IBPP2/4512-129/16/KO - Termin i prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług przy użyciu kart paliwowych do samochodów wykorzystywanych do celów "mieszanych".

Pisma urzędowe
Status:  Aktualne

Pismo z dnia 12 maja 2016 r. Izba Skarbowa w Katowicach IBPP2/4512-129/16/KO Termin i prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług przy użyciu kart paliwowych do samochodów wykorzystywanych do celów "mieszanych".

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2005 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 stycznia 2016 r. (data wpływu 11 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu i prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług przy użyciu kart paliwowych do samochodów wykorzystywanych do celów "mieszanych" - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lutego 2016 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie terminu i prawa do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług przy użyciu kart paliwowych do samochodów wykorzystywanych do celów "mieszanych".

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 29 kwietnia 2016 r. (data wpływu 2 maja 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 19 kwietnia 2016 r. znak: IBPP2/4512-129/16/KO.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny/ zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym z siedzibą na terytorium Polski prowadzącym przede wszystkim działalność w zakresie dystrybucji okularów.

Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności leasinguje pojazdy, które kwalifikowane są jako samochody osobowe. Przedmiotowe samochody są wykorzystywane do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej jak i również prywatnego/osobistego wykorzystania przez pracowników Spółki (tzw. wykorzystanie "mieszane").

Spółka zawarła z leasingodawcą (dalej: Dostawca) odrębną umowę o dostarczenie kart paliwowych (dalej: Karty) na terenie Polski, które są przypisane do pojazdów będących przedmiotem umowy leasingu. Przedmiotem umowy jest umożliwienie Wnioskodawcy (pracownikom i współpracownikom Spółki) bezgotówkowego dokonywania zakupu towarów (w szczególności benzyny, oleju napędowego, akcesoriów samochodowych) i usług (np. myjnia samochodowa) związanych z eksploatacją lub używaniem samochodów osobowych oferowanych na stacjach należących do podmiotów trzecich (dalej: Partnerzy), z którymi Dostawca zawarł odrębne umowy. Należy wskazać, że przedmiotowe stacje znajdują się na terenie Polski.

Na podstawie zawartej umowy o dostarczenie kart paliwowych, podmiotem sprzedającym wspomniane wyżej towary i usługi, wydawane bądź świadczone Wnioskodawcy przez Partnerów jest w każdym przypadku Dostawca. Nabycie towarów i usług od Dostawcy, w sytuacji gdy towary i usługi będą wydawane bądź świadczone na rzecz Spółki przez stację paliw zostało poprzedzone osobną umową sprzedaży towarów i usług zawartą pomiędzy danym Dostawcą a Partnerem. W przypadku towarów wydawanych Spółce przez Partnerów, Spółka jest uprawniona do ich odbioru w imieniu właściciela, którym jest Dostawca. Bezpośrednio po uzyskaniu przez Spółkę posiadania towarów nabywanych na stacjach, Dostawca przenosi ich własność z Partnera na Spółkę. Jednocześnie z chwilą odbioru towarów, Wnioskodawca zobowiązuje się do uiszczenia ceny, ustalonej w ramach zawartej umowy w sprawie Kart.

Wnioskodawca zwraca uwagę, że rodzaje stacji honorujących Karty oraz asortyment towarów i usług mogących być przedmiotem nabycia przy pomocy Kart jest określony przez Dostawcę w ramach zawartej umowy. Z Kart można korzystać poprzez ich okazanie na poszczególnych stacjach. W celu zidentyfikowania tożsamości pracownika lub współpracownika Spółki dysponujących Kartami, potwierdza on dokonaną przez siebie transakcję poprzez wprowadzenie swojego numeru PIN do czytnika lub czytelne podpisanie imieniem i nazwiskiem dokumentu zakupu. Pracownicy Spółki i współpracownicy Spółki, którym Spółka przekazała do dyspozycji Karty podejmują decyzję co do nabycia za ich pomocą konkretnych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem przedmiotowych samochodów (w tym o ich rodzaju i ilości).

