IBPP2/4512-322/15/IK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) i § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 1 kwietnia 2015 r. (data wpływu 2 kwietnia 2015 r.), uzupełnionym pismem z 14 czerwca 2015 r. (data wpływu 16 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek - jest prawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 14 czerwca 2015 r. (data wpływu 16 czerwca 2015 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 2 czerwca 2015 r. znak: IBPP2/4512-322/15/IK.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

D.W. (dalej: Podatnik, Wnioskodawca) prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług finansowych. W tym celu Podatnik zawarł umowę sub-pośrednictwa finansowego, na podstawie której świadczył będzie na rzecz Zleceniodawcy usługi w zakresie pośrednictwa finansowego (dalej: Umowa).

W ramach zawartej Umowy, Podatnik zobowiązał się do podejmowania działań mających na celu doprowadzenie do zawarcia przez klientów umów ze Zleceniodawcą, których przedmiotem będzie pośrednictwo Zleceniodawcy w zawarciu przez klientów umów, takich jak umowy kredytu i pożyczki, lub innych o podobnym przedmiocie, z instytucjami finansowymi (świadczenie usług pośrednictwa na rzecz Zleceniodawcy). Ponadto, Zleceniodawca jako agent, świadczy na rzecz instytucji finansowej usługi pośrednictwa finansowego w zakresie pośrednictwa w dystrybucji produktów finansowych oraz obsługi klientów (świadczenie usług pośrednictwa na rzecz instytucji finansowej).

W trakcie wykonywania czynności Podatnik każdorazowo:

Ponadto, standardowo w ramach wykonywanych usług Podatnik:

* sprawdza wstępną ocenę zdolności kredytowej klienta w celu określenia właściwej strategii pozyskania kredytu;

* informuje klienta o warunkach zawarcia poszczególnych umów kredytowych oferowanych przez banki;

* przekazuje informacje na temat warunków, jakie klient powinien spełnić, by móc skorzystać z wybranego produktu finansowego z oferty banku;

* gromadzi i udostępnienia klientowi obowiązujące druki i formularze niezbędne do zawarcia umowy kredytowej;

* udziela wszelkich niezbędnych informacji związanych z kompletowaniem dokumentów niezbędnych celem złożenia w banku wniosku o uzyskanie kredytu;

* udziela fachowej pomocy przy sporządzaniu wniosku kredytowego dla klienta, uwzględniając szczegółowe wytyczne banku w przypadku ubiegania się o wybrany produkt kredytowy;

* pośredniczy w relacjach klient-bank, w szczególności poprzez przekazanie wniosku kredytowego i innych wymaganych dokumentów do banku oraz o konieczności uzupełnienia dokumentacji niezbędnej do podjęcia decyzji przez bank;

* wykonuje wszelkie niezbędne czynności w celu umożliwienia bądź wskazania okazji klientowi do zawarcia przez niego umowy kredytowej.

Jak wynika z powyższego wyliczenia, usługi Wnioskodawcy dotyczą czynności faktycznych zmierzających do zawarcia umowy między klientem a Zleceniobiorcą (a w konsekwencji z bankiem lub instytucją finansową) której przedmiotem są kredyty, pożyczki, względnie inne usługi finansowe.

Jednocześnie należy wskazać, że w wykonaniu powyższych usług Podatnik nie świadczy doradztwa na rzecz banku czy pośrednika, z którym łączy go umowa sub-agencyjna. Element doradztwa nie występuje również, co do zasady, w relacjach z klientami (kredytobiorcami, pożyczkobiorcami) przekazywanie informacji handlowej na temat wybranych produktów finansowych stosownie do sygnalizowanych przez klientów potrzeb i oczekiwań, nie stanowi bowiem, czynności doradczej jako takiej, a jest jedynie integralną i nierozerwalną częścią świadczenia usługi pośrednictwa.

