IBPP2/4512-434/15/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 maja 2015 r. (data wpływu 7 maja 2015 r.), uzupełnionym pismem z 29 czerwca 2015 r. (data wpływu 30 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych nabyciem samochodu - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 maja 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% VAT od wydatków związanych nabyciem samochodu.

Wniosek ten został uzupełniony pismem z 29 czerwca 2015 r. (data wpływy 30 czerwca 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-434/15/WN.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego towarów od 2001 r. Ciężarówki przewożą różnego rodzaju ładunki po terenie całej Europy. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy jest niezbędny samochód osobowy, którym szybko i bezpiecznie może się poruszać po sieci autostrad w całej Europie. Samochód ten wykorzystywany byłby w firmie do zadań takich jak:

* bezpośredni kontakt z obecnymi zleceniodawcami (klientami) oraz wyjazdy na rożnego rodzaju spotkania i przetargi w celu pozyskiwania nowych klientów, a odległości aby dotrzeć do nich są znaczne, ponieważ Wnioskodawca ma swoich stałych klientów praktycznie po całej Europie (m.in. Niemcy, Belgia, Holandia, Słowacja). Wnioskodawca podkreśla, że w dzisiejszych czasach gdzie konkurencja jest bardzo duża jest zmuszony do bardzo częstych kontaktów osobistych z klientami, są to różnego rodzaju spotkania biznesowe, zaproszenia okolicznościowe, rozmowy handlowe, przetargi itd., nie wyobrażalne jest to żeby na tego rodzaju spotkania wykorzystywać samochody ciężarowe. Ponadto firma Wnioskodawcy mieści się w Rzeszowie a zezwolenia do krajów poza unię jak np. Ukraina, Białoruś czy Federacja Rosyjska, gdzie także świadczy usługi, wydaje BOTM (Biuro Obsługi Transportu Międzynarodowego), które mieści się w Warszawie, Wnioskodawca jest zmuszony bardzo często jeździć po tego typu zezwolenia a są to zezwolenia jednorazowe. Zdarza się także w życiu, że ciężarówka ulega w trasie awarii gdzie usługi warsztatowe oraz części są dużo droższe niż w naszym kraju, wtedy też niezbędnym jest samochód osobowy, żeby do bagażnika zapakować niezbędne narzędzia oraz część która uległa awarii i jak najszybsze dotarcie do zepsutej ciężarówki w celu jej naprawy aby dalej mogła kontynuować jazdę.

* kolejnym zadaniem do wykorzystania ww. pojazdu byłyby wyjazdy na teren prowadzenia działalności do wszelkiego rodzaju urzędów m.in. w celu składania deklaracji, pism oraz wniosków do właściwych Urzędów Skarbowych, do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dojazdy do kierowców w celu odebrania dokumentów ze zdania towarów, dojazdy na pocztę w celu wysyłania faktur itd.

W Urzędzie Skarbowym Wnioskodawcy, pod który podlega w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą w informacji Wnioskodawca uzyskał odpowiedź od pracownika tegoż urzędu na nasze pytanie "czy możemy odliczyć pełną kwotę podatku VAT od zakupionego samochodu osobowego..." otrzymał odpowiedź, że jeżeli prowadzi działalność pod tym samym adresem co zamieszkuje to odliczenie jest absolutnie niemożliwe. W głowie nam się nie mieści, jakie to ma znaczenie, że jak ktoś ma zarejestrowaną firmę poza miejscem zamieszkania to może odliczyć 100% a jak w miejscu zamieszkania to nie może, przecież to jest jawna dyskryminacja przedsiębiorców, którzy mają siedziby w miejscach zamieszkania i co za tym idzie łamanie praw równej konkurencji. Partnerom biznesowym Wnioskodawcy zagranicznym to się w głowie nie mieści jak można prowadzić jakąkolwiek działalność gospodarczą bez samochodu osobowego.

