ww. wyroku dokona "scentralizowania" w zakresie rozliczeń w podatku od towarów i usług, tj. będzie rozliczać zarówno podatek należny jak i podatek naliczony powstały w wyniku działań realizowanych przez swoje jednostki budżetowe, nie będzie miał możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dotyczących zakupów towarów i usług dokonywanych w związku z realizacją projektu, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że towary i usługi nabywane przez Powiat w związku z realizacją wyżej wymienionego projektu nie są wykorzystywane w żaden sposób do wykonywania przez Powiat czynności opodatkowanych generujących podatek należny. Są wykorzystywane wyłącznie w ramach działalności publicznoprawnej pozostającej poza zakresem regulacji ustawy o VAT, a wybudowana w ramach ww. projektu infrastruktura jest ogólnodostępna i nieodpłatnie udostępniona użytkownikom.

Podsumowując, Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku od towarów i usług, z faktur VAT wystawionych na Powiatowy Zarząd Dróg, dokumentujących nabycie towarów i usług w związku z realizacją ww. projektu pn.: "...".

W konsekwencji powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznacza się, że niniejsza interpretacja skierowana jest tylko do Wnioskodawcy i nie odnosi się do Powiatowego Zarządu Dróg w M., bowiem każdą czynność, z którą mogą być związane skutki prawno-podatkowe należy rozstrzygać indywidualnie.

Końcowo nadmienia się, że zmiana któregokolwiek z elementów opisu przedstawionego stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.) Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.