Ponadto, należy wskazać, że należne Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne z tytułu świadczonych usług jest, co do zasady uzależnione (zarówno jeżeli chodzi o uzyskanie prawa do niego, jak i jego wysokość) od zawarcia przez pozyskanego przez klienta umowy z instytucją finansową, której przedmiotem są oferowane produkty finansowe.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, że:

Podatnik na podstawie umowy ze Zleceniodawcą zobowiązał się do podejmowania działań mających na celu doprowadzenie do zawarcia przez klientów umów ze Zleceniodawcą, których przedmiotem będzie pośrednictwo Zleceniodawcy w zawarciu przez klientów umów, takich jak umowy kredytu i pożyczki, lub innych o podobnym przedmiocie, jednak niniejsze zapytanie dotyczy wyłącznie pośrednictwa Podatnika w zawieraniu przez klientów umów wyczerpujących definicję umowy kredytu oraz pożyczki pieniężnej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (sformułowane w piśmie z 14 czerwca 2015 r.):

Czy Podatnik powinien stosować zwolnienie z podatku od towarów i usług dla usług będących przedmiotem zapytania, na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o podatku od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 oraz art. 146a pkt 1 Ustawy stawka podatku VAT wynosi co do zasady 23%. Jednocześnie Ustawa przewiduje przypadki, w których określone usługi lub towary korzystają z innych stawek podatku, bądź zwolnione są z podatku.

Jednym z uregulowań wprowadzającym zwolnienie z podatku jest art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy, w którym wymieniono w tzw. usługi finansowe. Zgodnie z przytoczonym przepisem, zwolnienie z podatku dotyczy usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Podatnik stoi na stanowisku, iż usługi świadczone przez niego na podstawie Umowy korzystały będą ze zwolnienia z podatku na podstawie wspomnianego art. 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy. Zakres usług świadczonych przez podatnika wpisuje się bowiem w usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych.

Pomimo braku ustawowej definicji "pośrednictwa", bogaty dorobek orzecznictwa podatkowego jak i doktryny pozwala określić zakres pojęciowy tego terminu. Charakterystyka usług pośrednictwa przedstawiona została, m.in. w wyroku NSA z dnia 26 czerwca 2013 r., sygn. akt I FSK 923/12, w którym wskazano na istotę usług pośrednictwa: "Celem świadczonych przez skarżącą usług jest skojarzenie dwóch stron i doprowadzenie do zawarcia umowy między użytkownikiem a instytucją finansową. Skoro bowiem użytkownik po zapoznaniu się z przedstawioną przez skarżącą ofertą instytucji finansowych może wybrać odpowiedni dla niego produkt i go zakupić lub zgłosić zainteresowanie nim, to stworzona zostaje możliwość nawiązania kontaktu z instytucją finansową i nabycia jej produktu (...) usługi polegające na prezentacji i możliwości zapoznania się z ofertą instytucji finansowych, a w przypadku zainteresowania produktem danej instytucji finansowej stworzenia użytkownikowi możliwości kontaktu z doradcą lub możliwości pobrania, wypełnienia i złożenia wniosku, a następnie zawarcia umowy i nabycia danego produktu finansowego, stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług finansowych określonych w art. 43 ust. 1 pkt 37-41 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (...)".

Ponadto z wykładni językowej wynika, że zwolnione z podatku są usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielenia kredytów i pożyczek pieniężnych a pośrednictwo to umowa, w której jedna strona zobowiązuje się wobec drugiej doprowadzić do sposobności zawarcia umowy lub pośredniczyć przy zawarciu takiej umowy.

Mając na uwadze powyższe oraz ustalony w Umowie zakres obowiązków Podatnika, należy stwierdzić iż w analizowanym spełnione zostały przesłanki dla zastosowania wspomnianego powyżej zwolnienia z VAT, na podstawie art, 43 ust. 1 pkt 38 Ustawy. Fakt, że Podatnik jest kolejnym, w łańcuchu świadczonych na rzecz instytucji finansowych usług, pośrednikiem, nie zmienia bowiem charakteru świadczonych przez niego usług, a zatem w dalszym ciągu mamy do czynienia z usługami o charakterze pośrednictwa, których głównym celem jest "skojarzenie" klienta z produktami oferowanymi ostatecznie przez instytucje finansowe. Efektem finalnym jest bowiem zawarcie umowy kredytu lub pożyczki przez klienta z instytucją finansową.