Reasumując Wnioskodawca mógłby jeszcze dużo więcej napisać do czego ten samochód będzie nam służył, ale uważa, że to co napisał jest wystarczającym uzasadnieniem, że ten samochód jest mu niezbędny w firmie i będzie bardzo dużo wykorzystywany w celach ww. wymienionych. Wnioskodawcy bardzo prosi o jak najszybsze rozpatrzenie oraz udzielenie interpretacji gdyż w chwili obecnej jest zmuszony do wstrzymania się od zakupu wyżej wymienionego pojazdu co bardzo utrudni mu na ten moment normalne funkcjonowanie firmy. Wnioskodawca poinformował, że posiada swój prywatny samochód w ogóle nie związany z firmą wygodny i oszczędny, który wykorzystuje do celów prywatnych.

Dodatkowo w odpowiedzi na wezwanie Wnioskodawca do zadanych przez tut. organ pytań odniósł się w następujący sposób:

1. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem od towarów i usług.

2. Gdy będę nim jechał z biura do urzędu skarbowego celem dostarczenia deklaracji VAT to moim zdaniem będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych podatkiem VAT, ale gdy będę wiózł do ZUS deklarację składane co miesiąc z tytułu prowadzenia działalności oraz od pracowników to będzie używany zgodnie z ustawą do celów działalności gospodarczej, ale jazda ta nie będzie miała nic wspólnego wyłącznie z czynnością opodatkowaną podatkiem VAT. Jeżeli pojadę tym autem po części zamienne do ciężarówek do sklepu to będzie to wykorzystanie wyłącznie z czynnością opodatkowaną podatkiem VAT czy nie pozostawiam to do oddzielnej interpretacji urzędowi. Dalsza część pytania nie będzie wykorzystywany do celów innych niż do prowadzenia działalności gospodarczej.

3. Działalność gospodarcza ma siedzibę w miejscu zamieszkania obu ze wspólników (biuro). Baza transportowa, gdzie trzymane są ciężarówki jest poza miejscem zamieszkania obu wspólników a działalność prowadzona jest na terenie całej Europy.

4. Samochód, o którym mowa we wniosku będzie konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu 5 lub 7 osób. Z dokumentów będzie wynikać takie przeznaczenie.

5. Jedyną regułą co do sposobu wykorzystania pojazdu do jakiej zobowiązuje Wnioskodawcę prawo jest prowadzenie książki przebiegu i tylko taka regułę ma zamiar wprowadzić.

6. Okolicznością obiektywnie potwierdzającą brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego jest fakt, że Wnioskodawca posiada samochód osobowy niemający nic wspólnego z firmą.

7. Staranność ta będzie się przejawiać tym, że klucze do tego samochodu będą w posiadaniu tylko i wyłącznie wspólników Spółki.

8. Wnioskodawca zatrudnia pracowników, ale tego pojazdu, o którym mowa będą użytkować tylko i wyłącznie wspólnicy Spółki.

9. Użytkowanie pojazdu Wnioskodawca będzie nadzorować z za kierownicy prowadząc go.

10. Samochód będzie garażowany albo na bazie transportowej albo pod biurem.

11. W Polsce osoby prowadzące działalność gospodarczą nigdy nie są po pracy. Wnioskodawca pracuje 24 godziny na dobę w zależności od potrzeb i sytuacji, a więc samochód ten będzie wykorzystywany w godzinach wyżej nieokreślonych.

12. Wnioskodawca będzie prowadzić ewidencje przebiegu pojazdu.

13. Wnioskodawca złoży informację urzędowi skarbowemu o wykorzystaniu samochodu do prowadzenia działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawca może odliczyć 100% VAT od zakupu samochodu osobowego na firmę.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązujące przepisy w tym stanie prawnym jak najbardziej zezwalają na 100% odliczenie podatku VAT od zakupionego samochodu osobowego na firmę Wnioskodawcy. Wnioskodawca uważa ponadto, że jeśli Urząd Skarbowy ma jakiekolwiek wątpliwości co do używania takiego samochodu to Urząd ma obowiązek udowodnić, że Wnioskodawca używa tego samochodu niezgodnie z prawem (do celów prywatnych) a nie Wnioskodawca, że nie używa go do celów prywatnych, bo Polskie prawo stanowi też o tym, że jeżeli Urząd ma jakiekolwiek wątpliwości to ma obowiązek rozstrzygać je na korzyść podatnika.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powołanego przepisu art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Od dnia 1 kwietnia 2014 r. mocą ustawy z dnia 7 lutego 2014 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2014 r. poz. 312), zwanej dalej "ustawą nowelizującą", wprowadzono nowe zasady odliczania podatku od wydatków dotyczących samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

