IBPP2/4512-115/16/EK - Stawki podatku VAT dla usług betonowania.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2015 r. poz. 613 z późn. zm.) oraz § 2 i § 6 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działający w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 4 lutego 2016 r. (data wpływu 9 lutego 2016 r.), uzupełnionym pismem z 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 29 kwietnia 2016 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę - jest prawidłowe.

W dniu 9 lutego 2016 r. do tut. organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług świadczonych przez Wnioskodawcę.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 29 kwietnia 2016 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 18 kwietnia 2016 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji betonu towarowego. Produkcja i sprzedaż betonu dokonywana jest dla firm i instytucji. W niedługim czasie Spółka zamierza świadczyć kompleksową usługę betonowania, a mianowicie będzie wytwarzać masę betonową na indywidualne zamówienie klienta, wyprodukowaną masę betonową transportować będzie na miejsce budowy specjalistycznymi samochodami, następnie beton będzie wylewała, wibrowała oraz wygładzała. W cenę sprzedaży wkalkulowana będzie wartość materiału zużytego do wyprodukowania masy betonowej, dostawa betonu na wskazane miejsce budowy, wylanie i wypompowanie przy użyciu pompy do betonu na wskazane przez klienta odległości i wysokości, zagęszczanie mieszanki betonowej. Usługi te wykonywane będą w obiektach mieszkaniowych sklasyfikowanych w PKOB 1.11.111-113, których powierzchnia użytkowa nie będzie przekraczać 300 m² i które to budynki objęte będą społecznym programem mieszkaniowym. Spółka świadczyć będzie jednolite (kompleksowe) świadczenie, której elementy będą ze sobą ściśle powiązane tworząc całość. Specyficzne właściwości betonu, powodują, że należy go niezwłocznie umieścić w określonym miejscu prowadzonej inwestycji budowlanej, uwzględniając specyficzne potrzeby klienta. Co więcej, masa betonowa może być wykorzystywana jednorazowo, ponieważ beton po związaniu staje się elementem składowym obiektu budowlanego, a w razie jego rozbiórki gruz staje się odpadem. W związku z tym masa betonowa nie może być przedmiotem dalszego obrotu, gdyż nie można go zdemontować czy odzyskać. W konsekwencji czego, wszystkie czynności powinny być uznane dla celów podatku i usług za elementy tworzące jednolite świadczenie, gdyż usługi towarzyszące dostawie betonu z uwagi na ich wagę zyskują charakter dominujący w stosunku do dostawy masy betonowej, stanowiąc przez to dla odbiorców cel sam w sobie. Dlatego mając powyższe na uwadze spółka zamierza opodatkować te usługi stawką podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

W piśmie uzupełniającym z 27 kwietnia 2016 r. (data wpływu 29 kwietnia 2016 r.) Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy i w następujący sposób udzielił wyjaśnień:

Pkt 1.

Wnioskodawca będzie zawierał pisemne umowy z klientami, których przedmiotem będzie świadczenie usługi wylewania masy betonowej na konkretne indywidualne zamówienie klienta. Usługi te wykonywane będą w obiektach mieszkaniowych sklasyfikowanych w PKOB 1.11.111-113, których powierzchnia użytkowa nie będzie przekraczać 300 m² i które to budynki objęte będą społecznym programem mieszkaniowym.

Pkt 2.

Wśród czynności świadczenia usług wylewania masy betonowej, świadczonych w ramach zawartych pisemnych umów z klientami, będą czynności wykonywane przez własnych pracowników, przy użyciu własnego specjalistycznego sprzętu, polegające na przetransportowaniu masy betonowej specjalistycznym sprzętem na miejsce wskazane przez klienta, następnie masa betonowa zostanie wylana i wypompowana przy użyciu odpowiednich pomp na wskazane odległości i wysokości, po czym masa betonowa zostanie odpowiednio zagęszczona i wygładzona.

Pkt 3.

Wykonywane czynności w ramach zawieranych umów stanowić będą jednolite świadczenie kompleksowe, której elementem dominującym będzie usługa wylania masy betonowej złożona z szeregu czynności tj. wypompowania i wylania przy użyciu odpowiedniego specjalistycznego sprzętu na wskazane odległości i wysokości, wibrowanie, zagęszczanie i wygładzenie masy betonowej według indywidualnych potrzeb klienta. Usługi te wykonywane będą przez własnych wykwalifikowanych pracowników spółki. Zużyty materiał do wyprodukowania masy betonowej i jego transport, mają charakter uboczny, będą jedynie środkiem pomocniczym, gdyż opisane wyżej czynności towarzyszące usłudze wylania masy betonowej, z uwagi na ich wagę i efekt końcowy zyskują charakter dominujący, które są środkiem do pełnego zrealizowania czynności podstawowej.

Pkt 4.

