IBPP2/4512-947/15/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 12 października 2015 r. (data wpływu 5 listopada 2015 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów - jest prawidłowe.

W dniu 5 listopada 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

F. sp. z o.o. (dalej jako: Spółka) jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług, jako podatnik VAT czynny, w tym także jako podatnik VAT UE. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje sprzedaży towarów wywożonych, w ramach wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów (dalej: WDT), z terytorium Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Dostawa towarów w ramach WDT realizowana jest przez Spółkę na rzecz nabywców posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany im przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Dla każdej transakcji sprzedaży towarów w ramach WDT Spółka wystawia na rzecz nabywcy fakturę sprzedaży, zawierającą m.in.:

* właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany nabywcy przez właściwe dla niego państwo członkowskie,

* specyfikację poszczególnych sztuk ładunku pozwalającej zidentyfikować przedmiot dostawy,

* numer dokumentu wydania towarów z magazynu Spółki (WZ).

W obecnym momencie, w celu udokumentowania prawa do zastosowania 0% stawki podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT) przewidzianej dla transakcji WDT Spółka, przed złożeniem deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, gromadzi, zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT, dowody, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z terytorium Polski i dostarczone nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Są to w szczególności, obok specyfikacji ładunku znajdującej się na fakturze, dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów.

W przypadku, gdy wspomniane dokumenty przewozowe nie potwierdzają jednoznacznie dokonania WDT, Spółka gromadzi dodatkowe dokumenty wskazujące na ten fakt, takie jak:

* otrzymany korespondencją mailową dokument, w którym nabywca potwierdza przyjęcie towarów na terytorium innego państwa członkowskiego (np. w formie potwierdzonego raportu zbiorczego dostaw z danego okresu rozliczeniowego),

* dokument potwierdzający zapłatę za towar.

Spółka rozważa możliwość zmodyfikowania zasad dokumentowania niektórych transakcji WDT ze względu na dostępność nowych rozwiązań systemowych, których zastosowanie pozwoliłoby uprościć proces dokumentowania WDT i tym samym w istotnym stopniu ograniczyć ponoszone obecne nakłady pracy administracyjnej związanej z kompletowaniem dokumentacji.

Nowe rozwiązanie miałoby zastosowanie do transakcji WDT realizowanych na rzecz nabywców należących z reguły do tej samej co Spółka grupy kapitałowej, którzy wyraziliby zgodę na zdalne udostępnienie (drogą elektroniczną) Spółce wglądu do określonego obszaru swojego systemu księgowo-magazynowego, w którym rejestrowane są przyjęcia nabywanych towarów.

W oparciu o dostęp do wspomnianego systemu klienta, Spółka będzie mieć możliwość wygenerowania raportu kontrolnego, w którym zostaną zawarte informacje potwierdzające przyjęcie sprzedanych przez Spółkę towarów do określonego magazynu danego nabywcy.

Raport ten będzie zawierał m.in. następujące informacje:

Przedmiotowy raport będzie możliwy do wygenerowania w każdym momencie po zrealizowaniu transakcji między Spółką a nabywcą tak długo jak długo obowiązywać będzie zgoda nabywcy na dostęp do systemu. Dodatkowo, Spółka, po wygenerowaniu raportu będzie przechowywać jego elektroniczną kopię w sposób umożliwiający dokonanie wydruku na żądanie. W przypadku, gdy opisany wyżej raport wygenerowany z systemu udostępnionego przez nabywcę potwierdzać będzie przyjęcie do magazynu nabywcy towarów będących przedmiotem sprzedaży, Spółka zamierza uznawać ten raport, łącznie z fakturą sprzedaży i specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku, jako dowód potwierdzający dokonanie WDT i pozwalający na zastosowanie 0% stawki podatku przewidzianej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy. W takiej sytuacji Spółka nie będzie już gromadzić dla celów potwierdzenia dokonania WDT dodatkowych dokumentów takich jak np. dokumenty przewozowe czy dokumenty potwierdzające zapłatę za towar.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy, w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego, posiadanie przez Spółkę wygenerowanego z systemu magazynowego nabywcy raportu potwierdzającego przyjęcie towarów sprzedanych przez Spółkę oraz faktury sprzedaży, zawierającej m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku będzie upoważniać Spółkę do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla potwierdzonej w ten sposób wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W ocenie Spółki, dokumenty będące w jej posiadaniu tj. wygenerowany z systemu księgowo-magazynowego nabywcy raport potwierdzający przyjęcie towarów sprzedanych przez Spółkę oraz faktura sprzedaży, zawierająca m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, stanowią łącznie dowód dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w rozumieniu art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku VAT. Zdaniem Spółki, dokumenty te w wystarczający sposób będą potwierdzać, że dla transakcji sprzedaży towarów udokumentowanej konkretną fakturą doszło do wywozu tych towarów z terytorium Polski i dostarczenia ich do nabywcy na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE. Co za tym idzie, na podstawie opisanej dokumentacji posiadanej przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, Spółka uprawniona będzie do zastosowania 0% stawki podatku dla potwierdzonych w ten sposób wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów.