I tak, zgodnie z brzmieniem art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

W ust. 2 powołanego artykułu postanowiono, że do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

Stosownie natomiast do art. 86a ust. 3 ww. ustawy przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

Zgodnie z art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Zatem, aby mieć prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego związanego z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie w działalności gospodarczej, podatnik musi określić reguły zapewniające wyeliminowanie możliwości wykorzystania ich do celów prywatnych, a ponadto wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu.

Warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu - stosownie do art. 86a ust. 5 ustawy - nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

Stosownie do art. 86a ust. 6 ustawy o VAT ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności. Podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami (art. 86a ust. 12 ustawy o VAT).

Zgodnie ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

W opisie zdarzenia przyszłego Wnioskodawca wskazał, że prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu międzynarodowego towarów od 2001 r. Ciężarówki przewożą różnego rodzaju ładunki po terenie całej Europy. W związku z prowadzoną działalnością Wnioskodawcy jest niezbędny samochód osobowy, którym szybko i bezpiecznie może się poruszać po sieci autostrad w całej Europie. Samochód ten wykorzystywany byłby w firmie do zadań takich jak:

* bezpośredni kontakt z obecnymi zleceniodawcami (klientami) oraz wyjazdy na rożnego rodzaju spotkania i przetargi w celu pozyskiwania nowych klientów, a odległości aby dotrzeć do nich są znaczne, ponieważ ma swoich stałych klientów praktycznie po całej Europie (m.in. Niemcy, Belgia, Holandia, Słowacja).

* wyjazdy na teren prowadzenia działalności do wszelkiego rodzaju urzędów m.in. w celu składania deklaracji, pism oraz wniosków do właściwych Urzędów Skarbowych, do Zakładu Ubezpieczeń Społecznych, dojazdy do kierowców w celu odebrania dokumentów ze zdania towarów, dojazdy na pocztę w celu wysyłania faktur itd. Wnioskodawca posiada swój prywatny samochód w ogóle nie związany z firmą wygodny i oszczędny, który wykorzystuje do celów prywatnych. Działalność gospodarcza ma siedzibę w miejscu zamieszkania obu ze wspólników (biuro). Baza transportowa gdzie trzymane są ciężarówki jest poza miejscem zamieszkania obu wspólników a działalność prowadzona jest na terenie całej Europy. Samochód o którym mowa we wniosku to samochód osobowy, który będzie konstrukcyjnie przeznaczony do przewozu 5 lub 7 osób, a z dokumentów będzie wynikać takie przeznaczenie. Okolicznością obiektywnie potwierdzającą brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego jest fakt, że Wnioskodawca posiada samochód osobowy niemający nic wspólnego z firmą. Samochód będzie garażowany albo na bazie transportowej albo pod biurem. Wnioskodawca będzie prowadzić ewidencje przebiegu pojazdu i złoży informację urzędowi skarbowemu o wykorzystaniu samochodu do prowadzenia działalności gospodarczej.

W odniesieniu do kwestii pełnego prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem samochodu osobowego należy zauważyć, że wskazany przepis art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy o VAT przewiduje wyłączenie ogólnej zasady wynikającej z art. 86a ust. 1 tej ustawy w zakresie odliczania podatku naliczonego związanego z wydatkami dotyczącymi pojazdów samochodowych, w sytuacji gdy dany pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Z cyt. wyżej przepisu art. 86a ust. 4 pkt 1 wynika, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

