IBPP2/4512-38/16/IK - Ustalenie prawa do odliczenia podatku VAT z paragonów fiskalnych dokumentujących zakupy tajemniczego klienta.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 21 stycznia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura za pośrednictwem platformy ePUAP 21 stycznia 2016 r.), uzupełnionym pismem z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu do tut. Biura za pośrednictwem platformy ePUAP 4 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z paragonów fiskalnych dokumentujących zakupy tajemniczego klienta - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 stycznia 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z paragonów fiskalnych dokumentujących zakupy tajemniczego klienta.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 4 kwietnia 2016 r. (data wpływu 4 kwietnia 2016 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 marca 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

B. sp. z o.o. (dalej "Spółka") zajmuje się Badaniami rynku i opinii. W odpowiedzi na zapotrzebowanie Klientów firma planuje wprowadzić ofertę badań "tajemniczego klienta" w punktach sprzedaży w celu sparametryzowanej oceny jakości obsługi. Usługa badania "tajemniczego klienta" polega na wizycie pracownika firmy badawczej ("Spółki") w punkcie sprzedaży. Pracownik wciela się w rolę prawdziwego klienta i podczas wizyty w punkcie sprzedaży gromadzi różnorodne informacje na temat jakości obsługi. W wielu przypadkach wizyta wiąże się z zakupem usługi lub towaru przez tajemniczego klienta. W większości przypadków kwota zakupu jest znacznie niższa niż 450 zł. Z uwagi na fakt, iż Tajemniczy Klient powinien pozostać anonimowy nie powinien do usługi prosić o fakturę gdyż taka prośba stwarza ryzyko ujawnienia go jako "tajemniczego klienta". Dokonując zakupu usługi/towaru pobiera zatem paragon. "Spółka" jest podatnikiem podatku od towarów i usług nie korzystającym ze zwolnienie podmiotowego.

W uzupełnieniu do wniosku na zadane przez Organ pytania, Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi:

1. Czy Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

Odp. Tak

2. Czy Wnioskodawca będzie świadczył opisane we wniosku usługi wyłącznie dla innych podmiotów, czy też w ramach własnej firmy będzie przeprowadzał również takiego rodzaju badania.

Odp. Wyłącznie dla innych podmiotów.

3. Jeżeli w ramach własnej firmy Wnioskodawca będzie przeprowadzał takie badania to proszę wskazać, czy one również są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej.

Odp. Nie dotyczy

4. W jaki sposób Wnioskodawca będzie wykorzystywał zakupione przez "tajemniczego klienta" towary i usługi oraz jaki będą one miały związek z wykonywaną sprzedażą opodatkowaną, w czym ten związek będzie się przejawiać.

Odp. Wnioskodawca nie wie, co będzie w przyszłości. Zakupione jedzenie zostanie skonsumowane przez tajemniczego klienta. W związku z badaniem "tajemniczy klient" pracownik musiał zakupić i skosztować potraw, by dokonać oceny jakości świadczonych usług. Inna usługa np. porada dietetyczna, karnet na siłownię - służą klientowi do sprawdzenia jakości i skuteczności oferowanych usług. Tajemniczy klient musi skorzystać z usługi tak jakby to zrobił normalny Klient aby dokonać obiektywnej oceny. Za te usługi "tajemniczego klienta" Wnioskodawca wystawi fakturę sprzedażową. Bez zakupu i sprawdzenia np. skosztowania, udziału w oferowanych zajęciach itp. nie jest możliwe dokonanie oceny i wykonanie badania marketingowego przez spółkę Wnioskodawcy na rzecz podmiotu zamawiającego. Zakup usługi jest niezbędnym elementem badania.

5. Jaki będzie los towarów po dokonaniu zakupów przez tajemniczego klienta, proszę te losy opisać.

Odp. Jedzenie zostanie skonsumowane, usługa wykorzystana przez "tajemniczego klienta". Jeżeli Wnioskodawca miałby w przyszłości realizować badania, gdzie w grę wchodziłby towar o trwałym użytku lub taki, który można zwrócić - to wówczas konieczne byłyby indywidualne ustalenia z firmą - Zleceniodawcą.

6. Jeżeli Wnioskodawca zwróci zakupione przez tajemniczego klienta towary, to należy wskazać na jakich zasadach ten zwrot się odbędzie, np. czy jest to odpłatnie.

