IBPP2/4512-590/15/WN
Pismo z dnia 10 września 2015 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/4512-590/15/WN
INTERPRETACJA INDYWIDUALNA
Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 czerwca 2015 r. (data wpływu 25 czerwca 2015 r.), uzupełnionym pismem, które wpłynęło w dniu 8 września 2015 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa dotyczących pojazdu specjalnego (karawanu) - jest prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 25 czerwca 2015 r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem, które wpłynęło w dniu 8 września 2015 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków eksploatacyjnych oraz zakupu paliwa dotyczących pojazdu specjalnego (karawanu).
W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:
Wnioskodawca posiada samochód specjalny pogrzebowy MERCEDES VITO (ksero dowodu rejestracyjnego w załączeniu) ale w związku z brakiem adnotacji VAT-1 w dowodzie rejestracyjnym (w stacji diagnostycznej Wnioskodawca otrzymał informacje, że taki wpis nie już potrzebny) Wnioskodawca prosi o potwierdzenie zapytania. Wnioskodawca informuje także, że:
1. Jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT.
2. Prowadzi zakład pogrzebowy, a działalnością Wnioskodawcy są usługi pogrzebowe (PKD: 96.03.Z - Pogrzeby i działalność pokrewna) i samochód wykorzystuje wyłącznie w tym celu.
3. Dopuszczalna masa całkowita pojazdu wynosi 2800 kg.
4. Samochód posiada dwa miejsca siedzące łącznie z kierowcą. Dopuszczalna ładowność wynosi 1035 kg - informacje wynikają z dokumentów wydanych w oparciu o przepisy ustawy o ruchu drogowym.
5. Samochód posiada jeden rząd siedzeń
6. Samochód spełnia wymogi sanitarno-techniczne oraz:
jest trwale oznakowany. Oznakowanie mówi o przeznaczeniu samochodu (napisy, zasłonki)
kabina kierowcy jest odizolowana od części przeznaczonej na umieszczenie zwłok
oczywiście w kabinie jest zabezpieczenie przed przesuwaniem się trumny oraz pojemnika na szczątki ludzki
podłoga jest wykonana z materiałów łatwo zmywalnych i odpornych na działanie środków dezynfekujących
posiada wydzielone miejsce na przechowywanie środków dezynfekujących, sprzętu myjąc-czyszczącego oraz jednorazowych rękawic ochronnych.
Dodatkowo Wnioskodawca uzupełnił opis stanu faktycznego informując, że z dowodu rejestracyjnego wynika, że samochód marki MERCEDES VITO jest samochodem specjalnym pogrzebowym.
W związku z powyższym zadano następujące pytanie:
Czy Wnioskodawca może odliczać VAT od wszystkich wydatków związanych z eksploatacją samochodu m.in.:
* paliwa
* naprawy
* oleje
* części zamienne oraz środki konserwujące i służące do pielęgnacji samochodu
* opłat za przejazd autostradami (w przypadku wyjazdu po zwłoki).
Zdaniem Wnioskodawcy, mimo braku wpisu VAT-1 w dowodzie rejestracyjnym (tak jak w starszym samochodzie rejestrowanym w 2008 r.), ale posiadając wpis "samochód specjalny" o przeznaczeniu "pogrzebowe" mogę odliczać 100% VAT-u ze wszystkich zakupów związanych z tym samochodem. Samochód nie nadaje się do innych celów jak usługi pogrzebowe, co jest potwierdzone wpisem w dowodzie rejestracyjnym oraz dokumentem przeróbki samochodu na specjalny.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.
Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.
Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", wprowadzono nowe zasady odliczania podatku od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
I tak, zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:
wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;
należnego z tytułu:
świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,
dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,
wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;
wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.
W ust. 2 powołanego artykułu postanowiono, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:
nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.
Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:
w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:
sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.
W myśl art. 86a ust. 9 ww. ustawy, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
pojazdy specjalne, które spełniają również warunki zawarte w odrębnych przepisach, określone dla następujących przeznaczeń:
agregat elektryczny/spawalniczy,
do prac wiertniczych,
koparka, koparko-spycharka,
ładowarka,
podnośnik do prac konserwacyjno-montażowych,
żuraw samochodowy
- jeżeli z dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym wynika, że dany pojazd jest pojazdem specjalnym.
Z kolei, zgodnie z art. 86a ust. 10 ustawy, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 9:
pkt 1 i 2 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację, oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego odpowiednią adnotację o spełnieniu tych wymagań;
pkt 3 stwierdza się na podstawie dokumentów wydanych zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
Przepis art. 2 pkt 36 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym (tekst jedn.:Dz. U. z 2012 r. poz. 1137, z późn. zm.) stanowi, że użyte w ustawie określenie pojazd specjalny oznacza #8722; pojazd samochodowy lub przyczepę przeznaczone do wykonywania specjalnej funkcji, która powoduje konieczność dostosowania nadwozia lub posiadania specjalnego wyposażenia; w pojeździe tym mogą być przewożone osoby i rzeczy związane z wykonywaniem tej funkcji.
