IBPP2/4512-605/15/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku 10 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 14 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty wystawionej faktury VAT oraz korekty deklaracji podatkowej - jest nieprawidłowe.

W dniu 30 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości dokonania korekty wystawionej faktury VAT oraz korekty deklaracji podatkowej.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 14 września 2015 r. (data wpływu 15 września 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 3 września 2015 r. znak: IBPP2/4512-605/15/WN.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna wpisana do Centralnej Ewidencji Działalności. Wnioskodawczyni jest czynnym podatnikiem podatku VAT i zgodnie z właściwością miejscową podlega pod Urząd Skarbowy w W. Wnioskodawczyni prowadzi opodatkowaną sprzedaż oraz usługi. Wnioskodawczyni wykonywała roboty przy budowie kompleksu boisk sportowych w R. oraz W. Wnioskodawczyni rozpoczęła prace w R. po otrzymaniu projektu umowy. Wnioskodawczyni wystawiła na rzecz generalnego wykonawcy fakturę VAT za roboty w W. oraz R. Faktura ta opiewała na kwotę 200.000 zł w tym rozliczenie zaliczki na poczet prac w R. na kwotę 190.000 zł oraz kwota 10.000 zł tytułem rozliczenia zaliczki na poczet prac w W. Generalny wykonawca przed ostatecznym zakończeniem prac nakazał Wnioskodawczyni zejść z placu robót nie podpisując protokołu.

Generalny wykonawca odmówił zapłaty wynagrodzenia i podważał sposób rozliczenia zaliczki.

Następnie toczyło się postępowanie Sądowe przeciwko generalnemu wykonawcy o zapłatę. Sąd I instancji zasądził całość dochodzonego pozwem roszczenia. Pozwany - generalny wykonawca złożył apelację od przedmiotowego wyroku. Jednym z zarzutów apelacji był nieprawidłowe rozliczenie wpłaconej zaliczki. Sąd Apelacyjny po rozpoznaniu apelacji zmienił wyrok Sądu I instancji i uznał, że Wnioskodawczyni dokonała nieprawidłowego rozliczenia zaliczki w wysokości 200.000 zł. W ocenie Sądu umowa stron na roboty budowlane w R. była nieważna. Sąd zatem uznał, że skoro umowa jest nieważna to za wykonane prace nie należy się wynagrodzenie z umowy, tym samym zaliczkowe zapłaty. Sąd wyrokiem apelacyjnym z dnia 30 listopada 2010 r. obniżył zasądzoną przez sąd I instancji kwotę roszczenie powódki o kwotę 190.000 zł tj., kwotę zaliczki na poczet prac w R. i wydal wyrok zmieniający tj. zasądzający kwotę niższą o 190.000 zł. Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu o zapłatę ww. kwoty jednakże postępowanie to nie zakończyło się i jest aktualnie zawieszone z uwagi na fakt, że generalny wykonawca ogłosił upadłość. Wnioskodawczyni zgłosiła swoją wierzytelność z tytułu wykonanych prac na boisku w R. jako bezpodstawne wzbogacenie generalnego wykonawcy, jednakże wierzytelność ta nie została przez syndyka uznana w żadnej części.

W związku z tą sytuacją Wnioskodawczyni nie otrzymała wynagrodzenia za wykonane prace na boisku w R., a należny podatek od wystawionej faktury VAT został naliczony w miesiącu październiku 2008 r.

Dodatkowo pismem z 14 września 2015 r. Wnioskodawczyni uzupełniła opis powyższego stanu faktycznego, wyjaśniając:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą jako osoba fizyczna wpisana do Centralnej Ewidencji Działalności.

Wnioskodawczyni jest czynnym podatkiem podatku VAT i zgodnie z właściwością miejscową podlega pod Urząd Skarbowy w W. Wnioskodawczyni prowadzi opodatkowaną sprzedaż oraz usługi.

