IBPP2/4512-124/15/WN

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 6 lutego 2015 r. (data wpływu 10 lutego 2015 r.), uzupełnionym pismem z 6 lutego 2015. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia wierzytelności przez spółkę komandytową (następcę prawnego spółki jawnej) - jest prawidłowe.

W dniu 10 lutego 2015 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania zbycia wierzytelności przez spółkę komandytową (następcę prawnego spółki jawnej).

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 6 lutego 2015. (data wpływu 27 kwietnia 2015 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 16 kwietnia 2015 r. znak: IBPP2/4512-124/15/WN o podpis pełnomocnika Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (dalej również: Podatnik) jest spółką jawną czynnym podatnikiem podatku VAT. Jednocześnie Wnioskodawca rozpoczął procedurę przekształcenia w spółkę komandytową, gdzie komandytariuszem będą dotychczasowi wspólnicy, zaś komplementariuszem spółka z o.o. Przekształcenie nastąpi na podstawie przepisów ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030 z późn. zm - dalej k.s.h.). W okresie prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej, podmiot ten świadczył usługi opodatkowane podatkiem VAT. Usługi były wykonane niewadliwie, udokumentowane fakturą VAT i wygenerowały u Podatnika VAT należny, który został odprowadzony do US. W związku z faktem, iż nie wszyscy kontrahenci uregulowali (opłacili) należności przysługujące spółce jawnej, spółka komandytowa, jako następca prawny spółki jawnej dokona odpłatnego zbycia tych wierzytelności na rzecz osób trzecich. Niewykluczone, iż odpłatne zbycie wierzytelności nastąpi poniżej ceny nominalnej.

Przedmiotem sprzedaży będą wierzytelności, które nie były objęte ulgą na złe długi w rozumieniu art. 89a ustawy o VAT, zaś spółka komandytowa, jako następca prawny Wnioskodawcy będzie czynnym podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy czynność polegająca na zbyciu wierzytelności przez spółkę komandytową (następcę prawnego spółki jawnej) powstałych w okresie funkcjonowania spółki jawnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność polegająca na zbyciu wierzytelności przez spółkę komandytową (następcę prawnego spółki jawnej) powstałych w okresie funkcjonowania spółki jawnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wierzytelność to uprawnienie wierzyciela do żądania od dłużnika spełnienia określonego działania lub zaniechania, np. zapłaty ceny za wykonaną usługę lub zapłaty ceny za sprzedany towar. Wierzytelności mogą stanowić przedmiot obrotu. Przeniesienie wierzytelności następuje-w myśl art. 510 § 1 Kodeksu cywilnego - na podstawie umowy sprzedaży, zamiany, darowizny lub innej umowy zobowiązującej do przeniesienia wierzytelności. Istotą przelewu wierzytelności jest zatem umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność.

W wyniku przelewu wierzytelności prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Przeniesienie wierzytelności pod tytułem odpłatnym ma miejsce najczęściej w sytuacji, gdy zagrożone jest realne odzyskanie należnych świadczeń, egzekucja może być utrudniona lub zagrożona.

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Świadczeniem usług w rozumieniu przepisów ustawy o VAT, jest:

* każdy rodzaj świadczenia na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu ustawy o VAT (w tym również przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych) bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,

* zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,

* świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Sprzedaży wierzytelności nie można uznać za wykonywanie usługi na rzecz nabywcy wierzytelności, również dlatego, że nie jest możliwe wskazanie świadczenia, które miałoby być wykonywane na jego rzecz. Wierzytelność nie jest towarem, ale jest prawem podmiotowym - uprawnieniem podmiotu do domagania się od dłużnika spełnienia określonego zobowiązania. Dla celów ustawy o VAT sprzedaż wierzytelności nie stanowi dostawy towaru.

Sprzedaż wierzytelności nie powinna być również traktowana jako świadczenie usług w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług. Jest zatem poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT.