Umowa reguluje także inne istotne warunki handlowe, takie jak sposób ustalania ceny jaką płaci Wnioskodawca Dostawcy, terminy płatności itd. Zgodnie z przyjętymi warunkami, Dostawca obciąża Spółkę za wszystkie zakupy towarów i usług dokonane przy wykorzystaniu Kart w miesięcznym okresie rozliczeniowym. W tym celu Dostawca wystawia zbiorcze faktury oparte na sumie dokonanych zakupów towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem pojazdów. Do faktury dołączany jest również załącznik z wyszczególnionymi pojazdami, których dana faktura dotyczy (w załączniku podana jest informacja o nabywanych towarach i usługach, w szczególności paliwa).

Spółka zaznacza jednocześnie, że w przyszłości sam techniczny sposób rozliczenia z Dostawcą będzie mógł ulec zmianie (okres rozliczeniowy, termin płatności, możliwość przyznania rabatów, wysokość cen), jednak ogólny schemat (model) współpracy powinien pozostać taki sam.

W związku z nabywaniem towarów i usług przy wykorzystaniu Kart, Spółka ponosi odpowiedzialność finansową wobec Dostawcy. W przypadku utraty, kradzieży lub zniszczenia kart, Spółka jest zobowiązana do natychmiastowego poinformowania Dostawcy o tym fakcie.

Pismem z 29 kwietnia 2016 r. Wnioskodawca uzupełnił zaistniały stan faktyczny/zdarzenie przyszłe następująco:

Ad. 1 Dostawca, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o dostarczenie Kart będzie miał wpływ na istotne elementy kształtujące obrót danym towarem lub usługą nabywaną za pomocą Kart. Wynika to z zawartej umowy o dostarczenie Kart oraz ogólnych zasad rozliczeń pomiędzy dostawcą towarów i usług zakupywanych za pomocą kart a podmiotami pośredniczącymi. W szczególności, umowa wskazuje, że to Dostawca wybiera Partnerów (koncerny paliwowe), od których Spółka może nabywać określone towary i usługi za pomocą Kart. Wykaz towarów i usług, które mogą być nabywane przez Spółkę został również wskazany w umowie o dostarczenie Kart, Spółka nie jest więc uprawniona do zakupu od Dostawcy innych niż wskazane w umowie towarów i usług finansowanych za pomocą Kart. W konsekwencji Dostawca ma wpływ, jaki towar będzie przedmiotem obrotu oraz to, gdzie będzie odbierany przez Spółkę. Co więcej, umowa wskazuje, że to Dostawca wskazuje Partnera od którego Spółka może nabywać towary i usługi. Jednocześnie zgodnie z umową podmiotem sprzedającym towary i usługi Spółce jest zawsze Dostawca.

Podsumowując, Dostawca ma wpływ na katalog towarów i usług, które może nabyć Spółka oraz miejsce, gdzie może nastąpić dostawa.

Umowa o dostarczenie Kart wskazuje, że ceny za towary i usługi będą cenami towarów i usług na stacjach Partnerów w dniu dokonania transakcji. Niemniej, model rozliczeń zakupów dokonywanych za pomocą kart przewiduje, że partnerzy przyznają pośrednikom w sprzedaży określone wynegocjowane wcześniej przez strony rabaty, które mogą być uzależnione od wielkości dokonywanych za pomocą kart zakupów (tzw. rabaty potransakcyjne). Taki system rozliczeń oznacza, że w praktyce podmiot pośredniczący (w analizowanej sprawie Dostawca) generuje zysk na transakcji odsprzedaży towarów i usług nabywanych za pośrednictwem kart. Warunki rozliczeń, zakres odpowiedzialności został ustalony przez Dostawcę z Partnerem przed zawarciem przez Spółkę umowy z Dostawcą. Nabycie przez Spółkę towarów i usług za pomocą Kart zostało poprzedzone osobną umową sprzedaży towarów i usług zawartą pomiędzy Dostawcą a Partnerem. Bardziej szczegółowe warunki umowy pomiędzy Dostawcą a Partnerami regulujące zasady nabywania przez Dostawcę towarów i usług od Partnerów, które mogą być finansowane za pomocą Kart są objęte tajemnicą handlową i dlatego Spółka nie ma do nich dostępu. Niemniej informacje, do których Spółka ma dostęp oraz przyjęty model współpracy Spółki z Dostawcą wyraźnie wskazuje, że Dostawca ma wpływ na istotne warunki sprzedaży towarów i usług nabywanych za pomocą Kart (wykaz miejsca dostawy, zakres towarów i usług, warunki cenowe, rabaty).

