IBPP2/4512-912/15/KO

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 19 października 2015 r. (data wpływu 27 października 2015 r.), uzupełnionym pismem z 4 stycznia 2016 r. znak: 3/2016/FF (data wpływu 8 stycznia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych - jest prawidłowe.

W dniu 27 października 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego w związku z transakcjami zrealizowanymi przy użyciu kart paliwowych.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 stycznia 2016 r. znak: 3/2016/FF (data wpływu 8 stycznia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 grudnia 2015 r. znak: IBPP2/4512-912/15/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca lub Spółka prowadzi działalność gospodarczą polegającą głównie na produkcji komponentów dla sektora motoryzacyjnego (kluczowym produktem Spółki są tłoki do silników spalinowych). W prowadzonej działalności Spółka wykorzystuje samochody osobowe, dla których nie jest stosowane pełne odliczenie podatku VAT (Spółka nie prowadzi szczegółowej ewidencji przebiegu tych pojazdów, o której mowa w art. 86a ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i traktuje te samochody jako wykorzystywane do tzw. użytku mieszanego, tzn. do działalności gospodarczej oraz do użytku prywatnego). Wnioskodawca zawarł umowę o wydanie i używanie kart flotowych (dalej: Umowa) z jednym z wiodących koncernów paliwowych (dalej: Koncern). Przedmiotem Umowy jest określenie zasad i trybu współpracy pomiędzy stronami w zakresie dokonywania przez flotę samochodową Spółki (dalej: Flota) transakcji bezgotówkowych przy użyciu kart flotowych oraz określenie zasad wydawania i używania przez Flotę kart flotowych, a także zasad rozliczeń za transakcje bezgotówkowe dokonywane przez Flotę przy użyciu kart flotowych w sieci stacji paliw Koncernu honorujących te karty (są wśród nich stacje własne, franczyzowe oraz patronackie). Kwestie nieuregulowane w Umowie regulują Ogólne Warunki Sprzedaży i Używania Kart Flotowych (dalej: OWSU). Spółka może za pomocą kart flotowych nabywać paliwa, materiały eksploatacyjne i usługi (w tym opłaty za parkingi i autostrady), a także inne produkty określone przez Koncern w OWSU.

W Umowie Wnioskodawca zobowiązał się do nabywania określonej ilości paliwa w każdym miesiącu, a Koncern przyznał Spółce rabat w określonej wysokości od ceny detalicznej obowiązującej danego dnia na stacjach honorujących zakupy za pomocą kart flotowych. Zgodnie z Umową transakcje zakupu dokonane za pomocą kart flotowych rozliczane są w okresach rozliczeniowych od 1 do 15 dnia miesiąca i od 16 do ostatniego dnia miesiąca. Datą sprzedaży jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego. Faktury za dostawy i usługi nabywane przez Spółkę za pomocą kart flotowych są wystawiane przez Koncern po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego.

W Umowie przewidziano podstawowy 14-dniowy termin zapłaty oraz uprawnienie Koncernu do zablokowania wszystkich kart flotowych w przypadku bezskutecznego upływu tego terminu, jak i dodatkowego terminu do zapłaty wyznaczonego Spółce w odrębnym wezwaniu. W takim przypadku dokonywanie transakcji za pomocą kart flotowych będzie możliwe dopiero po opłaceniu przez Spółkę zaległych należności. W przypadku zakupienia przez Spółkę paliw w trzech kolejnych miesiącach w ilości całkowitej niższej od zadeklarowanej w Umowie, Koncern jest uprawniony do zmiany warunków Umowy od następnego okresu rozliczeniowego, rozliczając Wnioskodawcy zakupy dokonywane na stacjach po cenach detalicznych brutto, tj. bez uwzględnienia rabatu. Flota może dokonywać w danym okresie rozliczeniowym transakcji bezgotówkowych za pomocą kart flotowych w granicach limitów wskazanych we wnioskach o karty. Za wydanie kart flotowych oraz za ich obsługę Koncern pobiera odrębne opłaty, które wykazywane są na fakturze w odrębnej pozycji. Spółka została zobowiązana do ustanowienia zabezpieczenia roszczeń wynikających z Umowy na warunkach określonych w OWSU. Wszelkie reklamacje dotyczące transakcji dokonanych za pomocą kart flotowych, w tym dotyczące wadliwości nabytych towarów lub usług Spółka zgłasza bezpośrednio Koncernowi.

