IBPP2/4512-280/15/BW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 17 marca 2015 r. (data wpływu 23 marca 2015 r.), uzupełnionym pismem z 27 maja 2015 r. (data wpływu 2 czerwca 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia wysokości należnego podatku od towarów i usług dla wymienionych we wniosku produktów - jest prawidłowe.

W dniu 23 marca 2015 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia wysokości należnego podatku od towarów i usług dla wymienionych we wniosku produktów.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 maja 2015 r. (data wpływu 2 czerwca 2015 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 20 maja 2015 r. znak: IBPP2/4512-280/15/BW.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Osoba fizyczna (Wnioskodawca) prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą-punkt sprzedaży, w którym sprzedawane są gotowe wyroby gastronomiczne, tj. zapiekanki, hot-dogi, gyrosy, hamburgery, kebaby, frytki, tortille i gotowe dania obiadowe: fasolka po bretońsku, flaczki, bigos, pierogi, gołąbki, placki ziemniaczane z sosem, zupy (barszcz czerwony z krokietem, żurek z białą kiełbasą) sos, surówki. Dania poddaje się jedynie obróbce termicznej i przeznaczone są do natychmiastowej konsumpcji. Dania są przygotowywane w punkcie sprzedaży, z gotowych produktów i półproduktów nabywanych przez prowadzącego działalność od kontrahentów:

W punkcie sprzedaży wyroby gotowe są przygotowywane do sprzedaży w następujący sposób:

1. Zapiekanka: pracownik wkłada gotowy produkt do opiekacza i podgrzewa. W momencie sprzedaży ciepły produkt po ewentualnym dodaniu sosu (wg życzenia klienta) wydawany jest na jednorazowej papierowej tacce lub serwetce.

2. Hot-Dog: w momencie złożenia zamówienia pracownik dodaje do bułki parówkę, a następnie podgrzewa całość w opiekaczu. Po podgrzaniu do wyrobu zostaje dodany ogórek, pomidor, kapusta i sos.

3. Hamburgery: składają się z bułki, gotowych kotletów mięsnych zakupionych u kontrahenta i dostarczonych do punktu sprzedaży. Do bułki zostaje dodany kotlet mięsny który wraz z nią jest podgrzewany w opiekaczu. Po podgrzaniu do tak przyrządzonego hamburgera dodawany jest ogórek, pomidor, kapusta i sos. Hot-dog i hamburgery wkładane są do papierowych kopert i zostają wydane klientowi.

4. Kebab: nabywane jest od kontrahenta surowe, przyprawione i uformowane w charakterystyczny kształt mięso, które następnie piecze się na opiekaczu w punkcie sprzedaży. W momencie sprzedaży do bułki lub placka tortilla dodane zostaje upieczone gorące mięso, ogórek, pomidor, kapustę i sos. Ww. produkty podawane są w pieczywie dostarczonym z piekarni, którego okres przydatności do spożycia wynosi 1-2 dni.

5. Frytki: nabywane są w formie mrożonej od kontrahenta. W chwili sprzedaży pracownik wrzuca je na gorący olej, smaży i podaje klientowi w papierowej torebce. Na życzenie klienta do frytek dodawany jest sos.

6. Pierogi, gołąbki, bigos, fasolka po bretońsku, flaczki, placki ziemniaczane, zupy, sosy. Wszystkie wyszczególnione produkty są nabywane od kontrahenta i dostarczane do punktu sprzedaży i po podgrzaniu w kuchence mikrofalowej sprzedawane są klientowi.

Termin przydatności do spożycia gotowych dań poddanych obróbce termicznej (podgrzaniu) nie jest dłuższy niż jeden dzień. W praktyce gotowe i podgrzane produkty przeznaczone są do niezwłocznej konsumpcji przez klienta.

Konsumpcja: klient spożywa wyrób (zapiekanki, hot-dogi, hamburgery, kebab oraz pozostałe wyszczególnione powyżej produkty) poza punktem sprzedaży lub na miejscu siedzącym w punkcie sprzedaży, stoliki są przeznaczone do oczekiwania na podgrzanie produktu lub do szybkiej konsumpcji na miejscu.