Odp. W zależności od rodzaju towaru. Większość towarów po zakupie ma możliwość zwrotu (poza usługami np. jedzenie w restauracji, usługa fryzjerska itp...).

7. Jakie elementy będzie zawierać paragon dokumentujący nabycie przez tajemniczego klienta, proszę je wymienić.

Odp. Takie jak na każdym paragonie fiskalnym, dla osoby prywatnej - Standardowy bezimienny paragon fiskalny.

8. Czy, o ile kasy fiskalne będą miały funkcje dodania NIP-u nabywcy. Wnioskodawca będzie w posiadaniu paragonów fiskalnych z NlP-em nabywcy.

Odp. Raczej nie. Wnioskodawca nie może przecież ujawnić, że firma Wnioskodawcy robi badanie i kupuje usługi, towary bo rozmija się to z ideą "tajemniczego" klienta. Tajemniczy klient to najczęściej osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej - posługuje się numerem PESEL, jest przez Wnioskodawcę zatrudniana na podstawie umowy zlecenia do wykonania konkretnego badania "tajemniczego klienta".

9. Na kogo będą wystawiane paragony dokumentujące nabycie dokonywane przez tajemniczego klienta - czy na paragonach będzie znajdować się NIP Wnioskodawcy.

Odp. Na nikogo - będą anonimowe. Wnioskodawca nie może podawać NIP Wnioskodawcy. Badanie ma być anonimowe a Klienta "tajemniczy".

10. Czy czynności wykonywane przez Wnioskodawcę opisane w przedmiotowym Wniosku będą czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, niekorzystającymi ze stawki zwolnionej.

Odp. Sprzedaż taka jest opodatkowana VAT. Za usługę "tajemniczego klienta" wystawiamy fakturę VAT zamawiającemu - są to faktury na usługę np. badanie marketingowe.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 2):

Czy "Spółka" może potraktować paragon jako fakturę (zgodnie z uproszczeniem zawartym w art. 106e ust. 5 pkt 3) i na tej podstawie obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tego paragonu wynikającego.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług (ostatecznie sformułowane w piśmie z 4 kwietnia 2016 r.).

Mianem faktur "uproszczonych" określa się faktury wystawiane w przypadku, gdy kwota należności ogółem nie przekracza kwoty 450 zł albo 100 euro (jeżeli kwota ta określona jest w euro). Na postawie art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy o VAT, faktury takie mogą nie zawierać imion i nazwisk lub nazw nabywców towarów lub usług oraz ich adresów, a także danych takich jak: miara i ilość dostarczonych towarów lub zakres wykonanych usług, cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto), wartość dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto), stawka podatku, suma wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolnioną od podatku, kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku. Co istotne warunkiem wystawienia faktur w uproszczonej formie jest umieszczenie w nich danych pozwalających określić kwotę podatku dla poszczególnych stawek podatku. Wystawienie faktury uproszczonej ma charakter fakultatywny i nie jest obowiązkowe, nawet jeśli kwota należności nie przekracza ww. wartości. Przepisy ustawy o VAT w art. 106e ust. 6 wskazują sytuacje, w których nie można wystawić faktur uproszczonych, nawet jeżeli wartość należności jest niewielka. Faktury uproszczonej nie można wystawiać do: sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, dostawy towarów oświadczenia usług, których miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osobą zobowiązaną do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika. Należy zauważyć, iż zakres danych, które obowiązkowo muszą być zamieszczone na fakturze uproszczonej, został określony w sposób zbliżony do zakresu danych wymaganych dla paragonów fiskalnych. Faktury uproszczone, tak jak paragony fiskalne, nie muszą zawierać imion i nazwisk lub nazw nabywców oraz ich adresów.

Dane jakie powinien zawierać paragon w świetle przepisów o VAT.

