IBPP2/4512-155/16/AB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 23 grudnia 2015 r. (data wpływu 29 grudnia 2015 r.) uzupełnionym pismem 7 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabycia przez Wspólnika (Wnioskodawcę) likwidowanej Spółki osobowej, wierzytelności tej Spółki wobec osób trzecich - jest prawidłowe.

W dniu 29 grudnia 2015 r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie m.in. opodatkowania nabycia przez Wspólnika (Wnioskodawcę) likwidowanej Spółki osobowej, wierzytelności tej Spółki wobec osób trzecich.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 7 marca 2016 r. (data wpływu 10 marca 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 26 lutego 2016 r. znak: IBPP2/4512-155/16/AB.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca, będący spółką z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w Polsce podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce (dalej: "Wnioskodawca" lub "Wspólnik"), będzie w przyszłości wspólnikiem spółki osobowej (spółki jawnej lub spółki komandytowej, dalej: "Spółka osobowa") z siedzibą w Polsce.

Spółka dokona wymaganych w przepisach dotyczących podatku od towarów i usług zgłoszeń rejestracyjnych.

Również Wnioskodawca jest podmiotem zarejestrowanym dla celów podatku od towarów i usług.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości Spółka osobowa może zostać zlikwidowana lub rozwiązana (dalej: likwidacja i rozwiązanie określane są łącznie jako "likwidacja"). Przewiduje się przy tym, że na moment likwidacji w skład majątku Spółki osobowej mogą wchodzić w szczególności wierzytelności wobec Wnioskodawcy z tytułu udzielonej pożyczki/pożyczek i odsetek od tych pożyczek. Niewykluczone, iż w skład majątku likwidacyjnego będą wchodziły również wierzytelności pieniężne wobec osób trzecich (pożyczkowe lub z tytułu sprzedaży zrealizowanej przed likwidacją)

Wnioskodawca pragnie wskazać, że w odniesieniu do wierzytelności pożyczkowej (oraz odsetek) przysługującej Spółce osobowej wobec niego w związku z likwidacją Spółki osobowej, nastąpi wygaśnięcie zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki osobowej z tytułu zaciągniętej pożyczki poprzez tzw. konfuzję (confusio) - instytucję prawa cywilnego, powodującą wygaśnięcie prawa podmiotowego (wierzytelności Spółki osobowej wobec Wnioskodawcy) na skutek połączenia w tym samym podmiocie (Wnioskodawcy) prawa (wierzytelności Spółki osobowej wobec Wnioskodawcy) i korelatywnie sprzężonego z nim obowiązku (zobowiązania Wnioskodawcy wobec Spółki osobowej).

Momentem wygaśnięcia tego zobowiązania będzie moment przekazania przez Spółkę osobową wierzytelności w ramach podziału majątku Spółki osobowej pozostałego po likwidacji i pomiędzy jej wspólników. Powyższe czynności zostaną dokonane po 1 stycznia 2016 r.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przyczyną likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej będzie osiągnięcie zamierzonego celu gospodarczego, dla którego Spółka osobowa będzie powołana (lub też ewentualnego uznania, w toku prowadzonej działalności, iż cel ten nie może zostać przez nią osiągnięty).

2. W ramach dokonanej likwidacji (rozwiązania) Wnioskodawca otrzyma majątek likwidacyjny (w tym wierzytelności przysługujące Spółce osobowej), a Spółka osobowa zostanie zlikwidowana (rozwiązana). Wnioskodawca otrzyma w ramach likwidacji (rozwiązania) opisane we wniosku wierzytelności. Wnioskodawca nie otrzyma natomiast jakiegokolwiek dodatkowego przysporzenia majątkowego (wynagrodzenia), w tym w postaci np. określonego procenta odzyskanej kwoty.

3. Wnioskodawca wskazuje, że w związku z otrzymaniem przez niego, w wyniku likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej, wierzytelności, nie otrzyma on żadnego dodatkowego przysporzenia. W szczególności otrzymywana wierzytelność nie będzie skalkulowana tak, że będzie zawierała wynagrodzenie dla Wnioskodawcy.