Przedstawiony model świadczenia usług, w którym Podatnik jest kolejnym w łańcuchu świadczeń pośrednikiem był również przedmiotem analizy Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości. W wyroku w sprawie Volker Ludwig (C-453/05) ETS stwierdził jednoznacznie: okoliczność, że podatnik nie jest związany umownie zjedna ze stron umowy kredytowej, do której zawarcia się przyczynił, nie jest przeszkodą do tego, aby stwierdzić, że wyświadczył on usługę pośrednictwa kredytowego. Trybunał orzekł, że w zakresie pośrednictwa mogą być podejmowane czynności polegające, m.in. na wskazywaniu stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w jej imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych. Nie jest przy tym konieczne istnienie stosunku umownego między podmiotem świadczącym usługi pośrednictwa kredytowego a jedną ze stron umowy kredytowej.

Ponadto charakter usługi pośrednictwa wskazuje przede wszystkim na ich cel, to jest połączenie dwóch stron umowy, przy czym sam pośrednik nie jest jednocześnie żadną z tych stron. Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE, w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), gdzie Trybunał stwierdził, iż "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Konkludując, można stwierdzić, że zgodnie z orzecznictwo europejskiego sądownictwa podatkowego, potwierdza, że usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci w przedmiotowej sytuacji przymiotu takiej usługi, a w konsekwencji również prawa do zwolnienia.

W stanie faktycznym będącym przedmiotem zapytania, Podatnik występuje właśnie w roli sub-agenta, przy czym w myśl przytoczonego orzecznictwa, świadczenia wykonywane przez sub-agenta spełniają przesłanki dla uznania ich za usługi pośrednictwa. Podobne stanowisko przyjmowane jest również przez organy podatkowe, tytułem przykładu należy wskazać na interpretację Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z dnia 2 września 2014 r. znak ILPP1/443-458/14-2/NS, gdzie wskazano, że: "(...) Istotne zatem, dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych polegających na udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby określona usługa, stanowiąca odrębną całość, zmierzała do realizacji zasadniczych funkcji ww. usługi finansowej objętej zwolnieniem. (...) Z treści powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, stanowiącego implementację regulacji unijnych w tym zakresie, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno i tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów."

Warto również wskazać, iż w Ustawie w art. 43 ust. 14 i 15 wskazano na te usługi, które wyłączone zostały ze zwolnienia z VAT, przy czym Podatnik nie spełnia przesłanek dla zastosowania przedmiotowego wyłączenia. Należy wskazać, iż usługi świadczone w ramach Umowy nie stanowią elementu usług pośrednictwa, ponieważ zakres świadczonych usług obejmuje w sposób kompleksowy usługi pośrednictwa. Ponadto przedmiotem świadczonych usług nie są ani usługi ściągania długów, w tym factoringu, ani usługi doradztwa, ani usługi w zakresie leasingu, które zostały wymienione właśnie w art. 43 ust. 15 Ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności sformułowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy.

I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...). Natomiast na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 w tym również:

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu niebędące dostawą towarów.

Z uwagi na powyższe unormowania, pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie. Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym, czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej - na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy - rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

I tak, w myśl art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do art. 43 ust. 13 ustawy o VAT zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W świetle art. 43 ust. 15 ustawy zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w cyt. art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

Istotne zatem, dla zastosowania zwolnienia od podatku w przypadku usług pomocniczych do usług finansowych polegających na udzielaniu kredytów lub pożyczek pieniężnych jest to, aby określona usługa, stanowiąca odrębną całość, zmierzała do realizacji zasadniczych funkcji ww. usługi finansowej objętej zwolnieniem. Przy czym, z omawianego zwolnienia nie mogą korzystać usługi stanowiące element usługi pośrednictwa.