Ad. 2 Dostawca ponosi wobec Spółki odpowiedzialność na zasadach wynikających z Kodeksu Cywilnego, jako że w umowie o dostarczenie Kart strony nie uregulowały odrębnie tej kwestii. Oznacza to, że w zakresie nieuregulowanym umową Dostawca ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych za wszystkie szkody wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania postanowień umownych. W szczególności Dostawca odpowiada wobec Spółki na zasadach wynikających z Tytułu VII Księgi Trzeciej Kodeksu Cywilnego (regulującego wykonanie zobowiązań i skutki ich niewykonania).

Ad. 3 Umowa o dostarczenie Kart nie reguluje sposobu rozpatrywania reklamacji z tytułu zakupionych towarów i usług. Niemniej, jako że stroną umowy sprzedaży towarów i usług finansowanych za pomocą Kart będzie zawsze Dostawca, to do niego w przypadku zaistnienia podstawy do reklamacji będzie zwracać się Spółka. Dostawca jest bowiem stroną umowy sprzedaży, z którym Spółka zawarła umowę i od którego Spółka dokonywać będzie zakupów towarów i usług finansowanych za pośrednictwem Kart. W konsekwencji, to ten podmiot będzie adresatem reklamacji, w przypadku gdy zaistnieją podstawy do jej złożenia.

Ad. 4 Dla celów odliczenia podatku od towarów i usług Spółka przyjmuje, że nabywane za pomocą Kart towary i usługi będą związane z samochodami osobowymi wykorzystywanymi do użytku mieszanego (związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą oraz innymi celami, np. użytku prywatnego).

Ad. 5 Dostawca Kart (spółka leasingowa) wystawia faktury z tytułu rozliczenia zakupów dokonywanych za pośrednictwem Kart na Spółkę. Otrzymana przez Spółkę faktura dokumentuje zakupy dokonywane na stacjach paliw i zawiera wyszczególnienie towarów i usług rozliczonych za pomocą Kart, które Spółka zakupiła od Dostawcy.

Ad. 6 Samochody, do których nabywane są towary i usługi finansowane za pomocą Kart to samochody o dopuszczalnej masie całkowitej poniżej 3,5 tony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy od 1 lipca 2015 r. Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach od Dostawcy dokumentujących nabycie towarów i usług na stacjach paliw związanych z używaniem i eksploatacją przedmiotowych pojazdów.

2. W jakim okresie rozliczeniowym Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wykazanego na fakturach od Dostawcy.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Ad. 1

Zdaniem Spółki, od 1 lipca 2015 r. w zakresie nabywania przez Spółkę przy pomocy Kart towarów i usług (w tym paliwa) związanych z eksploatacją lub używaniem samochodów osobowych zarówno na użytek Spółki jak i prywatne/osobiste wykorzystanie przez pracownikóww.spółpracowników Spółki (tzw. wykorzystanie "mieszane"), Spółka ma prawo do odliczenia 50% kwoty podatku naliczonego wykazanego na fakturach otrzymywanych od Dostawcy.

Artykuł 86 ust. 1 ustawy o VAT stanowi, że w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z kolei na mocy art. 86a ust. 1 ustawy o VAT, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi (zdefiniowanymi w art. 2 pkt 34 ustawy o VAT) kwotę podatku naliczonego mogącego pomniejszyć podatek należny stanowi co do zasady 50% kwoty podatku ujętego na fakturze, bądź rozliczonego zgodnie z zasadą "odwróconego obciążenia". Brak jest w tym zakresie jakichkolwiek ograniczeń kwotowych. W zakresie nabycia paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych, zgodnie z art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej, zasadniczo prawo do odliczenia podatku naliczonego w ogóle nie przysługiwało do dnia 30 czerwca 2015 r.