4. W związku z przekazaniem wierzytelności na moment likwidacji (rozwiązania), nie przewiduje się, aby mogła wystąpić różnica między wartością wydanych Wnioskodawcy wierzytelności a wartością wierzytelności przyjętą dla celów likwidacji (rozwiązania).

5. Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 4, przewiduje się, że wartość wierzytelności w Spółce osobowej będzie odpowiadała wartości wierzytelności przyjętej dla celów likwidacji (rozwiązania). Nie wystąpi więc problematyka np. zapłaty ceny za wierzytelność w wartości innej niż ekonomiczna (rzeczywista) wartość wierzytelności. Należy również zauważyć, iż Wnioskodawca otrzyma wierzytelności w ramach likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej, w której będzie wspólnikiem - nie nastąpi więc tutaj sprzedaż tych wierzytelności w rozumieniu regulacji prawa cywilnego.

6. Jak już Wnioskodawca wskazywał, przekazanie wierzytelności nastąpi w ramach procesu likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej, tj. nastąpi w ramach otrzymania majątku likwidacyjnego. Tego rodzaju zdarzenie prawne nie wiąże się zatem w żaden sposób z przekazaniem Wnioskodawcy jakiegokolwiek innego wynagrodzenia z tego tytułu (premii, prowizji). Otrzymanie majątku likwidacyjnego jest wynikiem relacji właścicielskich. Wnioskodawca będzie wspólnikiem likwidowanej spółki i w związku z tym będzie uprawniony do otrzymania majątku spółki likwidowanej.

7. Wnioskodawca, jako wspólnik likwidowanej (rozwiązywanej) Spółki osobowej, nie będzie zobowiązywał się względem niej do jakichkolwiek czynności zmierzających do wyegzekwowania nabytych wierzytelności, a zatem, nie otrzyma w zamian za to wynagrodzenia (nie można w tym przypadku mówić o jakimkolwiek wynagrodzeniu czy cenie). Spółka osobowa w efekcie likwidacji (rozwiązania) przestanie istnieć. Stąd, ze względu na naturę czynności likwidacji (rozwiązania), nie można tutaj mówić o możliwości "zmiany ceny" w zależności od tego, czy wspólnik zlikwidowanej spółki otrzyma środki pieniężne od podmiotów trzecich w wyniku spłaty wierzytelności. Stąd nie wystąpią sytuacje zawierania jakichkolwiek umów/postanowień wpływających na "cenę przekazania wierzytelności" w zależności od powodzenia czynności zmierzających do wyegzekwowania nabytych wierzytelności.

8. Otrzymanie wierzytelności będzie związane z ostatnim etapem likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej, tj. wydaniem majątku likwidacyjnego, a zatem nie będzie w tym przypadku miało miejsce dochodzenie wierzytelności na rzecz i ryzyko spółki likwidowanej / zlikwidowanej. Wnioskodawca otrzyma wierzytelność w ramach likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej we własnym imieniu, na własne ryzyko, na własny rachunek i może ona następnie we własnym imieniu dochodzić takich wierzytelności.

9. Otrzymanie wierzytelności nastąpi w wyniku likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej i wyłącznie z tego tytułu. Pomiędzy likwidowaną (rozwiązywaną) Spółką osobową a Wnioskodawcą nie może więc istnieć jakikolwiek stosunek prawny rodzący "obowiązek zapłaty wynagrodzenia w związku z nabyciem i egzekucją wierzytelności".

10. Wnioskodawca wyjaśnia, że przekazaniu wierzytelności nie będą towarzyszyły umowy, które będą ustanawiały upoważnienie dla Wnioskodawcy do występowania wobec dłużnika, po to by wyegzekwować wierzytelność na rachunek przekazującego wierzytelności. Stąd, jeżeli organ przez "przekazującego wierzytelności" rozumie likwidowaną (rozwiązywaną) Spółkę osobową, to jak podkreśla Wnioskodawca, Spółka osobowa zostanie zlikwidowana (rozwiązana), a wierzytelności, w związku z podziałem jej majątku w skutek likwidacji (rozwiązania), otrzymają wspólnicy.

11. Wierzytelności wydawane w ramach likwidacji (rozwiązania) mogą stanowić zarówno wierzytelności wymagalne, jak i niewymagalne.

