IBPP2/4512-924/15/RSz

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), w związku z wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z 5 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1399/13, uprawomocnionym od dnia 4 marca 2014 r. (data wpływu do tut. organu 22 października 2015 r.), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 26 lutego 2013 r. (data wpływu 15 marca 2013 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług dla opisanych w stanie faktycznym czynności obejmujących opłaty za korzystanie z siłowni, solarium lub sauny - jest prawidłowe.

W dniu 15 marca 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług dla opisanych w stanie faktycznym czynności obejmujących opłaty za korzystanie z siłowni, solarium lub sauny.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej, za odpłatnością, Wnioskodawca udostępnia klientom możliwość korzystania z siłowni, solarium lub sauny. Klient uiszczając w tym wypadku opłatę ma prawo do korzystania w określonym czasie z pomieszczeń siłowni lub z solarium lub z sauny. Klient nie ma możliwości (w określonym czasie) do zamiany pomieszczenia, w którym przebywa. Inaczej mówiąc, odpłatność za wejście w określonym czasie na przykład do solarium nie uprawnia klienta do korzystania z sauny lub siłowni.

Klient ma też prawo do wejścia za odpłatnością do siłowni, solarium lub sauny przy czym uiszczając opłatę sam decyduje w którym pomieszczeniu będzie przebywał. Inaczej mówiąc odpłatność za wejście w określonym czasie uprawnia klienta do korzystania w określonym czasie z siłowni, sauny, solarium.

Opłata za wejście do pomieszczeń (osobno do siłowni, solarium lub sauny jak też jako opłata za wejście do wszystkich pomieszczeń) pobierana jest za określony przedział czasowy w danym dniu lub też jako opłata za wstęp w określonym okresie (tydzień, miesiąc) bez określenia limitu przebywania w poszczególnych dniach. Należy zaznaczyć, że opłata poniesiona przez klienta obejmuje tylko opłatę za udostępnienie i korzystanie z poszczególnych pomieszczeń lub też wszystkich pomieszczeń razem.

Pobierając opłatę w chwili obecnej Wnioskodawca stosuje stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stawka podatku od towarów i usług dla opisanych w stanie faktycznym czynności mogła w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. wynosić 8%.

Stanowisko Wnioskodawcy.

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. usługi opisane w stanie faktycznym były i są opodatkowane stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Podsumowując powyższe należy stwierdzić, że Wnioskodawca wykonując opisane w stanie faktycznym czynności, wykonuje odpłatne usługi, o których mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Konsekwencją wejścia w życie ww. przepisu jest uchylenie obowiązującego do dnia 31 grudnia 2010 r. art. 8 ust. 3 i ust. 4 ustawy.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU. Jednak nie wszystkie pozycje załączników do ustawy opatrzone są symbolem PKWiU. Przykładem mogą być pozycje 78, 85 czy też pozycje od 181 do 187 załącznika numer 3 do ustawy. W kolumnie 2 tego załącznika w pozycjach wymienionych przykładowo w zdaniu uprzednim określono "bez względu na symbol PKWiU". Uwzględniając postanowienia art. 5a ustawy należy stwierdzić, że o ile ustawodawca nie przywołał symbolu PKWiU to czynności wymienione w tych pozycjach załącznika nie są identyfikowane za pomocą klasyfikacji statystycznych.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Przy czym, zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 1 2 i art. 114 ust. 1. Natomiast w myśl art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W pozycji 186 przedmiotowego załącznika mieszczą się "pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu". Dodatkowo ustawodawca wskazał, że ww. usługi podlegają opodatkowaniu preferencyjną stawką podatku bez względu na symbol PKWiU.

Należy zwrócić uwagę, że w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. w poz. 159a załącznika nr 3 do ustawy będącego odpowiednikiem poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy w kolumnie 2 przywołano symbol PKWiU "ex 92.72" (do 31 grudnia 2010 r. obowiązywało PKWiU z 2004 r.) przy czym kolumna 3, zdanie wstępne, sformułowane było zgodnie z treścią symbolu PKWiU.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawodawca świadomie wprowadzając do ustawy PKWiU z 2008 r. zrezygnował z przywołania symbolu PKWiU i nie skorzystał z klucza przejścia pomiędzy PKWiU z 2004 do PKWiU z 2008 r. wpisując w kolumnie 2 poz. 186 "bez względu na symbol PKWiU". Uwzględniając fakt, że usługę wymienioną w poz. 186 załącznika 3 do ustawy "pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" nie należy identyfikować zgodnie z PKWiU należy dokonać jej identyfikacji stosując wykładnię językową.