Przedstawione stanowisko Spółki znajduje uzasadnienie zarówno w obowiązujących regulacjach ustawy jak i w wydanych na podstawie tych regulacji interpretacjach organów podatkowych.

Zgodnie z art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, potwierdzającymi, że towary będące przedmiotem WDT zostały wywiezione z kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego są następujące dokumenty:

jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W przypadku gdy wyżej wymienione dokumenty nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy będzie dysponować: egzemplarzem faktury dokumentującej sprzedaż towarów do klienta, specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz dokumentem generowanym z systemu księgowo-magazynowego nabywcy, z którego wynika, że dany towar został dostarczony do magazynu nabywcy oraz kiedy towar został przyjęty do tego magazynu.

W opinii Spółki, należy uznać, że wskazane dokumenty stanowią dowód że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. W tym zakresie Spółka w pełni podziela stanowisko Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi wyrażone w interpretacji indywidualnej z 10 marca 2015 r. nr IPTPP2/443-928/14-2/AJB zgodnie z którym: "..dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym, jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem."

W dalszej części przywołanej interpretacji Dyrektor Izby Skarbowej potwierdzając możliwość stosowania nowoczesnych technologii w celu dokumentowania WDT stwierdza, że: "Zauważyć należy, że powołane powyżej przepisy nie stanowią o formie dokumentów. Zasadniczo dopuszczalna jest każda forma dokumentu, byle uprawdopodobniała ona wywóz towarów z terytorium kraju i ich dostarczenie na terytorium innego państwa członkowskiego. W dobie szeroko rozumianej komunikacji technicznej nie ma podstaw do odmawiania mocy dowodowej dokumentowi przesyłanemu np.: w formie elektronicznej, skanem czy faxem." W świetle powyższego, należy uznać, że wygenerowany z systemu księgowo-magazynowego nabywcy raport zawierający m.in. informację o przyjęciu do określonego magazynu nabywcy towaru zidentyfikowanego według opisanych wcześniej danych systemowych powinien spełniać warunki uznania go za jeden z dokumentów o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT. Tym samym, zgodnie z tym przepisem raport wraz ze specyfikacją poszczególnych sztuk ładunku oraz fakturą sprzedaży będzie stanowić dowód, o którym mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Teza taka znajduje potwierdzenie w wydanych do tej pory interpretacjach organów podatkowych, które dopuszczają prawo podatnika do zastosowania 0% stawki podatku VAT dla wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów nawet w sytuacjach, gdy podatnik nie posiada w swojej dokumentacji dokumentu przewozowego od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju (np. interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 17 lipca 2015 r., nr IBPP4/4512-191/15/EK lub przywołana wcześniej interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z 10 marca 2015 r., nr IPTPP2/443-928/14-2/AJB).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy rozumie się - co do zasady - terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 13 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Jak wynika z ust. 2 ww. art. 13 ustawy o VAT przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7 (art. 13 ust. 6 ustawy).

Elementem, który musi wystąpić, aby uznać daną czynność za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, jest wywóz towaru z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego. Podkreślić należy, że dostawą wewnątrzwspólnotową nie jest sama czynność faktyczna, jaką jest wywóz towarów, ponieważ wywóz ten musi nastąpić w wyniku dokonania dostawy. Jest to warunek konieczny, stanowiący odbicie warunków dotyczących nabycia, gdzie wymaga się, aby miało miejsce nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, co następuje w wyniku dokonanej dostawy.