12. W skład przekazywanych wierzytelności, co do zasady, będą wchodziły wierzytelności względem, których nie było prowadzone postępowanie egzekucyjne, przy czym Wnioskodawca nie wyklucza, iż w przypadku zmiany realiów gospodarczych i relacji z kontrahentami mogą pojawić się sytuacje wydania wierzytelności, w stosunku do których będzie prowadzone postępowanie egzekucyjne.

13. W przypadku gdy rozwiązanie Spółki osobowej nastąpi w drodze likwidacji (w związku z przeprowadzeniem postępowania likwidacyjnego), to wydanie majątku w postaci wierzytelności nastąpi po otwarciu likwidacji, a przed wykreśleniem spółki osobowej z rejestru. Analogicznie, w przypadku wydania majątku (wierzytelności) w związku z rozwiązaniem spółki osobowej, wydanie majątku w postaci wierzytelności nastąpi po podjęciu uchwały o rozwiązaniu, a przed wykreśleniem spółki osobowej z rejestru. Podsumowując, przekazanie majątku w postaci wierzytelności nastąpi przed wykreśleniem spółki osobowej z rejestru.

14. Co do zasady, Wnioskodawca zamierza dochodzić spłaty wierzytelności przysługujących Spółce osobowej wobec "osób trzecich", które otrzyma w ramach podziału majątku likwidowanej (rozwiązywanej) Spółki osobowej.

W związku z powyższym opisem zadano m.in. następujące pytanie, oznaczone we wniosku nr 2:

Czy w momencie likwidacji (w tym rozwiązania) Spółki osobowej czynność przekazania Wspólnikowi majątku likwidacyjnego w postaci wierzytelności pieniężnych względem osób trzecich będzie podlegać po stronie Wspólnika opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stanowisko Wnioskodawcy (odnoszące się do pytania nr 2).

W momencie likwidacji (lub rozwiązania) Spółki osobowej czynność przekazania Wspólnikowi majątku likwidacyjnego w postaci wierzytelności pieniężnych względem osób trzecich będzie nie podlegać po stronie Wspólnika opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisami ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks Spółek Handlowych (Dz. U. Nr 94, poz. 1037 z późn. zm., dalej: "k.s.h."), zasadniczo w wyniku przeprowadzenia likwidacji spółki spłaca się zobowiązania spółki oraz pozostawia się odpowiednie kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych, pozostały majątek dzieli się zaś między wspólników stosownie do postanowień umowy spółki lub przepisów ustawy. Analogicznie w przypadku rozwiązania spółki osobowej, majątek spółki wydawany jest wspólnikom. Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm., dalej: "ustawa o VAT") opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów oraz odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z kolei z art. 7 ust. 1 ustawy VAT wynika, iż: "przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

Zgodnie zaś z art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, ilekroć w przepisach ustawy mówi się o towarach "rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii".

W świetle powyższego uznać należy, że przekazanie majątku likwidacyjnego przez Spółkę osobową w postaci wierzytelności pieniężnych względem osób trzecich nie mieści się w definicji odpłatnej dostawy towarów i w związku z tym nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W takiej sytuacji należy zatem rozważyć, czy nabycie przez Wnioskodawcę majątku likwidacyjnego Spółki osobowej w postaci wierzytelności pieniężnych spełnia przesłanki przemawiające za uznaniem tej czynności za odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy VAT.

Zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy VAT, "przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Przy czym dla opodatkowania danej czynności kluczowe jest również, aby dana osoba, działała w tym wypadku w charakterze podatnika.

W orzecznictwie jednolicie przyjęto, iż nabycie wierzytelności może być w określonych okolicznościach traktowane jako świadczenie usług (np. wyrok ETS z dnia 26 czerwca 2003 r., C-305/01 w sprawie MKG-Kraftfahrzeuge-Factoring GmbH oraz wyroku ETS z dnia 27 października 2011 r., C-93/10 w sprawie Finanzamt Essen-NordOst przeciwko GFKL Financial Services AG, Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 16 lutego 2010 r. sygn. akt I FSK 2104/08: "(...) sprzedaż wierzytelności własnej nie jest usługą, ale usługą jest jej nabycie. Rozpatrując bowiem instytucję obrotu wierzytelnościami w odniesieniu do pojęcia "usługi", nacisk położony jest na jej zakup, a nie sprzedaż. W tym przypadku usługę świadczy nabywca wierzytelności, a jej beneficjentem jest sprzedawca". Podobne stanowisko zajął Wojewódzki Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 18 sierpnia 2010 r., sygn. I SA/Po 282/10.