Biorąc pod uwagę powyższe, należy stwierdzić, że od dnia 1 lipca 2015 r. Spółka ma możliwość obniżenia podatku należnego o 50% kwoty podatku naliczonego związanego z nabywaniem przez Spółkę przy użyciu Kart paliwa oraz innych towarów i usług na użytek tzw. mieszany tj. Spółki i prywatne/osobiste wykorzystanie przez pracownikóww.spółpracowników Spółki.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Spółka pragnie przywołać interpretację indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 12 sierpnia 2014 r., sygn. IPTPP4/443-369/14-2/ALN, w której organ skarbowy stwierdził, że "natomiast od dnia 1 lipca 2015 r. Wnioskodawcy przysługiwać będzie odliczenie 50% kwoty podatku wynikającego z faktur otrzymanych, a dotyczących wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, tj. od kosztów paliw silnikowych oleju napędowego i gazu wykorzystywanego do napędu tych pojazdów, co wynika z ww. art. 86a ust. 1 i 2 ustawy oraz art. 12 ust. 1 ustawy nowelizującej".

Wnioskodawca pragnie również wskazać, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia towarów i usług (w tym paliwa) przy użyciu Kart (w odniesieniu do pojazdów spełniających w konkretnym stanie prawnym warunki do odliczenia), zostało potwierdzone w bardzo wielu interpretacjach indywidualnych m.in.:

* IPPP1/4512-1118/15-3/IGo, 2015.11.18, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie,

* IPPP1/4512-859/15-2/Kr, 2015.11.02, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie,

* ILPP2/4512-1-544/15-4/EN, 2015.10.09, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu,

* IPPP1/4512-804/15-5/MP, 2015.09.29, Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie,

* IBPP2/4512-516/15/KO, 2015.09.04, Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach,

* ILPP1/4512-1-168/15-2/AS, 2015.05.14, Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu.

Wskazane przez Spółkę indywidualne interpretacje podatkowe, które jakkolwiek nie są źródłem prawa powszechnie obowiązującego, to wpływają jednak na praktykę wykładni prawa podatkowego i jego stosowanie w indywidualnych sprawach podatników. Uwzględnianie treści indywidualnych interpretacji podatkowych i orzecznictwa sądowego w rozstrzyganiu indywidualnych spraw o zbliżonych stanach faktycznych prowadzi bowiem do ujednolicenia stosowania prawa podatkowego, co z kolei jest zgodne z konstytucyjną zasadą równości podatników wobec prawa i zasadą zaufania do organów państwa.

Podsumowując, jeśli samochody osobowe są wykorzystywane przez pracowników Spółki w tzw. sposób "mieszany" (np. również na cele osobiste) to od 1 lipca 2015 r. Spółka ma możliwość odliczania 50% kwoty podatku z tytułu zakupu za pośrednictwem Kart towarów i usług (w tym paliwa) związanych z eksploatacją i używaniem tych pojazdów.

Ad. 2

Zdaniem Spółki, prawo do odliczenia VAT z faktur otrzymywanych od Dostawcy jest realizowane przez Spółkę w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych towarów i usług powstał obowiązek podatkowy u Dostawcy, nie wcześniej jednak niż w rozliczeniu za okres, w którym Spółka otrzymała fakturę - zgodnie z art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy o VAT.

Jeżeli Spółka nie dokona odliczenia w powyższym terminie, będzie mogła tego dokonać w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, na podstawie art. 86 ust. 11 w zw. z art. 86 ust. 10 ustawy o VAT.

Tym samym, w przypadku niewykazania podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Dostawcę, w rozliczeniu za okres, w którym łącznie zostały spełnione warunki - otrzymania faktury przez Wnioskodawcę oraz powstania u Dostawcy obowiązku podatkowego, Spółka ma możliwość odliczenia podatku naliczonego w deklaracji za jeden z dwóch kolejnych okresów rozliczeniowych.

W przypadku niedokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wskazanych powyżej terminach, Spółka może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy o VAT).