Sprzedaż wyrobów oferowanych przez prowadzącego działalność gospodarczą nie jest zależna od wolnych miejsc, których z założenia jest mniej niż osób kupujących w danym czasie. Oznacza to, że klient kupując produkt nie ma żadnej gwarancji miejsca siedzącego. W punkcie sprzedaży nie jest prowadzona obsługa kelnerska, nie ma również sali restauracyjnej, rozumianej jako wnętrze z nakrytymi stołami, sztućcami, talerzami i kieliszkami. Nie ma także toalet, ani szatni.

Informacja o produktach znajduje się na tablicy a nie w karcie dań podawanej klientowi do stolika. Klient ma znikomą możliwość konfigurowania kupowanego produktu (w zasadzie tylko poprzez wybór sosu w przypadku sprzedaży zapiekanek, hot-dogów, hamburgerów, kebabów). W przypadku gotowych dań obiadowych do wyboru klienta są tylko frytki.

Przedmiotem działalności gospodarczej nie jest działalność restauracyjna, która obejmuje zagwarantowanie klientowi:

* odpowiedniego lokalu (elegancka sala ze stołami i krzesłami oraz miejscem do wyboru),

* infrastruktury (stoły nakryte elegancką zastawą, szatnia, toalety, stosowna muzyka),

* obsługi kelnerskiej.

Dla potrzeb statystycznych czynności będące przedmiotem zapytania są sklasyfikowane w PKD 56.10.1, ale wyłącznie dla potrzeb statystycznych, a nie dla potrzeb przepisów podatkowych oraz klasyfikacja statystyczna nie może być sprzeczna z wykładnią przepisów podatkowych w zakresie VAT wskazaną przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

Czynności będące przedmiotem zapytania mieszczą się w PKWiU ex 10.85.1 - sprzedaż gotowych posiłków i dań.

Natomiast w piśmie z 27 maja 2015 r. Wnioskodawca wskazał symbol PKWiU produktów wyszczególnionych we wniosku:

1. Zapiekanka - PKWiU ex 10.85.1,

2. Hot-Dog - PKWiU ex 10.85.1,

3. Hamburger -PKWiU ex 10.85.1,

4. Kebab - PKWiU ex 10.85.1,

5. Frytki - PKWiU ex 10.85.1,

6. Pierogi - PKWiU ex 10.85.1,

7. Gołąbki - PKWiU ex 10.85.1,

8. Bigos - PKWiU ex 10.85.1,

9. Fasolka po bretońsku - PKWiU ex 10.85.1,

10. Flaczki - PKWiU ex 10.85.1,

11. Placki ziemniaczane - PKWiU ex 10.85.1,

12. Zupy - PKWiU ex 10.85.1.

Jednocześnie Wnioskodawca wyjaśnił, że produkty będące przedmiotem zapytania nie są produktami o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

W związku z powyższym Wnioskodawca prosi o określenie wysokości należnego podatku od towarów i usług VAT na następujące grupy produktowe:

1. Zapiekanki, hot-dogi, hamburgery, kebab

2. Frytki

3. Pierogi, gołąbki, bigos, fasolka po bretońsku, flaczki, placki ziemniaczane, zupy.

Zdaniem Wnioskodawcy, powinien on stosować stawkę VAT w wysokości 5% na wszystkie oferowane przez niego produkty - zgodnie z art. 41 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z załącznikiem nr 10 do tej ustawy dostawa gotowych posiłków i dań, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2% opodatkowana jest stawką podatku VAT w wysokości 5%.

Dla potwierdzenia swojego stanowiska Wnioskodawca zwraca uwagę na wyroki TSUE: z dnia 10 marca 2011 r. C-497/09 (w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09) i z dnia 2 maja 1996 r. w sprawiec-231/94.