Jak wynika z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. poz. 363), paragon fiskalny zawiera co najmniej: imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych - adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika; numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP); numer kolejny wydruku; datę oraz godzinę i minutę sprzedaży; oznaczenie "PARAGON FISKALNY"; nazwę towaru lub usługi pozwalającą na jednoznaczną ich identyfikację; cenę jednostkową towaru lub usługi; ilość i wartość sumaryczną sprzedaży danego towaru lub usługi z oznaczeniem literowym przypisanej stawki podatku; wartość rabatów lub narzutów, o ile występują; wartość sprzedaży brutto i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku po uwzględnieniu rabatów lub narzutów; wartość sprzedaży zwolnionej od podatku; łączną kwotę podatku; łączną kwotę sprzedaży brutto; oznaczenie waluty, w której rejestrowana jest sprzedaż, przynajmniej przy łącznej kwocie sprzedaży brutto; kolejny numer paragonu fiskalnego; numer kasy i oznaczenie kasjera - przy więcej niż jednym stanowisku kasowym; numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy) - na żądanie nabywcy; logo fiskalne i numer unikatowy kasy.

Należy zauważyć, iż na żądanie nabywcy sprzedawca umieszcza na paragonie fiskalnym numer identyfikacji podatkowej nabywcy (NIP nabywcy). Jeżeli zgodnie z żądaniem nabywcy sprzedawca zamieści na paragonie jego NIP, a kwota transakcji nie przekracza kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną (por. art. 106e ust. 5 pkt 3 oraz art. 106h ust. 4 ustawy o VAT). Warto przy tym zaznaczyć, iż dokumentem, na podstawie którego dokonuje się odliczenia VAT, jest zasadniczo faktura. Oznacza to, że tylko w sytuacji, gdy otrzymany paragon spełnia warunki uznania go za fakturę uproszczoną można będzie na jego podstawie dokonać odliczenia podatku naliczonego (jeżeli oczywiście dotyczy zakupów, które dają prawo do takiego odliczenia). Taki paragon będzie podstawą ujęcia w księgach rachunkowych operacji gospodarczej zakupu towarów lub usług oraz kwoty VAT naliczonego. Reasumując: "Spółka" może potraktować paragon jako fakturę (zgodnie z uproszczeniem zawartym w art. 106e ust. 5 pkt 3) i na tej podstawie obniżyć kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tego paragonu wynikającego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Generalna zasada określająca prawne możliwości odliczenia podatku naliczonego wyrażona jest w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. Zgodnie z tym przepisem w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług (art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT).

W uzasadnieniu orzeczenia w sprawie C-37/95, Belgische Staat v. Ghent Coal Terminal NV TSUE stwierdził, że system odliczeń podatku oznacza całkowite uwolnienie przedsiębiorcy od obciążeń z tytułu VAT zapłaconego lub należnego (do zapłaty) w prowadzonej działalności gospodarczej. Wspólny system podatku od wartości dodanej zapewnia, że jakakolwiek działalność gospodarcza, bez względu na jej cel oraz rezultat, o ile sama podlega VAT, jest opodatkowana w sposób całkowicie neutralny.

Aby zatem podatnik mógł obniżyć kwotę podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z dokonanych zakupów, zakupy te muszą być związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych, przy czym związek ten winien mieć charakter bezsporny.

Zasada generalna wynikająca z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Z treści powołanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W sprawie będącej przedmiotem wniosku, Wnioskodawca - czynny zarejestrowany podatnik podatku od towarów i usług #61485; chce odliczać podatek VAT z wydatków ponoszonych przez "tajemniczego klienta" dokumentowanych paragonami. Jednakże Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu paragonów fiskalnych z NlP-em nabywcy, będą to standardowe paragony fiskalne jak dla osoby prywatnej.

Odnosząc się do powyższego wskazać należy, że najważniejszym dowodem księgowym, który pozwala na zaliczenie danego wydatku do kosztów oraz odliczenie naliczonego podatku od towarów i usług jest faktura. W niektórych przypadkach podobną rolę może pełnić paragon.

Zasady wystawiania faktur regulują przepisy art. 106a-106q ustawy o VAT.

I tak, zgodnie z art. 106a ust. 1 ustawy o VAT - przepisy niniejszego rozdziału stosuje się do sprzedaży, z wyjątkiem przypadków, o których mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 1a, w których usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego i faktura dokumentująca te transakcje nie jest wystawiana przez usługobiorcę lub nabywcę towarów w imieniu i na rzecz usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów.

W myśl art. 106e ust. 1 pkt 1-18 ustawy o VAT - faktura powinna zawierać:

Faktura może nie zawierać w przypadku gdy kwota należności ogółem nie przekracza 450 zł albo kwoty 100 euro, jeżeli kwota ta określona jest w euro - danych określonych w ust. 1 pkt 3 dotyczących nabywcy i danych określonych w ust. 1 pkt 8, 9 i 11-14, pod warunkiem że zawiera dane pozwalające określić dla poszczególnych stawek podatku kwotę podatku (art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy).