Dodatkowo, jeśli zdarzyłoby się, że oryginał faktury zaginie lub nie dotrze do Wnioskodawcy (bądź zostanie zniszczony), Spółka ma prawo do odliczenia podatku, gdy spełnione będą poniższe warunki:

* towar został dostarczony lub usługa została wykonana (ewentualnie z końcem przyjętego okresu rozliczeniowego),

* Spółka otrzymała duplikat faktury.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczenia podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Jak wynika z ww. przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na podstawie art. 86a ust. 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku:

1.

wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika;

2.

należnego z tytułu:

a.

świadczenia usług, dla którego zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 podatnikiem jest ich usługobiorca,

b.

dostawy towarów, dla której zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 podatnikiem jest ich nabywca,

c.

wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;

3.

należnego, w przypadku, o którym mowa w art. 33a;

4.

wynikającej z otrzymanego dokumentu celnego, deklaracji importowej w przypadku, o którym mowa w art. 33b, oraz z decyzji, o których mowa w art. 33 ust. 2 i 3 oraz art. 34.

Według regulacji art. 2 pkt 34 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pojazdach samochodowych - rozumie się przez to pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

W świetle art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

a.

nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;

b.

używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;

c.

nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jednakże od tej zasady występują także wyjątki.

I tak, w myśl art. 86a ust. 3 ustawy o VAT, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1.

w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:

a.

wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub

b.

konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

2.

do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Artykuł 86a ust. 4 ustawy stanowi, że pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1.

sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub

2.

konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Wskazane wyżej przepisy art. 86a ustawy o VAT wprowadzają ograniczenie w odliczaniu podatku naliczonego do wszystkich wydatków eksploatacyjnych (m.in. nabycia paliwa), dotyczących pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, przeznaczonych do użytku "mieszanego", tj. wykorzystywanych zarówno do celów związanych z opodatkowaną działalnością gospodarczą, jak i do celów użytku prywatnego.

Dla celów stosowania tego ograniczenia za wykorzystywanie "mieszane" należy rozumieć, że w odniesieniu do pojazdu wykorzystywanego w działalności gospodarczej istnieje możliwość jego użycia również do celów niezwiązanych z tą działalnością np. do celów prywatnych.

Nie jest przy tym istotny moment, w którym użycie to ma miejsce podczas całego okresu użytkowania przez podatnika danego pojazdu, żeby uznać ten pojazd za wykorzystywany do celów "mieszanych".