Stanowisko to (w zakresie zbycia wierzytelności) powszechnie potwierdza Minister Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych, np. jak wskazał Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z 22 marca 2011 r., sygn. IPPP2/443-969/10-2/KG: "W przypadku cesji wierzytelności własnych o świadczeniu usług można mówić jedynie w odniesieniu do nabywcy tych wierzytelności. Przeniesienie wierzytelności w formie cesji wierzytelności (przelewu wierzytelności) na osobę trzecią najczęściej może mieć miejsce w sytuacji, gdy wierzyciel ma kłopoty z uzyskaniem od dłużnika zapłaty za sprzedane towary lub usługi (...). Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, iż transakcja, której przedmiotem jest zbycie wierzytelności własnych nie stanowi dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usługi w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Pozostaje ona zatem poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT".

Jak jednak wskazuje Minister Finansów w wydawanych interpretacjach indywidualnych warunkiem uznania nabycia wierzytelności za świadczenie usług podlegające opodatkowaniu jest wystąpienie wynagrodzenia (odpłatności) czyli wartość uiszczanego wynagrodzenia w zamian za nabycie musi być niższa od wartości rynkowej wierzytelności. Np. Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z dnia 11 kwietnia 2013 r., sygn. IPTPP2/443-1052/12-6/AW: "Jeśli więc ustalona przez strony umowy (Wnioskodawcę i zbywcę wierzytelności) cena wierzytelności jest niższa od jej wartości nominalnej i jednocześnie różnica między wartością nominalną tej wierzytelności, a ceną jej sprzedaży - jak wskazał Wnioskodawca - odzwierciedla rzeczywistą ekonomiczną wartość owych wierzytelności w dacie nabycia, nie możemy mówić o odpłatnym świadczeniu usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług".

Analogiczne stanowisko w zakresie opodatkowania aportu wierzytelności po stronie spółki otrzymującej aport zajął Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji indywidualnej z 7 stycznia 2013 r., sygn. IPTPP2/443-864/12-2/AW.

Odnosząc powyższe na przedmiot zapytania tj. opodatkowania nabycia przez Wnioskodawcę wierzytelności pieniężnych (z tytułu udzielonych pożyczek czy z tytułu sprzedaży zrealizowanej przed likwidacją/rozwiązaniem spółki) należy wskazać, iż:

1. Wnioskodawca nabywając takie wierzytelności nie działa w charakterze podatnika. Nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT przez Wnioskodawcę będącego osobą fizyczną nabycie wierzytelności o zapłatę (zwrot środków pieniężnych) przez podmioty będące dłużnikami likwidowanej spółki. Wnioskodawca podkreśla, iż nie zamierza prowadzić dalszej działalności w zakresie związanej z tymi wierzytelnościami, a jedynie uzyskać środki pieniężne z nich jako przysługujący mu majątek spółki likwidowanej.

2. Nie sposób również uznać, iż w niniejszej sprawie nabycie wierzytelności o zapłatę przez Wnioskodawcę stanowi świadczenie usług. Brak jest bowiem elementu świadczenia - pozytywnej korzyści odnoszonej przez usługobiorcę. Czynność wydania majątku likwidacyjnego jest czynnością techniczną. Spółka osobowa nie uzyskuje korzyści polegającej na zwolnieniu z ciężaru egzekwowania wierzytelności, a jedynie wydaje majątek w związku z postępowaniem likwidacyjnym.

3. Brak pozytywnego świadczenia wiązałby się również z faktem gdyby brak było na moment likwidacji różnicy pomiędzy wartością wierzytelności a wynagrodzeniem, rozumianym, jako niższa wartość zapłaty. Nie sposób bowiem przyjąć, iż występuje różnica w wartości wydawanych wierzytelności, a ich wartością dla celów likwidacji (która ta wartość miałaby być przyjęta jako będące wynagrodzeniem dyskonto).