Pod pojęciem "rekreacja" określonym w Nowej Encyklopedii powszechnej PWN t. 5 (Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 1996, wydanie pierwsze) rozumieć należy "forma działania wybrana dobrowolnie przez człowieka ze względu na osobiste zainteresowania i dla własnej satysfakcji, podejmowana poza obowiązkami zawodowymi, społecznymi i domowymi, w czasie wolnym od pracy." Na pewno spędzanie czasu wolnego w saunie, siłowni, czy w solarium jest formą działania wybraną dobrowolnie przez klienta ze względu na osobiste jego zainteresowania, czy też dla jego własnej satysfakcji.

Pod pojęciem wstępu określonym w Słowniku Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A., strona internetowa - www.sjp.pl) rozumieć należy możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestnictwa w czymś. Uwzględniając powyższe można stwierdzić, że wykonując czynności przedstawione w stanie faktycznym Wnioskodawca wykonuje usługi związane z rekreacją, przy czym wykonuje je wyłącznie w zakresie wstępu, gdyż nie bierze udziału w zajęciach rekreacyjnych wykonywanych przez klienta, np. poprzez działanie instruktora.

Nie można pojęcia wstępu identyfikować za pomocą obowiązującego od dnia 1 lipca 2011 r. art. 32 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. L Nr 347, str. 1 z późn. zm.). Przepis ten wyraźnie odnosi się do art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE, którego odpowiednikiem w ustawie jest art. 28g. Niemożliwym jest aby przepis rozporządzenia wykonawczego Rady nr 282/2011 stworzony do interpretacji określonego przepisu Dyrektywy (art. 53), a co za tym idzie określonego przepisu ustawy (art. 28g) służył do interpretacji innego przepisu ustawy.

Zważyć należy, że przepis art. 32 Rozporządzenia zawarty jest w Sekcji 4 Miejsce świadczenia usług, podtytuł "Artykuły 43-59 dyrektywy 2006/112/WE".

Nie bez znaczenia są też postanowienia pkt 5 preambuły do Rozporządzenia gdzie stwierdzono, że " (5) Niniejsze przepisy wykonawcze zawierają przepisy szczególne dotyczące niektórych zagadnień związanych ze stosowaniem, a ich zadaniem jest zapewnienie jednolitego traktowania na terenie całej Unii wyłącznie tych szczególnych przypadków. Dlatego też nie są one rozstrzygające w innych przypadkach, a z uwagi na nadane im brzmienie ich zakres stosowania powinien być interpretowany w sposób zawężający." Preambuła wyraźnie wskazuje, że zakres stosowania powinien być interpretowany w sposób zawężający, czyli tylko do przypadków dla których został stworzony.

Gdyby jednak przyjąć, że wstęp należy jednak rozumieć w aspekcie art. 32 Rozporządzenia, co zdaniem Wnioskodawcy jest niewłaściwe, należałoby stwierdzić, że pozycja 183 załącznika nr 3 jest bezsensowna, gdyż klient miałby prawo do wstępu do dyskoteki lub sali balowej, ale bez prawa do uczestnictwa, czyli tańca.

Podsumowując, pobierając opłatę za wstęp do pomieszczeń sauny, siłowni lub solarium (osobno) lub też do wszystkich razem, przy czym opłata ta jest za udostępnienie tych pomieszczeń z prawem do korzystania z nich ale bez działań instruktorów lub innych osób uczestniczących w czynnościach wykonywanych przez klientów Wnioskodawca mógł i może stosować stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8% na podstawie powyżej wskazanych przepisów.

Dla potwierdzenia powyższego twierdzenia należy przywołać interpretację ILPP4/443-631/11-2/EWW z dnia 12 grudnia 2011 r. wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, w której stwierdzono bez cienia wątpliwości, że "usługi wstępu do siłowni i sauny opodatkowane są 8% stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 i w zw. z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy".