Wnioskodawczyni wykonywała roboty przy budowie kompleksu boisk sportowych w R. oraz W. Wnioskodawczyni wykonywała prace i roboty przy budowie kompleksu boisk sportowych w ramach kompleksu "Moje boisko Orlik 2012" w R. Wnioskodawczyni do wykonywania robót w R. przystąpiła w sierpniu 2008 r. - zanim otrzymała projekt umowy na roboty budowlane od generalnego wykonawcy. Po otrzymaniu projektu umowy (8 października 2008 r.) nie doszło do zawarcia umowy w formie pisemnej, albowiem projekt nie odpowiadał wcześniejszym ustnym ustaleniom stron. Wnioskodawczyni wykonywała roboty budowlane do dnia 31 października 2008 r. tj. do dnia w którym P. poinformował Wnioskodawczynię o odstąpieniu od umowy i nakazał opuszczenie placu budowy. Wnioskodawczyni wykonała przy budowie boiska w R. niemal cały zakres robót jaki został ustalony przez strony tj. wykonała roboty przygotowawcze i ziemne, podbudowę boiska, drenaż, montaż krawężników i obrzeży, przyłącza sanitarne, kanalizacyjne i wodociągowe. Wnioskodawczyni miała także przywieziony cały materiał do wykonania robót na terenie boiska w R. Wnioskodawczyni nie zdążyła - z uwagi na nakazanie jej opuszczenia terenu budowy - wykonać: ubicia nawierzchni walcem pod położenie sztucznej nawierzchni, wykonania fundamentów pod budynek socjalny oraz ułożyć 120 metrów bieżących krawężnika. Wnioskodawczyni sporządziła kosztorys powykonawczy robót. Zgodnie z kosztorysem wartość wykonanych robót, zużytych materiałów jak i użytego sprzętu wyniosła 325.447,11 zł brutto. Kwota ta zawiera podatek VAT, który Wnioskodawczyni musiała zapłacić, a generalny wykonawca - P. - mógł sobie odliczyć. P. nie kwestionował jakości wykonanych robót w R.

P. jako generalny wykonawca otrzymał od inwestora Miasta R. zapłatę, za wykonanie kompleksu "Moje Boisko Orlik 2012" w R. Pomiędzy stronami toczyło się postępowanie sądowe dot. zapłaty za wykonanie boiska w W. W trakcie postępowania sądowego poruszona została także kwestia dot. budowy boisk w R. W wyroku Sądu Apelacyjnego w K. z dnia 30 listopada 2010 r. zostało stwierdzone, że ustna umowa na roboty budowlane polegające na budowie boiska w R. jest umową nieważną z powodu niedochowania formy pisemnej zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego. Zgodnie ze stanowiskiem Sądu Apelacyjnego w K. dla zawarcia umowy pomiędzy wykonawcą a podwykonawcą wymagane jest zachowanie formy pisemnej pod rygorem nieważności. Na tej też podstawie Sąd uznał w tym wyroku, że skoro umowa ta była nieważna to za wykonane prace nie należy się wynagrodzenie z umowy, tym samym zaliczkowe zapłaty. Wnioskodawczyni nie mogła dokonać zatem zaliczenia części otrzymanej zaliczki na poczet robót w R., a cała otrzymana zaliczka w kwocie 200.000 zł winna zostać zaliczona na poczet umowy na budowę boiska w W. Na tej podstawie Sąd Apelacyjny w K. obniżył wysokość zasądzonej przez Sąd Okręgowy na rzecz Wnioskodawczyni kwoty o 190.000 zł. Sąd Apelacyjny w K. wskazał, że pomiędzy stronami nie doszło wprawdzie do formalnego odbioru robót w R., jednakże prace te zostały w całości wykonane przez Wnioskodawczynię.

Wyrok Sądu Apelacyjnego w K. jest prawomocny z dniem jego wydania tj. z dniem 30 listopada 2010 r.

Wnioskodawczyni w dniu 28 października 2008 r. wystawiła fakturę VAT nr 38/A/2008, w której to dokonała rozliczenia otrzymanej od P. zaliczki w kwocie 200.000 zł. Zaliczka ta została zaliczona w kwocie 190.000 zł na poczet budowy boiska w R., zaś w kwocie 10.000 zł na poczet budowy boiska w W. Wskazać należy, że P. dokonując wpłaty zaliczki wskazał, że dotyczy to obu umów nie wskazując konkretnych kwot. Wnioskodawczyni wystawiła zaś fakturę VAT rozliczającą otrzymaną zaliczkę. Następnie w dniu 20 kwietnia 2009 r. na mocy faktury VAT nr 12/2009 Wnioskodawczyni obciążyła P. kwotą 135.447,11 zł (tekst jedn.: wynagrodzenie należne ponad zaliczkę 190.000 zł) tytułem wynagrodzenia za roboty budowlane na budowie boiska w R. W sumie Wnioskodawczyni wystawiła na rzecz P. faktury VAT na łączną kwotę brutto 325.477,11 zł i od tej kwoty uiściła należny podatek VAT.