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności leasinguje samochody osobowe, które są wykorzystywane do prowadzenia opodatkowanej działalności gospodarczej jak i również prywatnego/osobistego wykorzystania przez pracowników Spółki. Spółka zawarła z leasingodawcą odrębną umowę o dostarczenie kart paliwowych na terenie Polski, które są przypisane do pojazdów będących przedmiotem umowy leasingu. Przedmiotem umowy jest umożliwienie Wnioskodawcy bezgotówkowego dokonywania zakupu towarów (w szczególności benzyny, oleju napędowego, akcesoriów samochodowych) i usług (np. myjnia samochodowa) związanych z eksploatacją lub używaniem samochodów osobowych oferowanych na stacjach należących do podmiotów trzecich, z którymi Dostawca zawarł odrębne umowy. Na podstawie zawartej umowy o dostarczenie kart paliwowych, podmiotem sprzedającym towary i usługi, wydawane bądź świadczone Wnioskodawcy przez Partnerów jest w każdym przypadku Dostawca. Rodzaje stacji honorujących Karty oraz asortyment towarów i usług mogących być przedmiotem nabycia przy pomocy Kart jest określony przez Dostawcę w ramach zawartej umowy. Dostawca, z którym Wnioskodawca zawarł umowę o dostarczenie Kart będzie miał wpływ na istotne elementy kształtujące obrót danym towarem lub usługą nabywaną za pomocą Kart. Wynika to z zawartej umowy o dostarczenie Kart oraz ogólnych zasad rozliczeń pomiędzy dostawcą towarów i usług zakupywanych za pomocą kart a podmiotami pośredniczącymi. W szczególności, umowa wskazuje, że to Dostawca wybiera Partnerów (koncerny paliwowe), od których Spółka może nabywać określone towary i usługi za pomocą Kart. Wykaz towarów i usług, które mogą być nabywane przez Spółkę został również wskazany w umowie o dostarczenie Kart, Spółka nie jest więc uprawniona do zakupu od Dostawcy innych niż wskazane w umowie towarów i usług finansowanych za pomocą Kart. Umowa o dostarczenie Kart wskazuje, że ceny za towary i usługi będą cenami towarów i usług na stacjach Partnerów w dniu dokonania transakcji. Dostawca ponosi wobec Spółki odpowiedzialność na zasadach wynikających z Kodeksu Cywilnego, jako że w umowie o dostarczenie Kart strony nie uregulowały odrębnie tej kwestii. Oznacza to, że w zakresie nieuregulowanym umową Dostawca ponosi odpowiedzialność na zasadach ogólnych za wszystkie szkody wynikające z niewykonania lub nienależytego wykonania postanowień umownych. W szczególności Dostawca odpowiada wobec Spółki na zasadach wynikających z Tytułu VII Księgi Trzeciej Kodeksu Cywilnego (regulującego wykonanie zobowiązań i skutki ich niewykonania). Umowa o dostarczenie Kart nie reguluje sposobu rozpatrywania reklamacji z tytułu zakupionych towarów i usług. Niemniej, jako że stroną umowy sprzedaży towarów i usług finansowanych za pomocą Kart będzie zawsze Dostawca, to do niego w przypadku zaistnienia podstawy do reklamacji będzie zwracać się Spółka. Dostawca Kart wystawia faktury z tytułu rozliczenia zakupów dokonywanych za pośrednictwem Kart na Spółkę. Otrzymana przez Spółkę faktura dokumentuje zakupy dokonywane na stacjach paliw i zawiera wyszczególnienie towarów i usług rozliczonych za pomocą Kart, które Spółka zakupiła od Dostawcy.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii terminu i prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów (w tym paliwa) i usług przy użyciu kart paliwowych wydanych przez dostawców na stacjach paliwowych partnerów od 1 lipca 2015 r.

W związku z powyższym w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy Dostawca jako drugi w łańcuchu podmiot jest czynna stroną transakcji dostawy towarów i usług na rzecz Wnioskodawcy.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy określa, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Na podstawie art. 7 ust. 8 ustawy o VAT w przypadku gdy kilka podmiotów dokonuje dostawy tego samego towaru w ten sposób, że pierwszy z nich wydaje ten towar bezpośrednio ostatniemu w kolejności nabywcy, uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach.

Z kolei art. 8 ust. 2a ustawy stanowi, że w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Powyższy przepis dotyczy sytuacji, w której podatnik kupuje usługę, a następnie w "stanie nieprzetworzonym" odsprzedaje ją swojemu kontrahentowi. Zgodnie z tą regulacją, jest on traktowany tak, jak gdyby sam świadczył tą usługę.