Taki rodzaj czynności stanowi jeden ze sposobów uzyskania przez dotychczasowego wierzyciela zapłaty za wcześniej wykonane świadczenie na rzecz dłużnika. Zatem przelew wierzytelności jest tylko środkiem dla zrealizowania pierwotnie zamierzonego celu zobowiązania. Stanowisko takie zajął między innymi Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach w interpretacji indywidualnej z dnia 8 lipca 2014 r. (sygn. IBPP2/443-367/14/JJ).

"Co prawda przywołana interpretacja dotyczyła sytuacji gdzie nie ma następstwa prawnego, jednak w ocenie Podatnika nie będzie to miało żadnego znaczenia. Jak bowiem wynika z art. 93a § 2 w zw. z art. 93a § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa, osobowa spółka handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia innej spółki niemającej osobowości prawnej (w analizowanym przypadku spółki jawnej) wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa - podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki. Co oznacza, iż na poziomie przyszłej spółki komandytowej wystąpi pełna sukcesja podatkowa, w tym również na poziomie numeru NIP co wynika z art. 12 ust. 1 pk 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatnikowi płatników. Podsumowując czynność polegająca na zbyciu wierzytelności przez spółkę komandytową (następcę prawnego spółki jawnej) powstałych w okresie funkcjonowania spółki jawnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Dostawą towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Niemniej jednak w stosunku do świadczonej usługi muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

* w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (wierzyciel/nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

* świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że obydwa ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Pod pojęciem odpłatności świadczenia usług rozumieć należy prawo podmiotu świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W konsekwencji powyższego należy stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie usługą podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zagadnienie sukcesji podatkowej w polskim prawie regulują przepisy zawarte w art. 93-93e ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.). W przepisach tych ustawodawca przedstawił katalog sytuacji, w których zachodzi sukcesja podatkowa, tj. sukcesja praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształcanych.

Artykuł 93a § 1 ww. ustawy określa podatkowe następstwo prawne związane z przekształceniem spółki osobowej w spółkę kapitałową, tj. osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

- wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

W myśl art. 93a § 2 pkt 1, przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:

Tak więc, w wyniku przekształcenia dokonanego w przewidzianym przez przepisy prawa trybie - osobowa spółka handlowa powstała w wyniku przekształcenia innej spółki niemającej osobowości prawnej, staje się sukcesorem jej praw i obowiązków w zakresie prawa podatkowego.

Nadmienić przy tym należy, że na mocy art. 93e Ordynacji podatkowej, przepisy art. 93-93d stosuje się w zakresie, w jakim odrębne ustawy, umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz inne ratyfikowane umowy międzynarodowe, których stroną jest Rzeczpospolita Polska, nie stanowią inaczej.

Oznacza to, że aby określić zakres przejmowanych przez następcę prawnego praw i obowiązków, należy dokonać oceny nie tylko przepisów Ordynacji podatkowej, ale także innych aktów prawnych.

Określona wyżej cytowanymi przepisami Ordynacji podatkowej sukcesja jest sukcesją uniwersalną, co oznacza, że następca prawny wstępuje we wszystkie (z uwzględnieniem postanowień art. 93e Ordynacji podatkowej) przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki podatnika.

Przedmiotem następstwa podatkowego są prawa i obowiązki wynikające z przepisów prawa podatkowego, przy czym zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy - Ordynacja podatkowa, rozumie się przez to prawa i obowiązki zawarte we wszelkich aktach normatywnych prawa podatkowego.

Następstwo prawne polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa, jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Należy wskazać, że podstawę prawną przekształceń spółek prawa handlowego stanowią przepisy działu III ustawy z dnia 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 1030), zwanej dalej k.s.h.

Jak wynika z art. 1 § 2 k.s.h., spółkami handlowymi są: spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością i spółka akcyjna.

Zgodnie z art. 551 § 1 ustawy - Kodeks spółek handlowych spółka jawna, spółka partnerska, spółka komandytowa, spółka komandytowo-akcyjna, spółka z ograniczoną odpowiedzialnością, spółka akcyjna (spółka przekształcana) może być przekształcona w inną spółkę handlową (spółkę przekształconą).

Zatem spółka komandytowa powstała w wyniku przewidzianego przez przepisy prawa trybu przekształcenia spółki jawnej staje się sukcesorem jej praw i obowiązków w zakresie prawa podatkowego.