Generalny wykonawca do dnia dzisiejszego nie uiścił należności z tytułu budowy boiska w R.

W związku z brakiem zapłaty Wnioskodawczyni wystąpiła do Sądu z pozwem o zapłatę wynagrodzenia za budowę boiska w R. Jako podstawę swojego roszczenia Wnioskodawczyni wskazała na fakt spełniania świadczenia nienależnego na rzecz P. (z uwagi na nieważność umowy). Sąd Okręgowy w G. X Wydział Gospodarczy w dniu 13 kwietnia 2011 r. wydał nakaz zapłaty, którym nakazał spółce P. zapłacić na rzecz Wnioskodawczyni kwotę 325.447,11 zł. P. wniósł sprzeciw od wydanego nakazu zapłaty. Postępowanie to nie zakończyło się i jest aktualnie zawieszone z uwagi na fakt, że generalny wykonawca - P. - ogłosił upadłość. Wnioskodawczyni zgłosiła swoją wierzytelność z tytułu wykonanych prac na boisku w R. jako bezpodstawne wzbogacenie generalnego wykonawcy, jednakże wierzytelność ta nie została przez syndyka uznana w żadnej części.

W związku z tą sytuacją Wnioskodawczyni nie otrzymała wynagrodzenia za wykonane prace na boisku w R., a należny podatek od wystawionej faktury VAT 38/A/2008 - rozliczającej zaliczkę został naliczony w miesiącu październiku 2008 r., zaś podatek od wystawionej faktury VAT 12/2009, został naliczony w miesiącu kwietniu 2009 r.

Z informacji posiadanych przez Wnioskodawczynię wynika, że dłużnik jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania (ostatecznie przyjęte z pisma z 14 września 2015 r.):

Czy w zaistniałym stanie faktycznym:

* Wnioskodawczyni ma prawo dokonać korekty wystawionej w dniu 28 października 2008 r. faktury VAT 38/A/2008 o kwotę oddalonego przez Sąd powództwa oraz dokonać korekty złożonej deklaracji podatkowej za miesiąc październik 2008 i dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku poprzednio naliczonego od kwoty 190.000 zł brutto.

* Wnioskodawczyni ma prawo dokonać korekty wystawionej w dniu 20 kwietnia 2009 r. faktury VAT nr 12/2009 o kwotę niezapłaconego przez wykonawcę tj. P. wynagrodzenia oraz dokonać korekty złożonej deklaracji podatkowej za miesiąc kwiecień 2009 i dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku poprzednio naliczonego od kwoty 135.447,11 zł brutto.

Stanowisko Wnioskodawczyni (ostatecznie przeformułowane w piśmie z 14 września 2015 r.).

W ocenie Wnioskodawczyni w zaistniałym stanie faktycznym oraz w oparciu o wydany wyrok w imieniu Rzeczypospolitej Polskiej, a następnie brak uznania roszczenia przez syndyka Wnioskodawczyni powinna dokonać korekty wystawionej w dniu 28 października 2008 r. faktury VAT 38/A/2008 o kwotę oddalonego przez Sąd powództwa oraz dokonać korekty złożonej deklaracji podatkowej VAT - 7 za miesiąc październik 2008 i dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku poprzednio naliczonego od kwoty 190.000 zł brutto.

Wnioskodawczyni powinna również dokonać korekty wystawionej w dniu 20 kwietnia 2009 r. faktury VAT nr 12/2009 o kwotę niezapłaconego przez wykonawcę tj. P. wynagrodzenia oraz dokonać korekty złożonej deklaracji podatkowej VAT-7 za miesiąc kwiecień 2009 i dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku poprzednio naliczonego od kwoty 135.447,11 zł brutto.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zwanych podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, a zgodnie z art. 19 ust. 1 przywołanej ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wykonania usługi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności określone w ust. 1 podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa (art. 5 ust. 2 ustawy).

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Definicja świadczenia usług ma zatem charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Aby dana czynność (usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, sprzedażą jest odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 15 ust. 1 ww. ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z obowiązującym do dnia 31 grudnia 2013 r. art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Jak wynika z art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2013 r. poz. 35 z późn. zm.) - w przypadku czynności wykonanych przed dniem 1 stycznia 2014 r. obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19-21 ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu obowiązującym przed tym dniem.