Przepisy art. 13 ust. 2 pkt 1 i ust. 6 ustawy wymagają dla uznania danej transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, aby obie strony transakcji były podatnikami zarejestrowanymi dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych w różnych krajach członkowskich, tj. aby dostawca towaru był zarejestrowany jako podatnik VAT-UE na terytorium Polski zaś nabywcą towaru winien być podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż Polska.

Wskazać należy, że jeżeli wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji z ustalonym nabywcą, w celu dostawy, tj. przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel, zachodzi wówczas wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie. Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

O kwalifikacji danej czynności jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów decyduje ogół okoliczności dostawy, z uwzględnieniem przesłanek wskazanych w art. 13 ust. 1 ustawy. Na ich podstawie, wywóz towarów ma nastąpić w wyniku dostawy rozumianej jako przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Dostawa ta ma mieć zatem charakter bezpośredniości i nieprzerwany. Zaznaczyć należy również, że przedmiotem obu tych czynności (dostawy i wywozu) mają być te same towary, tj. towary które nie podlegają w trakcie przemieszczenia np. przeróbce, obróbce, uzupełnieniu, złożeniu ale również towary identyczne pod względem ilościowym. Warunek ten jest spełniony wtedy, gdy ta sama ilość zamówionego przez nabywcę towarów jest przedmiotem wywozu z terytorium kraju i dostawy do tego nabywcy.

Przepis art. 41 ust. 1 ustawy stanowi, że stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W świetle treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 41 ust. 3 ustawy, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0% pod warunkiem, że:

Według ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2 są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

W świetle art. 42 ust. 11 ustawy, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

Analiza przedstawionych regulacji pozwala na ustalenie dwóch podstawowych warunków, od spełnienia których uzależnione jest uznanie danej dostawy za dostawę o charakterze wewnątrzwspólnotowym. Uprawnia to w konsekwencji do zastosowania preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%. Pierwszy z tych warunków dotyczy aspektu prawnego transakcji - jego spełnienie ma gwarantować, że czynność ta zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w państwie przeznaczenia i jako taka zostanie tam faktycznie opodatkowana. Drugi z warunków dotyczy aspektu faktycznego transakcji - jego spełnienie pozwala na przyjęcie, że rzeczywiście nastąpił wywóz towarów z kraju i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej. Drugi z warunków dotyczy zatem faktycznych, a nie prawnych aspektów transakcji i został określony wprost w cyt. wyżej art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy. W związku z tym kluczowe jest to, aby posiadane przez podatnika dokumenty zawierały informacje, z których wynika, że dany towar został wywieziony z terytorium kraju oraz został faktycznie dostarczony do innego państwa członkowskiego. Istotą bowiem powołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, że towary będące przedmiotem dostawy rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze niż w odniesieniu do dostaw krajowych skutki podatkowe.

Dla zastosowania 0% stawki w odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów. W świetle bowiem art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.), jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka (czynny podatnik podatku od towarów i usług, zarejestrowany jako podatnik VAT UE) dokonuje wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów dla odbiorców z krajów Unii Europejskiej, posiadających właściwy i ważny numer identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy i zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej.

Spółka ma zamiar dokumentować takie dostawy fakturą sprzedaży zawierającą m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz raportem wygenerowanym z systemu magazynowego nabywcy potwierdzającego przyjęcie towarów sprzedanych przez Spółkę.

Powołane przepisy nie uzależniają zastosowania stawki 0% od posiadania oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, stąd można wnioskować, że każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, e-mail, ksero, skan lub faks dokumentu, nie budzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca dla potwierdzenia dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów posiada wskazane dokumenty tj. wygenerowany z systemu magazynowego nabywcy raport potwierdzający przyjęcie towarów sprzedanych przez Spółkę oraz faktury sprzedaży zawierającej m.in. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku, przy czym dokumenty te łącznie będą uprawdopodobniać przemieszczenie towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego oraz ich dostarczenie do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, wówczas Spółka na podstawie tych dokumentów będzie miała prawo do zastosowania preferencyjnej stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Trzeba jednocześnie podkreślić, że prawidłowość i wiarygodność tych dokumentów może zostać potwierdzona wyłącznie w toku postępowania podatkowego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślić należy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego udzielona odpowiedź traci swą ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.