Z treści powołanego wyżej art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, wyraźnie wynika, że intencją ustawodawcy było objęcie zwolnieniem usług udzielania kredytów i pożyczek pieniężnych, zarówno tych wykonywanych przez banki, jak również świadczonych przez inne podmioty pośredniczące w ich udzielaniu. Należy stwierdzić, że wymienione zwolnienie ma charakter przedmiotowy, gdzie przede wszystkim istotną przesłanką do skorzystania ze zwolnienia jest rodzaj świadczonej usługi - cechy, które ją wyróżniają. Ustawodawca szczególny nacisk położył na stronę przedmiotową, nie dokonując zawężenia omawianego zwolnienia wyłącznie do określonej grupy podmiotów.

Pogląd taki potwierdza orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku w sprawie C-2/95 pomiędzy Sparekassernes Datacenter (SDC) a Skatteministeriet (Dania), w którym Trybunał stwierdził, że: "zwolnienie dotyczące usług finansowych nie jest uzależnione od tego, czy usługa jest wykonywana przez instytucję, która wstępuje w prawny związek z końcowym odbiorcą. Fakt, że dana transakcja jest wykonywana przez osobę trzecią, ale z punktu widzenia końcowego odbiorcy wydaje się być usługą wykonywaną przez bank, nie wyklucza objęcia jej zwolnieniem". Można zatem stwierdzić, że wg TSUE usługa finansowa świadczona przez podmiot trzeci nie traci przymiotu takiej usługi.

W celu rozstrzygnięcia, co w świetle ww. przepisów prawa podatkowego należy rozumieć pod pojęciem "pośrednictwa", warto odnieść się do wyroku w sprawie C-453/05 Volker Ludwig przeciwko Finanzamt Luckenwalde, w której TSUE stwierdził, że: "(...) pośrednictwo stanowi działalność polegającą na pośredniczeniu, która może obejmować między innymi wskazywanie stronie danej umowy okazji do zawarcia takiej umowy, kontaktowanie się z drugą stroną i negocjowanie w imieniu i na rzecz klienta warunków świadczeń wzajemnych, przy czym celem takiej działalności jest uczynienie wszystkiego, co niezbędne, aby dwie strony zawarły umowę, a sam pośrednik nie ma żadnego interesu w zakresie treści umowy. Zatem pojęcie pośrednictwa nie wymaga koniecznie, aby pośrednik działający jako subagent agenta głównego kontaktował się bezpośrednio z dwiema stronami umowy, aby negocjować wszystkie klauzule, jednakże pod warunkiem że jego działalność nie ogranicza się do zobowiązania do wykonania części czynności faktycznych związanych z umową".

Z kolei w sprawie C-235/00 Commissioners of Customs Excise przeciwko CSC Financial Services Ltd. TSUE wskazał, że znaczenie słowa "negocjacje", w kontekście art. 13 część B lit. d pkt 5 VI Dyrektywy odnosi się "do działalności pośrednika, który nie przyjmuje roli którejkolwiek ze stron umowy dotyczącej produktu finansowego oraz którego działalność polega na czymś innym, niż świadczenie usług wchodzących w zakres umowy, typowo wykonywanych przez strony takich umów. Negocjacje stanowią usługę świadczoną na rzecz strony umowy oraz są wynagradzane przez nią, polegającą na jednoznacznie określonym akcie mediacji. Mogą one polegać m.in. na wskazywaniu odpowiednich możliwości zawarcia takiej umowy, nawiązywaniu kontaktu z drugą stroną lub negocjowaniu, w imieniu i na rzecz klienta, warunków płatności, jakich ma dokonać jedna ze stron. Celem negocjacji jest zatem wykonanie wszystkich czynności niezbędnych w celu zawarcia przez dwie strony umowy, przy jednoczesnym braku jakiegokolwiek własnego zaangażowania negocjatora określonego w warunkach umowy. Z drugiej strony, nie stanowi negocjacji sytuacja, w której jedna ze stron powierza podwykonawcy część formalności administracyjnych związanych z umową, takich jak udzielanie informacji drugiej stronie oraz przyjmowanie i przetwarzanie wniosków dot. zapisów na papiery wartościowe, będące przedmiotem umowy. W takim przypadku, podwykonawca zajmuje tę samą pozycję, jak strona sprzedająca produkt finansowy i nie jest zatem pośrednictwem".