Nie bez znaczenia jest też wyrok I SA/Kr 889/12 z dnia 28 września 2012 r., gdzie Sąd, pomijając uzasadnienie w oparciu o przepisy Dyrektywy 112, stwierdził "W oparciu o powyższe, zdaniem Sądu, "wstęp" przy pozostałych usługach rekreacyjnych, w rozstrzyganej sprawie, mieści się więc raczej w kategorii unijnej "korzystania z obiektów sportowych" czyli również wstępu do tych obiektów w celu skorzystania ze znajdujących się tam urządzeń".

W dniu 11 czerwca 2013 r. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający z upoważnienia Ministra Finansów, wydał dla Wnioskodawcy interpretację indywidualną znak: IBPP2/443-238/13/RSz uznając stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Pismem z 24 czerwca 2013 r. (data wpływu 27 czerwca 2013 r.), Wnioskodawca wezwał tut. organ do usunięcia naruszenia prawa w ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z 11 czerwca 2013 r. znak: IBPP2/443-238/13/RSz poprzez zmianę ww. interpretacji.

W odpowiedzi na ww. wezwanie Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, pismem z 10 lipca 2013 r. znak: IBPP2/4432-41/13/RSz, podtrzymał swoje stanowisko przedstawione w ww. interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego z 11 czerwca 2013 r. znak: IBPP2/443-238/13/RSz.

Wnioskodawca na interpretację indywidualną przepisów prawa podatkowego z 11 czerwca 2013 r. znak: IBPP2/443-238/13/RSz złożył skargę z 24 lipca 2013 r. (data wpływu 29 lipca 2013 r.), w której wniósł o uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości.

Wyrokiem z 5 grudnia 2013 r., sygn. akt I SA/Kr 1399/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną.

W ww. wyroku Sąd stwierdził, że przedmiotem sporu była wykładnia opisu usług opodatkowanych stawką 8% wymienionych w poz. 186 załącznika 3 do ustawy o podatku od towarów i usług: "pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu". Strona skarżąca interpretowała "wstęp" jako prawo do skorzystania z siłowni, solarium lub sauny w pomieszczeniach udostępnianych klientowi za opłatą (tytułem wstępu). Natomiast organy utożsamiały prawo wstępu z biernym uczestnictwem, co wykluczało opłaty z tytułu korzystania z siłowni, sauny lub solarium z powodu konieczności aktywnego wykorzystania tego typu rodzajów "rekreacji".

W ocenie Sądu, cel wprowadzenia stawek obniżonych dla usług korzystania z obiektów sportowych, a więc i wymienionych w poz. 186 "pozostałych usług w zakresie rekreacji..." jest podobny - promowanie kultury fizycznej. Polski ustawodawca zawęził wprawdzie stosowanie stawki do usług "... wyłącznie w zakresie wstępu", co pozwala jednak, zgodnie z wykładnią celowościową zaprezentowaną przez Trybunał, zastosować stawkę 8% do usług opisanych we wniosku. Sąd dodał, że wstęp do pomieszczeń, w których świadczone są usługi rekreacyjne jest konieczny do uprawiania takiej rekreacji.

W konsekwencji, zdaniem Sądu, organ dokonał błędnej wykładni poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

W ponownym postępowaniu organ wyda interpretację indywidualną z uwzględnieniem powyższych poglądów Sądu.

W myśl art. 153 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.), ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Mając na uwadze ocenę prawną wyrażoną przez Sąd w ww. wyroku z 5 grudnia 2013 r. sygn. akt I SA/Kr 1399/13 oraz stan prawny mający w sprawie zastosowanie, stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Zauważyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz wydane na jej podstawie rozporządzenia przy ustalaniu preferencyjnych stawek podatkowych i zwolnień przedmiotowych w niektórych przypadkach odwołują się do grupowań PKWiU. Prawidłowa pod względem klasyfikacji statystycznych identyfikacja towarów i usług stanowi warunek niezbędny do określenia wysokości opodatkowania podatkiem VAT w stosunku do towarów i usług, dla których przepisy VAT powołują stosowną klasyfikację statystyczną.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Na mocy art. 41 ust. 13 ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, niewymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej podlegają opodatkowaniu stawką w wysokości 22%, z wyjątkiem tych, dla których w ustawie lub przepisach wykonawczych określono inną stawkę.

Zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy stanowiącym "Wykaz towarów i usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT według stawki 7%" (w okresie od 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2016 r. - 8%) pod pozycją 186 zostały wymienione "Pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" - bez względu na symbol PKWiU.

W tym miejscu należy wyjaśnić, że pozycja 186 załącznika nr 3 do ustawy stanowi uzupełnienie regulacji zawartych w pozycjach 179, 182-185 tego załącznika, które wyznaczają zakres stosowania obniżonej stawki podatku dla niektórych usług związanych m.in. z rekreacją.

Powyższe pozycje dotyczą:

- poz. 179 #8722; usług związanych z działalnością obiektów sportowych #8722; PKWiU 93.11.10.0;

- poz. 182 #8722; usług kulturalnych i rozrywkowych #8722; wyłącznie w zakresie wstępu:

* na widowiska artystyczne, włączając przedstawienia cyrkowe,

* do obiektów kulturalnych

- bez względu na symbol PKWiU;

- poz. 183 #8722; usług związanych z rozrywką i rekreacją #8722; wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne #8722; bez względu na symbol PKWiU;

- poz. 184 #8722; usług bibliotek, archiwów, muzeów oraz pozostałych usług w zakresie kultury #8722; wyłącznie w zakresie wstępu #8722; bez względu na symbol PKWiU;

- poz. 185 #8722; wstępu na imprezy sportowe #8722; bez względu na symbol PKWiU.

Należy zauważyć, że ustawodawca w przepisach ustawy o podatku od towarów i usług nie definiuje się pojęcia "rekreacja". Zatem, aby poznać jego znaczenie należy sięgnąć do wykładni językowej. Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje rekreację jako "aktywny wypoczynek na świeżym powietrzu". Wielki Słownik Języka Polskiego (http://www.wsjp.pl/) za rekreację uznaje "ruchową aktywność w czasie wolnym od pracy, mającą służyć zdrowiu i dobremu samopoczuciu", "Słownik wyrazów obcych i zwrotów obcojęzycznych z almanachem" Władysława Kopalińskiego (Świat Książki, Warszawa 2000) definiuje rekreację jako "odpoczynek, rozrywka, wytchnienie, pochodzące od łacińskiego »recreatio« czyli powrót do zdrowia, sił".

Mając na uwadze powyższe definicje oraz brzmienie poz. 179, 182-185 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy - na potrzeby stosowania art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy - uznać za rekreację różne formy aktywności mające służyć wypoczynkowi i zdrowiu.

Należy też zwrócić uwagę, że ustawodawca objął obniżoną stawką podatku VAT w wysokości 8% pozostałe usługi związane z rekreacją, lecz wyłącznie w zakresie wstępu. Ustawodawca nie określił jednak ani form ani kategorii "wstępu", do których ma zastosowanie obniżona stawka podatku w wysokości 8%.

Słownik Języka Polskiego (www.sjp.pwn.pl) definiuje pojęcie wstępu wskazując m.in., że jest to "możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś".

Zatem, pod pojęciem "wstępu" w rozumieniu poz. 182-186 załącznika nr 3 do ustawy o VAT należy rozumieć możliwość wejścia gdzieś, prawo uczestniczenia w czymś, przy czym nie ma znaczenia forma biletu (lub opłaty), tzn. czy jest to jednorazowy bilet, czy też karnet upoważniający do kilku wejść. Dodatkowo należy zauważyć, że wejścia (wstępu) nie można kojarzyć tylko z możliwością wejścia np. do określonego miejsca (pomieszczenia). Ze wstępem w rozumieniu tych przepisów związane jest określone świadczenie (typowe dla danego obiektu). I tak np. z nabyciem biletu wstępu do teatru związana jest możliwość obejrzenia przedstawienia, w przypadku parku rozrywki - możliwość korzystania z określonych urządzeń, sali tanecznej - możliwość tańczenia, na imprezę sportową - możliwość obejrzenia rozgrywanych na danym obiekcie zawodów, "na siłownię" - możliwość wykonywania ćwiczeń siłowych przy wykorzystaniu znajdujących się na jej terenie przyrządów, do parku narodowego - możliwość oglądania obiektów przyrodniczych znajdujących się na jego terenie.