W myśl ust. 6 tego artykułu, przepisu ust. 5 pkt 3 nie stosuje się w przypadku sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju, sprzedaży, dla której nie jest na fakturze podawany numer, o którym mowa w ust. 1 pkt 5, wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz w przypadku, o którym mowa w art. 106a pkt 2 lit.a.

Zgodnie z art. 106h ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku gdy faktura dotyczy sprzedaży zarejestrowanej przy zastosowaniu kasy rejestrującej, do egzemplarza faktury pozostającego u podatnika dołącza się paragon dokumentujący tę sprzedaż.

Przepisu ust. 1 nie stosuje się w przypadku, gdy paragon został uznany za fakturę wystawioną zgodnie z art. 106e ust. 5 pkt 3 (art. 106h ust. 4 ustawy o VAT).

Zatem faktura uproszczona to specyficzny typ dokumentu sprzedażowego, w którym nie trzeba zawierać wszystkich tych informacji, obowiązkowych przy fakturach. Faktura tego typu nie może dotyczyć kwoty wyższej niż 450 zł lub 100 euro. Faktura uproszczona nie musi zawierać:

* imienia i nazwiska lub nazwy nabywcy towarów lub usług oraz jego adresu,

* miary i ilości dostarczonych towarów lub zakresu wykonywanych usług,

* ceny jednostkowej towaru lub usługi bez kwoty podatku (ceny jednostkowej netto),

* wartości dostarczonych towarów lub wykonanych usług, objętych transakcją, bez kwoty podatku (wartości sprzedaży netto),

* stawki podatku,

* sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na sprzedaż objętą poszczególnymi stawkami podatku i sprzedaż zwolniona z podatku,

* kwoty podatku od sumy wartości sprzedaży netto, z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku

- pod warunkiem jednak, że będą na niej zawarte dane, które pozwalają na określenie kwoty podatku dla poszczególnych stawek.

Fakturą uproszczoną nie można dokumentować:

* wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,

* sprzedaży dla osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej,

* dostawy towarów i świadczenia usług, których miejscem świadczenia jest terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, a osoba zobowiązana do zapłaty podatku od wartości dodanej jest nabywca lub usługobiorca i faktura dokumentująca te czynności nie jest wystawiana przez tego nabywcę lub usługobiorcę w imieniu i na rzecz podatnika,

* sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju i sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Natomiast zgodnie z § 8 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 14 marca 2013 r. w sprawie kas rejestrujących (Dz. U. z 2013 r. poz. 363), paragon fiskalny zawiera co najmniej:

Jak wskazują wyżej cyt. przepisy faktura uproszczona powinna uwzględniać dane zbliżone do tych, które musi zawierać paragon.

Regulacja zawarta w § 8 ust. 1 pkt 17 umożliwia podatnikom wystawienie za pomocą kasy paragonu, który pełniłby rolę tzw. "faktury uproszczonej".

Jeżeli zgodnie z żądaniem nabywcy sprzedawca zamieści na paragonie jego NIP, a kwota transakcji nie przekracza kwoty 450 zł lub 100 euro, to paragon taki można uznać za fakturę uproszczoną stosownie do art. 106e ust. 5 pkt 3 ustawy oraz art. 106h ust. 4 ustawy).

Jednakże należy podkreślić, że dokumentem, na podstawie którego dokonuje się odliczenia VAT, jest zasadniczo faktura. Oznacza to, że tylko w sytuacji, gdy otrzymany paragon spełnia warunki uznania go za fakturę uproszczoną można będzie na jego podstawie dokonać odliczenia podatku naliczonego (jeżeli oczywiście dotyczy zakupów, które dają prawo do takiego odliczenia).

Zatem w sytuacji opisanej we wniosku pomimo tego, że kwota należności nie będzie przekraczała 450 zł, to jednak z uwagi na fakt, że na tym dokumencie nie będzie ujawniony numer NIP nabywcy, tj. Wnioskodawcy, Wnioskodawca nie będzie uprawniony do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, bowiem paragonu jakim będzie dysponował nie można uznać za Fakturę uproszczoną.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiany stanu prawnego.

Ponadto ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy w części dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.