Zatem zgodnie z orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, usługa pośrednictwa finansowego powinna stanowić:

* usługę świadczoną na rzecz strony transakcji finansowej, za którą strona ta wypłaca wynagrodzenie,

* z punktu widzenia nabywcy usługi finansowej usługi świadczone przez pośrednika powinny stanowić element usługi finansowej,

* celem jest dążenie do zawarcia umowy (przy czym, pośrednik nie ma żadnego interesu co do treści umowy),

* usługa pośrednictwa nie może mieć charakteru wyłącznie wykonywania czynności faktycznych związanych z umową (nie może to być np. wyłącznie udostępnianie informacji stronom transakcji finansowej).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług finansowych. W tym celu zawarł umowę sub-pośrednictwa finansowego, na podstawie której świadczył będzie na rzecz Zleceniodawcy usługi w zakresie pośrednictwa finansowego.

W ramach zawartej Umowy, Podatnik zobowiązał się do podejmowania działań mających na celu doprowadzenie do zawarcia przez klientów umów ze Zleceniodawcą, których przedmiotem będzie pośrednictwo Zleceniodawcy w zawarciu przez klientów umów, takich jak umowy kredytu i pożyczki.

Usługi Wnioskodawcy dotyczą czynności faktycznych zmierzających do zawarcia umowy między klientem a Zleceniobiorcą (a w konsekwencji z bankiem lub instytucją finansową), której przedmiotem są kredyty i pożyczki. W wykonaniu powyższych usług Podatnik nie świadczy doradztwa na rzecz banku czy pośrednika, z którym łączy go umowa sub-agencyjna. Element doradztwa nie występuje również, co do zasady, w relacjach z klientami (kredytobiorcami, pożyczkobiorcami) przekazywanie informacji handlowej na temat wybranych produktów finansowych stosownie do sygnalizowanych przez klientów potrzeb i oczekiwań, nie stanowi bowiem, czynności doradczej jako takiej, a jest jedynie integralną i nierozerwalną częścią świadczenia usługi pośrednictwa. Należne Wnioskodawcy wynagrodzenie prowizyjne z tytułu świadczonych usług jest, co do zasady, uzależnione (zarówno jeżeli chodzi o uzyskanie prawa do niego, jak i jego wysokość) od zawarcia przez pozyskanego przez klienta umowy z instytucją finansową, której przedmiotem są oferowane produkty finansowe. Wnioskodawca na podstawie umowy ze Zleceniodawcą zobowiązał się do podejmowania działań mających na celu doprowadzenie do zawarcia przez klientów umów ze Zleceniodawcą, których przedmiotem będzie pośrednictwo Zleceniodawcy w zawarciu przez klientów umów, takich jak umowy kredytu i pożyczki.

Z opisu sprawy wynika, że czynności, wykonywane przez Wnioskodawcę w przedstawionym we wniosku sposobie funkcjonowania stanowią usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek. Wnioskodawca nie jest żadną ze stron umowy kredytowej i umowy pieniężnej zawartej przez klienta z bankiem. Należy podkreślić, co wynika z powyższej analizy, że zasadniczym celem pośrednictwa jest spowodowanie wszystkiego co możliwe, aby bank i klient zawarli ze sobą umowę - co niewątpliwie ma miejsce w omawianej sprawie. Ponadto, z treści wniosku wynika, że opisane czynności nie obejmują usług doradztwa, wskazanych w art. 43 ust. 15 ustawy.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego należy stwierdzić, że opisane usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów i pożyczek podlegają zwolnieniu od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.