IBPP2/4512-63/15/AB
Pismo z dnia 17 kwietnia 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/4512-63/15/AB
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 13 stycznia 2015 r. (data wpływu 20 stycznia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 30 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania samochodu z majątku prywatnego - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 20 stycznia 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania samochodu z majątku prywatnego.
Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 30 marca 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 25 marca 2015 r. znak: IBPP2/4512-63/15/AB.
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:
Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą: Przedmiotem wykonywanej działalności jest sprzedaż detaliczna drobiu, sprzedaż detaliczna mięsa i wyrobów z mięsa, prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach.
W miesiącu 07/2013 mąż Wnioskodawczyni zakupił prywatnie (do wspólnego majątku prywatnego) samochód ciężarowy na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Umowa została zawarta 1 lipca 2013 r. Samochód przeszedł badania techniczne, uzyskano zaświadczenie VAT 1, które zostało wpisane do dowodu rejestracyjnego. Oświadczeniem z dnia 4 lipca 2014 r. samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawcy. Mąż oświadczeniem wyraził zgodę na wykorzystywanie samochodu w całości w działalności gospodarczej żony (istnieje ustrój wspólności małżeńskiej, mąż nie prowadzi działalności gospodarczej). Samochód był wykorzystywany do opodatkowanej działalności gospodarczej do 11/2014. W dniu 20 listopada 2014 r., oświadczeniem, samochód Wnioskodawczyni wyprowadziła z działalności gospodarczej i przekazała na cele osobiste. W dniu 23 listopada 2014 r. samochód został sprzedany już z prywatnego majątku na podstawie umowy kupna-sprzedaży (bez naliczenia podatku VAT).
W okresie użytkowania ww. pojazdu w prowadzonej działalności gospodarczej Wnioskodawczyni dokonała zakupu części zamiennych na kwotę netto 422,76 zł, VAT 97,23 zł oraz trzykrotnie wykonywano badania techniczne w Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów na łączną kwotę netto 279,67, VAT 64,33 zł. Ponadto Wnioskodawczyni ponosiła wydatki na zakup oleju napędowego, od którego odliczył VAT naliczony.
W uzupełnieniu wyjaśniono, że:
1. Wycofany z działalności samochód od momentu przekazania na cele osobiste był wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych.
2. W okresie wcześniejszym Wnioskodawczyni posiadała samochód dostawczy, który wykorzystywała w działalności gospodarczej, ale nie był on środkiem trwałym. Samochód został sprzedany.
3. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży z majątku prywatnego, ww. samochodu w dniu 2 maja 2013 r.
4. Nie podejmowano żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży ww. samochodu, gdyż samochód został sprzedany osobie znajomej.
5. Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnej formy ogłoszeń o sprzedaży (...).
6. Środki ze sprzedaży samochodu Wnioskodawczyni przeznaczyła na zakup używanego prywatnie samochodu, który nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawczyni postąpiła prawidłowo sprzedając samochód po wcześniejszym przekazaniu na cele osobiste, na podstawie umowy kupna-sprzedaży (nie wystawiał faktury) nie naliczając podatku VAT należnego.
Zdaniem Wnioskodawczyni postąpiła ona prawidłowo sprzedając samochód przekazany na potrzeby osobiste (który służył działalności opodatkowanej) na podstawie umowy kupna-sprzedaży i nie naliczając podatku należnego gdyż przy nabyciu tego pojazdu nie przysługiwało Wnioskodawczyni prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).
W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.
Z uwagi na powyższe uregulowania, sprzedaż samochodu stanowi dostawę towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, a więc co do zasady czynność podlegająca opodatkowaniu.
Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, iż podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług.
Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Działalność gospodarcza - mocą art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie o podatku od towarów i usług, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.
W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając towar (np. samochód) działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu ruchomościami (np. samochodami), która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży samochodu, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług handlu samochodami. Przy czym na tego rodzaju aktywność "handlową" wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
W podobny sposób rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.
W kwestii opodatkowania dostawy danego towaru istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni w celu dokonania sprzedaży samochodu podjęła aktywne działania w zakresie obrotu ruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania jego za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.
Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą sprzedaż detaliczna drobiu. W miesiącu lipcu 2013 mąż Wnioskodawczyni zakupił prywatnie (do wspólnego majątku prywatnego) samochód ciężarowy na podstawie umowy kupna-sprzedaży. Oświadczeniem z dnia 4 lipca 2014 r. samochód został wprowadzony do ewidencji środków trwałych firmy Wnioskodawczyni. Mąż oświadczeniem wyraził zgodę na wykorzystywanie samochodu w całości w działalności gospodarczej żony (istnieje ustrój wspólności małżeńskiej, mąż nie prowadzi działalności gospodarczej). Samochód był wykorzystywany do opodatkowanej działalności gospodarczej do 11/2014. W dniu 20 listopada 2014 r., oświadczeniem, samochód Wnioskodawczyni wyprowadziła z działalności gospodarczej i przekazała na cele osobiste. W dniu 23 listopada 2014 r. samochód został sprzedany już z prywatnego majątku na podstawie umowy kupna-sprzedaży (bez naliczenia podatku VAT). Wycofany z działalności samochód od momentu przekazania na cele osobiste był wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. W okresie wcześniejszym Wnioskodawczyni posiadała samochód dostawczy, który wykorzystywała w działalności gospodarczej, ale nie był on środkiem trwałym. Samochód został sprzedany. Wnioskodawczyni dokonała sprzedaży z majątku prywatnego, ww. samochodu (Mercedes Sprinter) w dniu 2 maja 2013 r. Nie podejmowano żadnych działań marketingowych w celu sprzedaży ww. samochodu, gdyż samochód został sprzedany osobie znajomej. Wnioskodawczyni nie korzystała z żadnej formy ogłoszeń o sprzedaży (ani w prasie, ani na allegro). Środki ze sprzedaży samochodu przeznaczono na zakup używanego prywatnie samochodu Ford Transit, który nie jest wprowadzony do ewidencji środków trwałych.
W przedmiotowej sprawie uznać zatem należy, że Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży samochodu nie działała w charakterze podatnika, a czynność ta nie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawczynię samochodu stanowi zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, w przedmiotowej sprawie Wnioskodawczyni, zbywając samochód stanowiący jego majątek prywatny, korzysta z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego transakcja zbycia samochodu nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Reasumując, sprzedaż samochodu nie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ Wnioskodawczyni, w związku z planowaną dostawą samochodu, korzystała z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni ono przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpiła w roli podatnika podatku od towarów i usług. Zatem Wnioskodawczyni dokonując sprzedaży samochodu z majątku osobistego mogła dokonać tej sprzedaży w oparciu o umowę kupna - sprzedaży.
W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawczyni jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Niemniej zaznaczyć trzeba, że zmiana elementu stanu faktycznego lub stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci ważność. Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga o opodatkowaniu czynności wycofania samochodu z działalności gospodarczej Wnioskodawczyni, bowiem w tym zakresie nie sformułowano pytania i nie przedstawiono stanowiska.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.