Przedmiotem świadczenia będą usługi wykonywane w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.) tj. wykonywane w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przedmiotem świadczenia, będą usługi wylania masy betonowej złożone z szeregu czynności opisanych w pkt 3, które dotyczyć będą budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków, które zaliczane będą do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Spółka zwraca się z pytaniem, czy przy świadczeniu kompleksowej usługi betonowania obejmującej wytworzenie masy betonowej na konkretne, indywidualne zamówienie klienta, (składające się z szeregu czynności takich jak: ustalenie jego potrzeb w tym ustalenie ilości i rodzaju mieszanki betonowej niezbędnej do wykonania usługi, dokonanie oględzin miejsca budowy i sprawdzenie możliwości dostawy i przepompownia zamówionego betonu) wyprodukowanie masy betonowej, przetransportowanie jej na miejsce budowy specjalistycznymi samochodami, wylanie lub pompowanie betonu na dużą odległość lub wysokość, wibrowanie, zagęszczenie oraz wygładzenie masy w obiektach mieszkaniowych sklasyfikowanych w PKOB 1.11.111-113, właściwie zastosuje stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 8%.

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 41 ust. 2 i ust. 12 ustawy VAT, stawkę 8% VAT stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Przepis ten uprawnia do stosowania stawki w wysokości 8% w przypadku świadczenia kompleksowej usługi betonowania. Elementy świadczonej usługi są ze sobą ściśle powiązane tworząc całość (kompleksowe świadczenie) ich rozdzielanie miałoby charakter sztuczny. Za powyższym przemawia również sposób ustalania ceny za kompleksową usługę betonowania obejmującą wszystkie czynności tj. wyprodukowanie masy betonowej na indywidualne zamówienie według jego potrzeb, transport, pompowanie, wylanie, wibrowanie i gładzenie betonu. Na wystawionej fakturze widnieć będzie tylko jedna pozycja za kompleksową usługę betonowania. W konsekwencji wszystkie ww. czynności powinny być uznane dla celów podatku od towarów i usług za elementy tworzące jednolite świadczenie, gdyż usługi towarzyszące dostawie betonu z uwagi na ich wagę zyskują charakter dominujący w stosunku do dostawy masy betonowej, stanowiąc przez to dla odbiorców cel sam w sobie.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W świetle art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

Według art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2 stosuje się do dostawy, budowy, remontu i modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, iż do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do rozumienia tych terminów przyjętego w języku potocznym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (...). Natomiast "budować" to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

Pojęcie "modernizacja" - według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) - oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

Natomiast "przebudowa" - zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) - to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

Budowa, modernizacja, przebudowa, podobnie jak w przypadku innych wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy czynności, powinny zatem dotyczyć elementów konstrukcyjnych obiektów lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

W znaczeniu słownikowym ("Współczesny słownik języka polskiego", red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), "remont" oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast "montaż" to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli; zakładanie instalacji. Z kolei "instalować" oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne.

Odwołując się natomiast do słownikowego zakresu pojęcia "roboty budowlane" należy wskazać, że zgodnie z definicją zawartą w "Uniwersalnym słowniku języka polskiego" Wydawnictwo Naukowe PWN, określenie "robota" oznacza "zespół czynności podejmowanych w celu wykonania, wyprodukowania, wytworzenia, dokonania czegoś, praca, działanie, działalność, robienie czegoś".

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

W tym miejscu należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma ustalenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

W sytuacji gdy mamy do czynienia ze świadczeniem złożonym - świadczeniem dwóch lub więcej usług, tak ściśle ze sobą powiązanych, że obiektywnie tworzą w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku VAT. Zdarzenie to należy traktować jako jednolite świadczenie, w którym kilka elementów należy uznać za konstytutywne do świadczenia głównego. Zatem, należy ustalić charakter świadczonej usługi, a tym samym zidentyfikować dominujące składniki danego świadczenia.

Świadczenie kompleksowe (złożone) to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg - Gelting Linien; z 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financien, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, zaś pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku gdy istotą transakcji będą inne czynności to mimo, że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług. Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie jej elementy (koszty).