Stąd w momencie likwidacji Spółki osobowej czynność przekazania Wspólnikowi majątku likwidacyjnego w postaci wierzytelności pieniężnych względem osób trzecich będzie nie podlegać po stronie Wspólnika opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego, w kwestiach objętych pytaniem nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 cyt. ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Zatem przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Czynność podlega opodatkowaniu wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Zatem usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument (beneficjent), odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Na świadczenie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy).

Definicja "świadczenia usług" ma charakter dopełniający definicję "dostawy towarów" i jest wyrazem realizacji zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej. Z pojęcia usługi wyłączone jest takie świadczenie, którego treścią jest przeniesienie na inny podmiot prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, które stanowi dostawę towarów. Przy ocenie charakteru świadczenia, jako usługi, należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do usług każde świadczenie niebędące dostawą towarów. Jeśli tylko mamy do czynienia ze świadczeniem, to na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług stanowi ono albo usługę, albo dostawę towarów.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Z kolei stosownie do ust. 2 tego artykułu działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zasady i tryb rozwiązania i likwidacji spółki jawnej regulują przepisy ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm.), zwany dalej Kodeksem.

Zgodnie z art. 58 Kodeksu, rozwiązanie spółki powodują:

Artykuł 67 § 1 Kodeksu stanowi, że w przypadkach określonych w art. 58 należy przeprowadzić likwidację spółki, chyba że wspólnicy uzgodnili inny sposób zakończenia działalności spółki.

Likwidatorami są wszyscy wspólnicy. Wspólnicy mogą powołać na likwidatorów tylko niektórych spośród siebie, jak również osoby spoza swego grona. Uchwała wymaga jednomyślności, chyba że umowa spółki stanowi inaczej (art. 70 § 1 Kodeksu).

Likwidatorzy powinni zakończyć bieżące interesy spółki, ściągnąć wierzytelności, wypełnić zobowiązania i upłynnić majątek spółki. Nowe interesy mogą być podejmowane tylko w przypadku, gdy jest to niezbędne do ukończenia spraw w toku (art. 77 § 1 Kodeksu).

Na podstawie art. 82 § 1 Kodeksu, z majątku spółki spłaca się przede wszystkim zobowiązania spółki oraz pozostawia się odpowiednie kwoty na pokrycie zobowiązań niewymagalnych lub spornych.

Pozostały majątek dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy spółki. W przypadku braku stosownych postanowień umowy spłaca się wspólnikom udziały. Nadwyżkę dzieli się między wspólników w takim stosunku, w jakim uczestniczą oni w zysku (art. 82 § 2 Kodeksu).

Jeżeli majątek spółki nie wystarcza na spłatę udziałów i długów, niedobór dzieli się między wspólników stosownie do postanowień umowy, a w przypadku ich braku, w stosunku, w jakim wspólnicy uczestniczą w stracie. W przypadku niewypłacalności jednego ze wspólników, przypadającą na niego część niedoboru dzieli się między pozostałych wspólników w takim samym stosunku (art. 83 Kodeksu).

Przepisy dotyczące funkcjonowania spółki komandytowej zostały zawarte w art. 102-124 Kodeksu Spółek Handlowych (Dział III - Spółka komandytowa). Zgodnie z art. 103 k.s.h., w sprawach nieuregulowanych w niniejszym dziale do spółki komandytowej stosuje się odpowiednio przepisy o spółce jawnej, chyba że ustawa stanowi inaczej.

Wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana w przepisach art. 509-518 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.).

Zgodnie z treścią art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba, że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

W myśl § 2 cytowanego artykułu, wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki.

Jak stanowi art. 510 § 1 tej ustawy, umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba, że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Zatem wierzytelność jest prawem jednego podmiotu do żądania od drugiego podmiotu pewnego zachowania się zwanego świadczeniem (wyrażalnym pieniężnie). Wierzytelność jest więc prawem majątkowym, będącym przedmiotem obrotu gospodarczego. Przeniesienie wierzytelności z majątku dotychczasowego wierzyciela do majątku nabywcy wierzytelności jest skutkiem rozporządzenia tą wierzytelnością przez dotychczasowego wierzyciela i stanowi wykonanie przez niego przysługującego mu prawa własności.

Przeniesienie praw do wierzytelności jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu cyt. wyżej art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący spółką z o.o. podlegającą nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu w Polsce, będzie w przyszłości wspólnikiem spółki osobowej (spółki jawnej lub spółki komandytowej) z siedzibą w Polsce.