Odnosząc się do możliwości zakwalifikowania transakcji z udziałem kart jako transakcji (dostaw) łańcuchowych, o których mowa w ww. art. 7 ust. 8 ustawy o VAT należy podkreślić, iż warunkiem niezbędnym zaistnienia omawianego unormowania jest to, iż towar zostaje wydany przez pierwszy podmiot ostatniemu w kolejności podmiotowi, przy czym podmiot pośredniczący w ogóle nie wchodzi w fizyczne posiadanie przedmiotu dostawy. Wskazany artykuł bazuje zatem na konstrukcji opartej na fikcji prawnej, zgodnie z którą - dla potrzeb podatku od towarów i usług - przyjmuje się, iż dostawy towarów dokonuje każdy podmiot uczestniczący w transakcji łańcuchowej, mimo że wydanie towaru ma miejsce tylko raz. W kontekście powyższego istotne jest uznanie, że na każdy z podmiotów uczestniczących w takiej transakcji następuje przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, czyli w istocie - przeniesienie (uznanie, iż dokonało się takie przeniesienie) praktycznej kontroli nad rzeczą i możliwości korzystania z niej oraz ustalania warunków takiego korzystania. W przypadku zatem, gdy kolejny w łańcuchu podmiot ma prawo do kształtowania ceny towaru, warunków jego nabycia, ale także przykładowo obciążony zostaje ponoszeniem obowiązków reklamacyjnych w stosunku do np. wadliwego towaru, to uznać należy, że podmiot taki posiada prawo do faktycznego rozporządzania rzeczą jak właściciel. W tym kontekście duże znaczenie mają postanowienia umowne pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą. Jeżeli zatem z treści umowy wynika, że drugi w łańcuchu podmiot ma wpływ na wspomniane wyżej istotne elementy kształtujące obrót danym towarem, to wówczas należy uznać, iż rozporządza on daną rzeczą jak właściciel, czyli - biorąc pod uwagę analizowaną kwestię - jest czynną stroną transakcji, w ramach której kolejna w szeregu dostawa, tj. dostawa na rzecz nabywcy, będzie dokonana (uznana za dokonaną) przez niego. Podkreślenia, w tym aspekcie wymaga również fakt, iż ust. 8 art. 7 ustawy posługuje się wprost stwierdzeniem, iż "uznaje się, że dostawy towarów dokonał każdy z podmiotów biorących udział w tych czynnościach", czyli uznaje się, że prawo do rozporządzania towarami jak właściciel miał każdy z podmiotów występujących w ww. łańcuchu, tj. uznaje się że podmiot taki miał możliwość władania rzeczą w sensie ekonomicznym, np. czerpania z niej pożytków. Dostawa łańcuchowa nie musi zatem oznaczać (i nie oznacza) faktycznego wydania towaru na każdym etapie łańcucha, ani nie musi oznaczać, iż podmiot uznany za rozporządzający powinien rzeczywiście rozporządzać rzeczą w tym znaczeniu, iż przykładowo winien być świadomy wszystkich czynności związanych z dysponowaniem towarem, tj. np. kiedy i kto faktycznie obraca (obracał) rzeczą. Termin "uznaje się" oznacza bowiem, że bez względu na faktyczne działania, przyznawane jest im - niejako a priori - takie, a nie inne znaczenie.

Natomiast jeżeli w ramach umowy jest zawarta klauzula, że Dostawca, przykładowo, nie posiada żadnych uprawnień decyzyjnych co do istotnych elementów związanych z dostawą towarów, np. nie kształtuje ceny towaru oraz nie ponosi odpowiedzialności za wady produktu, należałoby w takim stanie faktycznym przyjąć, iż nie jest podmiotem, którego można by określić jako dostawcę, zaś transakcja pomiędzy Dostawcą i Wnioskodawcą nie nosi znamion dostawy.

W rozpatrywanej sprawie fizyczna dostawa towarów i usług następuje poprzez ich zakup na stacjach paliw partnerów honorujących karty bezpośrednio pomiędzy tymi stacjami paliw a Wnioskodawcą wskazanym jako ostatni podmiot w tym łańcuchu.

Zatem w odniesieniu do dostawy towarów Dostawca występuje w tym przypadku zarówno jako nabywca, jak i dostawca biorący udział w łańcuchu dostaw. Na udział Dostawcy w łańcuchu dostaw towarów wskazuje nie tylko umiejscowienie go w łańcuchu (tekst jedn.: jako podmiotu "środkowego"), lecz również sam charakter wykonywanych przez niego czynności. Jest on bowiem aktywnym uczestnikiem tych transakcji, gdyż to on ustala warunki finansowe transakcji realizowanych przy wykorzystaniu kart bez udziału podmiotów (stacji paliw), u których dokonano zakupu. Co istotne, Dostawca określa w umowie towary, które mogą być nabywane na podstawie kart oraz ustala rabaty. Ponadto jak wskazał Wnioskodawca wszelkie reklamacje dotyczące transakcji dokonywanych za pomocą kart, w tym dotyczące wadliwości towarów zgłaszane są bezpośrednio do Dostawcy, a nie do podmiotów prowadzących stacje paliw. Powyższe wskazuje jednoznacznie, że Dostawca posiada prawo do faktycznego rozporządzania nabywanymi towarami jak właściciel, gdyż ma wpływ na istotne elementy kształtujące obrót tymi towarami. Tak, więc zgodnie z brzmieniem art. 7 ust. 8 ustawy, przyjmuje się, że to Dostawca sam nabywa towary, które następnie odsprzedaje.