Pojęcie "Usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu" odnosi się do opłat za wstępu np. na siłownię, które upoważniają do korzystania z urządzeń i przyrządów tam się znajdujących. Natomiast sformułowanie "wyłącznie w zakresie wstępu" należy rozumieć w ten sposób, że wszystkie usługi świadczone przez siłownię, które nie są związane z normalnym typowym jej użytkowaniem, takie jak usługi restauracyjne na terenie klubu, zakup napojów, odżywek, czy też usługi instruktora, nie są objęte stawką obniżoną, lecz są opodatkowane stawką podstawową.

Zatem, stawkę obniżoną VAT stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu), co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą do tych usług.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, za odpłatnością, udostępnia klientom możliwość korzystania z siłowni, solarium lub sauny. Opłata poniesiona przez klienta obejmuje tylko opłatę za udostępnienie i korzystanie z poszczególnych pomieszczeń lub też wszystkich pomieszczeń razem.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług dla opisanych w stanie faktycznym czynności, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r.

W ocenie tut. Organu charakter świadczonych przez Wnioskodawcę, wymienionych w opisie sprawy usług, oceniany przez pryzmat przywołanej wyżej definicji "rekreacji" wskazuje, że usługi te można sklasyfikować jako "usługi związane z rekreacją". Zainteresowany - jak wynika z opisu sprawy - świadczy ww. usługi pobierając opłatę za wejście do pomieszczeń (osobno do siłowni, solarium lub sauny jak też opłatę za wejście do wszystkich pomieszczeń) za określony przedział czasowy w danym dniu lub też jako opłatę za wstęp w określonym okresie (tydzień, miesiąc) bez określenia limitu przebywania w poszczególnych dniach.

Jak wskazano wyżej dla usług związanych z rekreacją (wyłącznie w zakresie wstępu) - na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy - stosuje się stawkę podatku obniżoną do wysokości 8%.

Z powyższego opisu wynika zatem, że świadczenia oferowane przez Wnioskodawcę, za które pobierane są opłaty za wejście umożliwiające korzystanie z siłowni, solarium lub sauny należą do świadczeń, które są związane z normalnym typowym użytkowaniem tego obiektu.

Odnosząc przedstawione we wniosku okoliczności do obowiązujących przepisów prawa należy stwierdzić, że w analizowanej sprawie usługi świadczone przez Wnioskodawcę w zakresie udostępniania klientom możliwości korzystania z siłowni, solarium lub sauny, za które pobierane są opłaty za wstęp do pomieszczeń (osobno do siłowni, solarium lub sauny jak też opłaty za wejście do wszystkich pomieszczeń) za określony przedział czasowy w danym dniu lub też jako opłaty za wstęp w określonym okresie (tydzień, miesiąc) bez określenia limitu przebywania w poszczególnych dniach, i nie obejmują indywidualnie prowadzonych zajęć przez instruktora indywidualnego, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., podlegają opodatkowaniu według 8% stawką VAT, na podstawie art. 41 ust. 2, art. 146a pkt 2 w powiązaniu z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT w związku z poz. 186 załącznika nr 3 do ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Powyższa interpretacja przepisów ustawy jest zgodna z linią orzeczniczą prezentowaną przez sądy administracyjne, w szczególności ze stanowiskiem wyrażonym przez NSA w wyroku z dnia 30 stycznia 2014 r. sygn. akt I FSK 311/13.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ informuje, że wydana interpretacja indywidualna dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem zapytania.

Podkreślenia wymaga tutaj fakt, że tut. organ jest związany opisem sprawy oraz stanowiskiem nakreślonym w odniesieniu do zadanego pytania. W związku z tym tut. Organ dokonując niniejszego rozstrzygnięcia skupił się ściśle na odpowiedzi na sformułowane we wniosku pytanie jak również przedstawionym przez Wnioskodawcę w tym zakresie własnym stanowisku. Niniejsza interpretacja indywidualna rozstrzyga zatem wyłącznie kwestię zastosowania 8% stawki podatku dla możliwości zastosowania 8% stawki podatku od towarów i usług dla opisanych w stanie faktycznym czynności, w sytuacji gdy jak Wnioskodawca sam wskazał, opłata poniesiona przez klienta obejmuje tylko opłatę za udostępnienie i korzystanie z poszczególnych pomieszczeń lub też wszystkich pomieszczeń razem.

W przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu zaistniałego stanu faktycznego, udzielona interpretacja traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008 r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.