Zgodnie z art. 12 ust. 2 ustawy z 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw - do wystawiania faktur korygujących faktury wystawione przed dniem 1 stycznia 2014 r. i faktury wystawione zgodnie z ust. 1 oraz do wystawiania faktur będących duplikatami takich faktur stosuje się odpowiednio przepisy art. 106j-106I ustawy zmienianej w art. 1, w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą.

Od dnia 1 stycznia 2014 r. kwestie związane z wystawianiem faktur, w tym faktur korygujących, są uregulowane w przepisach zawartych od art. 106a do 106q ustawy o podatku od towarów i usług. W świetle art. 106j ust. 1 ustawy, dodanego na podstawie art. 1 pkt 50 ww. ustawy z dnia 7 grudnia 2012 r., w przypadku gdy po wystawieniu faktury:

- podatnik wystawia fakturę korygującą.

Powyższy przepis określa sytuacje, w których należy wystawić fakturę korygującą

Natomiast w myśl art. 106j ust. 2 faktura korygująca powinna zawierać:

Jak wynika z opisu sprawy Wnioskodawczyni wykonała prace i roboty przy budowie kompleksu boisk sportowych, a na poczet tych prac otrzymała od zleceniodawcy zaliczkę. Zleceniodawca nie kwestionował jakości wykonanych robót w R., ani też samego faktu ich wykonania, a jedynie sposób rozliczenia wpłaconej zaliczki. W postępowaniu sądowym Sąd orzekł nieważność umowy na roboty budowlane pomiędzy Wnioskodawcą a zleceniodawcą (P.) z uwagi na niedochowanie formy pisemnej umowy. Sąd uznał, że skoro umowa ta była nieważna, to za wykonane prace nie należy się wynagrodzenie z umowy, tym samym zaliczkowe zapłaty.

W odniesieniu do powyższego należy podkreślić, że prawo podatkowe jest odrębną od prawa cywilnego gałęzią prawa. Reguły obowiązujące w prawie podatkowym (zarówno w warstwie materialnej, jak i proceduralnej) istnieją zupełnie niezależnie od reguł obowiązujących w prawie kontraktów. Teza "rozdzielności" tych dwu gałęzi prawa przyświeca bowiem wielu składom orzekającym Naczelnego Sądu Administracyjnego, gdy rozstrzygane są spory dotyczące skutków podatkowych umów cywilnoprawnych. Charakterystyczny dla wyroków jakie zapadały, a dotyczyły granicy pomiędzy prawem cywilnym a prawem podatkowym jest wyrok NSA w Gdańsku z dnia 24 kwietnia 1996 r. (SA/Gd 2959/94). Orzeczono w nim, że: "Strony mogą dowolnie i na swobodnie przyjętych warunkach określać stosunki zobowiązaniowe te strony łączące, jednakże ocena ich zgodności z prawem podatkowym należy do organu". Nie kwestionuje się w tym wyroku braku uprawnień organów podatkowych do badania ważności umów cywilnoprawnych. W uzasadnieniu sąd stwierdza bowiem, że: "organy podatkowe nie są powołane do tego, by stwierdzić, czy umowa cywilnoprawna odpowiada przepisom Kodeksu cywilnego, czy też zachodzi jej nieważność z mocy art. 58 § 1 Kodeksu cywilnego - należy to do kognicji sądu powszechnego. Prawo podatkowe jest prawem autonomicznym i tym samym ono stanowi podstawę opodatkowania, jak i kwestii z tym opodatkowaniem się wiążących. Prawo cywilne będzie miało znaczenie o tyle, o ile wynika to z istoty sprawy, a nie jest unormowane w prawie podatkowym."