W wyroku z dnia 10 marca 2011 r. C-497/09 (w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09) TSUE uznał, iż sprzedaż przygotowywanych na miejscu posiłków w tym m.in.: kiełbasek z grilla, hot-dogów, frytek, szaszłyków oraz kotletów jest powiązana z różnymi elementami świadczenia usług. Stwierdził jednocześnie, iż przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych do spożycia na miejscu, (...)"jako że przygotowanie tych produktów, pobieżne i znormalizowane, jest nierozerwalnie związane z tymi transakcjami" (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny, "sprzedaży towaru zawsze towarzyszy minimalny zakres świadczonych usług, jak umieszczenie towaru na półkach sklepowych czy wystawienie rachunku" (...), natomiast "działalność restauracyjną charakteryzuje szereg elementów i czynności (...), od przygotowania posiłku do jego podania, i wiąże się z zapewnieniem klientowi infrastruktury obejmującej salę jadalną z pomieszczeniami przyległymi (szatnia itp.), meble i nakrycia. Osoby, które zawodowo realizują świadczenia wchodzące w skład działalności restauracyjnej, nakrywają do stołu, służą poradą klientom i udzielają im wyjaśnień w przedmiocie oferowanych artykułów żywnościowych i napojów, podają te produkty do stołu i wreszcie sprzątają stoły po konsumpcji". Biorąc powyższe pod uwagę Wnioskodawca uważa, iż sprzedaż wyrobów, o których mowa w opisie stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Wnioskodawca zwraca uwagę na treść wyroku C-231/94, w którym TSUE podkreśla, iż transakcje w restauracjach charakteryzuje zespół cech i czynności, a dostawa posiłku jest tylko częścią usługi, choć stanowi dominujący ich element. TSUE rozróżnił także dostawę posiłków "na wynos", która nie jest powiązana ze świadczeniem usług kreujących zwiększoną konsumpcję na miejscu. W rezultacie jedynie transakcje dokonywane w restauracjach o odpowiedniej infrastrukturze zapewnianej konsumentom (tzn. przykładowo z salą restauracyjną, szatnią, meblami, wyposażeniem, naczyniami), zostały potraktowane przez TSUE za świadczenie usług.

Biorąc pod uwagę przytoczone wyroki Wnioskodawca uważa, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług nie świadczy usług, lecz dokonuje dostawy towarów. Świadczy o tym nie tylko charakter prowadzonej przez niego działalności, jaką jest sprzedaż wyrobów gotowych w celu natychmiastowej konsumpcji, lecz także brak odpowiedniej infrastruktury w punktach sprzedaży którą mógłby udostępnić klientom.

Istotą transakcji dokonywanych przez Wnioskodawcę jest sprzedaż gotowych posiłków (produktów) przeznaczonych do konsumpcji we własnym zakresie.

Analogiczne stanowisko zostało zawarte w interpretacjach prawa podatkowego: znak

IPPP1-4441-74/11-2/PR z dnia 21 października 2011 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, ITPP1/443-103/12/BJ z 7 maja 2012 r. Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy,

IPPP1/443-1112/14-2/AW Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 8 października 2014 r., IPTPP2/443-785/14-4/JSz Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi 22 stycznia 2015 r.,w których przytoczone zostały również wymienione powyżej wyroki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zakres tych czynności został zdefiniowany w art. 7 i art. 8 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Przez towary należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Jak wynika z art. 2 pkt 1 lit. a Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347, str. 1 z późn. zm.) opodatkowaniu VAT podlegają (...) odpłatna dostawa towarów na terytorium państwa członkowskiego przez podatnika działającego w takim charakterze.

Z treści natomiast art. 14 ust. 1 Dyrektywy wynika, że "dostawa towarów" oznacza przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel.

W świetle art. 24 ust. 1 Dyrektywy "świadczenie usług" oznacza każdą transakcję, która nie stanowi dostawy towarów.

Z przedstawionego we wniosku opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą-punkt sprzedaży, w którym sprzedawane są gotowe wyroby gastronomiczne, tj. zapiekanki,hot-dogi, gyrosy, hamburgery, kebaby, frytki, tortille i gotowe dania obiadowe: fasolka po bretońsku, flaczki, bigos, pierogi, gołąbki, placki ziemniaczane z sosem, zupy (barszcz czerwony z krokietem, żurek z białą kiełbasą) sos, surówki. Dania poddaje się jedynie obróbce termicznej i przeznaczone są do natychmiastowej konsumpcji. Dania są przygotowywane w punkcie sprzedaży, z gotowych produktów i półproduktów nabywanych przez prowadzącego działalność od kontrahentów.

Termin przydatności do spożycia gotowych dań poddanych obróbce termicznej (podgrzaniu) nie jest dłuższy niż jeden dzień. W praktyce gotowe i podgrzane produkty przeznaczone są do niezwłocznej konsumpcji przez klienta.

Klient spożywa wyrób (zapiekanki, hot-dogi, hamburgery, kebab oraz pozostałe wyszczególnione powyżej produkty) poza punktem sprzedaży lub na miejscu siedzącym w punkcie sprzedaży, stoliki są przeznaczone do oczekiwania na podgrzanie produktu lub do szybkiej konsumpcji na miejscu.