W grupie pojazdów uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika mieszczą się pojazdy ustawowo uznane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej, przy wykorzystywaniu których nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Są to pojazdy o konstrukcji wskazującej na ich podstawowe przeznaczenie do celów gospodarczych, wykluczającej ich użycie do celów prywatnych lub powodującej, że ewentualny użytek do celów prywatnych będzie nieistotny.
Stosownie do treści § 2 obowiązującego od dnia 1 kwietnia 2014 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika (Dz. U. z 2014 r. poz. 407), za pojazdy samochodowe inne niż określone w art. 86a ust. 9 ustawy uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika uznaje się pojazdy samochodowe będące pojazdami specjalnymi o przeznaczeniu:
pogrzebowy;
bankowóz #8722; wyłącznie typu A i B
- jeżeli mają jeden rząd siedzeń albo ich dopuszczalna masa całkowita jest większa niż 3 tony.
Jak wynika z § 3 pkt 1 tego rozporządzenia, pojazdy samochodowe, o których mowa w § 2, powinny spełniać wymagania określone w § 4 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich (Dz. U. Nr 249, poz. 1866) - w przypadku pojazdów, o których mowa w § 2 pkt 1.
Według § 4 omawianego rozporządzenia, dokumentami potwierdzającymi spełnienie wymagań, o których mowa w § 2 i § 3, są dokumenty wydane zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
Zgodnie § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r., środek transportu drogowego przeznaczony do przewozu zwłok i szczątków ludzkich powinien spełniać następujące wymagania techniczne i sanitarne:
być trwale oznakowany w sposób wskazujący na jego przeznaczenie;
posiadać kabinę kierowcy odizolowaną od części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich;
posiadać zabezpieczenie przed przesuwaniem się trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie podczas przewozu;
posiadać podłogę w części przeznaczonej na umieszczenie trumny lub pojemnika na zwłoki albo szczątki ludzkie wykonywaną z materiałów łatwo zmywalnych i odpornych na działanie środków dezynfekujących;
posiadać wydzielone miejsce na przechowywanie środków dezynfekcyjnych, sprzętu myjąco-czyszczącego oraz jednorazowych rękawic ochronnych.
Według ust. 2 tego paragrafu, nie dopuszcza się montażu miejsc siedzących w części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich.
W myśl ust. 5 omawianego paragrafu, środek transportu drogowego powinien być zarejestrowany jako pojazd specjalny zgodnie z przepisami o ruchu drogowym.
Na podstawie art. 71 ust. 1 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. - Prawo o ruchu drogowym, dokumentem stwierdzającym dopuszczenie do ruchu pojazdu samochodowego, ciągnika rolniczego, pojazdu wolnobieżnego wchodzącego w skład kolejki turystycznej, motoroweru lub przyczepy jest dowód rejestracyjny albo pozwolenie czasowe. Przepis ten nie dotyczy pojazdów, o których mowa w ust. 3.
Analiza przedstawionego opisu sprawy oraz treść powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa służącego do napędu samochodu marki MERCEDES VITO, materiałów eksploatacyjnych oraz opłat za przejazd autostradami, skoro - jak wskazano we wniosku - z dowodu rejestracyjnego tego samochodu wynika, że jest pojazdem specjalnym o przeznaczeniu pogrzebowym, mającym jeden rząd siedzeń i spełniającym wymagania określone w § 4 ust. 1 powołanego rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 27 grudnia 2007 r. w sprawie wydawania pozwoleń i zaświadczeń na przewóz zwłok i szczątków ludzkich, pod warunkiem, że nie dopuszcza się montażu miejsc siedzących w części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich. Zatem pojazd ten stanowi pojazd samochodowy, o którym mowa w § 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r., uznawany za wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej. Tym samym Wnioskodawcy przysługuje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków wymienionych we wniosku związanych z użytkowaniem tego pojazdu na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 2 ustawy w powiązaniu z § 2 pkt 1 oraz § 3 i 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 marca 2014 r. w sprawie pojazdów samochodowych uznawanych za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.
W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.
Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu stanu faktycznego w szczególności dopuszczenie montażu miejsc siedzących w części przeznaczonej na umieszczenie zwłok albo szczątków ludzkich lub zmiana stanu prawnego powodują, że interpretacja traci ważność.
Ponadto należy zauważyć, iż załączone do przedmiotowego wniosku kserokopie dokumentów obrazujących przedstawiony we wniosku stan faktyczny nie mogą być przedmiotem oceny przez tut. organ przy wydawaniu indywidualnej interpretacji. Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, nie przeprowadza postępowania dowodowego w związku z czym nie jest obowiązany, ani uprawniony do oceny tych materiałów: jest związany wyłącznie opisem stanu faktycznego przedstawionym przez wnioskodawcę i jego stanowiskiem, co wynika wprost z przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).
Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.