Jak stanowi art. 78 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L Nr 347 s. 1, z późn. zm.), podstawa opodatkowania obejmuje również podatki, cła, opłaty i inne należności, z wyjątkiem samego VAT. Zgodnie z tym samym przepisem Dyrektywy, podstawa opodatkowania obejmuje koszty dodatkowe, takie jak koszty prowizji, opakowania, transportu i ubezpieczenia, pobierane przez dostawcę lub usługodawcę od nabywcy lub usługobiorcy. Państwa Członkowskie mogą uznać za dodatkowe koszty wydatki będące przedmiotem odrębnej umowy. Przepis ten wyjaśnia, jakie elementy uwzględnia się przy ustalaniu wynagrodzenia, stanowiącego podstawę opodatkowania i wymienia przykładowo kilka rodzajów kosztów mieszczących się w pojęciu podstawy opodatkowania. Dotyczy on kosztów bezpośrednio związanych z zasadniczą dostawą towarów lub usług, które zwiększają łączną kwotę należną z tytułu transakcji. Zgodnie z tą regulacją, każdy koszt bezpośrednio związany z dostawą towarów lub świadczeniem usług, którym dostawca obciążył nabywcę, powinien być włączony do podstawy opodatkowania. Zasada włączenia tych świadczeń do podstawy opodatkowania oznacza, że wartości tego typu kosztów, których ciężar przerzucany jest na nabywcę, nie wykazuje się jako odrębnego świadczenia, lecz traktuje, jako element świadczenia zasadniczego, z zastosowaniem stawki podatku właściwej dla świadczenia zasadniczego.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie produkcji betonu towarowego. Produkcja i sprzedaż betonu dokonywana jest dla firm i instytucji. W niedługim czasie Spółka zamierza świadczyć kompleksową usługę betonowania, na którą będzie się składać wytwarzanie masy betonowej na indywidualne zamówienie klienta, wyprodukowanie masy betonowej, transportowanie na miejsce budowy specjalistycznymi samochodami, następnie beton będzie wylewany wibrowany oraz wygładzany. W cenę sprzedaży w kalkulowana będzie wartość materiału zużytego do wyprodukowania masy betonowej, dostawa betonu na wskazane miejsce budowy, wylanie i wypompowanie przy użyciu pompy do betonu na wskazane przez klienta odległości i wysokości, zagęszczanie mieszanki betonowej. Usługi te wykonywane będą w obiektach mieszkaniowych sklasyfikowanych w PKOB 1.11.111-113, których powierzchnia użytkowa nie będzie przekraczać 300 m² i które to budynki objęte będą społecznym programem mieszkaniowym. Usługi będą wykonywane w ramach budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków. Elementem dominującym będzie usługa wylania masy betonowej. Usługi te będą wykonywane przez wykfalifikowanych pracowników Wnioskodawcy. Zużyty materiał do wyprodukowania masy betonowej i jego transport mają charakter uboczny, będą jedynie środkiem pomocniczym.

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy, stwierdzić należy, że w przypadku świadczenia usług, opisanych we wniosku, mamy do czynienia z jedną kompleksową usługą, która obejmuje świadczenie podstawowe, tj. usługę budowlaną polegającą na produkcji betonu, dostarczeniu go na budowę, wyrównanie masy betonowej zagęszczeniu i wygładzeniu na podstawie zawartej umowy z klientem.

Analiza przedstawionego zdarzenia przyszłego pozwala zatem stwierdzić, że przedmiotem opodatkowania w przedstawionej w opisie sprawy sytuacji, jest skategoryzowana usługa, nie zaś dostawa towaru czy też zbiór wyodrębnionych w jej ramach usług.

Ponadto podkreślić należy, że z uwagi na to, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku miała i ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności związanych z budownictwem mieszkaniowym.

Biorąc pod uwagę powołany stan prawny oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy Wnioskodawca będzie wykonywał czynności polegające na produkcji betonu, dostarczeniu go na budowę, wypompowaniu, wibrowaniu, zagęszczeniu i wygładzeniu masy betonowej wykonywanych w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym a czynności będą to wykonywane przez pracowników Wnioskodawcy to ww. czynności należy traktować jako świadczenie jednej usługi budowlanej.

Biorąc pod uwagę powołany stan prawny oraz przedstawiony we wniosku opis sprawy stwierdzić należy, że w sytuacji, gdy ww. opisana usługa wykonywana będzie w ramach czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, tj. budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy w budynkach mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym, o których mowa w art. 41 ust. 12a ustawy, to do całej wartości usługi zastosowanie znajdzie 8% stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ustawy o VAT, przy uwzględnieniu kryterium powierzchni użytkowej, o której mowa w art. 41 ust. 12b ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Podkreślić należy, że rozpatrując wniosek o wydanie interpretacji oparto się ściśle na opisie zdarzenia przyszłego przedstawionym we wniosku. Jeżeli zatem rzeczywisty przebieg operacji będzie inny niż ten który, został przedstawiony we wniosku, to wydana interpretacja indywidualna nie będzie wywoływała skutków prawnych.

Należy jednocześnie zauważyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii poprawności dokonanego przez Wnioskodawcę zaklasyfikowania budynków według PKOB. Należy bowiem zauważyć, że tut. organ nie jest właściwy do weryfikacji poprawności dokonanej klasyfikacji budynków, według PKOB, gdyż zgodnie z Komunikatem Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS Nr 1, poz. 11) zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam dokonuje takiego zaklasyfikowania według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. W przypadku trudności w ustaleniu właściwego grupowania Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych zainteresowany podmiot może zwrócić się o udzielenie informacji w tym zakresie do Urzędu Statystycznego w Łodzi. Tak więc to Wnioskodawcę obciąża obowiązek i ryzyko prawidłowego zaklasyfikowania ww. budynków według PKOB, a w razie wątpliwości może on w tym zakresie zwrócić się do Urzędu Statystycznego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.