Wskazane powyżej przesłanki muszą być spełnione łącznie, aby podatnik miał prawo do odliczenia 100% podatku związanego z pojazdami wykorzystywanymi wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W tym miejscu wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić w przedsiębiorstwie wyeliminowanie użytku prywatnego używanych w nim pojazdów samochodowych dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Przykładowo może tego dokonać za pomocą wprowadzonych regulaminów, umów, zarządzeń wraz z podjęciem dodatkowych działań zabezpieczających ich wykonanie. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności przedsiębiorstwa i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdów muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku tych pojazdów. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Jak wyjaśniono powyżej aby uznać, że pojazd jest wykorzystywany w sposób "mieszany" wystarczy tylko jednorazowo użyć go do celów prywatnych. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika m.in., że samochód będzie parkowany w miejscu, gdzie Wnioskodawca posiada bazę transportową lub biuro prowadzonej działalności gospodarczej, które znajduje się w miejscu zamieszkania obu wspólników. Wnioskodawca nie wprowadził żadnych reguł dotyczących użytkowania pojazdu w działalności gospodarczej, które wykluczałyby jego użycia do celów innych niż działalność gospodarcza, a jedynie zamierza prowadzić ewidencję przebiegu tego pojazdu. W związku z powyższym nie można obiektywnie uznać wykorzystywania pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej, w sytuacji gdy będzie on parkowany w miejscu zamieszkania Wnioskodawcy (obydwu wspólników). W przedstawionych okolicznościach istnieje potencjalna możliwość wykorzystania pojazdu do celów prywatnych Wnioskodawcy. Fakt, że Wnioskodawca posiada również drugi samochód nie wyklucza potencjalnej możliwości użycia opisanego pojazdu do celów innych niż działalność gospodarcza. Zatem okolicznością obiektywnie potwierdzającą brak wykorzystania pojazdu do użytku prywatnego nie wystarczy, że Wnioskodawca posiada samochód osobowy niemający nic wspólnego z firmą i jedyną regułą, która ma wykluczyć użycie tego pojazdu do celów "mieszanych" będzie prowadzona ewidencja przebiegu pojazdu.

Z uwagi na powyższe okoliczności dotyczące sposobu użytkowania pojazdu nie można się zgodzić z twierdzeniem Wnioskodawcy, że samochód będzie wykorzystywany wyłącznie w celach prowadzonej działalności. Jak wynika z przedstawionych okoliczności samochód będzie parkowany w miejscu zamieszkania obu wspólników, gdzie mieści się biuro. Zatem obiektywnie nie można wykluczyć wykorzystania pojazdu do celów prywatnych. Złożenie zgłoszenie VAT-26 oraz prowadzenie ewidencji przebiegu pojazdu opisanej we wniosku nie stanowi przesłanki do pełnego odliczenia podatku naliczonego, bowiem o tym w pierwszej kolejności decyduje sposób użytkowania i reguły wykluczające obiektywnie użycie pojazdu do celów prywatnych. Tymczasem z okoliczności wskazanych we wniosku wynika, że Wnioskodawca nie ma obiektywnych możliwości wyeliminowania użycia pojazdu do użytku prywatnego. Praca jaką wykonuje jak wyjaśnia we wniosku (tekst jedn.: Wnioskodawcę nie obowiązują ograniczenia czasowe dotyczące wymiaru czasu pracy, a przedstawiony charakter pracy wskazuje, że Wnioskodawca pracuje "24 godziny na dobę") charakteryzuje się tym, że niemożliwe jest dokładne określenie z góry w jakim czasie (każdego dnia) samochód będzie wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzonej działalności gospodarczej. W takim przypadku Wnioskodawca używa samochodu osobowego celem powrotu do swojej siedziby, tym samym powrotu do miejsca zamieszkania, a zatem pojazd wykorzystywany jest do celów mieszanych. Nie ma obiektywnych możliwości rozdzielenia wykorzystania tego pojazdu wyłącznie do celów działalności gospodarczej tj. powrotu do siedziby i celów prywatnych - powrotu do miejsca zamieszkania. Ponadto parkowanie samochodu w miejscu zamieszkania w żadnej sytuacji nie wykluczy istnienia potencjalnych możliwości użytku tego pojazdu do celów prywatnych. Zatem z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że istnieją realne możliwości wykorzystania samochodu osobowego do celów prywatnych.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy oraz przedstawiony opis zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego, wynikającego z otrzymanej faktury dokumentującej nabycie samochodu osobowego, na podstawie art. 86a ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 2 pkt 1 ustawy o VAT.

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy, że przysługuje mu 100% odliczenia podatku VAT od zakupionego samochodu, jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana któregokolwiek elementu przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja indywidualna traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.