Zauważyć należy, że przepisy Kodeksu spółek handlowych (art. 553) wprowadzają analogiczne, jak art. 93a § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, rozwiązania prawne w zakresie sukcesji praw i obowiązków podmiotu przekształcanego, regulując dodatkowo sferę innych niż podatkowe zobowiązań prawnych. I tak: spółce przekształconej przysługują wszystkie prawa i obowiązki spółki przekształcanej (art. 553 § 1); spółka przekształcona pozostaje podmiotem w szczególności zezwoleń, koncesji oraz ulg, które zostały przyznane spółce przed jej przekształceniem, chyba że ustawa lub decyzja o udzieleniu zezwolenia, koncesji albo ulgi stanowi inaczej (art. 553 § 2); wspólnicy spółki przekształcanej uczestniczący w przekształceniu stają się z dniem przekształcenia wspólnikami spółki przekształconej (art. 553 § 3).

Natomiast w myśl art. 551 § 4 ww. ustawy nie może być przekształcona spółka w likwidacji, która rozpoczęła podział majątku, ani spółka w upadłości. Ponadto wskazać tutaj należy, że następstwo prawne, polega na przejściu z jednego podmiotu na drugi określonych praw i obowiązków. W przypadku prawa podatkowego mamy do czynienia z pochodnym nabyciem praw, kiedy to następca prawny nabywa prawa i obowiązki przysługujące jego poprzednikowi prawnemu. Jest to nabycie translatywne, gdyż dotyczy praw poprzednio już istniejących. W prawie podatkowym z reguły ma miejsce następstwo prawne pod tytułem ogólnym (sukcesja uniwersalna), kiedy to mocą jednego zdarzenia prawnego dochodzi do nabycia całego lub części majątku, a nabywca wchodzi zarówno w prawa jak i w obowiązki swego poprzednika prawnego.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca jest spółką jawną czynnym podatnikiem podatku VAT. Jednocześnie Wnioskodawca rozpoczął procedurę przekształcenia w spółkę komandytową, gdzie komandytariuszem będą dotychczasowi wspólnicy, zaś komplementariuszem spółka z o.o. Przekształcenie nastąpi na podstawie przepisów ustawy - Kodeks spółek handlowych. W okresie prowadzenia działalności gospodarczej w formie spółki jawnej, podmiot ten świadczył usługi opodatkowane podatkiem VAT. Usługi były wykonane niewadliwie, udokumentowane fakturą VAT i wygenerowały u Wnioskodawcy VAT należny, który został odprowadzony do US. W związku z faktem, iż nie wszyscy kontrahenci uregulowali (opłacili) należności przysługujące spółce jawnej, spółka komandytowa, jako następca prawny spółki jawnej dokona odpłatnego zbycia tych wierzytelności na rzecz osób trzecich. Niewykluczone, iż odpłatne zbycie wierzytelności nastąpi poniżej ceny nominalnej.

Przedmiotem sprzedaży będą wierzytelności, które nie były objęte ulgą na złe długi w rozumieniu art. 89a ustawy o VAT, zaś spółka komandytowa, jako następca prawny Wnioskodawcy będzie czynnym podatnikiem podatku VAT.

Wątpliwość Wnioskodawcy dotyczy tego, czy czynność polegająca na zbyciu wierzytelności przez spółkę komandytową (następcę prawnego spółki jawnej) powstałych w okresie funkcjonowania spółki jawnej nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W sytuacji, gdy podatnikiem podatku VAT jest spółka jawna, która ulegnie przekształceniu w spółkę komandytową, to art. 93a § 2 pkt 1 lit. a Ordynacji podatkowej wyznacza zakres stosowania przepisów prawa podatkowego - jako sukcesor praw i obowiązków podmiotu przekształcanego przejmuje ona wszelkie uprawnienia podatkowe jako podmiot powstały w wyniku przekształcenia (w tym wynikające z ustawy o VAT i jej przepisów wykonawczych).

Przekształcenie spółki jawnej w spółkę komandytową nie wywołuje żadnych negatywnych skutków podatkowych na gruncie podatku od towarów i usług. Następuje kontynuacja prowadzonej działalności gospodarczej, tylko w innej formie prawnej.