Z uzasadnienia powyższego wyroku wynika, że sąd uznał prawo organu podatkowego do pomijania, bądź uznawania istnienia stosunków obligacyjnych łączących obie strony. Stwierdza się tam bowiem, że "organy podatkowe, oceniając umowę cywilnoprawną zawartą pomiędzy skarżącą spółką a firmą M. N. nie były upoważnione do stwierdzenia, czy jest ona w zakresie cywilnoprawnym nieważna. Jednakże organy podatkowe miały nie tylko prawo, ale i obowiązek oceny skutków prawnych umowy pod względem jej znaczenia dla procesów podatkowych. Zatem miały prawo organy podatkowe stwierdzić, że zawarta umowa dla celów podatkowych nie wywiera skutków prawnych. Płynie stąd wniosek, że strony mogą dowolnie i na swobodnie przyjętych warunkach określić stosunki zobowiązaniowe te strony łączące. Jednakże ocena ich zgodności z prawem podatkowym należy do organu. Nie ma przeto znaczenia rozważanie, czy doszło do zawarcia umowy, czy też była ona pozorna, skoro w tej sprawie wystarczy ocenić jej skutki pod kątem przepisów prawa podatkowego".

Mając zatem na uwadze brzmienie art. 5 ust. 2 ustawy o VAT oraz powyższe wnioski płynące z orzecznictwa sądów administracyjnych, stwierdzić należy, że na gruncie podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje cywilnoprawna skuteczność zawartej pomiędzy Wnioskodawczynią a Zleceniodawcą umowy na wykonanie robót budowlanych. Istotnym w rozpatrywanej sprawie jest, że Wnioskodawczyni wykonała wskazane we wniosku roboty budowlane, których jakości nie kwestionował Zleceniodawca. Na poczet wykonanych prac Wnioskodawczyni otrzymała kwotę 200.000 zł, tytułem zaliczki, którą udokumentowała fakturą VAT w dniu 28 października 2008 r. nr 38/A/2008. Na pozostałą część wynagrodzenia wynikającą ze sporządzonego kosztorysu dotyczącego wykonania robót budowlanych Wnioskodawczyni wystawiła w dniu 20 kwietnia 2009 r. fakturę VAT nr 12/2009.

Zatem w związku z otrzymaniem zaliczki oraz wykonaniem usługi budowlanej powstał obowiązek podatkowy, a tym samym Wnioskodawczyni zobowiązana była do udokumentowania fakturą VAT otrzymanej zaliczki oraz wykonanych robót budowlanych, zgodnie z obowiązującym w tamtych okresach art. 106 ustawy o VAT.

Istotne bowiem w przedmiotowej sprawie jest to, że Wnioskodawczyni faktycznie wykonała czynności podlegające opodatkowaniu i wywołujące powstanie obowiązku podatkowego, zatem Wnioskodawczyni miała obowiązek rozliczenia podatku należnego wynikającego z faktur VAT dokumentujących wykonane czynności, z uwzględnieniem przepisów określających moment powstania obowiązku podatkowego dla tych czynności. Tym samym Wnioskodawczyni w chwili otrzymania części zapłaty (zaliczki) na poczet usług wykonywanych na rzecz generalnego wykonawcy (zleceniodawcy), jak i wykonania robót była zobowiązana do rozpoznania obowiązku podatkowego.

Przepisy art. 106j ust. 1 ustawy wymieniają sytuacje, których wystąpienie uprawnia lub zobowiązuje do wystawienia faktur korygujących. Jednakże okoliczności opisane we wniosku (tekst jedn.: brak całości zapłaty, nieważność umowy) nie zostały wymienione w tym przepisie, tym samym Wnioskodawczyni nie ma prawa do skorygowania wystawionych faktur oraz złożonych deklaracji podatkowych i obniżenia podatku należnego.

Zatem w wyniku analizy przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa badając zasadność korekty faktur, Wnioskodawczyni nie może dokonać:

* korekty wystawionej w dniu 28 października 2008 r. faktury VAT 38/A/2008 o kwotę oddalonego przez Sąd powództwa oraz dokonać korekty złożonej deklaracji podatkowej za miesiąc październik 2008 i dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku poprzednio naliczonego oraz

* korekty wystawionej w dniu 20 kwietnia 2009 r. faktury VAT nr 12/2009 o kwotę niezapłaconego przez wykonawcę wynagrodzenia oraz dokonać korekty złożonej deklaracji podatkowej za miesiąc kwiecień 2009 i dokonać obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku poprzednio naliczonego.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawczyni jest nieprawidłowe.

Ponadto nadmienić trzeba na marginesie sprawy, że należy mieć także na uwadze w rozpatrywanej sprawie przepisy ustawy - Ordynacja podatkowa, dotyczące przedawnienia zobowiązań.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu stanu faktycznego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.