Z opisu sprawy wynika także, że Dostawca dokonuje zakupu, a następnie odsprzedaje Wnioskodawcy, usługi. W tej sytuacji, analogicznie jak to ma miejsce w przypadku towarów, Dostawca nabywając usługi, a następnie odsprzedając te usługi Wnioskodawcy, najpierw staje się nabywcą/usługobiorcą a następnie wchodzić w rolę usługodawcy. Zgodnie zatem z brzmieniem art. 8 ust. 2a ustawy, z uwagi na wskazane wyżej okoliczności faktyczne przyjmuje się, że to Dostawca sam nabywa usługi, które następnie odsprzeda.

Zatem w niniejszej sprawie ww. czynności dokonywane na stacjach paliw partnerów pomiędzy Dostawcą a Wnioskodawcą stanowią odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z art. 7 ust. 8 i art. 8 ust. 2a tej ustawy, opodatkowane właściwą stawką podatku VAT dla danego przedmiotu sprzedaży.

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 86a ust. 1 ustawy, od dnia 1 lipca 2015 r. Wnioskodawcy przysługuje (będzie przysługiwać) prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wysokości 50% z faktur dokumentujących nabycie towarów (w tym paliwa) i usług przy użyciu kart paliwowych wystawionych przez Dostawcę, pod warunkiem, że jak wskazał Wnioskodawca te towary i usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, z zachowaniem ograniczeń wynikających z art. 88 ustawy.

Rozważając kwestię terminu do odliczenia 50% podatku naliczonego z faktur otrzymanych z tytułu nabycia towarów i usług przy użyciu kart paliwowych do samochodów wykorzystywanych do celów "mieszanych" należy mieć na uwadze następujące przepisy.

Zgodnie z art. 86 ust. 10 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych lub importowanych przez podatnika towarów i usług powstał obowiązek podatkowy.

W myśl art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w przypadkach, o których mowa w ust. 2 pkt 1 oraz pkt 2 lit. a - powstaje nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub dokument celny.

Jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, 10d i 10e, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy o VAT).

Natomiast zgodnie z art. 86 ust. 13 ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 10d, 10e i 11, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 13a.

Przenosząc powyższe regulacje na grunt przedmiotowej sprawy należy stwierdzić, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur otrzymanych do Dostawcy powstanie w rozliczeniu za okres, w którym w odniesieniu do nabytych przez Wnioskodawcę towarów i usług powstał obowiązek podatkowy, przy czym nie wcześniej niż w rozliczeniu za okres, w którym Wnioskodawca otrzymał fakturę, zgodnie z art. 86 ust. 10 i ust. 10b pkt 1 ustawy. Jeżeli Wnioskodawca nie dokona odliczenia we wskazanym terminie będzie mógł tego dokonać w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (art. 86 ust. 11 ustawy).

W przypadku niedokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w wskazanych powyżej terminach, Wnioskodawca może obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (art. 86 ust. 13 ustawy).

Dodatkowo należy zauważyć, że w sytuacji, gdy oryginał faktury zaginie lub nie dotrze do Wnioskodawcy (bądź zostanie zniszczony) Spółka ma prawo do odliczenia podatku pod warunkiem, że towar został dostarczony lub usługa została wykonana, a Spółka otrzymała duplikat faktury.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Należy podkreślić, że podjęta w niniejszej interpretacji ocena prawidłowości stanowiska Wnioskodawcy odnosi się ściśle do stanowiska Wnioskodawcy przedstawionego we wniosku. Stąd też interpretacja nie rozstrzyga kwestii w jakim okresie rozliczeniowym Wnioskodawca może skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego w sytuacji, gdy oryginał faktury zaginie lub nie dotrze do Wnioskodawcy (bądź zostanie zniszczony), gdyż w tym zakresie Wnioskodawca nie przedstawił swojego stanowiska.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w indywidualnej sprawie Wnioskodawcy i nie rodzi skutków po stronie Dostawcy.

Zmiana któregokolwiek z elementów opisu zaistniałego stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego lub zmiana stanu prawnego powoduje, że interpretacja traci swoją ważność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl