IBPP2/4512-175/16/RSz - Podatek od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w formie wierzytelności do spółki komandytowej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2016 r. (data wpływu 26 lutego 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w formie Wierzytelności do Spółki komandytowej - jest prawidłowe.

W dniu 26 lutego 2016 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie opodatkowania czynności wniesienia wkładu niepieniężnego w formie Wierzytelności do Spółki komandytowej.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Ojciec Wnioskodawcy jest wspólnikiem spółki cywilnej (dalej jako: "Spółka"). Zgodnie z uchwałą, która zostanie podjęta przez wspólników Spółki, Spółka zobowiązana będzie do dokonania na rzecz wspólników wypłaty zysku wypracowanego w 2015 r. oraz zysku, który został osiągnięty w latach poprzednich, a nie został wcześniej wypłacony. Prawo do żądania wypłaty zysku przysługiwać będzie wszystkim wspólnikom Spółki w tym również ojcu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca spodziewa się, iż jego ojciec (dalej jako: "Darczyńca") przeniesie na jego rzecz prawo żądania wypłaty zysku ze Spółki. Przeniesienie prawa do otrzymania wypłaty zysku będzie miało charakter darowizny, a jej przedmiotem będzie całość lub część wierzytelności przysługującej Darczyńcy z tytułu podziału zysku. W terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania darowizny Wnioskodawca dokona zgłoszenia naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego otrzymania tytułem darowizny prawa majątkowego w postaci prawa do zysku. Otrzymane przez Wnioskodawcę prawo majątkowe w postaci roszczenia o wypłatę przez Spółkę zysku (dalej jako: "Wierzytelność") zostanie przez Wnioskodawcę wniesione jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej powstałej z przekształcenia Spółki. Wniesienie nastąpi po wartości odpowiadającej wartości nominalnej Wierzytelności.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obecnie następujących kwestii:

1. Opodatkowania otrzymanej darowizny podatkiem od spadków i darowizn.

2. Konsekwencji podatkowych na gruncie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wniesienia Wierzytelności do spółki komandytowej powstałej z przekształcenia Spółki.

3. Konsekwencji podatkowych na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług wniesienia Wierzytelności do spółki komandytowej powstałej z przekształcenia Spółki.

W związku z powyższym zadano w zakresie podatku od towarów i usług następujące pytanie (oznaczone we wniosku nr 3):

Czy wniesienie przez Wnioskodawcę Wierzytelności do spółki komandytowej powstałej z przekształcenia Spółki będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy wniesienie przez Wnioskodawcę Wierzytelności do spółki komandytowej powstałej z przekształcenia Spółki nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (dalej jako: "Ustawa o VAT") opodatkowaniu VAT podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel. Stosownie do treści art. 8 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę w jakiej dokonano czynności prawnej. Z uwagi na fakt, iż wierzytelność nie stanowi towaru w rozumieniu ustawy o VAT, wniesienie wierzytelności nie może być traktowane jako dostawa towaru podlegająca opodatkowaniu podatkiem VAT. Należy natomiast rozpatrzyć, czy transakcja może zostać zaklasyfikowana jako świadczenie usług na gruncie przepisów Ustawy o VAT. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności, które zgodnie z art. 510 § 1 k.c. następuje na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności, jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

W ocenie Wnioskodawcy, z uwagi na brzmienie przepisu art. 15 Ustawy o VAT, Wnioskodawca nie może być potraktowany w analizowanej sytuacji jako podatnik VAT, gdyż w związku z tą czynnością nie wykonuje działalności gospodarczej w rozumieniu Ustawy o VAT, a jedynie swoje prawo własności. Powyższe znajduje potwierdzenie w orzecznictwie sądowym, przykładowo: "Zbycie wierzytelności nie stanowi; zatem świadczenia usługi, gdyż jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu" - wyrok NSA, I FSK 537/11, 2011.10.04. Również organy podatkowe potwierdzają brak opodatkowania podatkiem VAT przy zbyciu wierzytelności: "W oparciu o opis sprawy oraz wskazany wyżej stan prawny należy stwierdzić, iż czynności polegającej na wniesieniu przez wnioskodawcę aportem wierzytelności własnej, nie można uznać za dostawę towaru. Wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru. Czynność tego rodzaju nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ona jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu". - Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie, IPPP1/443-1479/11-2/ISz, 2012.01.03, IPPP3/443-789/13-2/IG 12.11.2013 (podobne stanowisko prezentuje m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu, ILPP2/443-191/12-3/SJ, 2012.05.15).

Należy zatem stwierdzić, że wniesienie Wierzytelności do spółki komandytowej powstałej z przekształcenia Spółki jako wkładu, nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego (w zakresie pytania oznaczonego nr 3) jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Natomiast - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Z powyższych przepisów jednoznacznie wynika, że każde odpłatne świadczenie, które nie jest dostawą towarów, polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu, czy określonym zachowaniu, mieści się w tak sformułowanej definicji usługi.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2016 r. poz. 380).