Wnioskodawca nie wyklucza, że w przyszłości spółka osobowa może zostać zlikwidowana lub rozwiązana. Przewiduje się przy tym, że na moment likwidacji w skład majątku spółki osobowej mogą wchodzić w szczególności wierzytelności wobec Wnioskodawcy oraz wierzytelności wobec osób trzecich.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii ustalenia, czy czynność nabycia przez Wnioskodawcę (Wspólnika) likwidowanej (rozwiązanej) Spółki osobowej, wierzytelności tej Spółki wobec osób trzecich będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Odnosząc się do powyższej kwestii należy na wstępie wskazać, że z treści powołanego wyżej przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT jednoznacznie wynika, że dostawa towarów i świadczenie usług co do zasady podlegają opodatkowaniu VAT wówczas, gdy są wykonywane odpłatnie. Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Przy czym, przepisy ustawy nie określają postaci wynagrodzenia.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego.

Jednocześnie, skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek

o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą, a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Reasumując, dostawa towarów lub świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, że Spółka osobowa zostanie zlikwidowana (rozwiązana). W związku z otrzymaniem przez Wnioskodawcę, w wyniku likwidacji (rozwiązania) Spółki, wierzytelności nie otrzyma on żadnego dodatkowego przysporzenia majątkowego (wynagrodzenia), w tym w postaci np. określonego procenta odzyskanej kwoty. W związku z przekazaniem wierzytelności na moment likwidacji (rozwiązania) nie przewiduje się, aby mogła wystąpić różnica pomiędzy wartością wydanych Wnioskodawcy wierzytelności, a wartością wierzytelności przyjętą dla celów likwidacji (rozwiązania).

Wnioskodawca otrzyma wierzytelność w ramach likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej we własnym imieniu, na własne ryzyko, na własny rachunek i może ona następnie we własnym imieniu dochodzić takich wierzytelności.

Otrzymanie wierzytelności nastąpi w wyniku likwidacji (rozwiązania) Spółki osobowej i wyłącznie z tego tytułu. Pomiędzy likwidowaną (rozwiązywaną) Spółką osobową a Wnioskodawcą nie może więc istnieć jakikolwiek stosunek prawny rodzący "obowiązek zapłaty wynagrodzenia w związku z nabyciem i egzekucją wierzytelności".

Nie wystąpią sytuacje zawierania jakichkolwiek umów/postanowień wpływających na "cenę przekazania wierzytelności" w zależności od powodzenia czynności zmierzających do wyegzekwowania nabytych wierzytelności. Wierzytelności wydawane mogą stanowić zarówno wierzytelności wymagalne jak i niewymagalne.

Mając na uwadze wyżej przedstawione okoliczności sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że przekazanie wspólnikowi w wyniku likwidacji (rozwiązania) spółki osobowej jej majątku w postaci wierzytelności wobec osób trzecich stanowi, co do zasady, czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi jednak, że w przedmiotowej sprawie, jak wskazał Wnioskodawca:

* na moment przekazania wierzytelności nie wystąpi różnica pomiędzy wartością wydanych Wspólnikowi wierzytelności, a ich wartością przyjęta do celów rozwiązania, oraz że

* w związku z otrzymaniem, przez niego, w wyniku likwidacji spółki osobowej, wierzytelności nie otrzyma on żadnego dodatkowego przysporzenia

czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W ramach powyższej operacji nie będzie bowiem elementu odpłatności za przekazanie wspólnikowi wierzytelności.

W związku z powyższym zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że czynność przekazania Wnioskodawcy wierzytelności pieniężnych względem osób trzecich (w sposób opisany we wniosku) nie będzie podlegać po stronie Wnioskodawcy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jednakże należy zauważyć, że będzie to wynikało z przyczyn wskazanych powyżej, a zatem innych od tych które wskazał Wnioskodawca.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zmiana którekolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że niniejsza interpretacja traci swoją ważność.

Ocena prawna stanowiska Wnioskodawcy dotycząca pytania nr 1 zostanie zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Józefa Ignacego Kraszewskiego 4A, 35-016 Rzeszów w, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.