Pismem z 4 stycznia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe następująco:

Ad. 1. Wnioskodawca prowadzi działalność opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.

Ad. 2. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Ad. 3. Towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę za pomocą Kart flotowych są/będą wykorzystywane do opisanych we wniosku samochodów wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych VAT oraz do użytku prywatnego w tzw. użytku mieszanym z uwagi na brak szczegółowej ewidencji, o której mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca ma prawo do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Koncern za zakup paliwa, a także innych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów dokonany za pomocą kart flotowych opisanych we wniosku.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy przysługuje mu prawo do odliczenia 50% VAT naliczonego z faktur wystawionych przez Koncern dotyczących zakupu paliwa do samochodów przeznaczonych do celów mieszanych oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów dokonanego za pomocą kart flotowych. Prawo to przysługuje w zakresie, w jakim nabywane w ten sposób towary i usługi wykorzystywane są do czynności opodatkowanych. Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT stanowi, że w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Z kolei zgodnie z art. 86a ust. 2 ustawy o VAT do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

W stanie faktycznym opisanym w niniejszym wniosku Koncern dokonuje na rzecz Spółki odpłatnych transakcji dostawy towarów oraz świadczenia usług opodatkowanych VAT. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT zalicza się dostawę towarów lub świadczenie usług dokonane na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel (art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT). Jednocześnie, w myśl art. 7 ust. 8 Ustawy o VAT, w sytuacji, gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z przytoczonego przepisu wynika, że ustawodawca uregulował sposób opodatkowania specyficznych transakcji, w których uczestniczą więcej niż dwa podmioty, przy czym towar jest wydawany przez pierwszego dostawcę bezpośrednio na rzecz ostatniego (finalnego) nabywcy. Są to tzw. transakcje łańcuchowe, w ramach których przyjmuje się, że każdy z podmiotów uczestniczących w łańcuchu dostaw wykonał czynność opodatkowaną VAT (odpłatną dostawę towarów). Nie ma przy tym znaczenia, że podmioty pośrednie w łańcuchu nigdy nie otrzymują fizycznie tego towaru. Ustawodawca wprowadził bowiem w tym zakresie przepis szczególny, zgodnie z którym każdy z podatników uczestniczących w tego typu transakcji dokonuje czynności opodatkowanej VAT, a w rezultacie jest zobowiązany do naliczenia podatku należnego i wystawienia faktury dla dokonanej przez siebie dostawy towarów.

Analogiczne regulacje zostały przewidziane w przypadku świadczenia usług. Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług rozumie się, co do zasady, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów. Z kolei w sytuacji, gdy podatnik działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi (art. 8 ust. 2a ustawy o VAT). W ocenie Spółki, powyższe przepisy mają zastosowanie w zaprezentowanym we wniosku stanie faktycznym w odniesieniu do transakcji, w których Spółka dokonuje zakupów na stacjach franczyzowych lub patronackich Koncernu. W transakcjach tych towary i usługi sprzedawane są przez prowadzącego daną stację na rzecz Koncernu i następnie przez Koncern na rzecz Spółki, natomiast ich wydanie/świadczenie następuje bezpośrednio dla Spółki. O tym, że Koncern występuje w charakterze rzeczywistego uczestnika transakcji przesądza m.in. fakt, że ma on możliwość kształtowania cen, po jakich Spółka nabywa paliwo i inne towary lub usługi na stacjach patronackich i franczyzowych, ma możliwość zablokowania zakupu za pomocą przyznanych Spółce kart np. w przypadku występowania zaległości w płatnościach oraz odpowiada wobec Spółki za wady nabytych na tych stacjach towarów lub usług. Koncern jest zatem pośrednim dostawcą w łańcuchu dostaw towarów, o którym mowa w art. 8 ust. 8 ustawy o VAT i biorącym udział w świadczeniu usług podmiotem, o którym mowa w art. 8 ust. 2a ustawy o VAT.