Stosownie do treści art. 509 § 1 Kodeksu cywilnego, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania. Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki - art. 509 § 2 cyt. ustawy.

Z kolei art. 510 § 1 ww. ustawy stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Nadmienić należy, że istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność.

W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

Celem i skutkiem przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku przelewu przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a wiec ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem).

Z powyższego wynika, że wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wobec tego wierzytelność jest prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzania tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

Z treści wniosku wynika, że Ojciec Wnioskodawcy jest wspólnikiem spółki cywilnej. Zgodnie z uchwałą, która zostanie podjęta przez wspólników Spółki, Spółka zobowiązana będzie do dokonania na rzecz wspólników wypłaty zysku wypracowanego w 2015 r. oraz zysku, który został osiągnięty w latach poprzednich, a nie został wcześniej wypłacony. Prawo do żądania wypłaty zysku przysługiwać będzie wszystkim wspólnikom Spółki w tym również ojcu Wnioskodawcy.

Wnioskodawca spodziewa się, iż jego ojciec przeniesie na jego rzecz prawo żądania wypłaty zysku ze Spółki. Przeniesienie prawa do otrzymania wypłaty zysku będzie miało charakter darowizny, a jej przedmiotem będzie całość lub część wierzytelności przysługującej Darczyńcy z tytułu podziału zysku. W terminie 6 miesięcy od dnia otrzymania darowizny Wnioskodawca dokona zgłoszenia naczelnikowi właściwego urzędu skarbowego otrzymania tytułem darowizny prawa majątkowego w postaci prawa do zysku. Otrzymane przez Wnioskodawcę prawo majątkowe w postaci roszczenia o wypłatę przez Spółkę zysku jako Wierzytelność zostanie przez Wnioskodawcę wniesione jako wkład niepieniężny do spółki komandytowej powstałej z przekształcenia Spółki. Wniesienie nastąpi po wartości odpowiadającej wartości nominalnej Wierzytelności.

W związku z powyższym Wnioskodawca ma wątpliwości, czy wniesienie przez Wnioskodawcę wierzytelności do spółki komandytowej powstałej z przekształcenia spółki będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Mając na uwadze powyższy opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że czynność polegająca na wniesieniu przez Wnioskodawcę aportem wierzytelności do spółki komandytowej, nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem wierzytelności nie spełniają definicji towaru, określonej w art. 2 pkt 6 ustawy, a więc tym samym ich zbycie w formie aportu nie stanowi dostawy towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy.

Aport wierzytelności, nabytej uprzednio od innego podmiotu, po stronie zbywcy nie jest również świadczeniem usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy. W takiej sytuacji bowiem to nabywca wierzytelności świadczy na rzecz zbywcy usługę, polegającą na uwolnieniu go od wykonywania czynności związanych ze ściąganiem długu i ryzyka jego nieściągnięcia. Zatem kwestie ewentualnego opodatkowania tej czynności należy rozpatrywać z punktu widzenia świadczącego usługę, czyli podmiotu, do którego aport jest wnoszony.

Zatem aport wierzytelności po stronie Wnioskodawcy pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług, bowiem czynność ta nie stanowi ani dostawy towarów, ani świadczenia usług, a więc nie mieści się w powołanym wcześniej art. 5 ustawy.

Reasumując, wniesienie aportem przez Wnioskodawcę do spółki komandytowej wierzytelności, nabytej uprzednio od innego podmiotu (w drodze darowizny), nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w kwestii objętej pytaniem nr 3 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie tut. organ informuje, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 1 i 2 będzie przedmiotem odrębnego rozstrzygnięcia.

Tut. Organ w niniejszej interpretacji odniósł się wyłącznie do kwestii opodatkowania wniesienia przez Wnioskodawcę wkładu niepieniężnego w postaci wierzytelności do spółki komandytowej. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniem oraz własnym stanowiskiem w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego - nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone. Dotyczy to w szczególności, konsekwencji u nabywcy (spółki komandytowej), do którego zostanie wniesiony wkład niepieniężny w postaci wierzytelności.

Ponadto należy podkreślić, że interpretacja nie rozstrzyga w zakresie skutków podatkowych u Wnioskodawcy z tytułu nabycia wierzytelności w formie darowizny, bowiem powyższe nie było przedmiotem wniosku.

Zauważyć przy tym należy, że interpretacja indywidualna wydawana jest w oparciu o konkretny przedstawiony we wniosku opis zdarzenia przyszłego i wiąże Organ uprawniony do wydawania interpretacji indywidualnej wyłącznie w zakresie przedstawionym we wniosku. Zmiana któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność, a Wnioskodawca nie może korzystać z ochrony wynikającej z tej interpretacji.

Dodatkowo wskazać należy, że organ jest związany z opisem sprawy a strony mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego. Jednakże z uwagi na autonomiczność prawa podatkowego, organy podatkowe są zobowiązane do badania rzeczywistej treści stosunków prawnych pod kątem ich zgodności z prawem, a w szczególności badania, czy nie zmierzają one do obejścia prawa, bądź nie są pozorne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.