Efektem takiej regulacji jest traktowanie spółki przekształconej (powstałej w wyniku przekształcenia), jako kontynuatora swojego poprzednika i w związku z tym na spółkę przekształconą przechodzą wszelkie uprawnienia i obowiązki przewidziane w regulacjach prawa materialnego.

Przeniesienie praw do wierzytelności jako niematerialnych praw majątkowych, co do zasady, stanowi świadczenie usług w rozumieniu cytowanego wyżej art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Należy wskazać, że wierzytelność jest prawem majątkowym, które może być przedmiotem obrotu gospodarczego. Instytucja przelewu wierzytelności została uregulowana przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (tekst jedn.: Dz. U. z 2014 r. poz. 121 z późn. zm.).

Podstawą do dokonania cesji wierzytelności jest art. 509 ustawy - Kodeks cywilny.

Stosownie do treści art. 509 § 1 tej ustawy, wierzyciel może bez zgody dłużnika przenieść wierzytelność na osobę trzecią (przelew), chyba że sprzeciwiałoby się to ustawie, zastrzeżeniu umownemu albo właściwości zobowiązania.

Wraz z wierzytelnością przechodzą na nabywcę wszelkie związane z nią prawa, w szczególności roszczenie o zaległe odsetki - art. 509 § 2 cyt. ustawy.

Z kolei art. 510 § 1 ww. ustawy stanowi, że umowa sprzedaży, zamiany, darowizny lub inna umowa zobowiązująca do przeniesienia wierzytelności przenosi wierzytelność na nabywcę, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej albo że strony inaczej postanowiły.

Istotą przelewu wierzytelności jest umowa zawierana przez wierzyciela z osobą trzecią, na mocy której osoba ta nabywa od wierzyciela przysługującą mu wierzytelność. W wyniku przelewu wierzytelności, prawa przysługujące dotychczasowemu wierzycielowi przechodzą na nabywcę wierzytelności, przy czym sam stosunek zobowiązaniowy nie ulega zmianie. Na podstawie umowy przelewu wierzytelności cesjonariusz może dochodzić spełnienia określonego świadczenia od dłużnika, przysługuje mu również uprawnienie do rozporządzania wierzytelnością poprzez jej dalszą odsprzedaż, zamianę, darowiznę, zapis w testamencie lub zastaw.

Celem i skutkiem ww. przelewu jest przejście wierzytelności na nabywcę. W wyniku ww. czynności przechodzi na nabywcę ogół uprawnień przysługujących dotychczasowemu wierzycielowi, który zostaje wyłączony ze stosunku zobowiązaniowego, jaki go wiązał z dłużnikiem. Wierzytelność przechodzi na nabywcę w takim stanie, w jakim była w chwili zawarcia umowy o przelew, a więc ze wszystkimi związanymi z nią prawami i brakami (np. przedawnieniem). W przypadku sprzedaży wierzytelności własnej (przez pierwszego wierzyciela) nie można zakładać, że czynność ta może być wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle powyższych okoliczności należy stwierdzić, że czynności polegającej na zbyciu wierzytelności własnych nie można uznać za dostawę towaru, gdyż wierzytelność stanowi prawo majątkowe, które nie mieści się w dyspozycji art. 2 pkt 6 ustawy, określającego co należy rozumieć na potrzeby podatku od towarów i usług, pod pojęciem towaru.

Zbycie wierzytelności nie stanowi również świadczenia usługi, ponieważ jest ono jedynie przejawem wykonania prawa własności w stosunku do wierzytelności powstałej z innego tytułu (dostawy towaru lub świadczenia usługi). W konsekwencji, transakcja, której przedmiotem jest zbycie wierzytelności własnych pozostaje poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem, zbycie wierzytelności własnych nie będzie stanowić dla Spółki Komandytowej, powstałej w wyniku przekształcenia Wnioskodawcy, jako kontynuatorowi praw i obowiązków, dostawy towarów ani odpłatnego świadczenia usług w rozumieniu przepisów ustawy. Zatem czynność ta nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.