Prawidłowość powyższego stanowiska została wielokrotnie potwierdzana przez Ministra Finansów w interpretacjach indywidualnych wydawanych w analogicznych stanach faktycznych, przykładowo:

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 14 stycznia 2015 r., sygn. IPPP1/443-1454/14-2/k.c.,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 21 stycznia 2015 r., sygn. IPPP1/443-1276/14-4/AS,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy z 28 stycznia 2015 r., sygn. ITPP2/443-1425/14/KT,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 25 lutego 2015 r., sygn. IPPP3/443-1213/14-3/IG,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 11 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-1266/14/WN,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach z 13 marca 2015 r., sygn. IBPP2/443-64/15/KO,

* interpretacja indywidualna Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z 15 czerwca 2015 r., sygn. IPPP1/4512-420/15-2/lgo.

Natomiast w odniesieniu do zakupów dokonywanych przez Spółkę na stacjach własnych Koncernu, zastosowanie mają przepisy dotyczące pojedynczych świadczeń, tj. art. 7 ust. 1 ustawy o VAT w odniesieniu do towarów i art. 8 ust. 2 ustawy o VAT w odniesieniu do usług. W tym przypadku Spółka dokonuje zakupu towarów i usług bezpośrednio od Koncernu, nie występuje zatem transakcja łańcuchowa. Również takie zakupy dają Spółce prawo do odliczenia 50% VAT naliczonego zgodnie z art. 86a ust. 1 ustawy o VAT.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy, będzie mu przysługiwać prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach otrzymanych od Koncernu, dokumentujących transakcje zakupu dokonane za pomocą wydanych przez Koncern kart flotowych tak na stacjach własnych Koncernu, jak i na jego stacjach franczyzowych i patronackich

Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 15 października 2014 r. (sygn. akt I FSK 1549/13), dla uznania transakcji za transakcję łańcuchową, istotne jest stwierdzenie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli - w istocie - przeniesienie praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania (tzw. władztwo ekonomiczne). Zdaniem Sądu, "gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. (...) W szczególności istotne jest to jaki wpływ na transakcję będzie miał podmiot udostępniający karty. Jeżeli z treści umów wynika, że podmiot ten będzie miał wpływ na istotne elementy transakcji, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego. Jednocześnie należy mieć na względzie, że dostawa łańcuchowa nie oznacza faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, iż podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, iż przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) towarem. Zawarty w art. 7 ust. 8 ustawy o VAT termin "uznaje się" oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie."

W przedstawionym stanie faktycznym wskazane wyżej warunki uznania transakcji dostawy towarów pomiędzy stacjami franczyzowymi i patronackimi a Koncernem oraz między Koncernem a Spółką za transakcję łańcuchową zostały spełnione. W związku z powyższym Spółka, jako ostatni w kolejności nabywca towarów ma prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Koncern dotyczących zakupów towarów i usług związanych z eksploatacją samochodów. Z uwagi na treść przepisu art. 86a ust. 1 ustawy o VAT odliczeniu podlega 50% tego podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony (art. 2 pkt 34 ustawy o VAT).

W myśl art. 86a ust. 2 ustawy do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy o VAT przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Stosownie do art. 86a ust. 4 ustawy pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o VAT wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego do wszystkich wydatków eksploatacyjnych, dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w prowadzonej działalności wykorzystuje samochody osobowe, które są wykorzystywane do tzw. użytku mieszanego, tzn. do działalności gospodarczej oraz do użytku prywatnego. Wnioskodawca zawarł umowę o wydanie i używanie kart flotowych z jednym z koncernów paliwowych. Przedmiotem Umowy jest określenie zasad i trybu współpracy pomiędzy stronami w zakresie dokonywania przez flotę samochodową Spółki transakcji bezgotówkowych przy użyciu kart flotowych oraz określenie zasad wydawania i używania przez Flotę kart flotowych, a także zasad rozliczeń za transakcje bezgotówkowe dokonywane przez Flotę przy użyciu kart flotowych w sieci stacji paliw Koncernu honorujących te karty. Spółka może za pomocą kart flotowych nabywać paliwa, materiały eksploatacyjne i usługi (w tym opłaty za parkingi i autostrady), a także inne produkty określone przez Koncern. W Umowie Wnioskodawca zobowiązał się do nabywania określonej ilości paliwa w każdym miesiącu, a Koncern przyznał Spółce rabat w określonej wysokości od ceny detalicznej obowiązującej danego dnia na stacjach honorujących zakupy za pomocą kart flotowych. Faktury za dostawy i usługi nabywane przez Spółkę za pomocą kart flotowych są wystawiane przez Koncern po zakończeniu danego okresu rozliczeniowego. W Umowie przewidziano podstawowy 14-dniowy termin zapłaty oraz uprawnienie Koncernu do zablokowania wszystkich kart flotowych w przypadku bezskutecznego upływu tego terminu, jak i dodatkowego terminu do zapłaty wyznaczonego Spółce w odrębnym wezwaniu. W przypadku zakupienia przez Spółkę paliw w trzech kolejnych miesiącach w ilości całkowitej niższej od zadeklarowanej w Umowie, Koncern jest uprawniony do zmiany warunków Umowy od następnego okresu rozliczeniowego, rozliczając Wnioskodawcy zakupy dokonywane na stacjach po cenach detalicznych brutto, tj. bez uwzględnienia rabatu. Za wydanie kart flotowych oraz za ich obsługę Koncern pobiera odrębne opłaty, które wykazywane są na fakturze w odrębnej pozycji. Wszelkie reklamacje dotyczące transakcji dokonanych za pomocą kart flotowych, w tym dotyczące wadliwości nabytych towarów lub usług Spółka zgłasza bezpośrednio Koncernowi.

Towary i usługi nabywane przez Wnioskodawcę za pomocą Kart flotowych są/będą wykorzystywane do opisanych we wniosku samochodów wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej do czynności opodatkowanych VAT oraz do użytku prywatnego w tzw. użytku mieszanym.

Na tle powyższego Wnioskodawca powziął wątpliwości czy jest uprawniony do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur wystawionych przez Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług do samochodów opisanych we wniosku przy wykorzystaniu kart paliwowych.

W związku z powyższym w odniesieniu do nabywania przez Spółkę paliwa i innych towarów lub usług na stacjach patronackich i franczyzowych należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć czy Koncern jako drugi w łańcuchu podmiot jest czynną stroną transakcji, która dokonuje dostawy towarów na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Na mocy art. 8 ust. 2a ustawy w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w "stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Zgodnie z tą regulacją, jest on traktowany tak, jak gdyby sam świadczył tą usługę.

Odnosząc się do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart flotowych jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy o VAT należy podkreślić, iż warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, iż towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmiot pośredniczący w ogóle nie wchodzi w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku od towarów i usług - przyjmuje się, iż dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie - przeniesienie (uznanie, iż dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy Koncernem a Wnioskodawcą. Jeżeli zatem z treści umowy wynika, że drugi w łańcuchu podmiot (tekst jedn.: Koncern) będzie miał wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego. Podkreślenia, w tym aspekcie wymaga również fakt, iż ust. 8 art. 7 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, iż "uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach", czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, iż podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, iż przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie nabywa a następnie sprzedaje rzecz. Termin "uznaje się" oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Natomiast jeżeli w ramach umowy zawarta byłaby klauzula, że Koncern, przykładowo, nie posiada żadnych uprawnień decyzyjnych co do istotnych elementów związanych z dostawą towarów, np. nie kształtuje ceny towaru oraz nie ponosi odpowiedzialności za wady produktu, należałoby w takim stanie faktycznym przyjąć, iż nie jest podmiotem, którego można by określić jako dostawcę, zaś transakcja pomiędzy Koncernem a Wnioskodawcą nie nosi znamion dostawy.

W rozpatrywanej sprawie fizyczna dostawa towarów i usług następuje poprzez ich zakup w sieci stacji paliw patronackich i franczyzowych Koncernu honorujących karty flotowe bezpośrednio pomiędzy tymi stacjami paliw a Wnioskodawcą wskazanym jako ostatni podmiot w tym łańcuchu.

Zatem w odniesieniu do dostawy towarów Koncern występuje w tym przypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw. Na udział Koncernu w łańcuchu dostaw towarów wskazuje nie tylko umiejscowienie go w łańcuchu (tekst jedn.: jako podmiotu "środkowego"), lecz również sam charakter wykonywanych przez niego czynności. Jest on bowiem aktywnym uczestnikiem tych transakcji, gdyż to on ustala warunki finansowe transakcji realizowanych przy wykorzystaniu kart flotowych bez udziału podmiotów (stacji paliw), u których dokonano zakupu. Co istotne Koncern określa w umowie towary, które mogą być nabywane na podstawie kart flotowych oraz ustala rabaty. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca wszelkie reklamacje dotyczące transakcji dokonywanych za pomocą kart flotowych, w tym dotyczące wadliwości towarów zgłaszane są bezpośrednio do Koncernu, a nie do podmiotów prowadzących stacje paliw. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że Koncern posiada prawo do faktycznego rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel, gdyż ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami. Tak, więc zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 8 ustawy, przyjmuje się, że to Koncern sam nabywa towary, które następnie odsprzedaje.

Z opisu sprawy wynika także, że Koncern dokonuje zakupu, a następnie odsprzedaje Wnioskodawcy, usługi. W tej sytuacji, analogicznie jak to ma miejsce w przypadku towarów, Koncern nabywając usługi, a następnie odsprzedając te usługi Wnioskodawcy, najpierw staje się nabywcą/usługobiorcą a następnie wchodzi w rolę usługodawcy. Zgodnie zatem z brzmieniem art. 8 ust. 2a ustawy, z uwagi na wskazane wyżej okoliczności faktyczne przyjmuje się, że to Koncern sam nabywa usługi, które następnie odsprzedaje.

Zatem w niniejszej sprawie ww. czynności dokonywane w sieci stacji paliw patronackich i franczyzowych Koncernu pomiędzy Koncernem a Wnioskodawcą stanowią odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a tej ustawy, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Natomiast w odniesieniu do nabywania przez Wnioskodawcę towarów i usług na stacjach własnych należy stwierdzić, że nie występuje transakcja łańcuchowa, gdyż Wnioskodawca dokonuje zakupu tych towarów i usług bezpośrednio od Koncernu. Zatem w przypadku nabycia towarów na stacjach własnych Koncernu mają zastosowanie przepisy art. 7 ust. 1 ustawy o VAT i art. 8 ust. 1 tej ustawy.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że Wnioskodawcy przysługuje (będzie przysługiwać) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50% z faktur wystawionych przez Koncern dokumentujących nabycie towarów i usług przy użyciu kart flotowych na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 1 ustawy, pod warunkiem, że jak wskazał Wnioskodawca te towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

W świetle powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie rodzi skutków po stronie Koncernu.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.