Sprzedaż wyrobów oferowanych przez Wnioskodawcę nie jest zależna od wolnych miejsc, których z założenia jest mniej niż osób kupujących w danym czasie. Oznacza to, że klient kupując produkt nie ma żadnej gwarancji miejsca siedzącego. W punkcie sprzedaży nie jest prowadzona obsługa kelnerska, nie ma również sali restauracyjnej, rozumianej jako wnętrze z nakrytymi stołami, sztućcami, talerzami i kieliszkami. Nie ma także toalet, ani szatni.

Informacja o produktach znajduje się na tablicy a nie w karcie dań podawanej klientowi do stolika. Klient ma znikomą możliwość konfigurowania kupowanego produktu (w zasadzie tylko poprzez wybór sosu w przypadku sprzedaży zapiekanek, hot-dogów, hamburgerów, kebabów). W przypadku gotowych dań obiadowych do wyboru klienta są tylko frytki.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie jest działalność restauracyjna, która obejmuje zagwarantowanie klientowi:

* odpowiedniego lokalu (elegancka sala ze stołami i krzesłami oraz miejscem do wyboru),

* infrastruktury (stoły nakryte elegancką zastawą, szatnia, toalety, stosowna muzyka),

* obsługi kelnerskiej.

Ponadto dla produktów wymienionych we wniosku Wnioskodawca wskazał (oddzielnie dla każdego produktu) symbol PKWiU ex 10.85.1

Jednocześnie poinformował, że produkty będące przedmiotem zapytania nie zawierają alkoholu w ilości 1,2%.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą określenia stawki podatku VAT dla sprzedaży wymienionych we wniosku produktów (w szczególności takich jak: zapiekanki, hot-dogi, hamburgery, kebab, frytki pierogi, gołąbki, bigos, fasolka po bretońsku, flaczki, placki ziemniaczane, zupy) w okolicznościach wskazanych we wniosku.

Z analizy opisu sprawy wynika zatem, że rozstrzygając czy w konkretnej sprawie mamy do czynienia z jednym bądź wieloma świadczeniami istotne jest dokonanie tej analizy z punktu widzenia klienta, odbiorcy tych czynności. Poza tym ustalenie czy świadczenie złożone należy zakwalifikować jako dostawę towarów, czy jako świadczenie usług, wymaga wzięcia pod uwagę wszelkich okoliczności, w jakich następuje transakcja, w celu określenia jej elementów charakterystycznych i dominujących.

Zagadnienie odróżnienia dostawy posiłków i napojów od świadczenia usług gastronomicznych i cateringowych uregulowane jest w Rozporządzeniu wykonawczym Rady UE Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającym środki wykonawcze do Dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 77, s. 1), było ono również przedmiotem orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Przepisy Rozporządzenia wykonawczego stanowią w Polsce prawo bezpośrednio obowiązujące, które wiąże zarówno jednostki jak i organy państwowe. Zgodnie z preambułą do Rozporządzenia wykonawczego, wprowadzenie definicji usług restauracyjnych oraz cateringowych ma zapewnić jednolite traktowanie tego typu usług na terytorium Unii Europejskiej. Jednym z celów Rozporządzenia wykonawczego jest więc zagwarantowanie, że na obszarze całej Unii Europejskiej usługi restauracyjne i cateringowe definiowane i traktowane będą jednolicie. Stosowanie przepisów Rozporządzenia wykonawczego pozwala w szczególności na wykluczenie z kategorii usług restauracyjnych i gastronomicznych czynności, które w ogóle usług takich nie stanowią. Powyższe rozważania wskazują jednoznacznie na obowiązek stosowania definicji sformułowanej w Rozporządzeniu wykonawczym przy rozstrzyganiu czy na gruncie prawa polskiego dana czynność stanowi usługę gastronomiczną, czy też jest dostawą towarów (posiłków i napojów).

Definicja usług restauracyjnych i cateringowych sformułowana została w art. 6 ust. 1 Rozporządzenia wykonawczego. Zgodnie z tym przepisem usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

Ust. 2 art. 6 Rozporządzenia wykonawczego precyzuje natomiast, jakie czynności nie wchodzą w zakres usług restauracyjnych i cateringowych.

Zgodnie z tym przepisem "za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających".

Z przywołanego przepisu art. 6 Rozporządzenia wykonawczego wynika literalnie, że usługa restauracyjna lub cateringowa składać się musi z następujących niezbędnych elementów:

Decydującym warunkiem za uznaniem danej czynności za usługę restauracyjną lub cateringową jest istnienie "usług wspomagających", co do których Rozporządzenie wykonawcze wskazuje, że:

Wskazana definicja sformułowana w Rozporządzeniu wykonawczym stanowi implementację do aktu prawa stanowionego tez postawionych przez TSUE, dlatego też warto w tym zakresie odwołać się do orzecznictwa TSUE, które wskazuje na szereg zewnętrznych cech pozwalających na rozróżnienie usługi restauracyjnej od dostawy towarów.

W orzeczeniu Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w sprawie Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg (C-231/94), TSUE wskazał, że dostawa gotowych posiłków do bezpośredniego spożycia jest rezultatem szeregu usług, przy czym do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi. Transakcje w restauracjach charakteryzuje cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi w nich dominujący element. W związku z tym, Trybunał również w tym wyroku podkreślił, że w sytuacji, w której mamy do czynienia z transakcją składającą się z wielu elementów, należy w pierwszej kolejności uwzględnić wszelkie okoliczności przeprowadzenia danej transakcji.

Do powyższego wyroku odniósł się również TSUE w orzeczeniu z dnia 10 marca 2011 r. w sprawach połączonych C-497/09, C-499/09, C-501/09 i C-502/09 podtrzymując argumentację przedstawioną w wyroku w sprawie Faaborg-Gelting Linien. W przedmiotowym orzeczeniu Trybunał odnosząc się do kwestii określenia czy sprzedaż w przyczepach i na stoiskach gastronomicznych kiełbasek, frytek i innych gotowych produktów do spożycia na miejscu na ciepło stanowi dostawę towarów wskazał, że "w działalności będącej przedmiotem postępowań w sprawach C-497/09 i C-501/09 nie występują kelnerzy, nie doradza się w rzeczywistości klientom, nie ma serwisu w ścisłym znaczeniu, polegającego na przekazywaniu zamówienia do kuchni, układaniu dań na talerzach i podawaniu ich klientom, brakuje zamkniętych i ogrzewanych lokali przeznaczonych do konsumpcji dostarczonych produktów, brakuje szatni i toalet, brakuje też co do zasady naczyń, mebli i nakryć stołowych."

W pkt 70 ww. orzeczenia Trybunał podkreślił, że "elementy świadczenia usług wskazane przez sąd krajowy polegają bowiem jedynie na istnieniu podstawowych urządzeń, to jest prostych kontuarów do konsumpcji bez miejsc siedzących, pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu, na świeżym powietrzu. Tego rodzaju podstawowe urządzenia wymagają jedynie nieznacznej działalności ludzkiej. Zatem elementy te stanowią jedynie świadczenia dodatkowe w minimalnym zakresie i nie zmieniają dominującego charakteru świadczenia głównego, jakim jest dostawa towarów".

Ponadto Trybunał zauważył, że: "przeważającym elementem tych transakcji w ich całościowym ujęciu jest dostawa gotowych dań lub artykułów żywnościowych (...), a udostępnienie podstawowych urządzeń pozwalających ograniczonej liczbie klientów na konsumpcję na miejscu ma charakter wyłącznie dodatkowy i drugorzędny. (...) konsumpcja na miejscu, która nie stanowi zasadniczej cechy owej transakcji nie może determinować jej charakteru".

Mając na uwadze powyższe w kontekście przedstawionego opisu sprawy stwierdzić należy, że sprzedaż wymienionych we wniosku produktów, na zasadach opisanych we wniosku, stanowi dostawę towarów, a nie świadczenie usług. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży gotowych posiłków punkcie sprzedaży. Klient spożywa wyrób poza punktem sprzedaży lub na miejscu siedzącym w punkcie sprzedaży, stoliki są przeznaczone do oczekiwania na podgrzanie produktu lub do szybkiej konsumpcji na miejscu.

Sprzedaż wyrobów oferowanych przez prowadzącego działalność gospodarczą nie jest zależna od wolnych miejsc, których z założenia jest mniej niż osób kupujących w danym czasie. W punkcie sprzedaży nie jest prowadzona obsługa kelnerska, nie ma również sali restauracyjnej, rozumianej jako wnętrze z nakrytymi stołami, sztućcami, talerzami i kieliszkami. Nie ma także toalet, ani szatni.

Informacja o produktach znajduje się na tablicy a nie w karcie dań podawanej klientowi do stolika.

W związku z powyższym sprzedaż będących przedmiotem pytania produktów stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Według art. 5a ustawy towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Dla określenia wysokości stawki podatku od towarów i usług do czynności, których przedmiotem są poszczególne towary i usługi, ustawodawca częstokroć odsyła do klasyfikacji statystycznych wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, powołując w przepisach dotyczących obniżonych stawek podatku oraz w załącznikach do ustawy symbole PKWiU.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., na potrzeby podatku od towarów i usług, stosuje się Polską Klasyfikację Wyrobów i Usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Jednocześnie należy wskazać, że to podatnik jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem i zaklasyfikowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 Komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent, bądź usługodawca posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu, czy usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania lub przeznaczenia wyrobu, bądź zakresu świadczonych usług.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Zatem z powyższego wynika, że opodatkowaniu obniżoną stawką podatku w wysokości 8% podlegają towary i usługi wymienione m.in. w załączniku nr 3 do ustawy.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, w poz. 42 wskazano na "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%" (PKWiU ex 10.85.1).

Należy w tym miejscu wskazać, że z treści art. 2 pkt 30 ustawy wynika, że przez zapis PKWiU ex rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie tego dopisku przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania zwolnienia, obniżonej stawki podatku lub wyłączenia tylko do wyrobów należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce - nazwa wyrobu. Wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT, zwolnienie bądź wyłączenie dotyczy wyłącznie danej usługi z danego grupowania - konkretnej usługi wymienionej obok symbolu PKWiU.

Zauważa się też, że w świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy.

Ponadto, na podstawie art. 41 ust. 2a ustawy o VAT, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W przywołanym załączniku nr 10 do ustawy, stanowiącym wykaz towarów opodatkowanych stawką podatku w wysokości 5%, w pozycji 28 wymienione zostały także "Gotowe posiłki i dania, z wyłączeniem produktów o zawartości alkoholu powyżej 1,2%", sklasyfikowane pod symbolem PKWiU ex 10.85.1.

W objaśnieniu do tego załącznika zaznaczono, że symbol "ex" dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania.

Tak więc, wynikająca z konkretnego załącznika stawka VAT dotyczy wyłącznie danego towaru lub usługi z danego grupowania.

Z opisu sprawy wynika, że będące przedmiotem pytania produkty, sklasyfikowane zostały przez Wnioskodawcę do grupowania PKWiU ex 10.85.1 "Gotowe posiłki i dania". Wnioskodawca wskazał także, że produkty te nie są produktami o zawartości alkoholu powyżej 1,2%.

A zatem, mając na uwadze powołane wyżej przepisy oraz przedstawiony opis sprawy stwierdzić należy, że dostawa będących przedmiotem pytania produktów sprzedawanych przez Wnioskodawcę w punkcie sprzedaży, w sytuacji gdy, jak wskazał Wnioskodawca mieszczą się one w grupowaniu PKWiU ex 10.85.1. i nie są produktami o zawartości alkoholu powyżej 1,2% - podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 5%, na mocy art. 41 ust. 2a ustawy, w związku z poz. 28 załącznika nr 10 do ustawy.

Mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. organ pragnie zauważyć, że niniejsza interpretacja rozstrzyga ściśle w zakresie zadanego we wniosku pytania w kontekście przedstawionego stanowiska.

Stosownie do przepisu art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.

Należy wskazać, że analiza prawidłowości wskazanej przez Wnioskodawcę we wniosku klasyfikacji wykonywanych czynności do właściwego grupowania statystycznego, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Minister właściwy do spraw finansów publicznych, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem, Minister Finansów nie jest uprawniony do oceny stanowiska przedstawionego przez Zainteresowanego w zakresie klasyfikacji statystycznej towarów będących przedmiotem wniosku.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania wskazanych we wniosku dań (towarów) według Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W konsekwencji zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego opisu zaistniałego stanu faktycznego, a w szczególności nieprawidłowego zaklasyfikowania przez Wnioskodawcę będących przedmiotem pytania produktów do grupowania PKWiU, powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.) Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10 2, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.